Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• ιστορία
• Ε.Ε.
• οράματα
• αξίες
• κέρδος

«Να ‘δω την ιστορία σου, να σου πω ποιος είσαι»

γράφει ο Κώστας Βενετσάνος

Η ΥΠΟΤΑΓΗ

«Να ‘δω την ιστορία σου, να σου πω ποιος είσαι»

Είδαμε σε προηγούμενα άρθρα¹ ποιοι είναι οι «στόχοι» και ποιες οι «αξίες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και πόσο και αν ανταποκρίνονται στο πραγματικό περιεχόμενο των λέξεων, των εννοιών, για να συμπεράνουμε την κατάδηλη αυτογελοιοποίηση των «αξιών» και των «στόχων τους, πλην μιας «αξίας» κι ενός στόχου, της επιβολής και του κέρδους», που δεν αναφέρονται, βεβαίως, επισήμως.

Ας δούμε όμως και την ιστορία «κυοφορίας» και ίδρυσης της Ε.Ε.

Τυπικά η κυοφορία αρχίζει το 1951 με την ίδρυση της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα», με σκοπό την «από κοινού διαχείριση της παραγωγής τους (που) θα εξασφαλίσει άμεσα την εγκατάσταση κοινών βάσεων οικονομικής ανάπτυξης, πρώτου σταδίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας», σύμφωνα με τη διακήρυξη του Ρομπέρ Σουμάν (Γάλλου Υπ. Εξωτερικών).

Ευθύς εξ αρχής, οι άνθρωποι, δεν το απέκρυψαν. Σκοπός ήταν και είναι η ίδρυση ευρωπαϊκής ομοσπονδίας! Το ερώτημα είναι: το είπαν αυτό και το ανέλυσαν στους λαούς της Ευρώπης, τι σημαίνει Ομοσπονδία;

Το είπαν στον ελληνικό λαό, που μόλις είχε απαλλαγεί από έναν εθνοφθόρο καταστρεπτικό εμφύλιο πόλεμο, με τη νίκη μάλιστα της «εθνικόφρονος παράταξης»; Οξύμωρος αντιφατική πικρή ειρωνεία! Να πολεμάς τον διεθνισμό και να εναγκαλίζεσαι την διεθνική ομοσπονδία,

προάγγελο της… παγκοσμιοποίησης!... Δεν το είπαν.

Θα το πούμε εμείς αργότερα, αφού ολοκληρώσουμε την αφήγηση της κυοφορίας της Ε.Ε.

Επόμενο βήμα ήταν η Συνθήκη της Ρώμης, το 1957, με τις οποίες ιδρύθηκαν η ΕΥΡΑΤΟΜ – για την έρευνα και ειρηνική χρήση της ατομικής ενέργειας  - και η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.).

Μετεξέλιξη της ΕΟΚ – στην οποία εντάχθηκε και η Ελλάς το 1980 – είναι η Ε.Ε. με την ενιαία ευρωπαϊκή πράξη (1986) και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992.

Υπάρχει ακόμη μια πλειάδα συνθηκών με τις οποίες αναπτύχθηκε και πύκνωσε το δίχτυ της σκοπούμενης Ομοσπονδίας της Ευρώπης ή των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης (Η.Π.Ε.) κατά το πρότυπο των ΗΠΑ!

Αυτή με λίγα λόγια είναι η κυοφορία της Ε.Ε. και η σκοπούμενη γέννα της Ομοσπονδίας. Η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», όπως την αποκαλούν.

Προ και κατά τη διάρκεια όμως της κυοφορίας και της επερχόμενης τερατογένεσης υπάρχουν απόπειρες, «ερωτοτροπίες» (φλερτ) και φαντασιώσεις ακόμη – όπως και ανομολόγητοι σκοποί – άγνωστα στον περισσότερο κόσμο.

Ας αποτολμήσουμε μια σταχυολόγηση:

– Ο Αμερικανός ιστορικός Μ. Mazower – καθηγητής στο Παν/μιο Columbia λέει περιφραστικά πως επειδή απέτυχε «η ναζιστική ουτοπία μιας δυναμικής φυλετικής αποκαθαρμένης γερμανικής αυτοκρατορίας (…) αποκάλυψε με εφιαλτικό τρόπο – των 60 εκατομμυρίων θυμάτων του Β'. παγκοσμίου πολέμου – το καταστροφικό δυναμικό του ''ευρωπαϊκού πολιτισμού'', δηλαδή το αναποδογύρισμα του ιμπεριαλισμού και την μεταχείριση των Ευρωπαίων σαν να ήταν Αφρικανοί»! Η εμπειρία της φασιστικής «Νέας Τάξης», συνεχίζει, «ξεχάστηκε όσο γινόταν πιο  γρήγορα μετά το 1945»².

– Κι αμέσως παρακάτω: «Η αυτοαποκαλούμενη ''Ευρωπαϊκή Κοινότητα'' (Ε.Κ.) ή Ε.Ε. αγνόησε σιωπηρά τη μισή ήπειρο: Η μεταπολεμική Ευρώπη εξισώθηκε με τη Δύση»². Στην οποία ως γνωστό κάνουμε τα πάντα για να «ανήκομεν» κι εμείς! Γιατί πολλοί από εμάς, είθισται να λατρεύουμε τους δυνάστες μας. Το γνωστό «σύνδρομο της Στοκχόλμης».

Την περίοδο του ψυχρού πολέμου, για να ξεχαστεί γρήγορα η εμπειρία της φασιστικής «Νέας Τάξης», προβλήθηκε ιδιαίτερα ο μπαμπούλας του «κομμουνιστικού κινδύνου» της Σοβιετικής Ενωσης. Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση – άσχετα πως – και εξέλειπε ο «κομμουνιστικός κίνδυνος», για το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλο-ιδιοκτήτες (κάτι υπουργοί και βουλευτές με πάνω από 30, 50, 80 ακίνητα και βάλε) αποκαλύφθη ποιος ήταν ο πραγματικός αντίπαλος των Οστρογότθων, Βησιγότθων, των Βίκινγκς και των αναγκαίων ή ανοήτων παρακολουθημάτων τους, ποιος ήταν ο εχθρός· Οι Ρώσοι!

«Η ''Ευρώπη'' της ’'Ευρωπαϊκής Ενωσης'' (Ε.Ε.), καταλήγει προλογικά ο Αμερικανός ιστορικός, μπορεί να είναι υπόσχεση ή πλάνη, αλλά πάντως δεν μπορεί να είναι πραγματικότητα»².

Ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, το 1964, επισκέφθηκε στη Βόνη τον ομόλογό του Γερμανό και του μεταφέρει απαίτηση, τρόπον τινά, του προέδρου Ντε Γκολ, για τη δημιουργία κοινού νομίσματος Γαλλίας – Γερμανίας, εντός μηνός!

Ο Γερμανός του απάντησε: «Θα το μεταφέρω» (στον καγκελάριο) και συμπλήρωσε: «Συνειδητοποιείτε, κύριε συνάδελφε, αν κάνουμε κάτι τέτοιο, θα έχετε χάσει την κυριαρχία της δημοσιονομικής σας πολιτικής». Καταλάβατε;

Φίλοι αναγνώστες, είναι αυτό ακριβώς που έχουμε πάθει εμείς. Εσείς που τρέμετε μήπως φύγουμε από το ευρώ, λες και το ευρώ και η Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) μας εξασφάλισε σταθερότητα τιμών και αντιστοίχιση απολαυών. Εσείς λοιπόν που λατρεύετε το ευρώ, μη διαμαρτύρεστε προς την ελληνική κυβέρνηση για την ακρίβεια, για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και μάλιστα οριζόντια. Και κυρίως μη διαμαρτύρεστε για τον ΕΝΦΙΑ, που δεν μας λένε σε ποια διάταξη του Συντάγματος ορίζεται. Κι ακόμη, η απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ που δημοσιεύθηκε το 2012, το δέχεται μόνο για δύο χρόνια, λόγω της έκτακτης οικονομικής κατάστασης. Κι ακόμη τα «δώρα», ο 13ος και 14ος μισθός που κοπήκανε, υπεξαιρέθηκαν από τον συνταξιούχο που πλήρωνε μια ζωή ένσημα και για τα «δώρα».

Γι’ αυτά φταίει η Ο.Ν.Ε. και το ευρώ της. Η ΟΝΕ που έχει λειτουργήσει ως ένα ανορθόγραφο Ν.Ε., διότι οικονομική σύγκλιση δεν υπάρχει. Μόνο Νομισματική και σφιχτά λουριά.

Τέλος πάντων, Τί είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση;

«Οι ρίζες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ξεκινούν από το 1946, με την απόφαση των ΗΠΑ, ν’ αναιρεθεί η απόφαση των Συμμάχων (ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας και ΕΣΣΔ) για αποβιομηχάνιση της Γερμανίας. Κι αρχίζει η επαναβιομηχάνιση της. Κι επειδή η Γαλλία αντιδρούσε, το «τυράκι» που της προσφέρθηκε από τους Αμερικανούς ήταν: «Μην ανησυχείτε, θα δημιουργήσουμε μιαν Ε.Ε. όπου εσείς θα είστε το κεφάλι – εξ ου και ο Ο.Ο.Σ.Α. έχει έδρα το Παρίσι – και η Γερμανοί τα ''χέρια''…»³.

Ας πάμε όμως στην πιο έγκυρη πηγή, που επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Ο Μπρεζίνσκι (Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας  των ΗΠΑ) στο βιβλίο του: «Η Μεγάλη Σκακιέρα», με χαρακτηριστικό υπότιτλο: ''Η Αμερικανική υπεροχή και οι Γεωστρατηγικές της επιταγές'', λέει για την Ευρωπαϊκή Ενωση μεταξύ των άλλων: «Τι είδους Ευρώπη θα έπρεπε να προτιμά και επομένως να προωθεί η Αμερική» και αμέσως παρακάτω: «Η επίσημη Ουάσιγκτον διακηρύσσει σταθερά την επιθυμία της να δει την Ευρώπη να αναδεικνύεται σε ενιαία οντότητα, αρκετά ισχυρή, ώστε να μοιραστεί με την Αμερική τόσο τις υπευθυνότητες όσο και τα (οικονομικά και στρατιωτικά) βάρη της παγκόσμιας ηγεσίας»⁴. Και διερωτάται ο Μπρεζίνσκι: «Επιθυμεί πραγματικά η Ουάσιγκτον μιαν Ευρώπη που να είναι γνήσια ισότιμος εταίρος στις παγκόσμιες υποθέσεις ή προτιμά μιαν άνιση συμμαχία;» Για να συμπεράνει αμέσως παρακάτω: «…το ζήτημα του Ισραήλ μας έρχεται αμέσως στο μυαλό. Επίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες ΔΕΝ αντιμετώπισαν τις διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης σχετικά με ο Ιράν και το Ιράκ ως ζήτημα μεταξύ ίσων, αλλά ως θέμα ανυπακοής»⁴

Αν και για την έκταση ενός άρθρου είναι υπέρ αρκετά, να προσθέσω μόνο λίγα: «Η Ουάσιγκτον δείχνει σαφώς την προτίμησή της στη γερμανική (…) ηγεσία στην Ευρώπη». Και το ΝΑΤΟ – μετά τον οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο - «το ΝΑΤΟ δεν παρέχει μόνο τον κύριο μηχανισμό για την άσκηση επιρροής των ΗΠΑ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, αλλά επίσης τη βάση για την πολιτικά κρίσιμη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Δυτική Ευρώπη».⁴

Αρκετά για να δουν όσοι δεν βαριούνται να διαβάσουν ένα τεκμηριωμένο άρθρο κι όχι για όσους προτιμούν την προπαγάνδα της τηλεόρασης.

Τι είναι ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ; Ισότιμη συνένωση κρατών, που από τη στιγμή της ένταξής τους υπόκεινται στο Δίκαιο της Ομοσπονδιακής κεντρικής διοίκησης. Τα ομόσπονδα κράτη χάνουν την αυτοτέλειά τους (διατηρούν ορισμένα σημεία δευτερευούσης σημασίας, σαν τις περιφέρειες και τους Δήμους) και δεν μπορούν να φύγουν απ' την ομοσπονδία, μονομερώς. Άλλως επεβαίνει ο ομοσπονδιακός στρατός.

Λεπτομερέστερα εν καιρώ.

––––––––––––––––

1. ΕΒΔΟΜΗ: 3.2.24 και 10.2.24 σελ. 1 & 2.

2. Μαρκ Μαζάουερ: «Η σκοτεινή ήπειρος», (Η Ευρώπη).

3. Γιάνης Βαρουφάκης: μαγνητοσκοπημένη ομιλία του: «Η Ευρώπη πριν τις ευρωεκλογές» Μ’ αυτά τα στοιχεία την αναζητάτε στο  google

4. Μπρεζίνσκι: «Η μεγάλη Σκακιέρα», εκδ. Λιβάνη, σελ. 92, 93 κ.ε.