Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• εθνικές εκλογές
• ελληνικός λαός
• βουλευτές
• ψηφοφόροι

εκείνοι που, κυρίως, κρίνονται είναι οι κριτές!

Πάντα κρίνονται οι κριτές, από τους κρινόμενους, από τους κριτές που μειοψηφούν, και μακροπρόθεσμα, πιο ώριμα και εκ του αποτελέσματος, από την ιστορία.

Κρίνονται όμως και πιο άμεσα από την ψυχρή λογική και τον ορθολογισμό. Διότι κατά τον Αριστοτέλη εκλογή, «κρίσιν ποιείσθαι των αξίων»¹!

Δεν νομίζω να εκλέγουν οι πλείστοι των ψηφοφόρων με κριτήριο την αξία καθενός των υποψηφίων και των «εξετάσεων» που έχουν δώσει τα κόμματα και οι διεκδικητές του αξιώματος τού βουλευτή. Και πώς μετριέται, πως εκτιμάται αυτή αξία.

Ας το σκεφθούμε λίγο θεωρητικά: Πώς επιλέγουμε κόμμα και πώς εκλέγουμε κόμμα και βουλευτές.

Πράξη 1η:

Θεωρητικά πάντα, έχουμε κατασταλάξει για τον α και β λόγο, με τον Α και Β τρόπο σε κάποια κοσμοθεωρία· κοινωνική αντίληψη, ιδεολογία.

Δηλαδή, αποδέχομαι λίγο - πολύ π.χ. τη θεωρία της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, που άρχισαν να εφαρμόζονται τη δεκαετία του 1970, εκτοπίζοντας τον καπιταλισμό της παρεμβατικής οικονομίας του λόρδου Κέινς, ή τις απορρίπτω με αποτροπιασμό, βλέποντας και τα τραγικά αποτελέσματά τους, και εμμένω στον κοινωνικό παρεμβατισμό του κράτους στην ιδιωτική οικονομία, χάριν του κοινωνικού συνόλου ή είμαι πιο «προοδευτικός» και επιδιώκω μια «σοσιαλιστική» - πολλών διαβαθμίσεων – κοινωνία, μέχρι και απατηλών, ή   είμαι «αριστερός», πάλι πολλών διαβαθμίσεων και οραματίζομαι μια κοινωνία πιο δίκαιη, με αναλογική ισότητα, ή απόλυτη ισότητα, που είναι μάλλον άδικη, ή κομμουνιστική, που για την ώρα μοιάζει «ουτοπική», ή που ξέρεις...

Αυτές πάνω – κάτω είναι οι κοινωνικές θεωρίες, που κάποιοι τις πιστεύουν καλοπροαίρετα ή από ιδιοτέλεια και κάποιοι απλώς τις καπηλεύονται, όπως και τον εθνικισμό – και τις έχουν εκθέσει με τις πράξεις τους, σχεδόν ανεπανόρθωτα.

Πράξη 2η:

Αποδεχόμενος λοιπόν, μετά από μελέτη, περίσκεψη και διαλογισμό, μια από τις παραπάνω κοσμοθεωρίες, διερευνώ και διακρίνω ποιος πολιτικός φορέας, ποιο κόμμα εκφράζει πληρέστερα, καλύτερα την κοσμοαντίληψή μου, ώστε αναλαμβάνοντας την διακυβέρνηση της πατρίδας μου να την κάνει πράξη!

Ή τουλάχιστον, σε ενδιάμεσα στάδια, να την αναδείξει, να την διεισδύσει ή και να προφυλάξει στοιχεία της κοινωνικής θεωρίας μου, που έχουν ήδη εμφιλοχωρίσει στο σύστημα.

Πράξη 3η:

Το τρίτο βήμα που έχει να κάνει αυτός ο ιδεατός πολίτης του παραδείγματός μου, ο Αριστοτελικός πολίτης που μετέχει και μετέρχεται «κρίσεως και αρχής», κατά την εκλογική διαδικασία, είναι να διερευνήσει, να συγκρίνει και να διακρίνει, ποιοι εκ των υποψηφίων διαθέτουν το καλύτερο ήθος και την μεγαλύτερη δυνατόν ικανότητα και αξία να εκφράσουν, να υπηρετήσουν και να πραγματώσουν την κοσμοθεωρία και κοσμοαντίληψή μου. Σωστά;

Θεωρητικά, φαντάζομαι, θα συμφωνείτε!

Σκεφθείτε τώρα, και πείτε μου νοερά: Ξέρετε πολλούς τέτοιους «πολίτες» - μηδέ των εαυτών μας εξαιρουμένων – που να ενήργησαν, σε όποιες εκλογές, μ’ αυτό το σκεπτικό, μ’ αυτά τα κριτήρια ή ...χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ, πρόχειρα και παρορμητικά, ακόμα και ...κληρονομικά («εμείς πάππου – προς πάππου ψηφίζαμε...») ή «μανιάτικα» («εμένα οι ...τάδε σκοτώσανε τον παππού μου»).

Και η βεντέτα, δυστυχώς, ακόμη κρατάει. Κι επιπλέον παρεισφρύουν και πιο ρεαλιστικά κριτήρια: Το συμφέρον! Το πραγματικό, κοντινό και επιδιωκόμενο ιδιοτελές συμφέρον, το απατηλό συμφέρον· το νομιζόμενο συμφέρον.

Το «ταξικό» συμφέρον, το ιδεοληπτικό... (τα τελευταία είναι πιο ιδεαλιστικά τουλάχιστον). Και τέλος, σπανίως ή ουδέποτε αλίμονο, το εθνικό συμφέρον. Το εθνικό συμφέρον που είναι συνάμα και κοινωνικό συμφέρον και που ίσως αποτελεί μειονέκτημα, να το αναφέρουμε. Για τους «αριστερούς», αν το κάνουμε, κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε «ακροδεξιοί», ίσως και φασίστες, για τους «δεξιούς» να το δεχθούν υποκριτικά, ενώ το αντιμάχεται η ίδια η ιδεολογία τους της παγκοσμιοποίησης, της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» κτλ.

Μετάλλαξη ψηφοφόρων

Τώρα κι ένα τελευταίο, ως πιο πρόσφατο της κρίσεως των «κριτών»!

Στις ευρω εκλογές του Μαΐου του ’14 η Ν.Δ. τιμωρήθηκε από τους εκλογείς – κριτές λαμβάνοντας το καταδικαστικό ποσοστό ψήφων κάτω του 23% (22,72) λόγω του ΕΝΦΙΑ, των περικοπών μισθών και συντάξεων, απολύσεων... με μια λέξη της εφαρμογής του Β’ μνημονίου, της πραξικοπηματικής – κοινοβουλευτικά – κυβέρνησης Παπαδήμου κλπ. – κλπ. Ο Λαός – κριτής λοιπόν θύμωσε και μετά 8μηνο «απέλυσε» την κυβέρνηση της Ν.Δ. και ανέδειξε τους άπειρους της αριστεράς του Τσίπρα και της δεξιάς των ΑΝ.ΕΛ. που τα θαλάσσωσαν, αφού έγιναν «καλά παιδιά» πραγματοποιώντας την «περίφημη» ανακυβίστηση του Ιουλίου του 2015, ποδοπατώντας τη «Λαϊκή Κυριαρχία» - τη ΔΙΚΗ σου κυριαρχία με νέο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα ΟΛΩΝ των ευρωδεών – ευρωπαϊστών, «... των Ευρωπαίων περίγελων» κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. – Νέας Δημοκρατίας – ΠΑ.ΣΟ.Κ και λοιπόν γνωστών αφομοιοθέντων και εξαφανισθέντων αποκομμάτων.

Μ’ όλα ταύτα, και παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του Χατζατζάρη, τα κατάφερε λόγω συγκυριών, να μας βγάλει από την «αυστηρά επιτήρηση» των (θ)εσμών², οι «κριτές», ο ίδιος λαός, επιθυμών προφανώς την «δημοκρατική» (εν)αλλαγή κομμάτων, επιβράβευσε την «τιμωρηθείσα» Ν.Δ. δίνοντάς της ένα ποσοστό κοντά 40%!!! (39,85%),

Κρίνατε την αξιακή κρίση των κριτών!

Κι ακόμη, να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τιμωρήθηκε, αφού η δύναμή του μειώθηκε μόνο κατά 4%. Απλώς τέθηκε σε ...διαθεσιμότητα, για να ανασυνταχθεί. Η αύξηση των ποσοστών της Ν.Δ. προήλθε από την αποχώρηση από τον εκλογικό στίβο, των ΑΝ.ΕΛ. του Καμμένου, του ΛΑ.ΟΣ. του Καρατζαφέρη, του Ποταμιού, του Φαήλου Κρανιδιώτη και άλλων, και βέβαια των μισών ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Υπήρξε μία συσπείρωση των ψήφων της δεξιάς, “υπόγεια”, για να φύγει η “αριστερή” κυβέρνηση του Τσίπρα, “μυστηριακή”, λες και λειτούργησε ένα αόρατο “πνεύμα”, μη αντιληπτό ή κάποια υπόγεια ρεύματα. Δεν θα εκπλαγώ αν δω τον Κυρ. Μητσοτάκη με μία κίνηση υψηλοφροσύνης και μακροθυμίας, να δώσει άφεση των αμαρτιών στους διαγραφέντες “αποστάτες” κ.λπ., πλην Παπακώστα και Κουΐκ.

Η «σιωπή» επιβραβεύεται

Κι ένα τελευταίο(;) αξιακό «κριτήριο» των «κριτών» ψηφοφόρων. Η εκλεκτή της Περιφερείας μας Γεωργία Μαρτίνου, η οποία λόγω σεμνότητας προφανώς, ουδέποτε ακούστηκε ομιλούσα, ενεργούσα ή διαφωνούσα, επιβραβεύθηκε από τους «κριτές» - ψηφοφόρους, λαβούσα πλέον του 45% των ψήφων της Ν.Δ. στην Ανατολική Αττική!

Επί 100 χιλιάδων περίπου ψήφων της Ν.Δ. έλαβε 45.893! Διευκρινίζω απερίφραστα ότι το σχόλιο ουδεμίαν υποκρύπτει πρόθεση προσωπικής αιχμής. Απεναντίας, δεν έχω λόγους ν’ αποκρύψω την προσωπική μου συμπάθεια.

Τους «κριτές» κρίνω και τα κριτήρια της αξιολόγησής τους και ...τους απορρίπτω!

―――――

1 Αριστοτέλης: “Πολιτικά”, βιβλ. 6, 1321α, 35-36.

2. εσμός = σμήνος (μειωτικό) καθαρμάτων κ.τ.τ.