• γιορτή
• χριστούγεννα
• ευχές

«Ευτυχισμένοι είναι μόνον οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι μόνον οι γενναίοι»

γράφει ο Βασίλης Σιαμέτης

Το απαιτεί το έθιμο, η συνήθεια, η ευγένεια, τό ’χεις ανάγκη βρε αδερφέ να το πεις και να το ακούσεις, γι’ αυτό βάλε και κάτι παραπάνω: Υγιαίνετε – Ευτυχείτε!

Η υγεία βεβαία δεν είναι το ΠΑΝ, αλλά χωρίς υγεία δεν έχεις ΤΙΠΟΤΑ. Όσο για την ευτυχία; «Ευτυχισμένοι είναι μόνον οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι μόνον οι γενναίοι». (Θουκυδίδης)

Τούτες τις Άγιες ημέρες, από τη Γέννηση του Θεανθρώπου, την αλλαγή του Χρόνου μέχρι τα Φώτα και του Αϊ Γιάννη, αλλάξτε ήθη και έθιμα, χριστιανικά μεν αλλά χωρίς να ενισχύσετε τις «ΑΕ των Ρασοφόρων».

Αντί να καταθέσετε το υστέρημά σας στο «παγκάρι», βρείτε μια οικογένεια που ’χει ανάγκη, είναι «γεμάτος ο κόσμος» από αυτές, χτυπάτε το κουδούνι και δώστε τους ένα φάκελο καφέ, μία ζάχαρη, ένα Χριστόψωμο, πέστε τους Χρόνια Πολλά και φύγετε πριν ακούσετε ευχαριστώ. Πιστέψτε με θα το χαρείτε πολύ περισσότερο.

Κι αν υπάρχει Θεός, να είστε σίγουροι ότι θα έχετε την αγάπη του, που θα είναι τόσο μεγάλη, που δεν θα κερδίζεται ούτε με νηστεία, ούτε με πεντακόσιες συνεχόμενες μετάνοιες.

Μια άλλη θυσία ακόμα μεγαλύτερη, θέλει κότσια παραπάνω βέβαια, είναι: Να εκκενώσετε τα γηροκομεία για 15 ημέρες. Είναι δύσκολο και το καταλαβαίνω, αλλά όταν σας βλέπει ο «πανταχού παρών» να ανάβετε κερί και να σταυροκοπιέστε, βλέπει και τη ΜΑΝΑ ή τον ΠΑΤΕΡΑ στον οίκο ευγηρίας και σας λυπάται για την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ.

Γλεντήστε προσεκτικά μεν αλλά γλεντήστε, γιατί κάθε ημέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει και θα θυμάστε ότι η τσιγκουνιά είναι το ίδιο «βλαβερή» με τη σπατάλη.

Ο κορονοϊός υπάρχει και είναι επικίνδυνος, το ίδιο επικίνδυνος όσο είναι και οι πληρωμένοι δολοφόνοι της παραπληροφόρησης. Μην τους επιτρέπεις να σε τρομοκρατούν, τιμώρησέ τους, κι ασε την κάθε Παγώνη, τον κάθε Άρη, Νίκο ή Βα...λο, να τραγουδούν Υπερατλαντικά.

Σας ψυχοπλάκωσα, το νοιώθω και στενοχωριέμαι, γι’ αυτό θα σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία, που μοιάζει όμως με ανέκδοτο, να γελάσετε λιγάκι βρε αδερφέ.

Την δεκαετία του ’80 ένας Κούρδος που τον έλεγαν Σαλίμ, καλοκάγαθος χαρακτήρας και δουλευταράς, απόκτησε γρήγορα φίλους και συμπάθεια. Τον καλούσαν όλοι στη γιορτή τους και αυτός ανταποκρινόταν και πήγαινε με χαρά, ώσπου μια μέρα με παράπονο είπε στους φίλους του. «Δώστε και σε μένα ένα Χριστιανικό όνομα για να γιορτάζω και να μπορώ να σας κάνω το τραπέζι»

Συμφώνησαν όλοι και με χαρά τον «αεροβάφτησαν» Γιάννη, ήταν το μόνο όνομα που όλως τυχαία δεν υπήρχε στην παρέα. Του χάρισαν και ένα ημερολόγιο - «εορτολόγιο», για να βλέπει από πριν πότε γιορτάζει και να ετοιμάζεται κατάλληλα για το τραπέζι.

Έτσι όμως μαζί με το όνομα, άρχισε και ο «Γολγοθάς» του Σαλίμ, που λεγόταν Γιάννης. 12 ή 13 φορές το χρόνο γιορτάζεται στην Πατρίδα μας ο Αϊ Γιάννης. Τη μια είναι του Ριγανιά, την άλλη του Χρυσόστομου, την τρίτη του Πρόδρομου και…. πάει λέγοντας. Μια μέρα λέει σε έναν από του φίλους του: «Θέλω να πάμε στην Εκκλησία, να μου δείξεις ποιος είναι αυτός ο Αϊ Γιάννης που μου δώσατε τ΄ όνομά του».

Έτσι ξεκίνησαν και πήγαν στην Εκκλησία και εκεί ο Γιάννης (Σαλίμ), βρέθηκε μπροστά στην εικόνα του Αϊ Γιάννη του Πρόδρομου και είδε την «κεφαλή επί πίνακι», αλλά αυτός όμως είχε δει και στη χώρα του την ίδια εικόνα και δεν παραξενεύτηκε. Εκείνο που του έκανε όμως εντύπωση, ήταν ότι ήταν ξυπόλυτος, δεν φορούσε ούτε καν σανδάλια και τότε φώναξε: «Αχ κακόμοιρε, έμεινες ξυπόλητος από τα πολλά τραπεζώματα, σαν εμένα!»

Αγαπητοί Φιλέβδομοι,

Χρόνια σας Πολλά!

――――――――

* Ο Βασίλης Σιαμέτης είναι ανεξάρτητος τοπικός Σύμβουλος Κοινότητας Βάρης.