Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• ΕΑΜ
• Ενότητα δυνάμεων
• Κατοχή

των δυνάμεων που αντιστέκονται στην κατοχή μας

γράφει ο Κώστας Βενετσάνος

"Μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη", Δημοσθένης

(είναι επιβεβλημένη η συναίσθηση της ευθύνης για τα πολιτικά ζητήματα)

Υπό την επήρεια των καλοκαιρινών διακοπών και της συνακόλουθης θετικής χαλάρωσης – ραστώνη τη λέγαμε παλιά – ανατρέχοντας λίγο στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, λίγο στο Θουκυδίδη και τον Μακιαβέλλι, μέχρι και τους πιο σύγχρονους, Βρετανούς κυρίως έως και τον “γνωστό” μας πρ. Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, μ’ ένα εκπληκτικό σέρφινγκ, το μυαλό μου περιπλανήθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές!

Αναθυμήθηκα εκείνα τα φανταστικά νούμερα (με τη διπλή έννοια, και των αριθμών και των «καλλιτεχνικών» επιδείξεων και επιδόσεων), που πέτυχαν οι δύο “μονομάχοι”.

Γρήγορα ξέφυγα από τους δυο «μικρομέγαλους γίγαντες» για να καταλήξω στους... κομπάρσους!

“Κομπάρσοι”(!), οι πρωταγωνιστές της αριστερής ανατροπής του εθελόδουλου κατεστημένου των μνημονίων της υποταγής στους τοκογλύφους δανειστές, και της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας αμαχητί από τους πρώην κυρίαρχους της πολιτικής ηγεσίας επώνυμους «μονομάχους».

Και τα ονόματα αυτών – που γρήγορα φαίνεται ότι τα ξεχνάμε ως λαός – ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, Ευαγγ. Βενιζέλου και των συνοδοιπόρων τους (της σημερινής προέδρου συμπεριλαμβανομένης), της Ν.Δ. του Σαμαρά, της Ντόρας, του Κυρ. Μητσοτάκη – που τον κάναμε και αυτοδύναμο πρωθυπουργό – και των συνοδοιπόρων τους όλων των βαθμίδων και τελικά οι εξωμότες της «αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ!

Αυτοί όλοι, έπαιξαν όσο μπορούσαν καλά το «παιχνίδι» του διπολισμού και εκβίασαν το ευεπίφορο τμήμα του εκλογικού σώματος με τα ψευτοδιλήμματα, για τους μεν να ψηφίσουν Τσίπρα για να μην έρθει ο Μητσοτάκης και για τους δε να ψηφίσουν αυτούς που είχαν... καταψηφίσει το 2015, για να φύγει ο Τσίπρας! Θα μετανοήσουν αμφότεροι οικτρά, αλλά θα είναι αργά. (αν και ποτέ δεν είναι αργά...!)

Για να είμαστε δίκαιοι όμως, την ευθύνη για τις άστοχες επιλογές του ημιμόριου (50% περίπου) του εκλογικού σώματος, δεν την έχουν μόνο οι ψηφοφόροι που έπεσαν στη λούμπα και δεν τίμησαν τους συνεπείς, και για τούτο έντιμους πολιτικούς, όπως τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που θυσίασε τον πολιτειακό θώκο της Προέδρου της Βουλής, του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των συν αυτώ που θυσίασαν τα υπουργικά αξιώματα, χάριν της συνεπείας τους προς τις προγραμματικές δηλώσεις εκείνης, της πρώτης, κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, της ιδεολογίας τους και της δημοκρατικής πίστης τους, στο περήφανο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015.

Την ΕΥΘΥΝΗ και ίσως την μεγαλύτερη, την έχουν και οι ίδιοι οι αδικημένοι! ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΝ όπως είναι διασπασμένοι· ο καθένας με το δικό του μπαϊράκι, «κολλημένοι» σε δευτερεύουσας σημασίας «ιδεολογικές καθαρότητες», αυτή τη στιγμή, ή σε εγωιστικές εμμονές.

Χαρακτηριστική περίπτωση, που φτάνει μέχει γελοιότητας – αφού έχει γίνει σατυρικός περίγελος και του αείμνηστου Χάρι Κλιν – είναι το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ-Μ-Λ!

Ο πολυκομματισμός – κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων είναι ένα φαινόμενο άξιο κοινωνικής, πολιτικής, αλλά και ψυχολογικής έρευνας. Και όχι μόνο αυτού του εύρους, αλλά και της «αστυνομικής», τύπου Αγκάθας Κρίστι, διότι γεννά ακόμη και υποψίες ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και τυχόν ύπαρξης υπογείως κινουμένων νημάτων.

«Διαίρει και βασίλευε», «εν τη ενώσει η ισχύς» κι ένα σωρό αποφθέγματα, γνωμικά και λοιπά για την ΕΝΟΤΗΤΑ, η οποία δεν είναι απλά αθροιστική· είναι πολλαπλασιαστική, δυναμική. Αλλά ποια ενότητα, σε τι και γιατί;

ΕΝΟΤΗΤΑ, όχι αχταρμάς, σ’ εκείνα τα ελάχιστα που ενώνουν: στη σωτηρία της πατρίδας και του λαού μας, ως στατικού στοιχείου του έθνους μας – μην αποφεύγουμε να επικαλούμαστε αυτή τη λέξη, που κάποιοι καπηλεύθηκαν και καπηλεύονται κατά κόρον, γιατί είναι εκείνη που ενώνει τον λαό και τον δυναμώνει. Εκείνη την υπόσταση που υπονομεύουν οι παγκοσμιο-ποιητές της εταιριοκρατίας, με θεωρητικό εκφραστή τον μέχρι πέρυσι Γενικό Διευθυντή του γραφείου εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας της Κομισιόν της Ε.Ε., R. Cooper, αλλά και του Μακναμάρα που παραδέχθηκε το λάθος των Αμερικανών να υποτιμήσουν στο Βιετνάμ τη δύναμη της εθνικής συνείδησης που οδήγησε στη νίκη τους Βιετναμέζους, απέναντι στην κραταιά Αμερική (ΗΠΑ). Τί έκαναν; Αντί να σεβαστούν αυτή τη φυσική υπόσταση των λαών, την υπονομεύουν και τη διασύρουν για να εξουδετερώσουν τη δύναμή της, παρασύροντας και τους αριστερούς και «προοδευτικούς» όλων των βαθμίδων και αποχρώσεων. Δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να συγχέεται ο σωβινισμός ή ο ρατσισμός με τον ενθισμό. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι το ΕΑΜ στη γερμανική κατοχή, προέταξε το εθνικό στο Απελευθερωτικό Μέτωπο, όπως και σ’ όλες τις συναφείς οργανώσεις. Και μη μου πει κανείς «άλλες εποχές, άλλες καταστάσεις».

Ναι, τότε είχαμε στρατιωτική κατοχή, σε εμπόλεμη περίοδο, που κράτησε 3,5 χρόνια. Σήμερα έχουμε ιδιότυπη, ύπουλη κατοχή σε ειρηνική περίοδο και γι’ αυτό πιο επικίνδυνη. Κρατάει ήδη 9 χρόνια κι εκείνοι που την επέβαλαν αποβλέπουν στην αέναη διάρκεια. Στην απορρόφηση του λαού μας, μέσω της «κινητικότητας», στην «πλύση συνειδήσεως», όχι «απλά» εγκεφάλου, στην παραποίηση και τη διαγραφή της ιστορίας μας...

Για όλα αυτά, που δεν μπορούν ν’ αναλυθούν στην έκταση ενός άρθρου, ΟΛΕΣ οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις, οργανώσεις και προσωπικότητες – ιδιαίτερα η πνευματική ηγεσία – αναλογιζόμενοι το βάρος της ευθύνης τους, με περίσκεψη και υπευθυνότητα παραμερίζοντας μικρότητες, ιδιοτέλειες, προκαταλήψεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις, ιδεολογίες και ιδεοληψίες, «ασχέτως παρελθόντως και ασχέτως οραμάτων μέλλοντος» που έλεγε και η διακήρυξη του ΕΑΜ, να συνέλθουν και ν’ αποφασίσουν επί τ’ αυτό:

Την ανεξαρτησία της πατρίδα μας, σεβόμενοι το status των συνθηκών, στις γενικές τους γραμμές. Δεν είναι καιρός ν’ ανοίγουμε μέτωπα. Μένουμε στην Ε.Ε., φεύγουμε αμέσως από την ΟΝΕ (Οικονομική και Νομισματική Ενωση) γιατί δεν είναι βέβαια, Οικονομική Ενωση, αλλά μόνον Νομισματική υποδούλωση. Υπενθυμίζω ότι σε δημοσκόπηση του 2015, το 32% των ερωτώμενων επιθυμούσε την έξοδο από το ευρώ και την καθιέρωση νομίσματος ελεγχόμενου από την Ελληνική Κυέρνηση που εκλέγεται από τον ελληνικό λαό.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ας σκεφθούμε και ας δράσουμε ΥΠΕΥΘΥΝΑ.