Ειδήσεις

• ποίηση
• παγκόσμια ημέρα ποίησης
• εαρινή ισημερία

Είναι η (π)οίηση το ταξίδι του Εγώ προς το Εμείς και Εσείς; 

Ω, τι όμορφα είναι να αισθάνομαι ποιητής ότι είμαι,

και ας μην είμαι. Παύλος Τζιβανίδης

Παγκόσμια Ημέρα Ποιησης 21 Μαρτίου

Τον Οκτώβριο του 1999, η Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι ανακήρυξε και καθιέρωσε την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης βασίσθηκε στην ιδέα ότι η Ημέρα της ποίησης θα ενδυναμώσει την εικόνα της ποίησης στο ευρύτερο κοινό, ούτως ώστε η ποίηση να μη θεωρείται πλέον περιττή τέχνη, αλλά μια τέχνη, η οποία σε συνδυασμό και σχέση με άλλες τέχνες, όπως τη Μουσική, το Χορό, το Τραγούδι κ.α., θα συνεισφέρει στην κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της.

Υπογραμμίστηκε ότι οι διάφορες ποιητικές αναγνώσεις, αναφορές και άλλες εκδηλώσεις μπορούν να συμβάλλουν στη περαιτέρω κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και να αποτελούν αιτία και αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τη φιλοσοφία και τις άλλες πνευματικές αναζητήσεις του ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη.

**Αξίζει όμως να σημειωθεί όλως ιδιαιτέρως, ότι η κινητήριος δύναμις γι’ αυτή την απόφαση ήταν ελληνικής έμπνευσης και επινόησης. Το 1998, η Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων έλαβε την απόφαση να καθιερώσει την 21η Μαρτίου (εαρινή ισημερία) ως Ημέρα της Ποίησης. Η συγκυρία όμως των διεθνών παραμέτρων ήταν ευνοϊκή για μια “Παγκόσμια καριέρα”.

Ως Πρέσβυς της Ελλάδος στην ΟΥΝΕΣΚΟ το 1999 υπηρετούσε ο καταξιωμένος και διεθνώς αναγνωρισμένος συγγραφέας μας, Βασίλης Βασιλικός, ο οποίος προχώρησε σε όλες τις προβλεπόμενες και αναγκαίες διμερείς και πολυμερείς διπλωματικές παραστάσεις προς τα κράτη-μέλη και προς το Εκτελεστικό Συμβούλιο ΟΥΝΕΣΚΟ και πέτυχε να υπερψηφισθεί η ελληνική πρόταση και να κηρυχθεί η 21η Μαρτίου Ημέρα της Ποίησης.

Έτσι δε να δικαιωθεί η ιστορική αναφορά του μεγάλου Ντελακρουά ότι “Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση”.

Χρίστος Κοντοβουνήσιος-π.Πρέσβυς

Τι είναι ποίηση;

Να απαντήσω αντίστροφα; Τι δεν είναι ποίηση; Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που δεν είναι ποίηση. Όλα είναι ένα ποίημα. Κάθε τι είναι ένα ποίημα, ξεχωριστό και όλα μαζί κάνουν την ποίηση, δηλαδή, την πραγματο-ποίηση.

Ποίηση όμως στην καθημερινή της διάσταση, στη βιωματική της αναφορά;

Είναι η συνεχής αγωνία, προσπάθεια, στιγμιαία ηδονή, απογοήτευση, θρίαμβος, δικαίωση, ύβρις, μια βαθιά εισπνοή και εκπνοή, η βάσανος της σύγκρισης και της αβεβαιότητας, αλλά και η απόλαυση της ελεύθερης πτώσης. Το αισώπειο βασανιστήριο να κουβαλάς λέξεις, να τις εναποθέτεις και συγχρόνως να γκρεμίζονται στον Καιάδα της φαντασιοκοπίας, να ακούς τη σιωπή των ήχων, των φθόγγων, την κατάρα και ευχή του μέλους.

Να μπαίνεις στη σπηλιά και να τραβάς έξω την εικόνα, με προσοχή να μη σου ξεθωριάσει το είδωλο. Να βυθίζεσαι στο σκοτάδι για να βγάλεις το φως.

Η ποίηση είναι η ά-πιστη γυναίκα που σε απατά όταν της είσαι πιστός και είναι πιστή όταν την απατάς. Είναι το δέντρο που δίνει ίσκιο και καρπούς όταν το πετροβολάς και φυλλορροεί όταν το φροντίζεις και το χαïδολογάς.

Ποίηση είναι και οι τέσσερις εποχές μαζί και καμιά από μόνη της. Είναι οι πέντε αισθήσεις μαζί, σύνθετα και αντίθετα. Το λυκόφως στο βόρειο σέλας που στον ίδιο χρόνο γίνεται και εωθινό ευαγγέλιο.

Ποίηση είναι ο ανεμοστρόβιλος που σε παίρνει και σε σηκώνει, σε πετάει απο δώ και απο κεί, σε αποσυνθέτει και σε αφήνει να πέσεις, να προσγειωθείς και πάλι απ’ την αρχή, μέχρι να καταλάβεις ότι όλα είναι ένας (φαύλος;) κύκλος.

Η ποίηση δεν δίνει απαντήσεις, γεννά μόνο ερωτήματα, και μέσα από την επώδυνη λειτουργία, γίνεσαι πιο συνειδητός, πιο δυνατός, πιο απλόχερος και απλόχωρος με τον εαυτόν σου, με τη ζωή.

Είναι η (π)οίηση το ταξίδι του Εγώ προς το Εμείς και Εσείς;  

                                                                     Χρίστος.Ε. Κοντοβουνήσιος

                                                                   Στέπα-Βάκανα-Β.Καζακστάν-2008