Κέρδισε άραγε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή έχασε η Ν.Δ. στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση; Το μάλλον ρητορικό αυτό ερώτημα, που ήδη κυριαρχεί στους τηλεοπτικούς μπερντέδες, δεν καλύπτει πλήρως την ουσία του εκλογικού αποτελέσματος και τα μηνύματα που αυτό στέλνει προς πάσα κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα συνέβησαν και τα δύο, αλλ’ όχι μόνο. Η Ν.Δ.-και κυρίως ο παραιτηθείς ηγέτης της-πλήρωσαν την αθέτηση των υπεσχημένων τους προς τον ελληνικό λαό και το εύρος της ήττας τους εμπεριέχει και μήνυμα προς τους νικητές: «εδώ είμαστε και θα σας δούμε».

Έπεισε λοιπόν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που παρουσίασε ένα μίνιμουμ προγράμματος τρεις ημέρες πριν τις εκλογές; Ξέχασαν τόσο γρήγορα οι Έλληνες πολίτες την ζοφερή οκταετία Σημίτη, στην οποία ο νικητής των εκλογών ήταν κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος; Όχι βέβαια. Οι έξαλλα πανηγυρίζοντες οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που είδαμε στις οθόνες μας, ήταν οι ίδιοι που κρατούσαν τα ταπεινωμένα κομματικά λάβαρα στις εκλογές του 2004 και του 2007. Είναι ο λεγόμενος σκληρός πυρήνας των οπαδών και δεν είναι αυτοί που έφεραν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην κυβέρνηση με διαφορά 10 μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία. Εκείνοι που αποφάσισαν ποιός θα κυβερνήσει τον τόπο στα επόμενα χρόνια, είναι οι περιφερόμενοι αφανείς του 10-15% που εκλέγουν πάντοτε την κυβέρνηση της χώρας.΄

Τους έπεισε λοιπόν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Γιώργος Παπανδρέου; Όχι, κατά την ταπεινή μου άποψη. Απλώς, λειτούργησε καταλυτικά ο φοβερός μπαμπούλας της ακυβερνησίας, εν μέσω κυκεώνα οικονομικών και εθνικών προβλημάτων. Έβαλε και το χεράκι του ο Κώστας Καραμανλής αναγγέλλοντας στους Έλληνες πολίτες, ύστερα από πεντέμισυ χρόνια πρωθυπουργίας του  ότι «δεν πρόκειται να δείτε δεκαράκι τσακιστό», στρώνοντας έτσι διάπλατο το χαλί στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και κατά πάσα πιθανότητα και στη Ντόρα Μπακογιάννη. Η οποία, έχοντας κατά νου το πάθημα Βενιζέλου το 2007, δεν παρέλειψε να εκθειάσει τον Κώστα Καραμανλή, κλείνοντας πονηρά το ματάκι προς τους καραμανλικούς εκλογείς στο συνέδριο για την αρχηγία της Ν.Δ.

Το Κ.Κ.Ε., για μία ακόμα εκλογική αναμέτρηση, ακολουθεί την σταθερά φθίνουσα πορεία του. Η ηγετική ομάδα του δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τα μηνύματα των καιρών, ότι αν θέλει να συσπειρώσει ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πρέπει να εγκαταλείψει την ξύλινη ρητορική της εποχής Ζαχαριάδη και παράλληλα να συμμορφωθεί προς τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού που δεν συγχωρεί σε ένα αριστερό κόμμα να συμπλέει με τις επιλογές της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» στο Σκοπιανό, στο Κυπριακό, στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και σε μιά σειρά άλλων εθνικών ζητημάτων.

Η ηγεσία του ΛΑ.Ο.Σ., παρά την εμφανή αύξηση κατά 50% των εκλογικών ποσοστών του κόμματος, δείχνει ότι δεν έχει πείσει τους απογοητευμένους από τα δύο κόμματα εξουσίας, Έλληνες ψηφοφόρους. Η προσφιλής φρασεολογία της περί συγκατοίκησης στην κεντροδεξιά πολυκατοικία, μπορεί να χαϊδεύει τ’ αυτιά των οπαδών της Ν.Δ., σίγουρα όμως ηχεί απωθητικά στ’ αυτιά των κεντροαριστερής ιδεολογίας οπαδών του λεγόμενου πατριωτικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το οποίο, μπορεί μεν να μην αντιπροσωπεύεται εδώ και χρόνια σε επίπεδο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και ηγετικής ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., παραμένει όμως ζωντανό, πολυάνθρωπο και πικραμένο. Αυτούς τους Έλληνες για να τους κερδίσει ο Γιώργος Καρατζαφέρης, πρέπει να πάψει να διεκδικεί τον ρόλο του θεματοφύλακα της Δεξιάς, του παράκλητου σωτήρα της Ν.Δ. και βέβαια πρέπει να πάψει να μιλά για την πολυκατοικία και ν’ αρχίσει να αναφέρεται στο οικόπεδο όλων μας, δηλαδή την Ελλάδα. Αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να πείσει ότι πράγματι ενδιαφέρεται να ασκήσει κάποτε κυβερνητική πολιτική κι όχι μόνο τον ρόλο του μπαλαντέρ και του συμπληρώματος διατροφής της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι για μένα η πραγματική έκπληξη αυτών των εκλογών. Παραμερίζοντας τις τεράστιες αντιθέσεις μου για την  νεοταξική πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στα εθνικά μας θέματα, οφείλω να του αναγνωρίσω ότι είναι φτιαγμένος από τα υλικά του αληθινού ηγέτη. Έμαθε γρήγορα από τα λάθη του και έσωσε κυριολεκτικά μόνος του το κόμμα του από τον διαφαινόμενο εκλογικό καταποντισμό. Αυτή τη στιγμή προβάλλει ως η μόνη ηγετική φυσιογνωμία της Αριστεράς και η αγκυλωμένη ηγεσία του Κ.Κ.Ε. δεν θα πρέπει να εκπλαγεί αν στις επόμενες εκλογές καταμετρήσει λαφυραγώγηση των  οπαδών της από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι δεν θα εκπροσωπηθούν στην παρούσα Βουλή, πληρώνοντας κυρίως τις αποκρουστικές θέσεις τους στα εθνικά μας ζητήματα. Οικολογική ευαισθησία που εκφράζεται μόνο ως προς το φυσικό περιβάλλον και δεν αντανακλάται και σε διάθεση προστασίας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων θεωρήθηκε ως υποκριτική και ύποπτη από την πλειονότητα των Ελλήνων.

Ο αδιαφιλονίκητος νικητής των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, Γιώργος Παπανδρέου, έχει τώρα την χρυσή ευκαιρία να πραγματοποιήσει προς όφελος της πατρίδας την ανατροπή που επαγγέλθηκε. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να απαγκιστρωθεί από την θατσερική οικονομική θεώρηση των κυβερνήσεων Σημίτη και βέβαια-όπερ και απίθανο-να απαρνηθεί τις ενδοτικές και επικίνδυνες θέσεις του στα εθνικά μας θέματα. Αλλιώς η ανελέητη μαυρομύτα θ’ αρχίσει να γράφει και για κείνον.