• χαράτσι
• πλειστηριασμοί

 

“Θαρσείν χρη τ’ αληθή λέγειν και ήδιστον”

Την περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκε μια “μεγάλη” συγκέντρωση για το “χαράτσι” Αυτόν τον επαχθή και άδικο φόρο πάνω στην ακίνητη περιουσία (Σχετικό ρεπορτάζ σελ. 24).

Και βάζω το χαρακτηρισμό “μεγάλη” μέσα σε εισαγωγικά, γιατί διαπίστωσα ότι οι ιδιοκτήτες ακινήτων σ’ ένα δήμο εξήντα χιλιάδων κατοίκων που πλήττονται και δυσανασχετούν, δεν ξεπερνούν τους τριακόσιους. Αυτοί, βέβαια, ήταν ενεργοί, μαχητικοί, αγανακτισμένοι κι αποφασισμένοι.

Οι “άλλοι” προφανώς καταβάλλουν το “χαράτσι” αγογγύστως και προθύμως. ‘Η πιθανότατα να περιμένουν “να πετύχουν το σκοπό της κατάργησης αυτοί που αγωνίζονται και να επωφεληθούμε άπαντες”.

Αυτή ήταν η πρώτη γυμνή και αμακιγιάριστη αλήθεια. Η δεύτερη διαπίστωση ήταν η πρακτική αποτελεσματικότητα της συγκέντρωσης, η οποία συνίσταται στα εξής:

― Εγκυρη ενημέρωση από τον πρ. Εισαγγελέα Ι. Σακκά, τον δικηγόρο του ΙΝΚΑ Ι. Μυταλούλη και τολμώ να πω και τον υπογράφοντα το παρόν, γιατί δίνω έναν επίμονο αγώνα από το 2011.

― Ομόφωνη και ομόθυμη έγκριση ψηφίσματος που επεδόθη άμεσα στους βουλευτές που ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο κάλεσμα και που καταψήφισαν τον περασμένο Δεκέμβριο τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (“χαράτσι” στ’ ακίνητα).

Σημειώνω πως δεν ήταν βουλευτές ενός μόνον κόμματος - γιατί δεν ήταν κομματική εκδήλωση - αλλά ενός ευρέος φάσματος: ΣΥΡΙΖΑ (Αλ. Μητρόπουλος, Δ. Τσουκαλάς, Γ. Πάντζας), Ανεξάρτητοι Ελληνες (Νότης Μαριάς) και ο Βύρων Πολύδωρας (Ενωση για την Πατρίδα και το Λαό).

― Το τρίτο πρακτικό σημείο της συγκέντρωσης ήταν η πρόταση του Ι. Μυταλούλη για “πρόσθετη παρέμβαση” στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, που θα εκδικάσει τελεσίδιδα την αντισυνταγματικότητα των νόμων για το “χαράτσι”.

Αυτό θα καταφέρει αποφασιστικό πλήγμα στους αποσκοπούμενους μαζικούς πλειστηριασμούς, για την αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας.

Στο σημείο αυτό, σύντομα θα ενημερώσουμε αυτούς που θ’ αποφασίσουν να σηκωθούν απ’ τον “καναπέ” τους, για να μη χάσουν το σπίτι τους και τους κόπους της ζωής τους και της ζωής των προγόνων τους.

“Κομματική” περιχαράκωση και καθαρότητα

Στο σημείο αυτό του απολογισμού είμαι υποχρεωμένος ν’ αναφερθώ σ’ ένα δυσάρεστο φαινόμενο που δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένο. Εκφράζει μια λανθασμένη, κατά την άποψή μου αντίληψη.

Την ώρα που μιλούσε ο Βύρων Πολύδωρας, κάποιοι ελάχιστοι ξέσπασαν τη δίκαιη αγανάκτησή τους σ’ έναν μετανοήσαντα. «Γιατί ψήφισες τα μνημόνια» κ.τ.τ. Λάθος! Δικαιολογημένη η αγανάκτηση. Αδικαιολόγητη η αντίδραση σε κάποιον που έμπρακτα, με την ψήφο του στη Βουλή, ενάντια στον φόρο-χαράτσι, απαρνήθηκε την προγενέστερη στάση του, με τίμημα τη διαγραφή του. Τιμητική διαγραφή, λέω εγώ, ισοδύναμη με απελευθέρωση και ελάφρυνση της συνείδησής του.

Να μην ξεχνάμε ότι την ώρα που είπε, κατά την ονομαστική ψηφοφορία, το “ηρωικό” και οπωσδήποτε έντιμο “όχι”, χειροκροτήθηκε, ορθώς, από πολλούς βουλευτές άλλων κομμάτων (και του ΣΥΡΙΖΑ).

Φίλοι, συμμαχητές του αντιμνημονιακού αγώνα, όσοι συμπαρατάσσονται στον κοινό αγώνα, είναι σύμμαχοι· είναι συναγωνιστές. Δεν τους διώχνουμε και δεν τους στραβοκοιτάμε.

Στην ιδρυτική του Διακήρυξη το ΕΑΜ έγραφε: «...προκειμένου να γίνει δεκτή εις το ΕΑΜ οιαδήποτε οργάνωσις (επομένως και τα άτομα) δεν εξετάζεται το πσαρελθόν ή αι αντιλήψεις των σχετικώς με την μελλοντικήν ανασυγκρότησιν...»1

Ο ισαπόστολος Παύλος, όταν από διώκτης των χριστιανών μεταπήδησε στις τάξεις τους, δεν τον απέπεμψαν και δεν τον στραβοκοίταξαν. Απεναντίας!

Σωρεία ιστορικών παραδειγμάτων θα μπορούσα ν’ αναφέρω. Δεν επικεντρώνομαι αποκλειστικά στον Πολύδωρα. Απλώς, δράττομαι της ευκαιρίας.

Αντ’ αυτών, εμείς τί κάνουμε τώρα; Το ένα αντιμνημονιακό - αντιστασιακό - κόμμα ή οργάνωση χτυπάει τους άλλους, γιατί διεκδικούν για τους εαυτούς τους το αλάθητο και την ιδεολογική καθαρότητα! Κι αντί ν’ ανοιχτούν σε συμμαχίες, περιχαρακώνονται στο “μαγαζάκι” τους.

Δεν ήταν το μοναδικό επεισόδιο με τον εν λόγω βουλευτή. Κάποιοι μου είπαν: «Θα ‘ρχόμουνα, αλλά δεν θα ‘ρθω αφού θα είναι ο Α, που...». Ενώ άλλοι δεν μπορούσαν να ανεχθούν τον Β, που... Κυκλοφόρησε ακόμα και κείμενο μέσω ηλεκτρονικής διαδικτύωσης που πιθανολογούσε ότι μπορεί να φέρναμε ως “γκεστ σταρ” και τον... Κασιδιάρη, “μιας και δηλώνει κι αυτός αντιμνημονιακός”, για να καταλήξει, «...κοπελιές και παλληκάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια». Τέτοια και τόσο “ωραία” ακραιφνούς ιδεολογικής - κομματικής καθαρότητας.

Οταν σε τέτοιες εποχές που κινδυνεύουμε βάσιμα να χάσουμε τις εστίες μας και την πατρίδα μας, ζούμε, - σκεπτόμαστε, δρούμε ή αδρανούμε - με τις παλιές κομματικές αγκυλώσεις, τρομάζω για το μέλλον μας, οργίζομαι με το παρόν και χαλυβδώνω το πείσμα μου και την επιμονή μου, ν’ αλλάξω αυτές τις αντιλήψεις, ακόμα και παραβλέποντας. Είναι δύσκολος ο αγώνας. Το ξέρω. Εχουμε να κάνουμε με πονηρούς εχθρούς και κάποιους ξεροκέφαλους ή ανεγκέφαλους “συμμάχους”.

Ομως, όταν ένας αγώνας είναι δίκαιος και διεξάγεται με επιμονή, υπομονή και μεθοδικότητα, στο τέλος δικαιώνεται!

Η νίκη μας ανήκει.

---

1. Τ. Βουρνάς: “Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας, σελ. 42-43