Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Κύπρος
• Διεθνή

Αναθυμούμενος τα γεγονότα του Ιουλίου 1974, τη βάρβαρη, άδικη, και μεθοδευμένη εισβολή στην Κύπρο, των «συμμάχων» Τούρκων και την ένοχη στάση των άλλων «μεγάλων συμμάχων», Άγγλων, Αμερικανών και «εταίρων», όπως τη Γερμανία κ.ά. καθώς και τη σημερινή στάση της ομόθρησκης Ρωσίας, ασχέτως εύλογων δικαιολογιών εδραζόμενων σε δικά μας κυβερνητικά λάθη, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ παρά Ν’ ΑΓΑΝΑΚΤΩ, για τη στάση και την υποκρισία ΟΛΩΝ αυτών και να διερωτώμαι και ν’ αμφιβάλλω έντονα για τις ικανότητες τις γνώσεις, την κρίση, τις ευαισθησίες, και τον πατριωτισμό της πολιτικής και της πνευματικής μας ηγεσίας.

Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, το 1974, με τον «Αττίλα» 1 και 2 είναι ένα γεγονός που έπρεπε να μας οδηγήσει, ως έθνος, στην επανακαθορισμό των σχέσεών μας με τη λεγόμενη «Δύση» και ευρ-Ατλαντική συμμαχία. Δεν δικαιούνται μετά τις επανειλημμένες αποικιοκρατικές πρόσφατες, της τελευταίας πεντηκονταετίας, ακόμη και της όλως πρόσφατες, της τελευταίας εικοσαετίας, στάσεις του και δράσεις τους, να ομιλούν για αρχές και αξίες και για Διεθνές Δίκαιο.

Έπρεπε να καταστήσουμε σαφές στους Αμερικανούς, στους Άγγλους, στους Γερμανούς κλπ. Ότι δεν μπορούν να μας θεωρούν δεδομένους έναντι οιονδήποτε επιλογών τους.

Προτού επανακαθορίσουμε τη σχέση μας με τον μοναδικό κατ’ ουσίαν εχθρό μας, την Τουρκία, έπρεπε να έχουμε ξεκαθαρίσει τις θέσεις μας στο εσωτερικό μας, επαναχαράσσοντας τις εθνικές στρατηγικές μας επιλογές και ακολούθως να ξεκαθαρίσουμε με τους συμμάχους μας, κατά πόσον οι επιλογές τους είναι υπέρ του δικαίου ως έννοια και υπέρ του θετού Διεθνούς Δικαίου, ως κανόνων που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις των κρατών ή επανισχύει το «Δίκαιο» του ισχυρού, των συμφερόντων και της υποκρισίας.

Με χαρακτηριστικό δε παράδειγμα την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Βόρεια Κύπρο, την παράνομη ΚΑΤΟΧΗ του 40% περίπου ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε., τη δημιουργία ενός παράνομου «κράτους», αυτό των κατεχομένων, και τη θρασύτατη και προκλητική έναρξη τουρκικών γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, με τσαμπουκά, κι απ’ την άλλη, να βλέπω τον Τραμπ καθαρά τεθλιμμένο να δικαιολογείται γιατί από το αμερικανικό Δίκαιο απαγορεύεται να πουλήσει πάνω από 100 αεροπλάνα F-35 στους Τούρκους, για τα οποία θα εισέπραττε η Lockheed Martin πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια!

Αυτοί είναι Έμποροι του θανάτου, των εκβιασμών, της βίας, της αδικίας, της σύγχρονης βαρβαρότητας! της τεχνολογικής τελειότητας(;)

Δεν είναι δυνατόν να νοούνται οι Αμερικανοί «σύμμαχοι» και να τους «νομιμοποιούμε» τις παράνομες κι αυθαίρετες παντοειδείς επεμβάσεις τους, με την ενεργητική και παθητική στήριξή μας, και αυτοί να εξοπλίζουν τους πραγματικούς και προαιώνιους, αλλά ιδίως σύγχρονους εχθρούς μας.

Δεν είναι παρομοίως δυνατόν να θεωρούνται και οι «άλλοι» - «σύμμαχοι» κι «εταίροι» - καθώς και οι «ομόθρησκοι φίλοι» Ρώσοι ως τέτοιοι, όταν με τον έναν ή άλλον τρόπο ενισχύουν ή ανέχονται τις εχθρικές, άδικες και βάρβαρες πράξεις και τις απειλές των ενοχλητικών και συστηματικά απειλητικών γειτόνων μας.

Ο Τουρκικός επεκτατισμός υφίσταται. Και υφίσταται όχι μόνο έναντι της Ελλάδος, της Συρίας, των Κούρδων κλπ., αλλά έναντι όλης της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής και κατ’ αντιστοιχία της ανθρωπότητας.

Ο επεκτατισμός των Τούρκων Μουσουλμάνων δεν κατευνάζεται με υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και ...ζεϊμπέκικα...

«Καλή Τουρκία», συγκαταβατική και πολιτισμένη τουρκική πολιτική, γίνεται μόνο με αποδυναμωμένη Τουρκία.

Αυτό πρέπει να το καταστήσουμε σαφές στους συμμάχους. Να τους το διδάξουμε, γιατί οι «τουρκολόγοι» τους ή δεν γνωρίζουν αρκετά ή τα έχουν ξεχάσει. ΛΑΘΟΣ τους.

Γι’ αυτό θέλω να επισημάνω ιδιαίτερα και να εφιστήσω την προσοχή του νέου Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών, ότι η πολιτική του κατευνασμού, του ενδοτισμού και της καλοπίστου κυνοπιστίας¹ δεν αποδίδει, όπως έχει, ιστορικά αποδειχθεί κι όπως έχει πικρά υποστεί ο πατριάρχης της Ν.Δ. Κων/νος Καραμανλής.

Όποιος θυμάται, γνωρίζει

Απάνθισμα των «ανθέων του κακού» δύναμαι ν’ αναφέρω σ’ ένα άρθρο, για να πάρει ο αναγνώστης «μια γεύση». Σ’ όποιον ανοίξει η όρεξη - και καλό θα κάνει - ν’ ανατρέξει στα δημοσιεύματα της εποχής, και πιο επίσημα, στο «Αρχείο του Κων/νου Καραμανλή» του ομωνύμου Ιδρύματος². Ιδού λοιπόν:

Επιστολή Κίσινγκερ, Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ προς Κ. Καραμανλή

«...η λύση του κυπριακού προβλήματος πρέπει να βρεθεί μέσα στα πλαίσια της διαπραγματεύσεως στην Γενεύη...»

Παρατήρηση: Μετά 45 ολόκληρα χρόνια το «πρόβλημα» παραμένει να ...συζητιέται και οι Τούρκοι να επεκτείνονται, για την ώρα κυρίως στην ΑΟΖ. Παρά ταύτα ο Κίσινγκερ στην επιστολή του επισημαίνει, «...Από πλευράς μας,. Θα προτιμούσαμε κι εμείς μια σύντομη λύση...»

Και συνεχίζει: «...Αποτελεί πηγή μεγάλης ικανοποιήσεως για μας να βρισκόμαστε ενωμένοι με την Ελλάδα μέσα στην Ατλαντική Συμμαχία, στην αποφασιστικότητά μας να διατηρήσουμε την ειρήνη και την ασφάλεια του ελευθέρου κόσμου»...!!! και «...συνεπώς, είναι επιβεβλημένο να εντείνουν τις προσπάθειές τους όλοι οι Σύμμαχοι για ν’ αποκατασταθεί η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγεια και ν’ αφαιρεθεί από τους Σοβιετικούς οποιοδήποτε πρόσχημα για να παρεισφρύσουν περισσότερο στην περιοχή»!!!

Με την τελευταία φράση του Κίσινγκερ περιττεύει κάθε σχολιασμός. Τα συμπεράσματα καθίστανται νοητά για κάθε νοήμονα αναγνώστη.

Η «ασφάλεια του ελευθέρου κόσμου» διεσώθη επί θυσία ενός ανεξάρτητου και ελεύθερου κράτους, της Κύπρου και επιπλέον επί θυσία του κύρους των Ηνωμένων Εθνών, τις πίστης στη «Συμμαχία» (ΝΑΤΟ) και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων! Φτου!...

1. Κυνοπιστία: Η πιστότητα του σκύλου (κυνός).
2. Ιδρυμα Κων/νου Καραμανλή: “Γεγονοτα - Κείμενα”, εκδ. “Καθημερινή”, Σκάϊ, τόμ. 8ος, σ.79 κ.επ.