Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Μια εβδομάδα σκέψη, πάνω στο ερώτημα που έθεσα – που θέτει η οικονομία μας – φτάνει: 450 δις ευρώ δημόσιου χρέους το ’14, μπορεί να εξυπηρετηθεί με περικοπές μισθών και συντάξεων, με απολύσεις, με επιδρομές στ’ ακίνητα και ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας; Μπορεί;

Σκεφθήκατε και απαντήσατε στον εαυτό σας και δεν πετάξατε τον… καφέ σας στην τηλεόραση μ’ αυτά τα… «πατριωτικά» που έλεγε ο Παπανδρέου και αντιφατικά ο Βενιζέλος;…

Ξέρω· λυπηθήκατε την τηλεόραση!

Εγώ, επειδή δεν έχω δείκτη νοημοσύνης (I.Q.) 180, έχω σκεφθεί τουλάχιστον 90 εβδομάδες! (από 1/1/2010).

Το φέρνω από ‘δω, το φέρνω από ‘κει και δεν βγαίνει «με καμμία δύναμη»1, με κανέναν τρόπο, πλην ενός! (θα τον πούμε όταν έρθει η ώρα).

Ξέρετε, έτσι γενικά και αόριστα και …πατριωτικά, τύπου Παπανδρέου, αν σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι, αν γίνουμε «ανταγωνιστικοί» - πόσο αλήθεια; Στις Ινδίες, ένας μισθός – αν βρεθεί – 250 ευρώ – κάτι λιγότερο από 14.000 Ρουπίες – είναι πολύ ικανοποιητικός. Του ανειδίκευτου για 30 ημερομίσθια φτάνει τα 150 ευρώ. Στις ΗΠΑ, κάτω από εννιακόσια κάτι δολλάρια το μήνα, σε κατατάσσουν στους φτωχούς. Ξεπέρασαν το 2010, τα 46 εκατομμύρια Αμερικανοί, στις ΗΠΑ, που «έζησαν» κάτω από το όριο της φτώχιας. Δηλαδή κάτι λιγότερο από ένας στους 6 Αμερικανούς είναι φτωχοί. Αυτό στην …πλούσια Αμερική που το δημόσιο χρέος της ξεπερνάει τα 14,5 τρις!!!

Τρις, όχι δις…

Ας γυρίσουμε πάλι στα δικά μας:

Τώρα που θα ‘ρθουν – σ’ όσους δεν ήρθαν – τα σύγχρονα χαράτσια, οι «κεφαλικοί φόροι», οι «έκτακτες εισφορές», «τα τέλη», κλπ. κι εδώ είμαστε πάλι, το Δεκέμβρη, στην 7η δόση!… Βλέπετε, κάθε δόση «βοήθειας» κοστίζει! Κι όσο προχωράμε στις «δόσεις» τόσο εθιζόμαστε… Τώρα που θα ‘ρθουν λοιπόν, θα καταλάβουμε ποιός θα πληρώσει το «μάρμαρο».

Ποιός θα πληρώσει την ανικανότητα και την ανευθυνότητα, στην καλύτερη περίπτωση.

Ποιός θα πληρώσει τις μίζες και τις ρεμούλες, στην βαρύτερη περίπτωση, που δεν είναι υποθετική αλλά υπαρκτή και δεδομένη για ένα ευρύ φάσμα του πολιτικού κόσμου και του περίγυρού του, συχνά αλλά όχι πάντα, «νομίμως», καθώς επίσης και για πλήθος εθνικών εργολάβων και προμηθευτών και λοιπών τρωκτικών του δημοσίου.

Θα αισθανθούμε τι σημαίνει ληστρική επιδρομή ενός ετεροκαθαριζόμενου κράτους, χάριν της σωτηρίας – ή μάλλον της αισχροκέρδειας των πιστωτών του.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι εξ υμών που δεν ετεροκαθορίζεσθε με την σειρά σας, από κάποιους «σοβαρούς» και «ρεαλιστές» δημοσιογράφους, «αναλυτές», ακόμη και στρατευμένους καθηγητές των γνωστών καναλιών, να έχετε καταλάβει γιατί δεν μπορεί «με καμμία δύναμη» να εξυπηρετηθεί το υπέρογκο δημόσιο χρέος των 450 δις, με ετήσιο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ), δηλαδή ό,τι παράγουμε όλοι μας - δημόσιο, τράπεζες, επιχειρήσεις, επαγγελματίες, υπάλληλοι, εργάτες κλπ – σε ένα χρόνο, της τάξεως των 230 – 250 δις ευρώ. Για να το ξεπληρώσουμε δηλαδή το χρέος, πρέπει για 2 χρόνια να μη «φάμε» ούτε ένα ευρώ, όλοι μας: από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τ’ αεροπλάνα της πολεμικής και της πολιτικής αεροπορίας, τ’ αυτοκίνητα, οι γλετζέδες, τα παιδιά, οι άρρωστοι, τα σχολεία, οι εθισμένοι στα «φακελάκια»…ΟΛΟΙ, εν πάσει περιπτώσει. Γίνεται; Δεν γίνεται κι αυτό το ξέρει κι ο γάιδαρος του Χότζα.

Μα μας κάνανε «επιμήκυνση» θα πουν οι συνήθεις καλόπιστοι. «Θα τα δώσουμε σε 20 χρόνια». Ωραία. Μ’ ένα ΑΕΠ που θα πέφτει συνέχεια, με 60 δις ετήσιους τόκους το 2020 (21 δις είναι τώρα), να ρωτήσετε έναν μαθητή του Γυμνασίου αν «βγαίνει».

Εκτός... εκτός και μας «φάνε» τα σπίτια μας, μερικά νησιά και ...την Ακρόπολη, «για να πληρωθούν οι συντάξεις», βεβαίως - βεβαίως και για να κρατήσει η χώρα «την αξιοπιστία της»! Βρε άι… από ‘κει που ήρθατε…!

Ωραία, ας πούμε πως είναι έτσι, ρε Βενετσάνε, τι να κάνουμε, τι τρόπος υπάρχει. Ήρθε η ώρα να το πούμε «τηλεγραφικά»:

Υπάρχει τρόπος

Όχι πάντως μ’ αυτό το πολιτικό προσωπικό, το οποίο έχει δεσμευθεί με την ψήφο του και τις δηλώσεις του, έστω και “με το πιστόλι στον κρόταφο”, ότι θα τηρήσει τα Μνημόνια και το “μεσοπρόθεσμο”, μ’ όλους τους καθ’ υπαγόρευση “νόμους”2 του κράτους. Όχι μ’ αυτούς, αλλά με έναν συνασπισμό αντιμνημονιακών κομμάτων, κινήσεων κλπ., που έχει ταχθεί παντοιοτρόπως κατά της υποδούλωσης της χώρας στις “αγορές” κι ακόμη καλύτερα με μια “επαναστατική” κυβέρνηση, έστω του στυλ Ιωάννη Μεταξά! (Μην πάει το μυαλό σας, σε καμμία περίπτωση στον Καρατζαφέρη, γιατί έχει στηρίξει το καθεστώς της υποδούλωσης και έχει χαρακτηριστεί από τυχοδιωκτικές, κατά τα φαινόμενα, παλινωδείες).

Είπα “στυλ Ι. Μεταξά”, γιατί ο Μεταξάς που έγινε δικτάτορας, ήταν πολιτικός – είχε κόμμα στη Βουλή – ήταν στρατιωτικός που είχε πολεμήσει στους εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, ήταν αποδεδειγμένα Έλληνας πατριώτης και εχέφρων. Όπως κι ο Ζαχαριάδης ο Γραμματέας του ΚΚΕ, αν και διεθνιστής ως κομμουνιστής, ήταν πρωτίστως πατριώτης! Αυτό είναι και το πραγματικό περιεχόμενο του διεθνιστή: Επιδιώκει την ειρηνική και ισότιμη συνεργασία των εθνών, αλλά πριν απ’ όλα αγαπάει, υπηρετεί και υπερασπίζεται, το δικό του έθνος. Το δικό του λαό.

Αυτή η κυβέρνηση που προτείνω, - η κυβέρνηση εθνικής ενότητας και σωτηρίας της Ελλάδος, ακολουθεί τα εξής βήματα, μ’ όλη τη διπλωματική δεξιοτεχνία και εξισορρόπηση των αντίρροπων διεθνών δυνάμεων.

Σε αδρές γραμμές, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες.

1ον: Διαπραγματεύεται με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. εξ’ υπαρχής, αφού πρωτίστως δηλώσει ότι ΔΕΝ αναγνωρίζει καμμία συμφωνία, μνημόνια κλπ. της παρούσας κυβέρνησης Παπανδρέου, διότι υπογράφηκαν και ψηφίστηκαν κατά απαράδεκτο τρόπο, αντισυνταγματικό και αντίθετο με υπερκείμενες διεθνείς συμβάσεις και τ’ απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπεγράφησαν κατ’ ουσίαν εκβιαστικά «με το πιστόλι στον κρόταφο».

2ον: Αναστέλλει – δεν διαγράφει μονομερώς – τις πληρωμές προς τους πιστωτές, μέχρις ότου επαναδιαπραγματευθεί από μηδενικής βάσεως τις πραγματικές και λογικές υποχρεώσεις της προς αυτούς. Γίνεται λογιστικός και συγκριτικός έλεγχος των δανείων και επανακαθαρισμός του ύψους των υποχρεώσεων. Δεν πάμε να φάμε τα λεφτά κανενός, αλλά δεν πληρώνουμε τοκογλύφους.

3ον: Απαιτούμε και συμψηφίζουμε κατά τις διαπραγματεύσεις τις παντοειδείς απαιτήσεις μας έναντι τρίτων κρατών, όπως το κατοχικό, υποχρεωτικό δάνειο της Γερμανίας (υπολογίζεται στα 162 δις, χωρίς τους τόκους. Αυτό το ξέρουν οι φίλοι μας Γερμανοί, που πληροφορούνται απ’ το Focus ότι «τεμπελιάζουμε και διασκεδάζουμε»; Και στην κατοχή διασκεδάζαμε, αν και πεινάγαμε και πολεμάγαμε).

4ον: Επανακαθορίζουμε την παραγωγή μας προς την κατεύθυνση της αυτάρκειας και της ανάπτυξης, αναστέλλοντας όποιες δεσμευτικές διατάξεις της Ε.Ε.

5ον: Αναπτύσουμε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική κυρίως σε οικονομικό επίπεδο. Το μονοπώλιο των ΗΠΑ και της Ε.Ε. σταματάει. Όπου ενδείκνυται συνεργαζόμαστε και με τη Ρωσία, την Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και με οποιονδήποτε. Βεβαίως και με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., στην οποία παραμένουμε, αλλά με συμφέροντες όρους πραγματικών φίλων.

Οι φιλίες δοκιμάζονται στην πράξη.

6ον: Εφαρμόζουμε τη δική μας δημοσιονομική πολιτική

ζητώντας από το λαό θυσίες με όραμα και συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα.

Γι’ αυτό απαιτείται “επαναστατική” Κυβέρνηση, τουλάχιστον κατά τα τυπικά της στοιχεία.

Αυτό το πολιτικό προσωπικό, που διαχειρίζεται σήμερα τα κοινά, αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα ΔΕΝ μπορούν και να το επιλύσουν και μάλιστα στην πλάτη του Λαού και εις βάρος του Έθνους.

–––––––––––––––

1. Οι απόψεις και άλλων και μάλιστα ειδικών συμπίπτουν με τη δική μας διαπίστωση, όπως της αρμόδιας επιτροπής προϋπολογισμού της Βουλής, που παραιτήθηκε και του πρώην Υφυπουργού Οικονομικών Πέτρου Δούκα στις “προτάσεις και ιδέες” του οποίου αναφέρεται: “Το χρέος του Ελληνικού Δημοσίου δεν είναι εξυπηρετήσιμο”.