ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

       Όταν προκύπτει κάποιο δυσάρεστο γεγονός το πρώτο πράγμα που αναρωτιέται κανείς είναι: «Τι έκανα για να μου αξίζει αυτό; Αν ζω σε ένα δίκαιο κόσμο, μάλλον έπραξα κάτι κακό για να βρεθώ σε αυτή τη θέση». Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε τις εξής πεποιθήσεις:

1.Ο κόσμος είναι καλός - Υποτιμούμε το πόσο ευάλωτοι είμαστε σε ατυχήματα και ασθένειες και πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μας συμβεί τίποτε κακό.

2. Ο κόσμος είναι προβλέψιμος και όλα είναι υπό τον έλεγχό μας - Καλά πράγματα συμβαίνουν σε όσους είναι ενάρετοι, ενώ οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει μόνο στους κακόβουλους. Αν λοιπόν παραμένουμε ηθικοί, δουλεύουμε σκληρά και τρεφόμαστε σωστά, όλα θα πάνε καλά.

3. Πιστεύουμε ότι είμαστε λιγότερο ευάλωτοι στις αντιξοότητες και ότι οι δυστυχίες έρχονται μόνο σε ξένους. Συχνά στερούμαστε μιας ρεαλιστικής οπτικής περί δικαιοσύνης.

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου συνήθως γκρεμίζει αυτές τις πεποιθήσεις και μας αφήνει εκτεθειμένους μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα ότι είμαστε κι εμείς θνητοί.

 

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ penthosΣΠΑΣΜΕΝΟΥ ΒΑΖΟΥ

      Φανταστείτε ότι κάποια μέρα ρίχνετε κατά λάθος κάτω ένα αγαπημένο σας βάζο. Αν έχει σπάσει ένα μικρό κομματάκι, το κολλάτε και δεν φαίνεται η ζημιά. Κάποιες απώλειες μπορεί να μοιάζουν με ένα μικρό σπάσιμο στο βάζο. Ξεπερνιούνται σχετικά εύκολα. Φανταστείτε τώρα ότι το βάζο γίνεται χίλια κομμάτια. Συντετριμμένοι, μαζεύετε τα κομμάτια και αναρωτιέστε τι να κάνετε με αυτά. Το βάζο φαίνεται να έχει διαλυθεί εντελώς. Αν καταφέρετε να το συναρμολογήσετε, θα λείπουν κάποια κομματάκια από την επιφάνεια, ενώ οι ρωγμές και τα σπασίματα θα είναι εμφανή. Με τον ίδιο τρόπο, μερικοί άνθρωποι που προσπαθούν να διατηρήσουν την κοσμοθεωρία τους μετά από μια μεγάλη απώλεια, αισθάνονται εύθραυστοι, αμυντικοί και οι πεποιθήσεις τους μπορεί να κλονιστούν εύκολα ξανά.

       Από την άλλη πλευρά, κάποιοι άλλοι λυπούνται μεν για το σπάσιμο του αγαπημένου τους βάζου, αλλά αποδέχονται ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει όπως πριν. Το ερώτημα τώρα είναι: τι να κάνουν με τα κομμάτια που έχουν απομείνει; Αναζητούν τρόπους αξιοποίησής τους και τελικά τα χρησιμοποιούν για να φτιάξουν κάτι εντελώς καινούργιο, όπως ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό. Δηλαδή, προσπαθούν να βρουν έναν νέο και εποικοδομητικό τρόπο να διατηρήσουν τις αναμνήσεις τους.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ

     Στην προσπάθεια να αντιμετωπίσουν μια απώλεια, οι άνθρωποι αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στη διατήρηση των παλιών τους πεποιθήσεων και στην υιοθέτηση καινούργιων, πιο χρήσιμων και προσαρμοστικών. Είναι οδυνηρό να εγκαταλείπει κανείς παλιές ιδέες, τρόπους σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων. Προκειμένου όμως κάποιος να προχωρήσει, είναι απαραίτητο να κάνει αλλαγές  ώστε  να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση, καθώς και να ανακαλύψει ποιο είναι το νόημα και ο σκοπός του στη ζωή από εδώ και πέρα.

 

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ

      Αυτή η διαδικασία είναι επώδυνη και συχνά το άτομο χρειάζεται στήριξη από κοντινά πρόσωπα, φίλους και συγγενείς. Για ανθρώπους όμως που αισθάνονται ότι δεν λαμβάνουν από το περιβάλλον τους τη συμπαράσταση που έχουν ανάγκη, η προσφορότερη λύση είναι μια εξειδικευμένη ομάδα στήριξης. Σε μια τέτοια ομάδα συμμετέχουν άτομα, που έχουν βιώσει απώλειες με τις οποίες δεν έχουν καταφέρει να συμφιλιωθούν.

     Αυτές οι ομάδες συντονίζονται από ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές που έχουν ειδικευθεί στην συμβουλευτική πένθους. Προσεχώς θα ξεκινήσει στον χώρο μας μια νέα ομάδα προσωπικής ανάπτυξης και στήριξης για άτομα που βιώνουν απώλειες.

 

 

Άννα Μαρία Κορομπίλια Κλινική Ψυχολόγος, Θεραπεύτρια Οικογένειας

Βασιλική Μπουλντούμη Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 93 guests και κανένα μέλος