Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Κώστας Βενετσάνος
• Διεθνή
• ΝΑΤΟ
• Η.Π.Α.

«Οι συμμαχίες δεν έχουν άλλον στόχο σχεδόν, παρά μόνον αυτόν – δηλαδή την περιφρούρηση και την ενίσχυση του ισχυρού»¹

Ναπολέων Βοναπάρτης

Μια Συμμαχία «Εγκεφαλικά νεκρή» όπως διαπίστωσε ο Γάλλος Πρόεδρος Eμμ. Μακρόν

Μια γηραιά ήδη «συμμαχία» η οποία ...δεν είναι καν συμμαχία, αλλά προ πολλού, «αμερικανικό προτεκτοράτο υπό τον μανδύα του ΝΑΤΟ»² (Σαρλ Ντε Γκωλ).

Το ΝΑΤΟ όμως δεν είναι «εγκεφαλικά νεκρό», είναι γέρος με εγκεφαλικό! Και «δεν είναι σοφός γέρων, αλλά κακός γέρων»! Είναι άχρηστο στους «συμμάχους» - πλην του προτέκτορα («προστάτη») – και το χειρότερο είναι επικίνδυνο για την ανθρωπότητα.

Ωφελεί τις ΗΠΑ γιατί καλύπτει με φύλλο συκής τις επιθετικές της ενέργειες, επιπλέον γιατί ενισχύει την πολεμική της ισχύ με τα όπλα των υποτακτικών συμμάχων της και με τις «σάρκες» των στρατιωτών τους. Ωφελεί ακόμη τις ΗΠΑ οικονομικά, και δευτερευόντως κάποιες ισχυρές χώρες της «συμμαχίας», γιατί ενισχύουν την πολεμική τους βιομηχανία!

Η πολεμική βιομηχανία υπολογίζεται πως συμβάλλει άμεσα και έμμεσα κατά 40% στην οικονομία³. Και επιπλέον τα όπλα – και τα οπλικά συστήματα, βεβαίως – είναι ένα προϊόν που δεν αντικαταθίσταται μόνον όταν χρησιμοποιηθεί, αλλά και λόγω «τεχνολογικής γήρανσης», αλλά και της επαύξησης, λόγω αντικειμενικών ή και τεχνητών αναγκών (τρανό παράδειγμα, Ελλάδα – Τουρκία).

Η ανάγκη των συμμαχιών

Η ανάγκη μιας συμμαχίας προκύπτει, είτε για επιθετικούς σκοπούς – π.χ. ο άξονας Γ’ Ράιχ - Ιταλίας - Ιαπωνίας – είτε για αμυντικούς σκοπούς, σε περίπτωση ταυτότητας συγκυριακών συνήθως συμφερόντων, κατά συγκεκριμένου εχθρού. Ποιος λοιπόν είναι ο «συγκεκριμένος εχθρός» της Βορεο Ατλαντικής συμμαχίας;

Όταν ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ το 1949 είχε «εχθρό» υποτίθεται, τη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες κομμουνιστικές χώρες. (Το μετέπειτα ιδρυθέν αμυντικό “Σύμφωνο της Βαρσοβίας” – ως απάντηση στο ΝΑΤΟ, ιδρύθηκε το 1955). Τα «κομμουνιστικά καθεστώτα» κατέρρευσαν έσωθεν, και το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» διαλύθηκε. Ποιος είναι λοιπόν ο εχθρός; Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, η Συμμαχία αντιμετωπίζει “απειλές και προκλήσεις” απ’ όλες τις κατευθύνσεις...

«... οι επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας συνιστούν απειλή προς την Ευρωατλαντική ασφάλεια...», λέει το «κοινό ανακοινωθέν» της πρόσφατης επετειακής συνόδου του ΝΑΤΟ, στο Λονδίνο!

Και ο μεγάλος ηγέτης της Γαλλίας Σαρλ ντε Γκολ, απάντησε ήδη από το 1966, όταν η Σοβιετική Ενωση ήταν ακόμη κραταιά και υπερέχουσα γεωστρατηγικά: «Οι δυτικές χώρες δεν απειλούνται σήμερα από τις ανατολικές...»² – και οι εξελίξεις τον επιβεβαίωσαν – Και συνέχισε: «...οι συγκρούσεις στις οποίες εμπλέκονται οι ΗΠΑ – προχθές στην Κορέα, χθες στην Κούβα, αύριο (τότε) το Βιετνάμ...». (Και δεν είχαν προκύψει ακόμη τότε τα βρώμικα «παιχνίδια» στην Κύπρο, στη Λατινική Αμερική και την Ασία και αργότερα στη διάβρωση των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, στο Αφγανιστάν, στη Μέση Ανατολή και στον πόλεμο για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Ιράκ, το Ιράν, την «Αραβική Άνοιξη», με κορωνίδα τη Λιβύη και τη Συρία, με όλες τις καταιγίδες που επιφύλαξε και τις οποίες υφιστάμεθα ακόμη σήμερα, με την πλημμυρίδα των προσφύγων και μεταναστών, που έχει λάβει πλέον την καταφανώς σκοπούμενη μορφή της εισβολής εταιροεθνών – ετερόθρησκων, ανομοιογενών πολιτισμικά πληθυσμών, και, και, και).

«...οι συγκρούσεις στις οποίες εμπλέκονται οι ΗΠΑ – συνεχίζει ο προπάτορας του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν – κινδυνεύουν να πάρουν διαστάσεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε γενική σύγκρουση»(...)².

Άρα, όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία, που πολλοί από μας, τους έχοντες μνήμη, την έχουμε ζήσει, εχθρός του ΝΑΤΟ είναι ο εχθρός των εκάστοτε συμφερόντων και σχεδίων των ΗΠΑ! Είναι ο ανυπότακτος.

Και ουδέποτε στάθηκαν οι ΗΠΑ συνεπείς προς τις υποχρεώσεις της ως σύμμαχος, όπως πρόσφατα με τους Κούρδους κατά του τρομοκρατικού Ισλαμικού κράτους του ISIS. Τους «πούλησε» κανονικά, γιατί... δεν πολέμησαν στην... Νορμανδία! Και δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος να ρωτήσει τον Τραμπ: «...και οι Τούρκοι, που ήταν στη Νορμανδία; στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο;». Κοιτούσαν πού θα γείρει η ζυγαριά...

Αλλά αισχρότερο παράδειγμα της «συμμαχίας», αποτελεί η συμπεριφορά της και ιδιαίτερα των ΗΠΑ, απέναντι στην Ελλάδα, με τη στήριξη της χούντας, τη μεθόδευση ανατροπής του Μακαρίου στην Κύπρο, με το πραξικόπημα – πρόσχημα εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και κατοχής του 40% της νήσου μέχρι σήμερα.

Το ΝΑΤΟ απέδειξε πλήρη ανικανότητα και ανεντιμότητα

Σας υπενθυμίζω την απάντηση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Λουνς στην έκκληση του Κων/νου Καραμανλή να συνέλθει εκτάκτως το ΝΑΤΟ, για την αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974: «ο ίδιος δεν θα παρίστατο γιατί αναχωρούσε για... διακοπές και ότι δεν θα παρίσταντο επίσης οι περισσότεροι υπουργοί Εξωτερικών, λόγω απασχολήσεώς των ή διακοπών»⁴!

Και στην ίδια σελίδα που παραπέμπω, ο Κ.Κ. λέει στην §2: «το ΝΑΤΟ δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των περιστάσεων και τήρησε μια στάση που εκ των πραγμάτων βοήθησε την τουρκική θρασύτητα...»⁴ Και στην § 3: «...στο Στρατηγείο των Βρυξελλών είχε αναπτυχθεί η παράλογη θεωρία ότι το Σύμφωνο εγγυάται την ασφάλεια και την ακεραιότητα των χωρών -μελών μόνο από εξωτερικές και όχι από εσωτερικές επιθέσεις..»⁴.

Θεωρία στην οποία επέμεινε όλως προσφάτως, ως γνωστόν και ο παρών Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ.

Σε τί συνίσταται λοιπόν η «Συμμαχία» για μας;

Εμείς δεν έχουμε εχθρούς ούτε τη Ρωσία, ούτε την Κίνα, - που επενδύει κιόλας – ούτε την ...Βόρεια Κορέα!

Εχθρό έχουμε την Τουρκία, όπως συμπεριφέρεται τα τελευταία 65 χρόνια τουλάχιστον. Προς τι λοιπόν ισχυρίζεται το ΝΑΤΟ, στο προχθεσινό κοινό ανακοινωθέν «...πως μια επίθεση εναντίον ενός συμμάχου θεωρείται επίθεση εναντίον όλων»! Μας δουλεύουν; Η Τουρκία προκαλεί συνεχώς και διαρκώς αυξάνει τις απαιτήσεις της έναντι κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, διεθνώς αναγνωρισμένων.

Το κείμενο του υπαγορευθέντος, έστω και έμμεσα, «Κοινού ανακοινωθέντος» είναι τουλάχιστον υποκριτικό όταν μιλάει για «αλληλεγγύη, για ενότητα και για συνοχή» τις οποίες μάλιστα θεωρεί «βασικές αρχές της Συμμαχίας»!

ΟΙ «αρχές» δεν τιμώνται και δεν τηρούνται με διακηρύξεις. Απαιτούν και προαπαιτούν εφαρμογή τους στην πράξη.

Δεν συμμαχώ και δεν συνασπίζομαι με σύμμαχο που καραδοκεί να μου πρήξει το μαχαίρι στην πλάτη.

Γι’ αυτό και πρέπει να βασιζόμαστε κυρίως στις δικές μας δυνάμεις. Τις δε συμμαχίες να τις αναζητήσουμε στα κοινά συμφέροντα και στις αμοιβαίες, εξασφαλισμένες δεσμεύσεις. Όποιες δυνάμεις κι αν είναι αυτές, χωρίς να τις ονοματίσω σκοπίμως. Ας είναι Αρειανοί, από το Α του Κενταύρου, το Ιράν ή την Κορέα! Τελικά στη δύναμη του αδυνάτου: Στον Σαμψών της Βίβλου! (“αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”)!

Ή μήπως ήταν τρομοκράτης ο Σαμψών;

Κώστας Βενετσάνος