Δεν σκοπεύω στο παρόν να συγγράψω πραγματεία περί της τρομοκρατίας. Έχω ασχοληθεί εξ’ άλλου επανειλημμένα την διαρρεύσασα δεκαετία. Με προβλημάτισαν όμως και πάλι οι πρόχειρες τουλάχιστον ή σκόπιμες τοποθετήσεις πολιτικών εκπροσώπων όλου του φάσματος σε πρόσφατη εκπομπή, επ’ ευκαιρία της συλλήψεως έξι «τρομοκρατών», εκ των οποίων οι μισοί αφέθηκαν ήδη ελεύθεροι (ALTER 12/4/10 – Χατζηνικολάου). Τις τοποθετήσεις αυτές θέλω να σχολιάσω. Είπαν λοιπόν, σε ελεύθερη απόδοση, οι καλεσμένοι του Ν. Χατζηνικολάου:

Παν. Λαφαζάνης (ΣΥΡΙΖΑ): Όλοι καταδικάζουμε την τρομοκρατία, αλλά πρέπει να βρούμε τα αίτια: Η κοινωνική αδικία, η τρομοκρατία της κατάργησης όλο και περισσότερων κατακτήσεων των εργαζομένων, η τρομοκρατία των πρόσφατων απανωτών κυβερνητικών μέτρων για την οικονομία, η τρομοκρατία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ)…

Ο Λαφαζάνης προσπάθησε να σκιαγραφήσει στο συμπιεσμένο τηλεοπτικό χρόνο τα κοινωνικά αίτια που προκαλούν ή υποθάλπουν τις αναρχικές τρομοκρατικές ενέργειες.

Η Εύη Χριστοφιλοπούλου (Υφυπουργός Παιδείας) αντέτεινε ότι η τρομοκρατία πρέπει να καταδικαστεί απ’ όλους στην πράξη!

Εύλογο ερώτημα: Τι σημαίνει “στην πράξη”; Ν’ αντιστρέψουμε το εννοιολογικό περιεχόμενο της βίας και του τρόμου που είναι συνυφασμένες με το κράτος, πρωτίστως;

Να ξεχάσουμε ή να παραγράψουμε την προτροπή του αείμνηστου «Γέρου της δημοκρατίας» Γεώργιου Παπανδρέου «τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες» όταν αναφερόταν στο παρακράτος, το ανεπίσημο δηλ. κράτος, όταν δεν είναι κράτος ελεύθερων πολιτών, κράτος κοινωνικής δικαιοσύνης, κράτος δικαίου, αλλά κράτος δικαιοφανές, ληστρικό, κράτος ρεμούλας, διεφθαρμένο, παραγοντικό, κράτος «σταθμάρχης» υπερεθνικών και αντεθνικών συμφερόντων… Ένα κράτος, που εσείς (το ΠΑΣΟΚ) και οι κοινωνικοί αγώνες προσπάθησαν και ευαγγελιστήκατε να ανατρέψετε κι όμως το αναπαράγετε στη χειρότερη και πιο επικίνδυνη μορφή του, για το μέλλον της χώρας και του λαού της.

 

Σε κανέναν υγιή άνθρωπο και σώφρονα πολίτη, δεν αρέσει η βία και ο τρόμος. Η τρομοκρατία! Απαιτείται μήπως ν’ αποκηρυχθεί «μετά βδελυγμίας»;

 

Αλλά καμία τρομοκρατία «οθενδήποτε προερχομένη και καθ’ οιονδήποτε επιβαλλομένη» (απ’ όπου και όποιον προέρχεται και εναντίον όποιου να ΄ναι κι αν ασκείται), δεν είναι αρεστή ή αποδεκτή.

 

Ο Μάκης Βορίδης (ΛΑ.Ο.Σ.) με τις γνώσεις και την ευστροφία που τον διακρίνει, δέχθηκε ότι «η τρομοκρατία έχει ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά δεν έχει να κάνει με την κοινωνική αδικία, όπως είπε ο κ. Λαφαζάνης. Απόδειξη ότι κανένας τρομοκράτης δεν είναι εργαζόμενος». (ή προφανώς, απολυμένος. Επομένως, προσωπικά, «κοινωνικά αδικημένος»).

Γνωρίζει ασφαλώς ο Μ. Βορίδης ότι η «ατομική τρομοκρατία», κατ’ αντιδιαστολή προς την κρατική, στην κοινωνική επιστήμη, έχει ιδεολογικό υπόβαθρο. Αλλά θεωρεί προφανώς ότι αίσθηση της κοινωνικής αδικίας και δικαίωμα (ή δικαιολογία) αντιδράσεως έχει όποιος την υφίσταται προσωπικά και σκληρά.

Η ιστορία και η μυθοπλασία όμως των κοινωνικών αγώνων μας διδάσκει άλλα. Οι αφυδατωμένες από την καταπίεση και την αδικία κοινωνικές ομάδες διακατέχονται από το σύνδρομο, θα ‘λεγα, του σιγοβρασμένου βατράχου1 και δεν έχουν τις δυνάμεις και τις αντοχές, πλην εξαιρέσεων, ν’ αντιδράσουν με πράξεις ατομικής τρομοκρατίας, και μόνον όταν το κοινωνικό καζάνι φτάσει στο σημείο έκρηξης και κάτω από εμπνευσμένη ηγεσία – που, σχεδόν πάντα, δεν βρίσκεται η ίδια στο σημείο της έσχατης κοινωνικής αδικίας, αντιδρώντας στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση, εκρύγνηται.

 

«Δάσκαλε που δίδασκες»

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, από τα πλείστα όσα, μας δίνει η αγγλοσαξονική  μυθολογία με τον Ρομπέν των δασών.

Στις «τρομοκρατικές ενέργειες» εθνικο-απελευθερωτικών κυρίως αγώνων, αντίστοιχο μυθοπλαστικό παράδειγμα μας δίνει ο ισραηλινός Σαμψών («αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Ένα είδος σύγχρονης ζωντανής, αυτοπυροδοτούμενης εκρηκτικής μεθόδου). Συμπτωματικά, οι μεγαλύτεροι και μανιωδέστεροι πολέμοι της «τρομοκρατίας» έχουν δώσει στην ανθρωπότητα τα χαρακτηριστικότερα δικά τους ηρωικά παραδείγματα!

 

Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ πιστός στην μαρξιστική – λενινιστική θέση, απορρίπτει την «ατομική τρομοκρατία», ως μέθοδο επαναστατικής πάλης. Η Λενινιστική θεωρία απορρίπτει τις θέσεις των αναρχικών Μπακούνιν, Κροπότκιν για άσκηση ατομικής τρομοκρατίας κατά εκπροσώπων της κρατικής «έννομης» βίας. Ο ίδιος ο Λένιν είχε καταφερθεί κατά των Ναρόντνικων2. Χαρακτήρισε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, την «τρομοκρατία» «…οπωσδήποτε προβοκατόρικη ενέργεια δολοφόνων».

«Η μορφή πάλης, είπε, είναι μία. Η οργανωμένη πάλη μ’ όλες τις μορφές». Διαφωνώ με το «οπωσδήποτε». Υπάρχουν παρασυρμένοι, υπάρχουν αγανακτισμένοι, υπάρχουν ανυπόμονοι, ασφαλώς υπάρχουν και “βαλτοί”. Σημασία βέβαια δεν έχει αν διαφωνώ εγώ.

Συμφώνησε πάνω-κάτω ο τέως Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος (Ν.Δ.) «τίποτα, μα τίποτα ΔΕΝ δικαιολογεί το καλάσνικοφ, την ένοπλη πάλη, είπε. Άλλο οι διαδηλώσεις…».

Οι διαδηλώσεις, βλέπεις, δεν ενοχλούν. Ασ’ τους να φωνάζουν. Εμείς κάνουμε αυτό που θέλουμε, κοινοβουλευτικά! Και ως γνωστόν, όπως είπε κάποιος που θυμήθηκε τον Τσόρτσιλ. «ο κοινοβουλευτισμός είναι χείριστο πολίτευμα, αλλά δεν υπάρχει άλλο καλύτερο»!

Ο Πρ. Παυλόπουλος είναι εκτός από πολιτικός και καθηγητής Πανεπιστημίου στο Δημόσιο δίκαιο. Εχει αποστασιοποιηθεί προφανώς λόγω του γνωστικού του αντικειμένου, από την εγκληματολογία. Εκεί λοιπόν, κάπου λέει ο Γαρδίκας ότι υπάρχουν και οι εγκληματίες «εκ περιστάσεως», ή οι ιδεολόγοι, - «εκ πεποιθήσεως» - ή «εγκλήματα του θυμοειδούς».

Στα απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εγκληματίσει κάποιος κάτω από ορισμένες συνθήκες «γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα», οι περιστάσεις. Ακόμη μπορεί να εγκληματίσει από πεποίθηση, γιατί η ιδεολογία του, ή ιδεοληψία του και η κοσμοθεωρία του, το επιβάλλει (π.χ. θρησκευτικά ιδεώδη, εθνικά ή κοινωνικά). Μπορεί ακόμη να εγκληματίσει γιατί ενήργησε υπό την επήρεια του θυμοειδούς, παρορμητικά και όχι λογικά. Όλα αυτά δεν σημαίνουν δικαιολόγηση του εγκλήματος, αλλά, οπωσδήποτε, αιτιολόγηση.

Η αγανάκτηση λοιπόν από την κοινωνική αδικία, γενική ή ατομική, η εγκληματική αν και «νόμιμη» συνήθως δράση του κράτους, ή κοινωνικών ομάδων, συμφερόντων συνήθως – νομιζόμενη έστω – μπορεί να αιτιολογήσει «τη χρήση καλάσνικοφ» και σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις να την δικαιολογήσει.

 

Εν κατακλείδι, για την «τρομοκρατία» δεν μπορούμε να εκφράσουμε έγκυρη άποψη εκ του προχείρου, ούτε βέβαια το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Για ένα είμαι πεπεισμένος: Αν θέλουμε να εξαλείψουμε την τρομοκρατία, πρέπει να αποσβέσουμε τα αίτια που την γεννούν. Δεν υφίσταται αντίδραση, χωρίς προηγούμενη δράση. Υπάρχει απόλυτη σχέση αίτιου και αιτιατού.

 

―――――――

1. Στην "αναζήτηση" γράψε την λέξη "βατραχάκι".

2. “Nαροντνάγια Βόλια” (Αντιτσαρικό κόμμα “Λαϊκή θέληση”) που είχε υιοθετήσει τις απόψεις των θεωρητικών του «ουτοπικού» αναρχισμού.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 197 guests και κανένα μέλος