Ειδήσεις

Μετά από πολύωρη διαδικασία και ανταλλαγή απόψεων εποικοδομητικών, χωρίς να λείπουν οι προσωπικές αιχμές και αντεγγλίσεις, το Δημοτικό Συμβούλιο Βούλας οδηγήθηκε στο «και πέντε», την περασμένη Δευτέρα (8/10) σε ομόφωνη απόφαση σχετικά με την περιοχή πρώην Κόνιαρη, την οποία ο εκλιπών είχε κληροδοτήσει στο ίδρυμα «Μουσείο Μπενάκη».

Το Δ.Σ. Βούλας αποφάσισε να επιδιώξει τη μετατροπή οκτώ οικοδομικών τετραγώνων, συνολικής έκτασης 77 στρεμμάτων, σε κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους, για τη δημιουργία πρασίνου, αθλητικών και πολιτιστικών εγκαταστάσεων κλπ.

Επιπροσθέτως αποφασίστηκε η αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών και η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών. (αρ.απόφ. 176/2007)

Η απόφαση θεωρείται ότι ελήφθη στο «και πέντε» δεδομένου ότι την προπερασμένη Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, το Μουσείο Μπενάκη προέβη σε πλειοδοτικό διαγωνισμό πώλησης των παραπάνω οκτώ Ο.Τ. (247-252-255-255α-256-259-262-263)

Ο διαγωνισμός διενεργήθη και έγινε αποδεκτή η προσφορά των 101 εκατομμυρίων ευρώ, για το σύνολο της εκτάσεων των 77 στρεμμάτων. Αναμένεται μέχρι σήμερα 13/10 η κατακύρωση της πλειοδοσίας.

Εν τω μεταξύ, την 1η Οκτωβρίου (2 έγινε η δημοπρασία), ο δήμαρχος Γ. Μάντεσης, είχε στείλει προς το «Μουσείο Μπενάκη» εξώδικο έγγραφο με το οποίο ζητούσε να ενημερώσει σχετικώς το ίδρυμα τους ενδιαφερόμενους, για την αγορά της εκτάσεως, περί των προθέσεων του Δήμου. Το ίδρυμα απέρριψε τη σχετική ειδοποίηση του Δήμου.

Σύντομο Ιστορικό του «φιλέτου του Σαρωνικού»

Εισήγηση του θέματος έκανε ο Αντιδήμαρχος Γρηγ. Κωνσταντέλος ο οποίος αναφέρθηκε και στο ιστορικό της έκτασης από το 1964 (3 Ιουνίου) όταν ο Συνεταιρισμός «Νέα Κάλυμνος» κατέθεσε αίτηση ένταξης της περιοχής στο σχέδιο πόλης. Νωρίτερα, να προσθέσουμε εμείς, είχε προηγηθεί ψήφιση Νόμου στη Βουλή το 1952, για να ικανοποιήσει πάγιο αίτημα – μετά τον πόλεμο – του ΣΑΑΚ Βούλας να του επιτραπεί η πώληση του δάσους που τους είχε παραχωρηθεί από το κράτος «για τη συλλογή ρητίνης και κτηνοβοσκή», σε ιδιώτες. Βρέθηκε η φόρμουλα να επιτραπεί η πώληση σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς δωδεκανησίων, προκειμένου ν’ αποφευχθεί και η πλέον ισχνή, εκείνη την εποχή, αντίδραση, λόγω της συναισθηματικής φόρτισης; μιας και μόλις προ τεσσάρων ετών είχαν ενωθεί τα Δωδεκάνησα με την Ελλάδα. Έτσι προέκυψαν τα «Καλύμνικα». Κόστος αγοράς 4-5 βασικοί μισθοί, αρχικά, το στρέμμα. Μέσα σε 10-12 χρόνια δεκαπλασιάστηκε η αξία τους.

Το Δεκέμβριο του 1965, η παραπάνω περιοχή εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης και πωλήθηκε όλη η περιοχή σε τέσσερις ιδιώτες. Από αυτούς την αγόρασε το 1977 ο Γ. Κόνιαρης.

Το 1988 απεβίωσε ο Κόνιαρης και την περιοχή την κληροδότησε στο «Iδρυμα Μπενάκη» και όχι στο Δήμο Βούλας, ώστε να ωφεληθούν και οι πελάτες του, που είχαν αγοράσει απ’ αυτόν τα οικόπεδά τους. Σπίτια – Βίλες, χωρίς κοινόχρηστους χώρους, πράσινο, αθλητικές εγκαταστάσεις, σχολεία κλπ.

Ευθύνη μεγάλη βεβαίως έχουν κι όσοι ενέταξαν την περιοχή στο σχέδιο χωρίς να προβλέπονται οι αναγκαίοι κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι.

Όσοι «έφαγαν» απ’ αυτό το χώμα καθ’ οιονδήποτε τρόπο, δεν άφησαν ούτε ψίχουλα σ’ αυτόν τον τόπο, ούτε όταν τους έφαγε κι αυτούς το χώμα.

Ένας που δεν «έφαγε» από ‘δω, άφησε 2,5 στρέμματα να γίνει γηροκομείο, και το ‘χουν να ρημάζει, σαν αρνητικό παράδειγμα και άλλοθι όσων νομίζουν ότι δικαιούνται και δεν οφείλουν τίποτα στην κοινωνία.

Η πρόταση Αποστολάτου

Αντίθετη και πιο ρεαλιστική πρόταση, είχε κατά την άποψή μας, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Άγγελος Αποστολάτος. Με δεδομένο ότι στην παρούσα φάση, ο Δήμος αδυνατεί και δανειοληπτικά να καταβάλλει ένα τέτοιο «μυθικό» ποσόν – κοντά τέσσερις ετήσιους προϋπολογισμούς – που αντικατοπτρίζουν τα 101 εκατομμύρια ευρώ, πρότεινε να μειωθεί ο συντελεστής δόμησης της περιοχής στο 20% ώστε αυτή ν’ ανασάνει οικοδομικά και πληθυσμιακά κατά το 1/3 περίπου, πράγμα που θα είχε σαν επακόλουθο να λειτουργήσει και αποτρεπτικά, πιθανόν, για τους αγοραστές. Δεν έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία του Δ.Σ.