Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Διεθνή
• ΝΑΤΟ
• πολιτική
• Μακιαβέλι
• Πόλεμος

 «Ποτέ μην κάνεις κανέναν ισχυρό· θα είναι η καταστροφή σου»¹. Ν. Μακιαβέλι

Όμως αυτός ο “ισχυρός” μπορεί συχνά να έχει την κατάληξη του Μ. Ναπολέοντα ή του Χίτλερ και άλλων, αφού στο μεταξύ όμως θα έχει αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα.

Γι’ αυτό, το κακό πρέπει να προβλέπεται με βάση το δίκαιο, εγκαίρως, και να χτυπιέται εν τη γενέσει του· προτού θεριέψει.

Το «κατηγορώ» απευθύνεται προς τον ΟΗΕ, διότι δεν παρενέβη για πολλοστή φορά, ως όφειλε, για τη διασφάλιση της ειρήνης στη Συρία. Προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ (USA) Donald J. Trump (Ντόναλντ Τραμπ), τον πρόεδρο της Ρωσσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Γεν. Γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, και καθέναν που συμβάλλει ενεργητικά ή παθητικά, ή υποκριτικά και με την ανοχή τους στην στήριξη της Τουρκίας στις τρομοκρατικές της ενέργειες, στην περιφρόνηση της διεθνούς ειρήνης, του Διεθνούς Δικαίου, στην εθνοκάθαρση του κουρδικού Εθνους, στο αιματοκύλισμα των λαών.

Ο ΟΗΕ δεν εξεπλήρωσε το βασικό σκοπό για τον οποίον ιδρύθηκε αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου (1945): «τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας...» (αρθρ. 1§1).

Ο Ντ. Τραμπ, ενώ αρχικά “άναψε το πράσινο φως” στην Τουρκία, με την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Συρία και πρόδωσε τους μέχρι πρότινος συμμάχους του Κούρδους, στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού “κράτους” (ISIS), άρχισε στην συνέχεια να παραπαίει, κάτω από την πίεση του Κογκρέσου, προέρχομενη τόσο από τους δημοκρατικούς όσο κι από πολλούς ρεπουμπλικάνους.

Γενικά, οι πρωταγωνιστές της διεθνούς Κοινότητας, USΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους με την “Αραβική Άνοιξη”, το εναρκτήριο έτος 2010, έπαιξαν ένα “βρώμικο παιχνίδι” για την ειρήνη και τους λαούς της Β. Αφρικής και της Μέσης και εγγύς Ανατολής με επιστέγασμα τον πόλεμο, που εδώ και χρόνια μαίνεται στη Συρία με κύρια διαπλεκόμενα κράτη, έμμεσα ή άμεσα τις ΗΠΑ, την Τουρκία, ΙΡΑΝ, Ρωσία και τα παράπλευρα, εφεδρικά, Κύπρος, Ελλάς, Ανατολική Μεσόγειος, χωρίς να γνωρίζει κανείς τις βουλές και τις συνέπειες.

Μελετώντας την πορεία και την εξέλιξη της εμπόλεμης κατάστασης που άρχισε στη Συρία με τη λεγόμενη, κατ’ ευφημισμόν, ”Αραβική Άνοιξη”, κυριολεκτικά ζαλίστηκα. Είναι τέτοια η διαπλοκή των γεγονότων, των συμμαχιών, των διαπλεκόμενων δυνάμεων, η εναλλαγή στρατοπέδων και ευκαιριακών συμμαχιών και συμπλεύσεων που δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.

Εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές διαφορές αιώνων, μεγαλομανείς φιλοδοξίες, προσωπικές, εθνικές επιδιώξεις, μικρά και μεγάλα συμφέροντα, ιδεοληψίες και ιδεολογικά προκαλήματα, οι “αιτίες” και οι “πνευματικοί” καθοδηγητές της πολεμικής μανίας.

Ο ευνόητος πόθος των λαών για ελευθερία και δημοκρατία απόλυτα κατανοητές και επιθυμητές επιδιώξεις.

Η “καθολική” ξαφνική αφύπνιση μέσα μάλιστα, από τα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης, βάζει τον ψύχραιμο και απροκατάληπτο ερευνητή σε υποψίες. Τ’ αποτελέσματα τις επίβεβαιώνουν².

Όλα τα παραπάνω που σκιαγραφούν αλλά δεν συμπληρώνουν το παζλ, σε οδηγούν αφενός στην ερμηνεία της ακατανόητης παλινωδίας κρατών, εθνών, ομάδων και ηγετών και αφετέρου στις προαγματικές επιδιώξεις και στις αληθινές αιτίες της τραγικής και άφρονης αυτής κατάστασης.

Πρόκειται για φρενοκομείο. Απρόβλεπτες καταστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες. Έτσι, δεν δικαιολογείται, αλλά αιτιολογείται η αμηχανία, οι αμφιταλαντεύσεις και οι παλινωδίες κρατών, διεθνών οργανισμών και ηγετών.

Είναι τέτοια η πολυπλοκότητα των συνιστουσών, το πλήθος των διαπλεκομένων εθνών, κρατών, ομάδων και προσώπων, στρατηγικών και συμφερόντων, ώστε μετά βεβαιότητος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η κατάσταση είναι πλέον απρόβλεπτη και εκτός ελέγχου.

Σκοπός της Αμερικής αλλά και της Ρωσίας, είναι το Ιράν και ο έλεγχος της μέσης κι εγγύς Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

Σκοπός της Τουρκίας και του μεγαλομανούς Ερντογάν η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σκοπός της παγκοσμιοποίησης η διάλυση των εθνών, με κύριο όπλο το ξεσπίτωμα, τη μετανάστευση των λαών και την αλλοίωση των κοινωνιών.

Την κινητικότητα, όπως την ονομάζουν, ώστε με την εξατομίκευση να εκμηδενιστεί οποιαδήποτε ομαδική ισχύς αντίστασης.

“Ποτέ μη κάνεις κανέναν ισχυρό, θα είναι η καταστροφή σου”

Οι Τούρκοι έχουν από τον καιρό της δημιουργίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μια σταθερή πολιτική: Σκοπός - στόχος - υπομονή - σταθερότητα - καταιγιστική εφαρμογή σχεδίου την κατάλληλη στιγμή.

Την πολιτική αυτή δεν την αλλάζουν γιατί έχει αποδειχθεί διαχρονικά επιτυχής.

Από τη μάχη της Άγκυρας ακόμη (1402), για να μην πάμε πιο πίσω, όπου οι Τούρκοι έπαθαν πανωλεθρία και ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Α΄. πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Μογγόλους του Ταμερλάνου, - που έφτασε μέχρι τη Σμύρνη και οι Βυζαντινοί ΔΕΝ εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία -, ακολουθούν την ίδια πολιτική. Οι Τούρκοι ανασυντάχθηκαν, έκαναν “τα καλά παιδιά”, ανδρώθηκαν και κατέληξαν μέσα σε 50 χρόνια ν’ αλώσουν τη χιλιόχρονη Κωνσταντινούπολη και να φτάσουν μέχρι τη Βιέννη.

Τώρα, οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι και η Ευρωπαϊκή Ενωση, που έχουν τεράστια οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα, “χαϊδεύουν" τους Τούρκους του Σουλτάνου Ερντογάν, γιατί... «η Τουρκία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή μιας πολύ ασταθούς και δύσκολης κατάστασης στη Συρία και το Ιράκ... και ...η Τουρκία είναι τόσο κοντά στα σύνορα της σύγκρουσης και της στρατιωτικής αστάθειας, που έχει δημιουργηθεί από τη Ρωσία...»(!) κατά τη γνώμη του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιένς Στολντεμπεργκ³.

Ο εν λόγω κύριος τον οποίον επίσης κατηγορώ, απέφυγε επιμόνως ν’ απαντήσεις στις επίμονες ερωτήσεις της δημοσιογράφου του CNN για τις συνεχείς παραβιάσεις των Τούρκων στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, (τη “γαλάζια πατρίδα” του Ερντογάν, του οποίου “τα σύνορα της καρδιάς του” φτάνουν πολύ μακριά - να δει τα δικά μας που φτάνουν, αν είχαμε τα μυαλά του). Λοιπόν, “δυο μέτρα και δυο σταθμά”, όπως εύστοχα παρατήρησε η δημοσιογράφος του CNN.

Ας προσέξουν όμως ΑΠΑΝΤΕΣ. Η Τουρκία μέσα σε 70 χρόνια, μ’ αυτά και μ’ αυτά έχει δυναμώσει επικίνδυνα (2η δύναμη του ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ). Έχει 80.000.000 πληθυσμό στην Τουρκία κι έχει πολύ φιλόδοξη, ικανή και τολμηρή ηγεσία. Αν δεν δημιουργήσουν τώρα οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι και οι λοιποί Ευρωπαίοι το “Βατερλώ” του Σουλτάνου, η Τουρκία, από πιόνι της διεθνούς σκακιέρας, θ’ αναβαθμιστεί σε κομμάτι και σ’ επικίνδυνο αντίπαλο - βασιλιά.

Ο Μακιαβέλλι δεν σφάλλει. Ελπίζω να σφάλλω εγώ.

1. Ν. Μακιαβέλλι: Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ με σχόλια του Μ. Ναπολέοντα, εκδ. ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ,
2. Για τον Συριακό πόλεμο, που “ζαλίζει” βλέπε: wikipedia.org/wiki/Συριακός _εμφύλιος_πόλεμος
3. Συνέντευξη στο CNN (1-12.15).