«Όχι άλλοι μιναρέδες» αποφάσισαν την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009 με δημοψήφισμα οι Ελβετοί. Το «όχι» πλειοψήφησε σε 22 από τα 26 καντόνια1 με ποσοστό που πλησίασε το 58%. Η κυβέρνηση και το Ελβετικό κοινοβούλιο προκάλεσαν το δημοψήφισμα – που είναι μια συνηθισμένη πρακτική για την Ελβετική Δημοκρατία – αφού προηγουμένως είχαν απορρίψει σχετική πρωτοβουλία με το αιτιολογικό ότι η πρόταση απαγόρευσης νέων μιναρέδων «παραβιάζει το ελβετικό Σύνταγμα (για την θρησκευτική ελευθερία) και αντίκειται στην παραδοσιακή ανεκτικότητα που χαρακτηρίζει τη χώρα».

Ο λαός όμως με το δημοψήφισμα, αποφάσισε ως κυρίαρχος διαφορετικά από την κυβέρνηση και τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους του.

Από πλευράς μουσουλμανικού κόσμου εκδηλώθηκαν αντιδράσεις που αναμένεται να γενικευθούν και να λάβουν διάφορες μορφές, αφού ο αρχηγός της μεγαλύτερης μουσουλμανικής οργάνωσης της Ινδονησίας Ν.U., Μασκούρι Αμπντιλάχ χαρακτήρισε το αποτέλεσμα του Ελβετικού Δημοψηφίσματος ως εκδήλωση «μίσους» και «μισαλοδοξίας».

Ο Μεγάλος Μουφτής της Αιγύπτου Αλί Γκόμα επέκρινε το δημοψήφισμα και θεώρησε ότι συνιστά «προσβολή» για το μουσουλμανικό κόσμο. Το αποτέλεσμα επέκρινε και ο Γάλλος Υπ.Εξ. που το χαρακτήρισε κι αυτός ως ένδειξη «μισαλλοδοξίας», αλλά και οι τραπεζίτες της Ελβετίας που φοβούνται μείωση των Τραπεζικών καταθέσεων από πλευράς μουσουλμάνων μεγαλοκαταθετών. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε αφού Τούρκοι επίσημοι ζήτησαν από τους μουσουλμάνους ν’ αποσύρουν τις καταθέσεις τους και να τις εμπιστευθούν στις… τουρκικές τράπεζες! Συν θεώ και οικονόμα!

 

Οι Ελβετοί υπεραμύνθηκαν του «μέτρου»

 

Σχολιάζοντας την παραπάνω είδηση και τις αντιδράσεις, έχουμε να παρατηρήσουμε:

1. Οι Ελβετοί, δεν γέννησαν μεν αλλά υιοθέτησαν τη δημοκρατία. Την άμεση έκφρασή της που είναι γνησιότερη και ορθότερη, της, αγγλοσαξονικής εμπνεύσεως, κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.

Ακριβέστερα, έκαναν ένα κράμα όπου υπερισχύει η άμεση δημοκρατία.

Εξ’ αντιδιαστολής θα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολιτικοί εξοστράκισαν την άμεση Δημοκρατία, για την οποία τρέφουν ένα είδος αλλεργίας. Και υπήρξαν πολλές ευκαιρίες για βασικότατες επιλογές, όπως το Ευρωσύνταγμα και το υποκατάστατό του, «συνθήκη της Λισαβώνας», όπου θεωρήθηκε ότι ο Ελληνικός Λαός δεν έχει την ωριμότητα για ν’ αποφασίσει, αλλά έχει την «ωριμότητα» ν’ αποφασίζει για την επιλογή αυτών που αποφασίζουν.

Τη δίψα όμως του Ελληνικού λαού ν’ αποφασίζει και την ευθυκρισία του, απέδειξε η εκλογή προέδρου της Ν.Δ.

2. Το δεύτερο που έχουμε να παρατηρήσουμε στο ελβετικό δημοψήφισμα που αναφερόμαστε, είναι ότι οι Ελβετοί δεν αποφάσισαν την κατάργηση των μιναρέδων. Αποφάσισαν απλά να μην αυξηθούν.

Αποφάσισαν δηλαδή «το μέτρον» υιοθετώντας κι εδώ την ελληνική σοφία, ότι το μέτρον είναι άριστον. Αρχή που διατυπώθηκε και με την αρνητική της έκφραση από τον Ηράκλειτο, «μηδέν άγαν» (τίποτα υπερβολικό).

Και οι πολλοί μιναρέδες σε μια ευρωπαϊκή χώρα είναι και άμετροι και υπερβολικοί.

Σε καμία λοιπόν περίπτωση η ανάγκη του μέτρου δεν συνθέτει «μισαλλοδοξία» που σημαίνει «μίσος έναντι των ετερόδοξων δοξασιών». Άλλο «μίσος», άλλο απόρριψη και μη παραδοχή και άλλο απαίτηση σεβασμού των δοξασιών και των αισθητικών αντιλήψεων των φιλοξενουσών χωρών και λαών.

Και τα γράφω αυτά γιατί το πρόβλημα αγγίζει κι εμάς. Φθάνει η παντοειδής επιβάρυνση που υφιστάμεθα με τους απρόσκλητους και παράνομους μετανάστες, πρέπει να δεχθούμε να μας επιβληθεί και η κουλτούρα τους, με το πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Να γεμίσουμε λοιπόν στη χώρα των κιόνων και του αρχαίου κάλλους με μιναρέδες, παγόδες και δεν ξέρω τι άλλο; Να γεμίσουμε και με μπούργκες; Να κόβουνε και οι γυναίκες τις κλειτορίδες τους ή να δεχθούμε να προπαγανδίζονται κάτι τέτοια.

Όταν φιλοξενώ κάποιους σπίτι μου, οφείλουν να τηρούν τους κανόνες του σπιτιού και όχι να θέλουν με κάποιους τρόπους να περνάνε τις δικές τους αρχές.

Όσον αφορά τη «μισαλλοδοξία», το ίδιο το Κοράνιο, με αρκετή αντιφατικότητα, είναι γεμάτο από μισαλλοδοξία κι όχι μόνο κατά των ετερόδοξων, αλλά και κατά των γυναικών, ιδιαίτερα στην πράξη όπου γίνεται επιλογή των αντιφατικών διδαχών του.

Εν πάσει περιπτώσει στην εποχή μας, ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ή να μη πιστεύει οτιδήποτε. Δεν μπορούν όμως επιτέλους οι θρησκείες – οποιαδήποτε θρησκεία – να ποδηγετεί και να καταπιέζει την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα κάποια τμήματά της.

––––––––––––––

1. Κοράνιο κεφ. Β’ πάντα “στο όνομα του πολυέλεου και φιλεύσπλαχνου θεού” (Μπεσμ Αλλάχ ελραχμαν ελρασίντ) § 5 & 6.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 587 guests και κανένα μέλος