Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Με χαρά βλέπω ότι η ανταπόκριση των πολιτών στο εθνεγερτήριο σάλπισμα του Μίκη Θεοδωράκη κατανικά τις αναστολές που ‘χουν μπολιαστεί μέσα μας από τη μονοδιάστατη τρομοκράτηση και τον «πραγματιστικό» ευησυχασμό μας.

Είναι θέμα χρόνου, η εθνική κατήφεια και απογοήτευση να δώσει την θέση της στην οργή και την δράση. Έμεινε μια γενιά στέρφα στο κύλισμα του χρόνου! Η περιλάλητη γενιά του Πολυτεχνείου. Και για ν’ ακριβολογήσω, γέννησε εκμαυλισμό, αφελληνισμό την υποταγή και τη «βόλεψη». Ένα παράξενο αντάμωμα «πυκνώνει», ως θα ‘λεγε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος, πάνω από τις σκυφτές πλάτες της μοιραίας γενιάς. Γέροντες από τη μια, νέοι και παιδιά από την άλλη δίνουν τα χέρια για την Ελλάδα… «ρε γαμώ το». Κι όσοι πιστοί, ηλικιακά ενδιάμεσοι, προσέλθετε.

Κάναμε το λάθος να πιστέψουμε ότι δεινά όπως η Κατοχή μπήκαν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας (Ανδρέας Παπανδρέου). Τώρα βιώνουμε τραγικά τις συνέπειες του εφησυχασμού και της χαλάρωσής μας. Και αντί να έχουμε ετοιμάσει μια καλύτερη Πατρίδα για τα παιδιά μας, τους την παραδίδουμε υποτελή, μίζερη και υποθηκευμένη.

Κανενός άλλου δεν πέφτει ο κλήρος για την επανόρθωση. Δικός μας είναι. Στις δικές μας και μόνο δυνάμεις οφείλουμε να στηριχτούμε. Εμείς αφήσαμε τα τσακάλια να μπουν στην αυλή μας, εμείς πρέπει και να τα διώξουμε.

Το «δεν βαριέσαι, περνώ και με τόσα» δεν πρόκειται να κάνει τα τόσα, άλλα τόσα. Μισά θα τα κάνει. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε κι άλλο για να επαληθεύσουμε τον Παλαμά και να μην έχουμε άλλο σκαλί να κατρακυλήσουμε πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα. Ας αφουγκραστούμε τον Ελύτη: «Έλληνες μεσ’ στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο. Ελευθερία! Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο Ήλιος».