Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Ελλάδα
• έθνος
• δημογραφικό
• γεννήσεις
• Έλληνες

Στο πρώτο μέρος αυτής της σημαντικής και καθόλου υπερβολικής επισήμανσης είχαμε επικεντρωθεί κυρίως στην οικονομική επίθεση που μεγιστοποιεί και επιταχύνει τον κίνδυνο αφανισμού των Ελλήνων, όχι μόνον ως αυτοσκοπό, αλλά και κυρίως ως εργαλείο του βασικού σκοπού, που είναι αυτή καθ’ εαυτή η υπόσταση του ελληνικού έθνους, ως υπαρκτή οντότητα και όχι ως ιστορική, πολιτιστική κ.λπ. ανάμνηση, όπως πολλές εθνικές οντότητες.

Αναφέραμε ως παράδειγμα, την αυτοκρατορία των Ίνκας. Αυτή υπάρχει σήμερα ως ιστορική ανάμνηση. Βέβαια κάποιοι απόγονοι των Ίνκας υπάρχουν, αλλά όχι πλέον, ως εθνική οντότητα.

Ο κυρίαρχος και σκοπούμενος κίνδυνος είναι η δημογραφική εξέλιξη της Ελλάδος. Αυτό ακριβώς θα επιχειρήσουμε ν᾽ αναλύσουμε, στο παρόν.

Και ιδού κάποια αδιάψευστα στοιχεία, που μιλούν μόνα τους:

Στην κλασική αρχαιότητα και συγκεκριμένα τον 4ο αιώνα π.Χ. ο συνολικός πληθυσμός των Ελλήνων (ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας - Ελλαδικός χώρος, Σικελία, Δυτική Μ. Ασία, Εύξεινος Πόντος υπολογίζεται, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη εκτίμηση στα 8.000.000 μέχρι 10 εκατομμύρια κατοίκους¹!

Κατά μέσο όρο 9 εκατομμύρια Έλληνες, σε συνολικό πληθυσμό της Γης, κατ’ εκτίμηση, βεβαίως, 180, έστω 200 εκατομμυρίων¹, ισοδυναμεί με το 4,5% περίπου. Πράγμα που σημαίνει, με αναγωγή επί των 7,5 δισεκατομμυρίων σημερινών κατοίκων του πλανήτη, ότι οι Έλληνες έπρεπε να είχαν πληθυσμό 300 εκατομμυρίων τουλάχιστον. (Όσο και των ΗΠΑ).

Η διασπορά, η υποδούλωση, η φτώχεια, η εκμετάλλευση, ο αφελληνισμός, οι διωγμοί, οι εθνικο-πολιτικές και συνακόλουθα οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες έδωσαν το μεγάλο πλήγμα στον ελληνισμό, ώστε σήμερα, μαζί με τους Έλληνες της διασποράς, μέχρι και 3ης γενιάς, με δυσκολία να ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια συνολικά², ήτοι το 0,2% περίπου του συνολικού πληθυσμού της Γης.

Ο αποδεκατισμός είναι απλή λεκτική αναφορά. Ο ελληνισμός υπέστη απομείωση πάνω από 22,5 φορές.

Στην πρόσφατη ιστορία μας υπήρξαν πολλά χτυπήματα. Βαρύς ο φόρος αίματος στον αγώνα για την απελευθέρωση του έθνους. Στα επτά χρόνια της επανάστασης του ’21 απωλέσαμε κοντά το 20% του πληθυσμού. Κι ενώ από το 1928 μέχρι το 1940, ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 1.140.176, απ’ τον πόλεμο του ’40, τη γερμανική κατοχή ’41-44, την εθνική Αντίσταση, τον επακολουθήσαντα εμφύλιο, από το 1940 έως το 1951 είχαμε αυξηθεί μόνον κατά 288 χιλιάδες, ενώ η φυσιολογική ανάπτυξη θα ήταν της τάξης του 1.200.000.

Κι ακόμη, ενώ από το 1961 έως το 2000 είχαμε μια καλή ανάπτυξη του πληθυσμού και θετική πορεία του δημογραφικού – μείωση μεταναστευτικού ρεύματος Ελλήνων, ικανοποιητικός αριθμός γεννήσεων, επιμήκυνση προσδόκιμου ορίου ζωής – με «έκρηξη» τη δεκαετία του 1970, που ο πληθυσμός των Ελλήνων αυξήθηκε κατά ένα εκατομμύριο σχεδόν, δηλαδή κατά 11,2%, από το 2000 και μετά καθηλωνόμαστε, όπως δείχνει ο πίνακας.

Μια σύγκριση – αντιπαράθεση στοιχείων των άκρων μιας τριακονταετίας, μιας γενιάς δηλαδή, θα κάνει τα πράγματα πιο φανερά στην τραγικότητά τους:

Το 1980 είχαμε 148.000 γεννήσεις και οι θάνατοι ήταν 87.000. Ο πληθυσμός επομένως, είχε αύξηση 61.000, που προκύπτει από τη θετική διαφορά γεννήσεων – θανάτων.

Το 2011 – ένα μόλις χρόνο μετά το μνημόνιο και την κρίση – ήταν η πρώτη χρονιά που οι γεννήσεις ήταν λιγότερες από τους θανάτους.

Το 2014 (τη χρονιά του success story) οι γεννήσεις μειώθηκαν στις 92.000 εκ των οποίων οι 12.000 ήταν από αλλοδαπές (ποσοστό 13,2%). Δηλαδή, το 1980 γεννήθηκαν 148.000 ελληνόπουλα, ενώ το 2014 μόνον οι 80.000 ήταν παιδιά Ελλήνων. Περίπου δηλαδή στο μισό (46%). Ενώ κατά την τριετία 2011-2014 ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 60.000 περίπου άτομα³.

Η Eurostat υπολογίζει ότι μέχρι το 2080 θα μειωθεί ο πληθυσμός της Ελλάδας κατά 3,5 εκατομμύρια κατοίκους! Και το χειρότερο, λέμε εμείς, είναι ότι η «μείωση» θα έχει αναπληρωθεί με το παραπάνω, από μετανάστες αλλοδαπούς!

Πάρτε και κάποια στοιχεία που δίνει η C.I.A.² για να σας γίνει «η καρδιά περιβόλι»:

Προσδόμικο ζωής για το γενικό πληθυσμό: 79,66 έτη

― για τους άντρες: 77,11 έτη

― για τις γυναίκες: 82,37 έτη

Δείκτης θανάτων: 10,42‰ (εκτ. 2008)

― Δείκτης γεννήσεων: 9,54‰ (εκτ. 2008)

― Δείκτης γονιμότητας: 1,37 παιδιά ανά γυναίκα. (Αυτό κι αν καίει! Ο δείκτης έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 2,1 παιδιά ανά γυναίκα, για να κρατηθεί ο πληθυσμός σταθερός).

― Δείκτης μετανάστευσης: 2,33‰

Μια και αναφερθήκαμε στη C.I.A., ας δούμε τι λέει και πώς αιτιολογεί τη δημογραφική πορεία της Ελλάδας, για να βγάλουμε κι εμείς τα συμπεράσματά μας.

«Το 1897 η Ελλάδα χάνει τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο, καταστρέφεται οικονομικά και της επιβάλλεται Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, που θα γινόταν ακόμα πιο άσχημη με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που ακολούθησε, οδήγησε έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων στη μετανάστευση. Υπολογίζεται πως στην εικοσαετία 1900-1920 περίπου το 8% του συνολικού πληθυσμού της χώρας μετανάστευσε στο εξωτερικό, κυρίως στις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Αρκετοί επίσης κατευθύνθηκαν περίπου την ίδια εποχή στη Νότια Αφρική.

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρήθηκε δεύτερο κύμα μετανάστευσης είτε για πολιτικούς είτε για οικονομικούς λόγους. Οι πρώτοι αφορούν αρκετούς από τους ηττημένους κομμουνιστές του Εμφυλίου που κατέφυγαν στις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι δεύτεροι, έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων, ειδικά από τη Βόρεια Ελλάδα, που οδηγήθηκε κυρίως σε χώρες της Ευρώπης όπως η Γερμανία, το Βέλγιο, η Σουηδία, αλλά και στον Καναδά και την Αυστραλία. Η μετανάστευση στη Γερμανία μετά το 1960 γινόταν οργανωμένα, με την υπογραφή συμφώνου ανάμεσα στις δυο χώρες».

Συμπεραίνει λοιπόν αβίαστα, κάθε εχέφρων άνθρωπος αυτής της χώρας, αν μελετήσει και σκεφθεί τα παραπάνω στοιχεία, ότι πρώτος υπαρκτός και βεβαιωμένος κίνδυνος για την Ελλάδα ΔΕΝ είναι αν θα γίνει ο... Κούλης πρωθυπουργός, ούτε αν θα χάσουν τις «καρέκλες» τους οι λιγούρηδες εξωμότες της «αριστεράς», ούτε ο καημός της Φώφης και Σια, που έχασαν την αγελάδα που άρμεγαν για 30 χρόνια.

Ο πραγματικός, βεβαιωμένος και τραγικός κίνδυνος για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι η δημογραφική εξέλιξη του πληθυσμού μας: Γεννήσεις το κύριο, θάνατοι, προσδόκιμο διάρκειας ζωής, γήρανση πληθυσμού και λοιπά συναρτώμενα.

Τα αίτια της μείωσης των γεννήσεων στον αναπτυγμένο κόσμο είναι αποτέλεσμα πολλών κοινωνικο-οικονομικών παραγόντων και όχι μόνο.

Ιδιαίτερα για την Ελλάδα τα πράγματα, όπως είδαμε από τα παρατεθέντα πενιχρά, αλλά κραυγαλέα στοιχεία, είναι κυριολεκτικά ζοφερά.

Η ευθύνη είναι ΟΛΩΝ μας. Ο κίνδυνος δεν είναι ο κομμουνισμός που ξέθαψαν οι βρυκόλακες του Μακαρθισμού (είχαμε γράψει από τον Ιανουάριο του 2006).

Ο κίνδυνος βρίσκεται στην εξελισσόμενη λανθάνουσα (ύπουλη) γενοκτονία!

1. Πηγή Βικιπαίδεια, S.N. Biraben (1979-2003) kai O.H.E. 2007.
2. C.I.A. World Factbook (εκτ. 2009)
3. ΕΛ.ΣΤΑΤ. (Ελληνική Στατιστσική Υπηρεσία)