Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

- στην δυνητική βίαιη αντίδραση αυτοδικίας, ή

- στην απελπισία, το φόβο και την μοιρολατρία, ή

- στους μεσάζοντες, στο… φιλοδώρημα και στην… λίπανση των κρατικών γραναζιών, δηλαδή στην διαφθορά!

Καμία μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, αποκεντρωμένης ή κεντρικής, δεν θα πετύχει, αν δεν αλλάξουν νοοτροπία οι φορείς της.

Η Δημόσια Διοίκηση πρέπει ν’ αλλάξει δομή και λειτουργία κατά το δυνατόν αντικειμενικοποιημένη, με ελαχιστοποίηση της διακριτικής ευχέρειας των αρμοδίων και με κατεύθυνση την εξυπηρέτηση, του πολίτη και την ικανοποίηση των δίκαιων διεκδικήσεών του, κατά τον απλούστερο, ταχύτερο και πλέον ανώδυνο οικονομικά και ψυχολογικά τρόπο. (Στην παραπάνω παράγραφο, καμμία λέξη δεν είναι περιττή ή καλολογική. Ελλιπής μπορεί να είναι).

Επανέρχομαι στο εισαγωγικό μέρος και στον τίτλο του παρόντος σημειώματος, για το οποίο μου έδωσε το έναυσμα η Ημερήσια Διάταξη των Δημοτικών Συμβουλίων Βούλας και Βουλιαγμένης της εκπνέουσας εβδομάδας, επί ταυτοσήμων θεμάτων: Άρση απαλλοτρίωσης ιδιοκτησιών.

«Απαλλοτριώσεις» που εκκρεμούν 30 και 50 χρόνια!!! Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση αυτών των ιδιοκτητών.

Ας παρακολουθήσουμε λίγο τα Συμβούλια. Το «έργο» το έχουμε δει να παίζεται για πολλοστή φορά, δυστυχώς.

Στη Βούλα, η Τεχνική Υπηρεσία – δεν γνωρίζουμε με ποιο σκεπτικό – εισηγήθηκε ανανέωση της απαλλοτρίωσης. Παραλείπω τη διαδικασία, γιατί δεν είναι αντικείμενο της παρούσας στήλης. Ο Αντιδήμαρχος Ευθ. Ρουσάκης διαφωνεί με την εισήγηση ή την αναβολή και προτείνει άρση της απαλλοτρίωσης. Τελικά το Συμβούλιο με  περίεργη διαδικασία και δια της τεθλασμένης παίρνει τη σωστή απόφαση: Αίρει την απαλλοτρίωση που ταλαιπωρούσε τον πολίτη επί 30 χρόνια, όπως ακούσαμε. (Σημειώνουμε ότι δόθηκε ο λόγος στον δικηγόρο του ενδιαφερομένου, όπως έπρεπε βεβαίως).

Πάμε τώρα στη Βουλιαγμένη. Είχε δύο – τρία παρεμφερή θέματα άρσης απαλλοτρίωσης. Αναβλήθηκαν άπαντα. Για ένα τουλάχιστον που γνωρίζουμε καλά την περίπτωση κι έχουμε ασχοληθεί λεπτομερώς στο παρελθόν, («7η» 15/4/2006) ξέρουμε ότι ήταν η τρίτη ή η τέταρτη φορά που αναβάλλεται μέσα σε 2 χρόνια, όταν όφειλε ο Δήμος ν’ απαντήσει στο αρμόδιο Υπουργείο εντός τακτού διαστήματος μηνός ή τριμήνου, αν θυμάμαι καλά και δεν ανατρέχω στο αρχείο μου, γιατί δεν είναι τεχνοκρατικό το θέμα μου.

Το θέμα μου είναι η εσκεμμένη και μεθοδευμένη καταδυνάστευση του πολίτη εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας, αγνοώντας τους πραγματικούς και συγκεκριμένους λόγους, δέσμευση ενός οικοπέδου περίπου μισού στρέμματος επί 50 (!!!) και πλέον χρόνια.

Ας θέσουμε λοιπόν το θέμα με την απλή λογική:

- Γιατί αποφασίζει ένας δημόσιος φορέας ν’ απαλλοτριώσει μια ιδιοκτησία;

Προφανώς “για λόγους δημόσιας ωφέλειας” (Δ.Κ.Κ. αρθρ.211§1)

- Γιατί χρειάζεται ένα οικόπεδο, μια έκταση κ.λ.π.; για να κατασκευαστεί ένα κοινωφελές κτίριο (π.χ. Σχολείο, Νοσοκομείο κ.λ.π.) ή για τη δημιουργία ή επέκταση ενός κοινόχρηστου χώρου (πλατεία, δρόμος, παιδική χαρά κλπ). (άρθρο 211 §1α,β,γ,…ια)

- Για να προβεί το αρμόδιο όργανο σ’ αυτήν την απόφαση, πρέπει να έχει εξασφαλίσει τα χρήματα και να τα έχει εγγράψει στον προϋπολογισμό του, να έχει κάνει μελέτη, δημοσίευση κι άλλα πολλά (άρθρο 212 § 5α….στ)

- Κι ακόμα, η απόφαση λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου (άρθρο 212  §1).

Τι κάνει εδώ το συγκεκριμένο δημοτικό συμβούλιο που ασκεί δημόσια διοίκηση χάρη των πολιτών;

Π Α Ρ Α Ν Ο Μ Ε Ι. Δεν έχει τηρήσει τίποτα από τα παραπάνω. Αφήνω το απώτερο παρελθόν που παρέπαιε και αντέφασκε. Πριν 4 χρόνια (28/3/06) αποφασίζει  παρανόμως, γιατί άλλο ήταν το θέμα του και χωρίς τις παραπάνω νόμιμες προϋποθέσεις και διαδικασίες που ορίζει ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, (… «Να κινηθούν οι νόμιμες(!) διαδικασίες για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου…» (αποφ. 57/2006)

Μπήκατε στη θέση του ιδιοκτήτη 2ης γενιάς που περιμένει 57(!) χρόνια ν’ αξιοποιήσει το οικόπεδο του, η… 3η γενιά;

Τι κάνει ένας τέτοιος πολίτης, μιας τέτοιας πολιτείας, μιας παρόμοιας δημόσιας Διοίκησης;

- Πληρώνει ευσυνείδητους τους φόρους του;

- Αγαπά την ενεστώσα πατρίδα του και την υπερασπίζεται με αυτοθυσία;

- Εντάσσεται και υπερασπίζεται το κοινωνικό σύνολο;

- Υπερασπίζεται και υπακούει πλατωνικά τους νόμους ή κοιτάει την «πάρτη του» και πως θα την «βολέψει» σαν Καραγκιόζης ή σαν Χατζατζάρης, κατά περίπτωση;

Υπάρχει κι ο Μπαρμπαγιώργης μιας και πήγε το μυαλό μας συμβολικά στους πρωταγωνιστές του θεάτρου σκιών.

- Στην περίπτωση του Μπαρμπαγιώργη, εκτός απ’ τη χειροδικία, παίρνει και τη χατζάρα, ή τη βρεγμένη σανίδα.

- Δεν έχω «ήρωα» να παραλληλίσω εκείνον που θα υποκύψει στην μοίρα του, εκτός ίσως της Φατμέ.

- Αν επιλέξει το ρόλο του Καραγκιόζη θα προσπαθήσει να λύσει το θέμα του με πονηριές και παγαποντιές.

- Ο Χατζατζάρης θα προσπαθήσει να επιλύσει το πρόβλημά του με δουλοπρέπεια, με ευκαμψία, με μέσον, με δωροδοκία, κοινώς με λάδωμα.

Και σκέπτεσαι: Γιατί οι φορείς του δημοσίου καταδυναστεύουν και ταλαιπωρούν τους πολίτες; Αν δεν είναι υπεροψία, σαδιστικό ένστικτο ή αλαζονεία, τι είναι;

Δεν μπορεί να επιδιώκουν τη βίαιη έκρηξη και το μίσος ή την απέχθεια. Δεν μπορεί να επιδιώκουν την περιθωριοποίηση των συμπολιτών τους και την εξώθησή τους σε έκνομες και τρομοκρατικές ενέργειες. Τότε;

Τότε αν δεν τους χαρακτηρίζει η αδιαφορία και η ανικανότητα ή η αναλγησία, μήπως επιδιώκουν να μετατρέψουν τον πολίτη σε… Χατζατζάρη, χάριν ιδιοτελούς σκοπού;

Όπως και να έχει, αυτή η νοοτροπία είναι υπεύθυνη για την σημερινή μας κατάντια, της διαφθοράς, της ανυποληψίας και της παρακμής.