Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε

την πίκρα της ζωής. Όντας βυθήση

ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση,

μην τους κλαίς, ο καημός σου όσος και νά ‘ναι.

..........................................................................

Ά δε μπορείς παρά να κλαίς το δείλι

τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν.

Θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.

(Λορέντζος Μαβίλης ΛΗΘΗ)

Από τις ιδεολογικές αναφορές στη Διεθνή έως την πρωϊνή αναφορά στο Διεθνές ...Νομισματικό Ταμείο, πολύ μακρύς ο δρόμος που διένυσαν κάποιοι «αριστεροί» του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ποιός να τους το ‘λεγε –και να μας το ‘λεγε- τότε, «σαν βγήκαν στον πηγαιμό για την Ιθάκη» της Αλλαγής, για μιάν Ελλάδα που θ’ ανήκε στους Έλληνες, εθνικά υπερήφανη και κοινωνικά δίκαιη, πως θα ‘φτανε μέρα που τα σοσιαλιστικά Αρμάνι κοστουμάκια τους θα έκαναν το συντηρητικό ταγιεράκι της Μάργκαρετ Θάτσερ να φαντάζει μπροστά τους ως αμπέχωνο ΕΛΑΣίτισας.

Ποιός να μας τα ‘λεγε τούτα τα θαυμαστά τα σημερινά –και τα πρόσφατα του Σημίτη- τότε στα 1981 που ξέφρενα κουνούσαμε τις πράσινες σημαίες κι ελπίζαμε ότι θα «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα».

Αχ, Ανδρέα..! Δυστυχώς για μας κι ευτυχώς για σένα, δεν έζησες κι άλλο για να δεις τα παιδιά της Αλλαγής, πρόεδρε, «σεβαστέ μου πρόεδρε ...», όπως σε προσφώνησε στον επικήδειό του ο Σκανδαλίδης, τον μαύρο εκείνο Ιούνη του ’96. Είδες πόσο σε σεβάστηκαν οι Πυγμαίοι; Που τους έδωσες ουρανό για να ψηλώσουν και να βοηθήσουν και την Πατρίδα να ψηλώσει. Εσύ πρόλαβες κι άλλαξες λίγα πράγματα. Οι διάδοχοί σου αλλάξανε πολλά. Κατά το κοινώς λεγόμενο, μας αλλάξανε τα φώτα. Και σ’ εμάς και στα οράματα και στο έργο σου. Κι ήρθε πάλι η νύχτα στις καρδιές μας, έπεσ’ ο ήλιος μαζί με την πίστη και τις ελπίδες μας, γιατί όπως είπε ο Σικελιανός «δεν μπορεί μοναχός του ν’ ανέβει ο ήλιος».

Κάτι σαν μανιφέστο τρομοκρατικής οργάνωσης αντιμετωπίζεται σήμερα από τους επιγόνους σου –και τους γόνους σου- η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της 3ης του Σεπτέμβρη 1974. Άσε που με μιά πιο προσεκτική ανάγνωση μπορείς λέει ν’ ανακαλύψεις εκεί την πρόβλεψη για τον ερχομό ...των «εκσυγχρονιστών»!!! Ποιός το λέει; Μα ο μέγας Τεό, φυσικά. Ένας απ’ τους Ιούδες και συνομώτες της «συμμορίας των τεσσάρων», που έσκαβαν τότε τον δικό σου και τον δικό μας λάκο, ένας από τους υπονομευτές του έργου σου που αργότερα αυτο-αναγορεύθηκαν σε αυθεντικούς ερμηνευτές σου. Η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έγινε μετά τον θάνατό σου, κάτι σαν την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Ο κάθε τυχάρπαστος κόθορνος μας εκσφενδονίζει την δική του ...«αυθεντική» ερμηνεία.

Α δεν μπορείς παρά να κλαίς το δείλι,

τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν.

Θέλουν –μα δε βολεί να λησμονήσουν.

Όχι, δεν θέλω, ούτε με βολεί να λησμονήσω. Πως να λησμονήσω εσένα Γιώργο Γεννηματά; Αν μας βλέπεις από κει που είσαι και πικραίνεσαι, δες ωστόσο πως πρέπει να συμπεριφέρεται ένας σωστός σοσιαλιστής υπουργός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που  επιμορφώνεται με σεμινάρια περί του δέοντος “image” από μετακλητό καθηγητή του Harvard. Όχι σαν εσένα, τον ερασιτέχνη, που πήγαινες στο υπουργείο σου από τις 7 το πρωί κι έφευγες ξεθεωμένος μετά τα μεσάνυχτα, σωριασμένος στη θέση του συνοδηγού στο δικό σου πανάρχαιο Σίμκα που οδηγούσε η αγαπημένη σου Κάκια, επειδή τον οδηγό του υπουργικού αυτοκινήτου σου τον έστελνες από νωρίς στην οικογένειά του. Και παρ’ όλη την κούρασή σου, πάντοτε σταματούσες για να μας χαιρετίσεις, όταν μας πετύχαινες να κολλάμε αφίσες στους δρόμους της Βούλας.

Υπουργός ήσουν εσύ, καημένε Γιώργο, που την έβγαζες την 16ωρία στο υπουργείο με τσιγάρα, καφέδες και σάντουϊτς; Υπουργοί είναι ο Παμπούκης και η Κατσέλη, που τσάκισαν με σοσιαλιστική μεγαλοπρέπεια 800.000 δημόσια ευρουδάκια για δυό μέρες στο Ντουμπάϊ, όπου ταξίδεψαν με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο -και τον πρωθυπουργικό αδελφό- και ξαπλωπεριδρόμιαζαν με την ακολουθία τους σε ξενοδοχείο 5 αστέρων. Όσα και τα δάχτυλα της μούντζας που οφείλουν να ρίχνουν πλειστάκις ημερησίως στα μούτρα τους τινές εξ’ ημών.