Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Η Ελληνική ραδιοφωνία τηλεόραση, η ΕΡΤ και το σήμα της υπάρχει μέσα στην καρδιά μας, μέσα στο φρόνημά μας! Οσοι είμαστε ακόμη Ελληνες!

Και ξαφνικά έπεσε βαθύ σκοτάδι.
Οι οθόνες της δημόσιας τηλεόρασης σκοτείνιασαν. Τα ραδιόφωνα εσίγησαν!
Στην “αναλογική” τηλεόραση σκοτείνιασε και το κανάλι της Βουλής και το CNN! Nα δεις που οι Αμερικανοί θα μας ζητάνε και τα ρέστα...
Και ποιος θα τους πληρώσει; Αυτός που θα πληρώσει και τις διαφημίσεις που δεν παίχτηκαν, αυτός που πλήρωσε και τα 30(;) εκατομμύρια που πληρώθηκαν για τους αγώνες, που θα δείξει κάποιος άλλος σταθμός και, και, και δηλαδή εμείς!
Οχι, βέβαια, ο Στουρνάρας κι ο Κεδίκογλου. Ούτε ο Σαμαράς
Σ’ ένα κράτος Δικαίου, σ’ ένα κράτος ευθύνης,  αυτοί  θα πλήρωναν.
Ακουσε Αντώνη, όπως βγαίνεις από τον ανελκυστήρα, για να πας στο γραφείο σου, εκεί, στον τοίχο δεξιά, στο μεγάλο χολ, γράφει: «Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω1». Κι εσύ υποσχέθηκες να σώσεις μόνο την Ελλάδα. Και η Ελλάδα βουβάθηκε! Η επίσημη φωνή της Ελλάδας εσίγησε!
Ο “τσοπανάκος” (τα κουδουνάκια και η φλογέρα) δεν σίγησε ούτε στη γερμανική κατοχή!... Σίγησε τώρα Τρίτη 11/6 του ‘13! και φταις Εσύ.
Μα ο Λαός και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ την κρατάνε ζωντανή με τη συγκινητική κι ελπιδοφόρα συμπαράταξη όλων των Ελλήνων... πλην ελαχίστων “Λακεδαιμονίων”. Ετσι, «... της Αυγής το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».
Η Ελληνική ραδιοφωνία τηλεόραση, η ΕΡΤ και το σήμα της υπάρχει μέσα στην καρδιά μας, μέσα στο φρόνημά μας! Οσοι είμαστε ακόμη Ελληνες! και είμαστε πολλοί· οι περισσότεροι. Οσοι δεν έχουν εκμαυλιστεί από τη μεθοδευμένη προπαγάνδα κοντά εβδομήντα ετών.
Η “ΕΡΤ” δεν είναι εταιρία για να την υπαγάγει ο Στουρνάρας στο ΤΑΙΠΕΔ. Η ΕΡΤ είναι η επίσημη φωνή της Ελλάδας, είναι το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και τηλεόρασης.
Αναγνώρισε το λάθος σου (“Ουδείς αναμάρτητος”) και πάρε πίσω την πραξικοπηματική πράξη απαράδεκτου περιεχομένου.

Κι επειδή μοναδικός υπεύθυνος δεν είσαι εσύ, αλλά και τα στηρίγματά σου, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ο Βενιζέλος κι ο Κουβέλης, ν’ αφήσουν τα μισόλογα και τα “ήξεις - αφήξεις”.
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που έφερες κατ’ επιταγήν της τρόικα - γιατί περιέχεται στο μνημόνιο και το κρύβετε - έχει τη “δεδηλωμένη” καταψήφιση από τη Βουλή, άρα είναι ουσιαστικά ανυπόστατη.
Να την πάρεις πίσω. Εκτός και κάνουν εκείνοι πίσω, για να παρατείνουν με “μηχανική” υποστήριξη την πολιτική τους επιβίωση.
Κανένας δεν κέρδισε μακροπρόθεσμα, με μηχανορραφίες, με απάτη, με βία ενάντια στο λαό. Στο τέλος εξολοθρεύεται, ακόμη κι αν συμπαρασύρει και το λαό μαζί του στην καταστροφή. Η ιστορία έχει πάμπολλα παραδείγματα με καμμιά εξαίρεση. Γιατί “με τη βία και με το να προδίδεις τους φίλους σου [...] μπορείς ν’ αποκτήσεις μιαν (πρόσκαιρη) εξουσία, αλλά όχι όμως και τη δόξα” 2, όπως λέει ο Φλωρεντίνος πολιτικο-φιλόσοφος.
Οσο για τ’ άλλα, που οι χαιρέκακοι και οι κακεντρεχείς και οι μηδαμινοί τα κάνανε μεγάλα, έστω κι αν είναι και στην πραγματικότητα μεγάλα, κάτι για “θύλακες αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης”, τους υπαίτιους να τους αναζητήσουν σ’ αυτούς που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος, σ’ αυτούς που το “νομιμοποίησαν” ψηφίζοντας νόμους - άνομους, σ’ αυτούς που διαχειρίστηκαν αυτό το κράτος της διαφθοράς και της αδιαφάνειας, δηλ. σε εαυτούς και αλλήλους, στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ.
Κι όταν κάτι είναι λάθος, το διορθώνεις, ΔΕΝ το γκρεμίζεις. Κι αν ακόμη πρέπει να το αλλάξεις, το αντικαθιστάς συγχρόνως.
Οπως το αεροδρόμιο Ελληνικού. Οταν σταμάτησε να λειτουργεί, συγχρόνως έμπαινε σε λειτουργία το “Ελευθέριος Βενιζέλος”. ΔΕΝ έμεινε η χώρα χωρίς αεροδρόμιο.
Σήμερα βέβαια τα ξεπουλάμε και τα αεροδρόμια και τα λιμάνια!
Ασε· γιατί σιχάθηκα να γράφω για τις βρωμιές του πολιτικού κόσμου. Κι αυτός, ο πολιτικός κόσμος  πρέπει ν’ αλλάξει άμεσα. Αλλά η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη. Θα ‘ρθουν άλλοι στη θέση τους και κάποιοι παλιοί σωστοί, θα παραμείνουν.
Το καινούργιο γεννιέται μέσα απ’ το παλιό, όπως τα κύτταρα. Τα νεκρά πέφτουν και αποβάλλονται από τον οργανισμό που ανανεώνεται.

――――――
1. Ν. Καζαντζάκης: Ασκητική
2. Ν. Μακιαβέλλι: “Ηγεμόνας” κεφ. VIII, έκδοση Σκαραβαίος, σελ. 72.