Διεθνή

-Παρατηρείται το φαινόμενο, στις αναπτυσσόμενες χώρες να μικραίνουν τα ποσοστά φτώχειας κατά την περίοδο ανάπτυξής τους και μετά από ένα χρονικό διάστημα σταθεροποίησής τους, να αρχίζει μια άλλη μορφή φτώχειας, όχι όπως αυτή της Αφρικής και της Ασίας, με ζωντανούς σκελετούς απλά να υπάρχουν για άλλη μια μέρα, αλλά με ανθρώπους που ακριβώς λόγω του ανεπτυγμένου τρόπου ζωής να καταλήγουν να κοιμούνται στο δρόμο και να τρέφονται απ’ τα σκουπίδια.
Η ανάπτυξη που κάποτε “έβγαλε” τη χώρα από τη μιζέρια τώρα την γυρίζει εκεί.
Φτώχεια· ένα θέμα που συνεχίζει και θα συνεχίζει επ’ αόριστον να θερίζει την ανθρωπότητα.

Η συνεχιζόμενη ξηρασία οδηγεί περισσότερους από 23 εκατομμύρια Αφρικανούς σε επτά χώρες, στην πείνα και τη φτώχεια, σύμφωνα με ανακοίνωση της διεθνής υπηρεσίας αρωγής Oxfam. Την κατάσταση επιδεινώνουν οι υψηλές τιμές των τροφίμων – παρατηρείται αύξηση κατά μέσο όρο κατά 180% - και οι συγκρούσεις. Ο υποσιτισμός βρίσκεται κοντά στα επίπεδα έκτακτης ανάγκης σε ορισμένες περιοχές και εκατοντάδες χιλιάδες πολύτιμα ζώα πεθαίνουν.
Όπως δήλωσε ο διευθυντής της διεθνούς υπηρεσίας, Πολ Σμιθ Λόμας, «πρόκειται για τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση που διαπιστώνεται στην Ανατολική Αφρική τα τελευταία δέκα χρόνια». Και πρόσθεσε ότι «οι άνθρωποι επιζούν με δύο λίτρα νερό την ημέρα σε κάποιες περιοχές λιγότερο δηλαδή απ’ όσο ξοδεύεται με ένα τράβηγμα σε καζανάκι τουαλέτας!» Ενώ υπάρχει ο φόβος, οι βροχές που αναμένονται να είναι πολύ έντονες προκαλώντας πλημμύρες που εκτός απ’ τις καταστροφές σε σπίτια και σοδιές θα αυξήσουν τις ασθένειες από κατανάλωση μολυσμένου νερού.
Η συνολική εικόνα της Αφρικής φτάνει το ποσοστό του 50% να ζει με κάτι περισσότερο από 1 δολάριο την ημέρα, ενώ 380 εκατομμύρια συγκαταλέγονται στη λίστα των φτωχών.


Ο «Αναπτυξιακός Στόχος της Χιλιετίας» που έχει θέσει ο ΟΗΕ για την παιδική θνησιμότητα, προκειμένου να επιτευχθεί, πρέπει έως το 2015 η θνησιμότητα να μειωθεί κατά δύο τρίτα σε σύγκριση με το 1990, αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός μείωσής της θα πρέπει να φτάσει το 4,4% ετησίως, ποσοστό σχεδόν «άπιαστο» αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα έχει επιτευχθεί μόλις το 1,8% ετησίως.
Ωστόσο πρέπει να αναφέρουμε ότι από το 2008 έχουν σημειωθεί σημαντικές πρόοδοι που περιλαμβάνουν προγράμματα εμβολιασμού, έργα για την καταπολέμηση του AIDS, καθώς και καλύτερη διανομή εντομοκτόνων και κουνουπιέρων για την αντιμετώπιση της ελονοσίας.

Στην Αμερική, 35,8 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας εκ των οποίων 12,9 εκατομμύρια παιδιά.
Στην Ευρώπη ο αριθμός είναι συγκλονιστικός. 78.000.000 πολίτες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας μεταξύ των οποίων 19.000.000 παιδιά.
Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής επιτροπής, ιδιαίτερα για την Ελλάδα αναφέρεται ότι ένα ποσοστό 21% των πολιτών αγγίζουν τα όρια της φτώχειας, ενώ αυτό μειώνεται με την καταβολή των κοινοτικών δαπανών. Αντίστοιχα, το ευρωπαϊκό ποσοστό είναι 16%.
Οι χώρες μέλη της Ε.Ε. χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με τις επιδόσεις τους στην αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών για την καταπολέμηση της φτώχειας. Η Ελλάδα βρίσκεται βέβαια στο τελευταίο 4ο επίπεδο που χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα φτώχειας, μαζί με την Ισπανία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Πορτογαλία.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, άλλη μια πρωτιά έρχεται να μας βάλει στην τελευταία θέση της Ευρώπης, αυτή της πρώτης σε εργαζόμενους φτωχούς. Η επιτροπή αποδίδει το φαινόμενο αυτό στους πολύ χαμηλούς μισθούς, στο μεγάλο αριθμό ανειδίκευτων και στην αναγκαστική «διέξοδο» της μερικής απασχόλησης.
Μια δεύτερη μερίδα ανθρώπων που πλήττονται από την φτώχεια είναι οι ηλικίες από 65-74 ετών και φτάνουν το ποσοστό 28%.
Για να συνοψίσουμε, το 20% των Ελλήνων ζουν στο όριο της φτώχειας (δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μετά το 21% της Λετονίας). Σημειωτέον ότι σ’ αυτό το ποσοστό δεν συμπεριλαμβάνονται ομάδες που είναι κατά τεκμήριο φτωχές, όπως είναι οι άστεγοι (27.000 στην ελληνική επικράτεια) ένα μέρος λαθρομεταναστών από μη ευρωπαϊκές χώρες και διαβιούντες σε ιδρύματα.

Αξίζει να αναφερθούμε και στην Ρωσία η οποία μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009, σημείωσε αύξηση στο ποσοστό των φτωχών μεγαλύτερη από 30%, φτάνοντας έτσι 24,5 εκατομμύρια Ρώσοι να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.