• πασχα
• γιορτή
• αναμνήσεις

Όλο το χωριό σε μια εγρήγορση, μια παράξενη αναμονή, αδημονία,

Πόσες θύμησες αλήθεια, μου φέρνουν στη μνήμη μου, στα μάτια μου, στην ακοή και στην όσφρησή μου! Ολες οι αισθήσεις σε διέγερση, είτε χαράς είτε οδύνης.

Μεγάλη Εβδομάδα, των παθών!

Όλο το χωριό σε μια εγρήγορση, μια παράξενη αναμονή, αδημονία, πώς κάτι περιμένουν. Καθαρίζουν τα σπίτια, αυτά τα άλλοτε ταπεινά μα τόσο «ζεστά» σπίτια. Ασβεστώνουν αυλές και δρομάκια, καθαρίζουν με σχολαστικότητα την εκκλησία, όλες οι γυναίκες σαν τις μελισσούλες... Και τα μικρά παιδιά τριγύρω ολόκληρο μελίσσι να παίζουν, να τρέχουν και το βράδυ στην εκκλησία, με κατάνυξη και οδύνη για τα πάθη που άκουγαν ότι τράβηξε ο Χριστός.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, ήταν το αποκορύφωμα της οδύνης, την ώρα που ο παπα-Ηλίας έβγαινε από το ιερό με τον Χριστό σταυρωμένο, ψέλνοντας με λυγμό το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» και το εκκλησίασμα βουβό συνόδευε το λυγμό και το δάκρυ του παπά.

Μα σαν ήρθε η Μεγάλη Παρασκευή, πρωί - πρωί, όλο το παιδομάνι ξεχύθηκε στους αγρούς μαζεύοντας κρινάκια, κούκους, φουστανελίτσες, λαλιώτες (κυκλάμινα) και λευκές μαργαρίτες. Κι όλα αυτά τα ετοίμαζαν για να στολίσουν τον Επιτάφιο. Ματσάκια - ματσάκια, ανά χρώμα ταιριαστά. Τις δε μαργαρίτες τις περνούσαν σε κλωστή και τις έκαναν ...γιρλάντες. Κι είχε μια ομορφιά και ένα άρωμα ο Επιτάφιος!

Και το βράδυ συνόδευαν τον Χριστό επί του τάφου ψέλνοντας όλα εκείνα τα τροπάρια, που πολύ λίγοι γνώριζαν τη γλώσσα τους.

Το Μεγάλο Σάββατο, μεγάλες χαρές. Οικογένειες που είχαν τον τρόπο τους, κάθε Πάσχα ψώνιζαν στα παιδιά τους κόκκινα παπούτσια, που θα τα φορούσαν στην Ανάσταση. Τι αναμονή κι αυτή!

Στους μικρούς τόπους, που όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, κανένα σπίτι δεν έμενε άδειο.

Οι νοικοκυρές έτρεχαν να ετοιμάσουν το αρνί, να μαγειρέψουν τη μαγειρίτσα για να είναι έτοιμη, όταν επιστρέψουν με το λευκό κερί της Ανάστασης αναμμένο με το Άγιο φως, προσεκτικά να μην τους σβήσει για να ανάψουν το καντήλι του σπιτιού!

Κι αναλογίζομαι σήμερα, πόσες ομορφιές έχουν χάσει οι νέες γενιές! Τι είναι σήμερα για τους νέους το Πάσχα! Πόσο καταστροφική έγινε η σημερινή κοινωνία για τους νέους ανθρώπους, που τους κλέψαμε τα όνειρα και τις προσδοκίες.

Αυτή την γλυκιά προσμονή της αναμονής.

Καλή Πασχαλιά