Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Μεγάλες οι ευθύνες της αριστεράς, των αριστερών κομμάτων και συγκεκριμένα του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένης, βεβαίως, και της απότμησής του, της “Δημοκρατικής Αριστεράς” (Κουβέλης).

Ασφαλώς και οι ευθύνες της αριστεράς δεν είναι πρωτεύουσες. Τις πρωτεύουσες, τις κύριες, τις βαρύνουσες ευθύνες τις έχουν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση και ειδικότερα από το 1980 (Γ. Ράλλης) κι εντεύθεν.  Αυτό είναι γενικής παραδοχής και δεν χρειάζεται ανάλυση.

Οι ευθύνες της αριστεράς, μέχρι τώρα, συνίστανται όχι μόνο στην παθητικότητα και στη χαλαρότητα της αντίδρασης όσον αφορά την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που βύθιζαν τη χώρα στο φαύλο κύκλο των χρεών, όσο και θετικά με την απαίτηση και τις απεργιακές κινητοποιήσεις για αύξηση των απολαυών των εργαζομένων κυρίως στο δημόσιο τομέα, τη στιγμή που δεν ανταποκρινόταν στις δυνατότητες της χώρας, στην παραγωγικότητα των εργαζομένων και στις δυνατότητες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Αφήνω την ανταγωνιστικότητα που ανέπτυσαν γειτονικές χώρες με τα πολύ χαμηλά μεροκάματα, με αποτέλεσμα πάρα πολλές επιχειρήσεις να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία, τη Furom, στη Ρουμανία, χωρίς να θεσπιστούν αντικίνητρα από τις κυβερνήσεις και χωρίς ν’ απαιτηθεί κάτι τέτοιο, εξ’ όσων γνωρίζω, από τα κόμματα, τουλάχιστον, της αριστεράς.

Κι ερχόμαστε στις σημερινές ευθύνες της αριστεράς και ιδίως του ΚΚΕ. Το κομμουνιστικό κόμμα με την ένδοξη παράδοση στην πατριωτική αντίσταση του Λαού στη γερμανο-ιταλική κατοχή του 1941 - 1944, δεν τηρεί σήμερα την ανάλογη, οφειλόμενη στάση.

Τότε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε το  Ε.Α.Μ. Στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό (28/9/41) έλεγε μεταξύ άλλων:

«1. Από τους εκπροσώπους των κάτωθι υπογραφομένων κομμάτων ιδρύεται το Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπον της Ελλάδος (ΕΑΜ). Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτό και παν άλλο κόμμα ή οργάνωσις που δέχεται τας αρχάς του παρόντος […] δεν εξετάζεται το παρελθόν ή αι αντιλήψεις των σχετικώς με την μελλοντικήν ανασυγκρότησιν της ελευθέρας και ανεξαρτήτου Ελλάδος […]

2. Σκοπός του Εθνικού Μετώπου είναι:

α) Η απελευθέρωση, του έθνους μας […]

β) Ο σχηματισμός προσωρινής κυβερνήσεως του ΕΑΜ αμέσως μετά την εκδίωξιν των ξένων κατακτητών, μοναδικός σκοπός της οποίας θα είναι η προκήρυξις εκλογών δια συντακτικήν εθνοσυνέλευσιν, με βάσιν την αναλογικήν, […]

3. […] γ) με την συνεχή αποκάλυψιν του ρόλου της σημερινής κυβερνήσεως των προδοτών […]

5. Το ΕΑΜ […] τείνει εις το να συγκεντρώσει πέριξ αυτού ολόκληρον τον Ελληνικόν Λαόν […]»1

Στο διάγγελμα της 10ης Οκτωβρίου ’41 της Κεντρικής Οργαν. Επιτροπής του ΕΑΜ με ευκαιρία την πρώτη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, έλεγε μεταξύ άλλων: «(Ο Λαός μας…η φυλή μας)2 […] κάθε φορά, ύστερα από κάθε σκλάβωμα, ένωνε τις δυνάμεις της (η φυλή μας) και κατακτούσε ξανά την λευτεριά της.  ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ!»3

Ακόμα και στην διατύπωση του διαγγέλματος, δεν χρησιμοποίησε την δημοτική γλώσσα που χρησιμοποιούσε τότε το ΚΚΕ, προοδευτικοί λόγιοι και άλλοι λίγο-πολύ αριστεροί. Δεν χρησιμοποίησε και την ιδιότυπη κομματική ορολογία. Χρησιμοποιήθηκε η κοινά παραδεκτή τότε γλώσσα των επισήμων εγγράφων.

Έκανα την μικρή αυτή ιστορική αναδρομή, αφ’ ενός γιατί, τηρουμένων των αναλογιών, οι ιστορικές στιγμές είναι ταυτόσημες, αφ’ ετέρου για να καταδείξω τον διαφορετικό τρόπο σκέψης, δράσης και αντιμετώπισης των περιστάσεων, από πλευράς ηγεσίας του ΚΚΕ.

Το ότι οι ιστορικές στιγμές είναι ταυτόσημες, για τους γνωρίζοντες, τους κρίνοντες και τους μνήμονες, ΔΕΝ χωράει αμφιβολία.

Τότε, τα στρατεύματα κατοχής με τα όπλα και δικιά μας κατ’ επίφαση κυβέρνηση και αστυνομία, μας άρπαζαν το βιός μας, αποφάσιζαν τι θ’ ακούσουμε (στον γερμανικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών (Ρ.Σ.Α.). Μας άρπαζαν τον πενιχρό πλούτο της χώρας, μας σκότωναν επειδή αντιστεκόμασταν και οδήγησαν το λαό στην τρομερή πείνα του 1941-’42, και στο θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από ασιτία, παρά τα σισίτια που οργανώνονταν και τότε, ιδίως για τα παιδιά.

Σήμερα δεν είναι η γερμανική μπότα και τα όπλα. (Υπάρχει και η διπλωματία των θερμών επεισοδίων, με τρίτες χώρες).

Σήμερα είναι ωμός εκβιασμός της δόσης των υψηλότοκων δανείων, της εκδίωξης της χώρας από την ΟΝΕ κλπ. Σήμερα, δεν είναι η χωροφυλακή και τα τάγματα ασφαλείας του Ι. Ράλλη. Είναι οι «ράμπο» των ΜΑΤ κι άλλων μονάδων με τα χημικά και βομβίδες κρότου – λάμψης. Σήμερα δεν είναι ο γερμανικός Ρ.Σ.Α. Είναι τα διαπλεκόμενα ιδιωτικά κανάλια με τους πρόθυμους ειδικούς και δημοσιογράφους που κάνουν πλύση εγκεφάλου, τρομοκρατούνε και παραπλανούνε το λαό. Τα πλήθη εν προκειμένω.

Σήμερα δεν αρπάζουν το χρυσό από την Τράπεζα της Ελλάδος. Αρπάζουν τους μισθούς και τις συνταξεις. Αρπάζουν τις όποιες οικονομίες έχουν απομείνει. Μας πίνουν το αίμα με τα απανωτά χαράτσια.

Σήμερα, όχι μόνο δεν μας εξοφλούν τα δάνειά τους που μας είχαν πάρει με το ζόρι – αλλά πάντα τυπικοί οι Γερμανοί, με διεθνή συνθήκη(!) – δεν εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους από τις αποζημιώσεις που οφείλουν κλπ. (Υπολογίζονται σε άνω των 500 δις € και κατ’ άλλους ξεπερνούν το 1,3 τρις), αλλά ...μας δανείζουν τοκογλυφικά και μας τα αρπάζουν έτσι με υπέρογκα επιτόκια.

Σήμερα δεν γίνονται μπλόκα και δεν εκτελούνται όμηροι στην Καισαριανή. Σήμερα κτυπούν αδιακρίτως και «ψεκάζουν» με χημικά τους συνταξιούχους,  τους ανάπηρους, τους άνεργους, της αγανακτισμένους και ετοιμάζουν και το στρατό για παν ενδεχόμενο.

Σήμερα δεν διορίζουν κυβερνήσεις οι Γερμανοί γκαουλάιτερ4, αλλά υπαγορεύουν οι Τράπεζες ποιον Τραπεζίτη Πρωθυπουργό θα υπερψηφίσει το Κοινοβούλιο και τι νόμους για την αφαίμαξη του λαού και την υποδούλωση της χώρας.

Σήμερα δεν λέει ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής, φερμπότεν! Σήμερα μας κουνάει το δάχτυλο η Μέρκελ, υπαγορεύοντάς μας να μη διενεργήσουμε εκλογές κι αν κάνουμε δημοψήφισμα, ποιο θα είναι το ερώτημα και πότε θα διεξαχθεί. Κι αυτό το αποδέχονται οι πρώην «εθνικιστές», αλλά δεν εξεγείρεται η Αριστερά εδώ και στο ευρωκοινοβούλιο, που θα ‘πρεπε να το ‘χει ταρακουνήσει, να το ‘χει ξεσηκώσει.

Καλά που υπάρχει κι εκείνος ο Αγγλος ευρωβουλευτής, Nigel Farage που τους τα κοπανάει για τα καλά και τα μαθαίνουμε από τα μπλογκς.

Πού είναι σε όλα αυτά η αντίσταση της Αριστεράς; Στις διασπασμένες  εργατικές κινητοποιήσεις; Στην Ομόνοια οι μεν, στο πεδίο του Αρεως οι δε;

Η αυθεντία της αντίστασης των εργαζομένων είναι ex officio το ΚΚΕ; Οι εργαζόμενοι των άλλων πολιτικοϊδεολογικών χώρων – του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. – δεν είναι εργαζόμεμενοι; Το ΚΚΕ έχει το αλάθητο, που δεν το έχει πλέον ούτε ο Πάπας;

Κι ακόμα ποια ήταν και ποια είναι η αντίδραση της αριστεράς στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, στην ξεκάθαρη συνταγματική εκτροπή του διορισμού εξωκοινοβουλευτικού πρωθυπουργού μιας κατοχικής κυβέρνησης με αποκλειστικό προορισμό να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα και να την παραδώσει στους δανειστές της; Δεν έχει συνταγματολόγους, έστω απλούς νομικούς στις τάξεις της να επισημάνουν τη συνταγματική εκτροπή; Ασφαλώς και έχει.

ΔΕΝ έχουν καταλάβει πόσο σημαντικό είναι σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, να καταγγελθεί η νομιμότητα της κυβέρνησης και η ακυρότητα των πράξεών της διεθνώς;

(Κοίτα και σχετικό δημοσίευμα στο ανα χείρας φύλλο της ΕΒΔΟΜΗΣ στη σελίδα 12).

Τέλος, που είναι το ΚΚΕ της Εθνικής Αντίστασης; Αυτό το ΚΚΕ που καλούσε στο ΕΑΜ ΟΛΑ τα κόμματα και τις οργανώσεις να συνεργαστούν ισότιμα για την απελευθέρωση της χώρας, «χωρίς να εξετάζεται το παρελθόν ή οι αντιλήψεις τους»...

Ξανακοιτάξτε στην αρχή του άρθρου ποιοι ήταν οι σκοποί του ΕΑΜ. Αυτοί έπρεπε να ‘ναι και τώρα!

Αντ’ αυτού, η σημερινή ηγεσία του  ΚΚΕ θεωρεί  πως «τα περί αριστερής κυβέρνησης, που λέει ο Αλέξης Τσίπρας είναι φούμαρα»(!), όπως είπε πρόσφατα η Αλέκα Παπαρήγα.

Αν η αριστερή κυβέρνηση είναι φούμαρα – η Αντιστασιακή, λέω εγώ – τότε πώς θ’ ανατραπεί η παρούσα αντεθνική και αντιλαϊκή κατάσταση;

Με συνεχείς διασπασμένες διαδηλώσεις και απεργίες; Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο με κατ’ ουσίαν καθολική συμμετοχή του λαού. Κάτι τέτοιο μόνο του το ΚΚΕ – και όποιος άλλος – δεν πρόκειται να το πετύχει.

«Οι ανατροπές γίνονται ή με τα μουσκέτα του 1789 και του 1917 ή με τις σάλπιγες της Ιεριχούς». Γίνονται και με την κάλπη, όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία.

Η κάλπη όμως θέλει ειλικρίνεια, ενότητα, κοινό ιδεολογικό παρανομαστή. Το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο. Είναι μεν το έλασσον – το μεγάλο «έλασσον», η ανεξαρτησία της χώρας μας – αλλά είναι κοινό και πολλαπλασιαστικό.

Για την αριστερά ως μέσο και για την Ελλάδα ως σκοπό ισχύει το ή τώρα ή ποτέ!

Αυτή τη στιγμή δεν χωρούν ούτε αλαζονίες, ούτε εγωισμοί, ούτε δογματισμοί! Μόνο πνεύμα ενότητας.

* Σημείωση: Σύμφωνα με δημοσκόπηση της V.P.R.C. που δημοσίευσαν τα “Επίκαιραι” 22/12/11, η Αριστερά συγκεντρώνει συνολικά 43%!

―――――――

1. Τάσος Βουρνάς: Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας, σελ.82 κ.ε.

2. Είναι λέξεις που χρησιμοποιεί το Διάγγελμα του ΕΑΜ.

3. Στο ίδιο, σελ.86-87 κ.ε.

4. Τοποτηρητής.