Καλοπροαίρετος αναγνώστης, σε τηλεφωνική επικοινωνία, που είχε μαζί μου, σχολιάζοντας το άρθρο μου της περασμένης εβδομάδας, σχετικά με τα μέτρα Αλογοσκούφη, μου είπε:
– Κατηγορείς τον κύριο Υπουργό και τους επιτελείς του προφανώς, για έλλειψη φαντασίας. Εσύ, κύριε Βενετσάνε με την περίσσια φαντασία που διαθέτεις, τι μέτρα θα ελάμβανες;...

Τι  θα ‘κανες αν ήσουν …Αλογοσκούφης;


Καλοπροαίρετος αναγνώστης, σε τηλεφωνική επικοινωνία, που είχε μαζί μου, σχολιάζοντας το άρθρο μου της περασμένης εβδομάδας, σχετικά με τα μέτρα Αλογοσκούφη, μου είπε:

– Κατηγορείς τον κύριο Υπουργό και τους επιτελείς του προφανώς, για έλλειψη φαντασίας. Εσύ, κύριε Βενετσάνε με την περίσσια φαντασία που διαθέτεις, τι μέτρα θα ελάμβανες;

– Δεν θ’απαντήσω σε όλο το επιβαλλόμενο εύρος της ερώτησης, γιατί μου λείπει το εύρος και το πλήθος των δεδομένων, των στοιχείων που διαθέτει το επιτελείο του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών.

Δεν θ’ απαντήσω όμως ούτε με υπεκφυγή του τύπου, «εκείνος είναι Υπουργός και όχι εγώ», άρα μη κουράζετε τη φαντασία μου.

Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ακόμη ότι το σύστημα, έχει πολλές δεσμεύσεις, συμφέροντα – ίδια και ημετέρων – και επιρροές. Δεν έχει, ως εκ τούτου, τη δύναμη να θίξει τα συμφέροντά του και να συγκρουσθεί με τους ισχυρούς.

Επειδή εγώ δεν έχω τέτοια συμφέροντα και δεσμεύσεις, αλλά και λόγω χαρακτήρος μπορώ ν’ αγνοήσω και τους ισχυρούς και τους γνωστές ομάδες πίεσης, θεσμικές ή μη, φανερές ή όχι.

Ακόμη δεν έχω ταμπού.

Ετσι χωρίς ν’ αναφερθώ στον τρόπο φορολόγησης της υψηλής κερδοφορίας, που είναι άδικα να εξισούται με τα πενιχρά κέρδη ή εισοδήματα απλής διαβίωσης, χωρίς ν’ αναφερθώ σε τρόπους και μεθόδους σύλληψης διαφεύγουσας φορολογητέας ύλης, θ’ αναφέρω ενδεικτικά μία μόνο ιδέα που κατέβασε η φαντασία μου και θεμελίωσε η φιλοσοφία μου - βασικός παράγοντας στη λήψη αποφάσεων.


Αναμόρφωση φορολόγησης ακίνητης περιουσίας


Αλλαγή εκ βάθρων της φιλοσοφίας φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας.            


Τι ισχύει τώρα; Φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και διπλο-τριπλοφορολόγηση γενικά των «ακινήτων» επειδή είναι ακίνητα, δεν χάνονται, τα βρίσκουμε και τους αλλάζουμε τον αδόξαστο. Φόρο στην αγορά και στην κατασκευή, φόρο στις μεταβιβάσεις, φόρο στις κληρονομίες, όσες φορές κληροδοτηθούν.

Αν σκεφθούμε ότι ο τρόπος κτήσης μιας ακίνητης περιουσίας, ασχέτως μεγέθους, ποικίλει, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι ανάλογη πρέπει να είναι η και η φορολογική αντιμετώπιση.

Είναι άλλο η κτήση ακινήτου με την εργασία σου ή την επιχειρηματική σου δραστηριότητα και άλλο όταν προέρχεται από κληρονομιά (όχι πρώτου βαθμού που τους κληρονόμους θεωρώ περίπου συνιδιοκτήτες) και άλλο από  δωρεά ή τυχαίο γεγονός-λαχείο.

Είναι άλλο η απόκτηση από φυσικό πρόσωπο και άλλο από νομικό πρόσωπο, οπότε συνήθως έχει επενδυτικό χαρακτήρα, είναι μεγάλης αξίας, μεγάλου εύρους και μέσο μακροπρόθεσμης προσδοκίας αποδόσεως. Εκεί κάπου παρισφρύουν και οι διαπλοκές και οι πληροφορίες προσδοκόμενης ανατίμησης λόγω δημοσίων ή και ιδιωτικών παρεμβάσεων, έργων κλπ.


Η …Μονή Βατοπεδίου


Είναι πρόσφατη η έκρηξη δημοσιοποίησης της δραστηριότητας αγοραπωλησιών - παραχώρησης ακινήτων του δημοσίου στη Μονή Βατοπεδίου. Η δραστηριότητα αυτή δεν είναι η μοναδική βεβαίως. Είναι σχετικά γνωστό το μέγεθος της εκκλησιαστικής περιουσίας, στην οποία όμως δεν τόλμησε να βάλει χέρι ούτε ένας Αντρέας Παπανδρέου, σιγά μη τολμήσει ένας Αλογοσκούφης!

Εκείνο όμως που έχει αξία και ιδιαίτερη σημασία είναι ο τρόπος κτήσης της τεράστιας εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας. Μήπως προήλθε από την εργασία των μοναχών και των ιερέων; Όχι βεβαίως. Η κτήση της εκκλησιαστικής περιουσίας ανάγεται στο απώτατο παρελθόν. Εχει τις ρίζες της στον Μ. Κωνσταντίνο, στους διάφορους βυζαντινούς αυτοκράτορες και στους πιστούς. Στη συνέχεια στο Σουλτάνο και τα διάφορα προνόμια που της παραχωρούσαν κατά καιρούς, όπως και πάλι στους πιστούς που εξαγόραζαν τον παράδεισό τους, ή προκειμένου να τα πάρει ο Τούρκος, τα μεταβίβαζαν ήτα κληροδοτούσαν στην εκκλησία. Δηλαδή, εν πολλοίς και από ψυχολογικό καταναγκασμό.

Αυτά σε αδρές γραμμές, γιατί θέλει πολύ μελέτη και ανάλυση το πράγμα.


Για σκεφθείτε και μια άλλη περίπτωση. Ενας συνεταιρισμός Α’, μια Τράπεζα, ένας επιχειρηματίας ή ένας πολιτικός (ναι, ναι) αγοράζουν μια έκταση με σχεδόν μηδαμινή αξία λόγω θέσεως και άλλων αντικειμενικών αρνητικών παραγόντων. Λίγο μετά, με μια διάταξη που περνάει το καλοκαίρι, σ’ ένα άσχετο νομοσχέδιο αυτή η περιοχή εντάσσεται στο σχέδιο πόλης ή πιο απλά – επειδή η ένταξη έχει μια διαδικασία – αποφασίζεται εκεί κοντά να γίνει το δείνα αναπτυξιακό έργο, ή η περιοχή να χαρακτηριστεί κάπως, με αποτέλεσμα η αξία γης να εκτινάσσεται στα ύψη. Δεν πρέπει η έκταση αυτή που αγοράστηκε «τσάμπα» και απέκτησε, όλως τυχαίως(!)  τεράστια πρόθετη αξία, να φορολογηθεί αναλόγως;

Ιδού μερικά αποκυήματα της φαντασίας μου, που δεν περιμένω να υιοθετηθούν και να εφαρμοστούν, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον, για ευνοήτους λόγους.

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 317 guests και κανένα μέλος