Ειδήσεις

Παραχωρητήρια οικοπέδων στην Τάσιανη Βουλιαγμένης

Η αυτο-γελοιοποίηση του ελληνικού κράτους

Είχαμε γράψει προ καιρού ότι θα ασχοληθούμε με τους άστεγους της Τάσιανης. Και ήρθε η ώρα.

Από το επόμενο φύλλο μας, θα παρακολουθήσετε ένα σίριαλ 85 ετών, απίστευτης ανευθυνότητας «υπευθύνων» κρατικών λειτουργών, του ίσως πλέον διεστραμμένου κρατικού μορφώματος από καταβολής ανθρωπίνου είδους. Με πρωταγωνιστές κάποιους υπηρεσιακούς, ή εκλεγμένους βασανιστές και ανηλεώς βασανιζόμενους κομπάρσους, κάποιους από τους μη έχοντες και κατέχοντες μέσο και μονέδα συμπολίτες μας, στο κράτος όπου εκτός από τα προηγούμενα δύο «μ» βασιλεύει κι ένα διαχρονικά ακατάβλητο τρίτο. Όχι εκείνο του γνωστού ρητού, αλλά το άλλο που παραπέμπει στον πανάρχαιο βιρτουόζο Αυνάν

Ο κάθε μη ενταγμένος Έλληνας στα υπεράνω νόμων μακάρια κυκλώματα αυτού του υποδειγματικού κράτους, έχει οπωσδήποτε στο μυαλό του κάποιες ευάριθμες ερμηνείες του, τι ακριβώς σημαίνει ελληνικό κράτος. Θα προσθέσω ακόμα μία, όχι για να πρωτοτυπήσω, αλλά για να τονίσω εκείνη ακριβώς από τις άπειρες εκφάνσεις του κραταιού κράτους μας, που με εξοργίζει περισσότερο από τις άλλες.

Ελληνικό κράτος, λοιπόν, είναι εκείνη η Αυλή των Θαυμάτων όπου ο κάθε ανεπαρκής και βλαπτικός-πλην προστατευόμενος-κρατικός τζουτζές*, σκερβελές, χλεχλές και κουραμπιές, δύναται ασύδοτος και ατιμώρητος να ερμηνεύει τους νόμους, είτε σύμφωνα με την πνευματική και υπηρεσιακή του υστέρηση, είτε υπακούων τυφλά στα σφυρίγματα των θεσμικών ή εξωθεσμικών τσελιγκάδων του. Με συνέπεια να μαυρίζει την ψυχή και τη ζωή Ελλήνων όπως ο πρώην πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Τάσιανης και πολεμιστής του Έπους του ’40, Βασίλης Ποιμενίδης. Ένας από εκείνους τους Έλληνες, τους οποίους εκπαιδευμένοι από τα Μέσα Μαζικής Ενεσοθεραπείας μας, συνηθίσαμε βλακωδώς να αποκαλούμε «απλούς». Όσο απλοί μπορεί να είναι άνθρωποι φτιαγμένοι από τα ανεκτίμητα και άπειρα στοιχεία που συνθέτουν την επιβίωση του Έθνους μας στην μακραίωνη και πολυτάραχη διαδρομή του.

Από το επόμενο τεύχος της «Εβδόμης» θ’ αρχίσουμε μαζί με τον ακαταπόνητο Βασίλη Ποιμενίδη, το δικηγόρο Γιώργο Ράπτη και άλλους κατοίκους της Βουλιαγμένης, να ξετυλίγουμε το κουβάρι μιάς απίστευτης, πολύχρονης ταλαιπωρίας και ενός ιταμού εμπαιγμού, που το θαυμαστό κράτος μας επεφύλαξε σε κάποιους από τα εκατομμύρια των «απλών», αλλά χρήσιμων στην Ελλάδα, Ελλήνων.

–––––––––––––

* χαρακτηρισμοί όπως «τζουτζές» παραπέμπουν ευθέως στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, από την οποία δυστυχώς επιζούν και «ανθίζουν» ακόμα, πλείστες όσες ανασχετικές της προόδου μας παρακαταθήκες, βελτιωμένες με το ελληνικό «δαιμόνιο».