Σε καμμία χώρα του κόσμου η Δημοκρατία δεν προάγεται, δεν κατοχυρώνεται και δεν θωρακίζεται, όταν η πεμπτουσία της, που είναι η έστω έμμεση συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις που τον αφορούν, φαλκιδεύεται και περιορίζεται συνεχώς, ώστε το μόνο όπλο του πολίτη να είναι η ανά τετραετία ψήφος που κάθε άλλο τελικά παρά αντανακλά την θέλησή του.
Ο θεσμός του βουλευτή, ή κοινοβουλευτικού αντιπροσώπου, έχει ουσιαστική υπόσταση όχι μόνο επειδή ο αντιπρόσωπος εκλέγεται από τον πολίτη-εντολέα του, αλλά και διότι οι τοπικές κοινωνίες έχουν καθοριστικό λόγο στην ανάδειξή του ως υποψηφίου. Αυτό ακριβώς που προτίθεται να στερήσει ο Γιώργος Παπανδρέου από την ήδη πενόμενη Δημοκρατία μας, με το «γερμανικό» του μοντέλο της λίστας υποψηφίων βουλευτών.
Βουλευτές λίστας. Δηλαδή, παιδιά του αρχηγικού σωλήνα. Κλώνοι του αρχηγού, φερέφωνα και χειροκροτητές του. Στη λίστα, ως εξυπακούεται, θα μπαίνουν μόνον οι υπάκουοι. Έλα όμως που οι ανυπάκουοι είναι τα αντισώματα της Δημοκρατίας.

Το μοντέλο των αρχηγικών κομμάτων μετατρέπει τα κόμματα σε τσαρικές αυλές και τους βουλευτές σε πειθήνιους αυλικούς και αυλοκόλακες προκειμένου να μη χάσουν την εύνοια του μονάρχη. Το δοκιμάσαμε επί δεκαετίες στην Ελλάδα και απέτυχε παταγωδώς. Και τώρα ο νεόκοπος πρωθυπουργός μας θέλει να το ενισχύσει έτι περαιτέρω με το «γερμανικό» του. Πως λέμε, σας αρέσει το «γαλλικό», το «ισπανικό», το «οθωμανικό»; Στις αντιδημοκρατικές αυτές ονειρώξεις του έχει την αμέριστη συμπαράσταση της ιδεολογικής συμμάχου του σε πλείστα ζητήματα, κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη.
Τέτοιο χάπι χρειάζεται βεβαίως και ζαχαρίτσα για να πάει κάτω. Το θελκτικό άλλοθι που προβάλλεται, είναι ότι έτσι οι υποψήφιοι βουλευτές θα απαγκιστρωθούν από τους μεγαλο-επιχειρηματίες χορηγούς τους. Πράγμα που μπορεί να ισχύει έως την εκλογή του βουλευτή, αλλ’ όχι και από την επόμενη μέρα της εκλογής του, για όποιον είναι ευεπίφορος και δεκτικός σε προσεγγίσεις, «δωράκια» και κρουαζιέρες στη Μύκονο με ιδιωτικές θαλαμηγούς. Άλλωστε το όντως υπαρκτό αυτό πρόβλημα θα μπορούσε κάλλιστα να επιλυθεί με αύξηση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα προκειμένου να χρηματοδοτείται μία εύλογη προεκλογική εκστρατεία όλων των υποψηφίων. Τις εκτροπές από την δημοκρατική νομιμότητα δεν τις αντιμετωπίζεις με λιγότερη δημοκρατία.

Πρόκειται κατ’ ουσία για μία βαθύτατα αντιδημοκρατική νοοτροπία, που ενώ αποστερεί τον ψηφοφόρο και των τελευταίων δυνατοτήτων παρεμβάσεώς του στην πολιτική ζωή της χώρας, υποδηλώνει από την άλλη και την αυταρχική πρόθεση των ηγετικών ομάδων των κομμάτων εξουσίας να καταρτίζουν και να επιβάλουν τη λεγόμενη κυβερνητική ή αντιπολιτευτική «ατζέντα», δίχως ενοχλητικές αντιγνωμίες.
Ας μην λησμονούμε όμως, ότι στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. τιμώρησαν με τον σταυρό προτίμησής τους εκείνους τους τέως κυβερνητικούς που προκάλεσαν την κοινωνία με την φαύλη διαχείριση των κοινών. Από την άλλη, οι ψηφοφόροι και των δύο μεγάλων κομμάτων ψήφισαν σε μεγάλο ποσοστό την ανανέωση, επιλέγοντας νέους πολιτικούς και στέλνοντας στο σπίτι τους κάτι παλαιοκομματικούς δεινόσαυρους που έφερναν το άρωμα της μούχλας στην αίθουσα της Βουλής.
Αυτή η επιλεκτική δυνατότητα του πολίτη-ψηφοφόρου παύει πλέον να υφίσταται εάν εφαρμοστεί η «ταμπλ ντ’ οτ» δημοκρατία που εξήγγειλε ο Γιώργος Παπανδρέου. Οι ψηφοφόροι θα είναι πλέον υποχρεωμένοι, ψηφίζοντας το κόμμα της αρεσκείας τους να ψηφίζουν ταυτόχρονα και ορισμένους υποψηφίους που όλο το προηγούμενο των εκλογών διάστημα προκαλούσαν τους πολίτες να σπάσουν τους τηλεοπτικούς τους δέκτες κάθε φορά που τα «μπουμπούκια» εμφανίζονταν στη μικρή οθόνη. Οι τοπικές κοινωνίες θα απωλέσουν οριστικά την όποια παρεμβατική δυνατότητά τους, εφ’ όσον ο «εκπρόσωπός» τους δεν θα είναι αυτός που έχουν υποδείξει, αλλά εκείνος που επέλεξε ο αρχηγός και που σε καμμία περίπτωση δεν θα είναι διατεθειμμένος να συγκρουστεί μαζί του όταν κάποια κυβερνητική απόφαση θα θίγει την εκλογική περιφέρεια του βουλευτή λίστας.

Σε μία κατ’ επίφαση Δημοκρατία, όπου οι πολίτες στερούνται της συνταγματικά-ωστόσο-κατοχυρωμένης δυνατότητάς τους να εκφράζουν με δημοψήφισμα την θέλησή τους για ύψιστης σημασίας ζητήματα, αλλά και σε μία Δημοκρατία που η υπερενισχυμένη «αναλογική» νοθεύει την απόφαση του εκλογικού σώματος με κυβερνήσεις μειοψηφίας, έρχονται τώρα και οι βουλευτές λίστας να αφαιρέσουν και το τελευταίο φύλλο συκής από ένα κομματικό κατεστημένο που εξακολουθητικά και ανερυθρίαστα συνεχίζει να εμπαίζει τους Έλληνες και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Βουλευτές «λίστας». Η Δημοκρατία μας από τα έδρανα της Βουλής μεταφέρεται στα ράφια του JUMBO. «Μαμά θα μου πάρεις έναν «Τζορτζ»;