Πάρα πολλοί φίλοι παρόντες, αλλά καί “άσπονδοι” εχθροί, που αναγνώρισαν τη βαθυστόχαστη πένα του. Και πολιτικός κόσμος· βουλευτές νυν και τέως της φιλελεύθερης παράταξης της Ανατ. Αττικής: Γ. Βλάχος, Ν. Καντερές, Γ. Μαρτίνου, Θ. Μπούρας, Απ. Σταύρου.
Χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος των 3Β Γρηγόρης Κωνσταντέλλος.
Το βιβλίο προλόγισε ο αρχιτέκτων πολεοδόμος και συγγραφέας Σταύρος Τσέτσης, μίλησε ο εκδότης Κώστας Βενετσάνος και έκλεισε με λόγια ψυχής ο συγγραφέας Δημήτρης Ράπτης.
Η όλη παρουσίαση εμπλουτίστηκε με απαγγελίες ποιημάτων από την Έλσα Αλαμανιώτη και το σολιστικό κομμάτι από το πρώτο μέρος του κονσέρτου για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ, με την πιανίστα Χριστίνα - Παρασκευή Γκουντέλια.
 
raptis koino
 
rapti venetsanosΕπανατοποθετεί τη φιλοσοφία στη σωστή της θέση μέσα στο επιστημονικό στερέωμα”
H δημιουργία ενός βιβλίου είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, ιδιαίτερα για τον συγγραφέα, αλλά και για τον εκδότη, σημειώνει ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ. Ο πρώτος το δημιουργεί και ο δεύτερος το μορφοποιεί. Είναι δημιούργημά τους.
...“Η διαλεκτική στη γνώση και τη ζωή”, πρόκειται για έναν πανδέκτη της φιλοσοφίας, που κατά τη γνώμη μου επανατοποθετεί τη φιλοσοφία στη σωστή της θέση μέσα στο επιστημονικό στερέωμα.
Η φιλοσοφία, ως επιστατούσα επιστήμη, είναι μητέρα πασών των επιστημών και ταυτόχρονα, θυγατέρα τους. Το απόφθεγμα δεν χρειάζεται απόδειξη. Απλά μία διευκρίνιση ίσως: Η επιστημονική περιέργεια και έρευνα προϋποθέτει μία σύνθετη διανοητική διεργασία - προσπάθειας ανίχνευσης της αλήθειας, της φιλοσοφικής.
Το ιδιόμορφο τέταρτο κεφάλαιο της ηθικής που το επιγράφει “Σύγχρονος Μεσαίωνας” με τα υποκεφάλαια κρίση αξιών, κρίση ηγεσίας, κρίση βίας και οικονομική κρίση, είναι ένα ηχηρό χαστούκι στο σύγχρονο πολιτισμό που παραπαίει, όπου ο συγγραφέας τολμά να εκφράσει ξεκάθαρα την αγωνία του για τη διολίσθηση που όλοι διαπιστώνουμε, συνδυάζοντας τη σοφία του στοχαστή με εκείνη του έμπειρου πολιτικού. Αν και εκεί παρεκλείνει από την αντικειμενικότητα του ψυχρού μελετητή, -όπως το ομολογεί και ο ίδιος στο βιβλίο-, η ερμηνεία του συγκλονίζει, αφοπλίζει, προβληματίζει και σίγουρα, ξεβολεύει από τον καναπέ της εφησύχασης τις συνειδήσεις μας και μας καθίζει άγαρμπα στο σανίδι με τα καρφιά, όπως του φακίρη.
...Ο Αλμπέρ Καμύ πρωτο-έδωσε με λογοτεχνικό τρόπο, σαν αγωνία κάθε σύγχρονου διανοητή, που βλέπει πίσω από το μαύρο παραπέτασμα.
Ο Καμί είχε πει: “κληρονομώντας μία διεστραμμένη ιστορία, όπου ανακατεύονται πεθαμένοι θεοί, ξοφλημένες ιδεολογίες, προδομένες επαναστάσεις και τρελαμένες τεχνολογίες, όπου μέτριες ηγεσίες καταστρέφουν τα πάντα και δεν πείθουν κανέναν, όπου ο νους ταπεινώνεται… αυτή η γενιά οφείλει, ξεκινώντας από τις αρνήσεις της, να αποκαταστήσει έστω κάτι από την αξιοπρέπεια της ζωής, ή ακόμη και του θανάτου”.
Έκλεισε την ομιλία του με την επισήμανση του συγγραφέα προς τον αναγνώστη ότι: «σε όλη τη διαδρομή, ο γράφων είναι απλά ο ξεναγός. Ο ταξιδευτής είσαι εσύ και μόνο εσύ!».
 
Οι δύο βασικές συνιστώσες του όντος, είναι η ατομικότητά του και η οικουμενικότητά του.
 
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΠΤΗΣ, εξήγησε περιληπτικά τη διττή κεντρική ιδέα του βιβλίου, όπως σηματοδοτείται από τον τίτλο και τον υπότιτλό του: “Η Διαλεκτική στη Γνώση και τη Ζωή - Η Φιλοσοφία ως επιστατούσα επιστήμη”.
Από επιστημονική άποψη το βιβλίο είναι μια γνωσιολογική μελέτη, που τεκμηριώνει ότι η φιλοσοφία είναι επιστήμη και, μάλιστα, η κυβερνώσα το σύστημα των επιστημών.
«Αν δούμε το σύστημα των επιστημών σαν μια επιχείρηση, η φιλοσοφία είναι το Think-tank της επιχείρησης.
Αν το δούμε σαν ένα υπερωκεάνειο που ανοίγεται στους ωκεανούς της γνώσης, η φιλοσοφία είναι η Γέφυρα του πλοίου.
Αν το δούμε σαν χαρτοπαίγνιο, η φιλοσοφία είναι ο παίκτης που μοιράζει χαρτιά στους υπόλοιπους.
Αν το δούμε σαν το νομικό σύστημα μιας χώρας, που αποτελείται από πολλούς νόμους, διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις, η φιλοσοφία είναι το Σύνταγμα της χώρας, από το οποίο παίρνουν νομιμοποίηση όλα τα άλλα νομοθετήματα.
Διαφορετικά, το επιστημονικό σύστημα θα είναι ακέφαλο και ασυντόνιστο και θα μοιάζει με Βαβέλ.
Με τον όρο διαλεκτική δεν αναφέρομαι στο διάλογο και τη συνομιλία μεταξύ των ανθρώπων ή των επιστημών, αλλά στο Λόγο που συνέχει τα ίδια τα πράγματα στη Φύση.
Οι δύο βασικές συνιστώσες του όντος, είναι η ατομικότητά του και η οικουμενικότητά του.
...Αυτό το δίπολο της Φύσης εμφανίζεται στον άνθρωπο σαν εγώ και εμείς, στη διανόηση σαν ιδεαλισμός και υλισμός, στην πολιτική σαν φιλελευθερισμός και σοσιαλισμός και στην Τέχνη σαν ρομαντισμός και ρεαλισμός.
Το «κλειδί» για το υγιώς σκέπτεσθαι (στη γνώση) και για το ευ ζειν (στη ζωή) είναι ακριβώς εν προκειμένω η μέθοδος που οδηγεί στο σωστό μίγμα αυτών των δύο διαστάσεων (στη σωστή συνισταμένη), δηλαδή η ικανότητα να βρίσκει κανείς το «μέτρο» αυτής της δισυπόστατης δράσης του.
 
Δυο Λόγια για το βιβλίο
 
Πρόκειται για ένα βιβλίο φιλοσοφικό και πολιτικό, που αναφέρεται στα σύγχρονα ρεύματα, αλλά και επίκαιρο και καταγγελτικό, γιατί αναφέρεται στο «Σύγχρονο Μεσαίωνα», που κατά τον συγγραφέα κυριαρχεί τελευταία στον Πλανήτη και επηρεάζει δραματικά και τη Χώρα μας.
Αυτό που χαρακτηρίζει κυρίως αυτό το πόνημα είναι το εύρος και η πυκνότητα των νοημάτων του, που το καθιστά μοναδικό σαν ατζέντα και πανδέκτη του σύγχρονου προβληματισμού.
 
Eκδόσεις Σκαραβαίος
Σχήμα 17Χ25, σκληρό εξώφυλλο,
640 σελ., τιμή 25 ευρώ
Χοντρική: Παπάγου 6 Βούλα, τηλ. 210 8959.004

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 235 guests και κανένα μέλος