Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

 Ε, μωρέ Έλληνες – για να θυμηθούμε την προσφώνηση του Γέρου του Μωριά – αφυπνηστείτε! Ενωθείτε και αντισταθείτε

 «Ποιός, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον τόπο»,  ήταν η έκρηξη ειλικρίνειας, αυτοκριτικής, αγανάκτησης και γεναιότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή¹, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη² στη Θεσσαλονίκη πριν από 50 χρόνια (1963).

Αλλά και η δήλωση του Γεωργίου Παπανδρέου (παππού) μετά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο Λ. Τζόνσον των ΗΠΑ, το 1964 είναι χαρακτηριστική της αναγνώρισης των σκευωριών και των συνομωσιών που εξυφαίνουν οι μεγάλοι μας «φίλοι» και «σύμμαχοι» για την εξυπηρέτηση των δικών τους επιδιώξεων και συμφερόντων. Εκμυστηρεύτηκε, λοιπόν ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος, μετά το «όχι» στο σχέδιο Άτσεσον για την Κύπρο, που τόλημε να αντιτάξει στον πρόεδρο των ΗΠΑ: «Τελειώσαμε! Ήδη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής μου», προβλέποντας την πτώση του, η οποία επήλθε ένα χρόνο μετά (Ιούλιος 1965).

Αυτό λοιπόν, τι σηματοδοτεί; Ηττοπάθεια; Όχι, βέβαια, αλλά αναγκαιότητα της άντλησης των αναγκαίων διδαγμάτων, απ’ την ιστορία.

Η προσχεδιασμένη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη και άλλων, όπως του Βελδεμίρη³, το 1961 και η αστεία «καταδίκη» του φονιά-εκτελεστή, χωροφύλακα, αποσκοπούσαν στην αποσταθεροποίηση της χώρας. Στην ίδια αποσταθεροποίηση και διάλυση της χώρας αποσκοπούν και τώρα!

Τα γεγονότα αυτό καταδείχνουν. Ο φόνος λαθρομετανάστη, οι ξυλοδαρμοί και προπηλακισμοί, αρχικά (λαθρο)μεταναστών, οι τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, τα «Τάγματα εφόδου», με «στρατιωτική παραλλαγή» και παράταξη και οι βιαιοπραγίες στο Μελιγαλά, κατά του Δημάρχου πρωτοστατούντων βουλευτών της «Χρυσής Αυγής» - παρουσία αδρανούντος αγήματος αστυνομικών – με επιστέγασμα την ψυχρή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, παρουσία αδρανούντων πάλι αστυνομικών, με αξαίρεση μιας γυναίκας (αστυνομικίνας) όταν «ξεχείλισε το ποτήρι», με τη φράση – όπως καταδείχνουν οι μαρτυρίες – «ε, όχι και μαχαιρώματα» και η οποία μόνη κινήθηκε και συνέλαβε το δράστη

Ήταν αυτή μόνον μια πρόχειρη δειγματοληψία των αποσταθεροποιητικών πρακτικών.

Κι όμως, ακόμη και τώρα, πριν το χώμα σκεπάσει καλά – καλά το νεκρό παλικάρι, βρίσκονται μερικοί – μερικοί να ταυτίζουν και να εξισώνουν τις εγκληματικές και στοχευμένες βιαιοπραγίες και εγκληματικές ενέργειες με τις αποδοκιμασίες των πολιτικών και του συστήματος, από αγανακτισμένους, εξαπατημένους και συνθλιβόμενους πολίτες. Από πολίτες που έχασαν τη δουλειά τους, εξαθλιώθηκε η ζωή τους, τσαλακώθηκε η αξιοπρέπειά τους και χιλιάδες οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία.

Ε, μωρέ Έλληνες – για να θυμηθούμε την προσφώνηση του Γέρου του Μωριά – αφυπνηστείτε! Ενωθείτε και αντισταθείτε. Δεν είναι ώρες για διχόνοιες και ιδιοτέλειες.

Αρκετά έχουμε πληρώσει: Εμφύλιος, Χούντα, Κύπρος, Χρέος... Χιλιάδες θύματα, αίμα, διχασμός, πόνος, δυστυχίες, εθνικές συμφορές, συγκρούσεις...

Είναι η σαξονική τακτική του «διαίρει και βασίλευε»!

Δεν είναι... «συνομωσιολογία», που ευφυώς χλευάζεται από «σοβαρούς», για ν’ αποκρύψουν αυτό ακριβώς που επιδιώκουν, που απεργάζονται... συνωμοτώντας. (Κοίτα 7^η φύλλο 746/25-8-12).

Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται είναι πολυποίκιλη, παραπλανητική, δόλια, καταχθόνια. Έμβλημά της έχει τον Ιανό· το διπρόσωπο θεό που το ένα του πρόσωπο είναι χαμογελαστό και το άλλο σκυθρωπό. Η προπαγάνδα, ο ψιθυρισμός (στόμα με στόμα), σύγχρονοι επικοινωνιακοί τρόποι, οι δημόσιες σχέσεις, άλλοτε ο εκφοβισμός, η τρομοκράτηση, η απειλή, οι υποσχέσεις που κατά περίπτωση τηρούνται ή μένουν ανεκπλήρωτες – το μαστίγιο και το καρότο. Τα συνήθη και γνωστά «μέσα» είναι τα ηλεκτρονικά και έντυπα «Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης» ή επηρεασμού της κοινής γνώμης, το διαφημιστικό υλικό, οι συγκεντρώσεις, οι «εκδηλώσεις» οι χώροι συγκέντρωσης, διεθνή φόρουμ και οι δηλώσεις. Η «εξυπηρέτηση», η εξαγορά, η ηθική και οικονομική ομηρία, η υποστήριξη και στήριξη, ο εκβιασμός κεκαλυμένος συνήθως ή ωμός, η «προειδοποίηση», ο εκφοβισμός, η τρομοκράτηση κλπ.

Αν διαβάζαμε ιστορία, κυρίως την νεότερη και σύγχρονη, θα ήμασταν σε θέση και να ερμηνεύουμε και να κατανοούμε τα τρέχοντα γεγονότα, αλλά κυρίως να προβλέπουμε τα μελούμενα.

Αν μελετήσουμε λίγο τους Βαλκανικούς πολέμους, τις Συνθήκες, τον Α’ μεγάλο πόλεμο, τον διχασμό με τους Βενιζελικούς και αντι-Βενιζελικούς, με το βασιλιά και τον Βενιζέλο – θα καταλαβαίναμε θαυμάσια πώς πήγαμε από την Συνθήκη των Σεβρών⁴, ‘’της Ελλάδας των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών’’ και φτάσαμε στη Μικρασιατική τραγωδία και στη Συνθήκη της Λωζάνης. Θα κατανοούσαμε τις μετέπειτα εξελίξεις μέχρι τη δικτατορία του Ι. Μεταξά.

Αν δεν περιοριζόμασταν στις νίκες μας στην Αλβανία, το 40-41, αλλά εμβαθύναμε περισσότερο, θα κατανοούσαμε καλύτερα τις ιδεολογικές αντιλήψεις της εποχής, τους λόγους που στο μεγαλείο της εθνικής αντίστασης του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ και πλειάδας μικρών αντιστασιακών οργανώσεων όλου του ιδεολογικού φάσματος, απ’ τη μια, και των πειναλέων ασυνείδητων προδοτών, συνεργατών των Γερμανών, των ταγμάτων ασφαλείας και των άλλων δοσίλογων απ’ την άλλη, θα αντιλαμβανόμασταν πώς εξυφαινόταν και υποθάλπτετο ο διχασμός, που οδήγησε στον εμφύλιο.

Αυτοί οι δοσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών ήταν το γόνιμο έδαφος του ξενοκίνητου εμφύλιου πολέμου, που δίχασε τη χώρα, που την τσάκισε οικονομικά, που την κατέστησε από πρωταγωνιστή – με τον καθολικής αναγνώρισης ηρωισμό του λαού μας – σε κομπάρσο, υπανάπτυκτη, αναπτυσόμενη, εξαρτώμενη, δορυφορική των ψυχροπολεμικών εντάσεων και των συμφερόντων του διεθνούς κεφαλαίου.

Ούτως ώστε, να μη μπορούμε να διεκδικήσουμε, απ’ τη θέση του νικητή, τα δικαιώματά μας, την Κύπρο, την οικονομική μας ανάπτυξη, τον εκδημοκρατισμό μας και να φτάσουμε να εξαρτώμαστε οικονομικά από τους ηττημένους, που τους διακρίνουν εμφανώς στοιχεία ρεβανσισμού.

«Πέσαμε – με μια δάνεια φράση – πέσαμε μπουνταλάδικα στο σακί των σκευωριών του κεφαλαίου, «Αριστεροί» και «Δεξιοί» πατριώτες.

Μας λείπει η ιστορική γνώση, η μνήμη, η διαυγής και ελεύθερη κρίση. Μας διακρίνουν στρεβλομένες αντιλήψεις για την πατρίδα και το Έθνος. (Γι’ αυτό και θ’ ασχοληθώ με το θέμα, στο άμεσο μέλλον)

Κλείνω για την ώρα με μια επισήμανση και παραίνεση:

Δεν είναι πατριώτης, δεν είναι εθνικιστής, εκείνος που με τις ενέργειές του, τους λόγους και τις παραλείψεις, με «λάθη» ή με ιδιοτέλειες διχάζει το Έθνος και βάζει απέναντι μια μερίδα Ελλήνων, έστω κι αν θεωρεί ότι έχουν λάθος αντιλήψεις. Αυτός δεν είναι εθνικιστής. Είναι εθνοκάπηλος. Είναι εθνοκτόνος. Είναι συχνά συνειδητό ή εν αγνοία του, ενεργούμενο των εχθρών του Έθνους.

Έλληνες, επαγρυπνείτε!

Αν ξαναπέσουμε αδίδακτοι και άκριτοι στο «σακί», θα είμαστε υπεύθυνοι. Δεν εξαιρείται κανείς ενήλικος.

―――――――

1. Την εποχή εκείνη Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

2. Βαλκανιονίκης, γιατρός, ειρηνιστής, ανεξάρτητος βουλευτής της αριστεράς.

3. Στέφανος Βελδεμίρης. Ηλεκτρονικός, αγωνιστής της αριστεράς. Δολοφονήθηκε, εν ψυχρώ, την ώρα που μοίραζε προεκλογικές προκηρυξεις της ΕΔΑ, στη Θεσσαλονίκη, από άριστο σκοπευτή της χωροφυλακής, με δυο σφαίρες στο κεφάλι. Ο χωροφύλακας «καταδικάστηκε» σε 4 χρόνια  φυλάκιση και αποφυλακίστηκε από τις αγροτικές φυλακές σε 2 χρόνια. Ο προβληματισμός δικός σας, των δικαστών, των αστυνομικών, των πολιτικών. Για όσους φιλοσοφούν άνευ μαλθακότητας.

4. Η Συνθήκη των Σεβρών που υπεγράφη από τις χ΄ρες της Αντάντ, ουδέποτε επικυρώθηκε, γιατί εν τω μεταξύ η πλειοψηφία των Ελλήνων προτιμώντας «Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλειά», έδιωξε τον Ελ. Βενιζέλο που εμπιστεύονταν οι χώρες αυτές.