Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Στον απόηχο των ευρωεκλογών

Ηττημένοι: Ο Δικομματισμός και ο Λαός

Η ΕΙΚΟΝΑ:

Η Νέα Δημοκρατία «έλαβε το μήνυμα» αλλά εμμένει σταθερά στα πεπραγμένα της, που την έφεραν στο 32,29% και στα… πεπρωμένα της.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πανηγυρίζει τη «νίκη» του, αφού ήρθε πρώτο και η διαφορά του από τη Ν.Δ. υπερκέρασε τις επιδιώξεις του, του 3%, φθάνοντας το 4,36.

Η Ν.Δ. μ’ όλα ταύτα θεωρεί «διαχειρίσιμη»  την ήττα της.

Το Κ.Κ.Ε. σταθερό και άκαμπτο στις θέσεις του δηλώνει ότι και οι εθνικές εκλογές «δεν πρόκειται να προσφέρουν τίποτα στο λαό», αν δεν ορθώσει το ανάστημά του, αν δεν απορριφθούν όλες οι στρατηγικές του συστήματος «και, βέβαίως, να καταδικαστούν και τα κόμματα που τις υπηρετούν», ενώ ο ευρωβουλευτής του Θ. Παφίλης θεωρεί το αποτέλεσμα θετικό, παρά την απώλεια μιας ποσοστιαίας μονάδας.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με 4,70% παραδέχεται ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι «μη ικανοποιητικό» (Δ. Στρατούλης), ενώ ο Θ. Μαργαρίτης, μετά τη συνεδρίαση του πολιτικού Γραφείου (Π.Γ.) δήλωσε ότι «η ηγεσία του ΣΥΝ δεν πρέπει να διαπράξει το σφάλμα του κ. Καραμανλή, δηλ. «πήραμε το μήνυμα, συνεχίζουμε την ίδια πολιτική», ενώ χαρακτήρισε το αποτέλεσμα «αρνητικό».   

Ας έρθουμε όμως και στους πραγματικά… ευτυχισμένους:

Ο ΛΑ.Ο.Σ. σημείωσε εντυπωσιακή νίκη, αφού το ποσοστό του, από 4,12% που ήταν το 2004, εκτινάχθηκε στο 7,15%, ενώ ο Γ. Καρατζαφέρης, «σεμνά και υπεύθυνα» δήλωσε: «μεγαλύτερα ποσοστά σημαίνει και μεγαλύτερη ευθύνη» και ήδη άρχισε να «δίνει χαστουκάκια στη Ν.Δ. για να συνέλθει».

Οι «Οικολόγοι – Πράσινοι» είναι οι μεγάλοι νικητές, αφού με 3,49% εξέλεξαν βουλευτή.  Τρέμετε  λοιπόν τώρα όλοι, γιατί «απευθύνεστε σε ευρωβουλευτή», κατά δήλωση του ιδίου.

Μετά την εικόνα της πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώθηκε και την «εικονική πραγματικότητα» την οποία αισθησιακά βιώνουν οι νικητές – με ή χωρίς εισαγωγικά – ας αποτολμήσουμε μιαν ανάλυση της αντικειμενικής πραγματικότητας του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος.

Για να κάνουμε μιαν αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης, όπως αυτή αποτυπώθηκε, αυτό πρέπει να γίνει σε σχέση με τα προηγούμενα δεδομένα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτή διαμορφώθηκε.

Ας ξεκινήσουμε από τη «νίκη» του ΠΑΣΟΚ:

Το ΠΑΣΟΚ νίκησε γιατί ήρθε πρώτο κόμμα με διαφορά άνω των τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων, από το δεύτερο.

Είναι όμως «νίκη»;

Θα σας κουράσω λίγο με αριθμούς, αλλά οι αριθμοί “μιλάνε” κι όχι οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Το ποσοστό λοιπόν του 36,65% με αποχή 47,37% δεν είναι νίκη.

Με συνήθη και παραδεκτή(;) αποχή της τάξεως του 20% (1989 & 1994) το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ ανάγεται στο 28% του ενεργού εκλογικού σώματος.

Σε σχέση πάλι με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2004 (σε συνθήκες δοκιμασίας της κυβέρνησης Σημίτη, των σκανδάλων, της εμμονής του Γ. Παπανδρέου υπέρ του σχεδίου Ανάν, για την Κύπρο), όπου είχε λάβει 34% περίπου, τώρα μ’ όλη τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος από τη διακυβέρνηση Καραμανλή – κατάσταση οικονομίας, σκάνδαλα κλπ. – κατάφερε ν’ ανεβάσει το ποσοστό του κατά 2,5 περίπου μονάδες, από 34 το πήγε 36,5.

Σε σχέση δε προς τις βουλευτικές εκλογές του 2007, έχασε 1,5 μονάδα!

Σε απόλυτους μάλιστα αριθμούς, σε ψηφοφόρους δηλαδή, ως προς τις ευρωεκλογές του 2004 – ενώ κέρδισε ποσοστιαία – έχασε πάνω από 155.000 εκλογείς.

Ως προς τις βουλευτικές του 2007 έχασε 874.000 ψηφοφόρους, τη στιγμή μάλιστα που ο πρόεδρός του είχε δώσει στις εκλογές αυτές δημοψηφισματικό χαρακτήρα.

Η νίκη του ΠΑΣΟΚ λοιπόν είναι καθαρά σχετική και καθόλου πραγματική. Γιατί όμως;

Γιατί μετά από τόση δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος κατά της κυβέρνησης, δεν βγήκε το ΠΑΣΟΚ πραγματικά ωφελημένο; Διότι στα σκάνδαλα Βατοπεδίου και Siemens, που προστίθενται στα καθαρώς δικά του, έχει την ίδια ευθύνη και το ΠΑΣΟΚ.

Δεν έπεισε ότι άλλαξε. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες πρακτικές. Ο δε Γ. Παπανδρέου δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Δεν έχει λευκό πολιτικό μητρώο.

Η πανωλεθρία της Ν.Δ.

Το κόμμα που υπέστη πραγματική πανωλεθρία, είναι η Ν.Δ.

Στις ευρωεκλογές του 2004 είχε λάβει 43,01%. Τώρα, το 2009, έλαβε το 32,29%, δηλαδή έχασε 10,72 ποσοστιαίες μονάδες.

Σε ψήφους το 2004 είχε λάβει 2.633.574, ενώ τώρα, το 2009 1.698.640 ψήφους. Απώλεσε δηλαδή 935.000 ψήφους περίπου.

Σε σχέση πάλι με τις βουλευτικές εκλογές του 2007, που είχε λάβει 3.077.280 ψήφους και ποσοστό 41,84% έχασε 9,55% (41,84 – 32,29) και 1.378.640 ψηφοφόρους της. Γιατί; Δεν χρειάζεται να το ψάξουμε;

Σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα, που τα κουκούλωσε, και αναποτελεσματικότητα (ήπιος χαρακτηρισμός). Επιπλέον, παίρνει λάθος μηνύματα. Διαπιστώνει και τονίζει σε κάθε ευκαιρία ο Πρόεδρος της Κ. Καραμανλής, ότι πρέπει να προχωρήσει η Κυβέρνηση «ταχύτερα». Τι σύνδρομο «γκαζώματος» είναι αυτό; Δεν μας καίει το «ταχύτερα», σωστότερα θέλουμε. Ή, έστω, σωστά!

Για να δούμε τώρα, αφού τα μηνύματα τα πήρε λάθος, αφού δεν άκουσε τα “καμπανάκια”, μήπως πήρε είδηση την καμπάνα που βάρεσε;

Ας έλθουμε στο τρίτο κόμμα, το ΚΚΕ.

Στις ευρωεκλογές του 2009 έλαβε 8,35%, δηλαδή 1,13% λιγότερο από το 2004 (9,48%) όπως και 152.000 λιγότερες ψήφους.

Τονίζω ότι η αναγωγή των ποσοστών σε πραγματικά ποσοστά επί του ενεργού εκλογικού σώματος (το 80% περίπου των εγγεγραμμένων) που είχα κάνει για το ΠΑΣΟΚ, αναλογικά ισχύει για όλα τα κόμματα. Αποφεύγω την επανάληψη για να μην κουράσω.

Ως προς τις βουλευτικές εκλογές του 2007, ενώ ποσοστιαία κέρδισε ένα 0,20%, σε ψήφους έχασε περί τις 160.000.

Για ένα κόμμα πειθαρχίας, που ζήτησε να ενισχυθεί και από διαφωνούντες, ως ένδειξη διαμαρτυρίας και αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική της Ευρώπης και της Κυβέρνησης, η απώλεια αυτή δεν είναι καθόλου καλό σημάδι. Κάπου πρέπει να ψαχτεί το κόμμα. Δεν του φταίει ο λαός, που δεν τ’ ακολουθεί. Να πάει αυτό στ’ αχνάρια του λαού. Να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα  Δεν γίνεται ν’ ανοίγω το τηλεοπτικό του κανάλι (το 902) και να βλέπω μασάζ, στρώματα και μπιχλιμπίδια. Εχει ένα όπλο και το ‘χει “κρεμασμένο” εδώ και χρόνια!

Κι ερχόμαστε στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τη μια έδρα που έχασε (όπως και το ΚΚΕ ενώ η Ν.Δ. απώλεσε 3), στους αριθμούς δεν έχασε και πολύ. Το 2004 είχε 4,16% ενώ τώρα πήρε 4,70. Ποσοστιαία δηλαδή κέρδισε και μισή μονάδα περίπου (0,54%). Σε ψήφους έχασε μόνο 7.200.

Σε σχέση με τις βουλευτικές του 2007, ενώ έχασε ποσοστιαία ένα 0,34% σε απόλυτους αριθμούς, σε ψήφους, έχασε 123.439.

Εκεί που έχασε εντυπωσιακά είναι από τις προσδοκίες του και από τα περυσινά του δημοσκοπικά άλματα του 16 και 18%. Γιατί;

Ας επανεξετάσει τις θέσεις του για τα εθνικά θέματα  (Σκοπιανό, Κυπριακό) και το μεταναστευτικό.

Εχω την αίσθηση ότι ως επί το πλείστον πάσχουν ακόμη από το «αντιχουντικό σύνδρομο». Επειδή οι Συνταγματάρχες της επταετίας είχαν καπηλευτεί στο έπακρο ό,τι εθνικό, από αντίδραση προς την επάρατη δικτατορία, απετάχθησαν – ξεχώρισαν τη θέση τους – από κάθε τι που είχαν αυτοί καπηλευθεί: Σημαία, έθνος, ιστορία. Εμπλεξαν το εθνικό με το εθνικιστικό, πήραν μεγάλη δόση εκσυγχρονισμού και μπέρδεψαν την τεχνητή παγκοσμιοποίηση με τον διεθνισμό.

Λυπάμαι αν όλους τους στενοχωρώ, αλλά το ίδιο έκανε και το 47,37% που απείχε. Ηταν το μεγαλύτερο «κόμμα» με τη μεγαλύτερη “νίκη”, έστω και με «άσφαιρα πυρά», όπως σωστά είπε η Αλέκα Παπαρήγα.

Λυπάμαι, αλλά είναι στη φύση μου, να τα λέω «έξω από τα δόντια». Φίλη η αριστερά, φιλτάτη δε η αλήθεια (όπως εγώ την κρίνω και δέχομαι ότι μπορεί να κάνω λάθος. Αλλά…).

Και τελειώνω με το ΛΑ.Ο.Σ.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε μια εντυπωσιακή εκλογική νίκη. Εκτινάχθηκε, όπως προείπα, από το 4,12% στο 7,15%. Κι από τις 252.429 ψήφους του 2004, στις 376.131 το 2009.

Ηταν ο μόνος που αύξησε τη δύναμή του κατά 123.702 ψήφους (μετά τους “οικολόγους” που την αύξησαν συγκυριακά, κατά 142.721 ψήφους και ποσοστιαίως κατά 2,82%).

Σε σχέση δε με τις βουλευτικές του 2007 σημείωσε αύξηση κατά 96.646 ψήφους και ποσοστό 3,35%. Γιατί;

Γιατί ο Καρατζαφέρης ξέρει να παρακολουθεί την καθημερινότητα και σαν δημοσιογράφος, να πιάνει το σφυγμό της κοινής γνώμης. Είναι απλός, είναι μεθοδικός, έχει ευέλικτη προσαρμόσιμη δεξιά ιδεολογία, με «αριστερές» αποχρώσεις. Κάποτε όταν του δήλωσα ότι «εγώ είμαι αριστερός» μου είπε: «Εγώ λέω ότι δεν πρέπει να υπάρχει μισθός του δημοσίου μεγαλύτερος από το 7πλάσιο του ανειδίκευτου εργάτη».

Όμως τον φοβάμαι μην εξοκείλλει. Ολη αυτή η πολιορκία, το φλερτ με τη Ν.Δ., αν δεν οδηγήσει στη διάσπαση όπως της αριστεράς, θα οδηγήσει στην αναγκαστική συγκατοίκηση.

Το ποσοστό που πήρε στις δεινοπαθούσες από τους λαθρομετανάστες περιοχές (στον Αγ. Παντελεήμονα 12%) και στη Βόρεια Ελλάδα, λόγω Σκοπίων είναι ενδεικτικό και είναι ο μόνος που απορρίπτει τη διπλή ονομασία, όπως και ο Παπαθεμελής που έλαβε 1,3%. Είναι θέματα που πρέπει να προβληματίσουν όχι μόνο τη Ν.Δ. αλλά και όλα τ’ άλλα κόμματα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ.

Η καμπάνα χτύπησε κι ο απόηχος θα ηχεί μέχρι τις προσεχείς εθνικές εκλογές, είτε του Φθινοπώρου, είτε της Ανοιξης. Ας συντονιστούμε όλοι στις αρμονικές της, προτού μας βαρέσει στο… κεφάλι!