Ειδήσεις

Δηλαδή και θα ξεσπιτωθεί και θα μείνει και υπόλοιπο χρέους, μαζί με τα «έξοδα», γύρω στα 100 χιλιάδες ευρώ. Και όλο αυτό το τραγικό και Καφκικό, δυστυχώς υπαρκτό σενάριο, λόγω της «υπεραξίας» που ατυχώς αποκτά η οικία του (ποιά «οικία του»), λόγω της «πλατείας»!!!

Δεν πρόκειται για φανταστικό θρίλερ. Είναι, επαναλαμβάνω, δυστυχώς, πραγματικό, τραγικό και …τρελό γεγονός. Η «έκθεση» επιδόθηκε λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα!…

Ένα χρόνο πριν ακριβώς έγραφα, ως απάντηση σ’ επιστολή αναγνώστη:

«Ο αναγνώστης μας αναφέρεται στην επισήμανσή μας ότι «ανεβαίνει η αξία των όμορων ακινήτων» και λέει ότι «κανένα οικονομικό όφελος δεν προσπορίζονται». Θα μας επιτρέψει να διαφωνήσουμε με τον ισχυρισμό, διότι εμείς δεν αναφερόμαστε στην υπεραξία εκμετάλλευσης, αλλά αφ’ ενός στην «υπεραξία χρήσης» (βελτίωση ποιότητας οικιστικής)  και στην «ανταλλακτική υπεραξία», σε περίπτωση πώλησης κλπ. Είναι σημαντικά αυτά, αλλά όχι βέβαια για να πληρώσεις άλλο ένα σπίτι!»

Το «άλλο ένα σπίτι», το ανέφερα συμβολικά. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι απεικόνιζε την πραγματικότητα. Ποιά λογική, ποιά ηθική, ποιά περί δικαίου αντίληψη μπόρεσε να δεχθεί και να επιβάλλει μια τέτοια τραγελαφική κατάσταση; Ποιοί ανάλγητοι και νοσηροί (αν)εγκέφαλοι ψήφισαν και προώθησαν τέτοιες απάνθρωπες και εξοντωτικές «λύσεις», για να επιδείξουν οι δημοτικές αρχές ότι δημιούργησαν μια πλατεία, γύρω στα 2 στρέμματα όλα κι όλα!

Και συμπλήρωνα στην απάντησή μου τα παρακάτω, τα οποία υπογραμίζω και τώρα και θα συμπληρώσω ευθύς μετά:

«Ας μου επιτραπεί στο προκείμενο να επαναλάβω την πρόταση που είχα θέσει ως Δημοτικός Σύμβουλος, κατά το παρελθόν: Ξεκινώντας από την θεώρηση ότι ένας ελεύθερος χώρος πρασίνου ωφελεί το κοινωνικό σύνολο, αλλά αναλογικά κάποιους ωφελεί περισσότερο, λόγω γειτνίασης ή και επαφής, θεωρώ ότι διαφορετική αναλογικά πρέπει να είναι και η επιβάρυνση. Μεγαλύτερη επιβάρυνση οι εφαπτόμενοι, αλλά οπωσδήποτε όχι πέραν ενός εύλογου ποσού ανά τρέχον μέτρον προσόψεως (ή μικρού ποσοστού επί της αντικειμενικής αξίας). Μικρότερη συνεισφορά να καταβάλλουν οι μη εφαπτόμενοι, αλλά που έχουν εύκολη πρόσβαση (π.χ. δυο – τρεις εκατοντάδες μέτρα) το δε υπόλοιπο ποσόν, το σύνολο των κατοικιών – μέσω του δημοτικού προϋπολογισμού.

Όταν τα έλεγα αυτά, τη δεκαετία του ’80, δεν πίστευα, όπως δεν γνώριζα και πέρισυ, ότι θα με «άκουγε» ο νομοθέτης και θα ερχόταν το 1997 με το άρθρο 16 του νόμου 2.508, να υιοθετήσει τις θέσεις μου! Η Δημοτική Αρχή δεν γνώριζε το νόμο;

Μήπως η νέα Δημοτική Αρχή, που έτυχε και ιδιαίτερης προτίμησης από τα «Πηγαδάκια», θα θελήσει να δείξει ένα καλό πρόσωπο και να παρέμβει αφ’ ενός αποτρεπτικά στο ξεσπίτωμα κι αφ’ ετέρου στην εφαρμογή του παραπάνω νόμου;

Είναι μια ευκαιρία «να κάνει την αλλαγή»! Για να δούμε... και θα επανέλθουμε, αν χρειαστεί.