Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Κωστής Παλαμάς («Δωδεκάλογος του Γύφτου»)

Ένας φίλος (φίλος, φίλος), μου είπε τις προάλλες:

― Τί κάθεσαι και κουράζεσαι, και τα γράφεις και ταράζεσαι και χαλάς τη ζαχαρένια σου; Εσύ μιλάς με στοιχεία, κι ο άλλος πάει και ψηφίζει με το κοπάδι, σαν οπαδός!...

Σκέφτηκα για άλλη μια φορά την παρατήρησή του και του είπα:

Θα σου απαντήσω λοιπόν, μιας και τα διαβάζεις: “Tαράζομαι” γιατί ανησυχώ βαθειά για την πατρίδα μου και το λαό μας.

Μ’ ανησυχεί ιδιαίτερα αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως είναι και όπως μαγειρεύεται...

Μια πρώτη διαπίστωση λοιπόν είναι ότι στις 26 Μαΐου, ενώ υποτίθεται ότι ψηφίζαμε για το Ευρωκοινοβούλιο και το μέλλον της Ευρώπης, παραβλέφθηκε ή αποσιωπήθηκε αυτό, και ψηφίσαμε για τα ...ημιτελικά των εθνικών εκλογών.

Αντιθέτως, στις 7 Ιουλίου που ορίσθηκαν οι εκλογές για το εθνικό Κοινοβούλιο (ή μήπως να το πω, «του τοπικού Κοινοβουλίου του κρατιδίου Ελλάδα, των Ενωμένων Πολιτειών Ευρώπης), θα ψηφίσουμε κατ’ ουσίαν, για το μέλλον της Ε.Ε., και δυστυχώς, όποιοι και να βγουν από τα μεγάλα κόμματα των ευρωλιγούρηδων, θα οδηγήσουν την Ελλάδα στη μείωση της εθνικής κυριαρχίας «χάριν της ειρήνης» και λοιπών επαίσχυντων δικαιολογιών.

Διαπιστώνω ακόμη μια μαζοχιστική τάση του ελληνικού εκλογικού σώματος. Μια παραζάλη ανωριμότητας ή ομαδικού συναισθήματος. Και τα λέω αυτά τώρα, παρατηρώντας και εξετάζοντας τ’ αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Μαΐου, για είκοσι ένα (21) εκπροσώπους της Ελλάδος, στο Κοινοβούλιο των 751 ευρωβουλευτών, συνολικά, της Ε.Ε.!

Αποτελούμε δηλαδή κάτι λιγότερο από το 3% του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Δηλαδή σαν κράτος – μέλος της Ε.Ε., εάν έβαζαν τις ίδιες προϋποθέσεις που βάζουν για ένα κόμμα, 3% - μπορεί και να τις βάλουν – δεν θα δικαιούμαστε καν, να εκπροσωπηθούμε!

Εμείς λοιπόν ψηφίσαμε κι εκλέξαμε αυτούς τους 21 ευρωβουλευτές, για να κάνουν τί;

Ρωτάω έναν – έναν τους ψηφοφόρους όλους αυτούς που ψήφισαν: τους «λοιπούς» 21% και δεν εξέλεξαν ευρωβουλευτή, του ΚΚΕ που έβγαλε δύο (2), της Χ.Α. επίσης, του ΚΙΝ.ΑΛ. (ΠΑΣΟΚ), του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε έξι (6) και της Ν.Δ. βεβαίως που έβγαλε οκτώ (8), τους ρωτάω, γιατί τους ψήφισαν; Να κάνουν τί;

Ν’ απαντήσω εγώ για λογαριασμό όλων μας κι αν κάνω λάθος, να με διορθώσετε:

Δεν φροντίσαμε καν, στην τρανταχτή πλειοψηφία μας να πληροφορηθούμε πού «το πάει» η Ε.Ε., που αποσκοπεί και με ποιο τρόπο και με ποιες συνέπειες για την πατρίδα μας και για καθέναν από μας.

Κι αφού δεν φροντίσαμε εμείς να πληροφορηθούμε γιατί να το κάνουν οι «κακιάς ώρας» πολιτικοί μας;

Ψηφίσαμε λοιπόν για κάθε άλλο, εκτός γι’ αυτό ακριβώς που θα ‘πρεπε να ψηφίσουμε!

Ψηφίσαμε και για τις Δημοτικές Εκλογές και για τις Περιφερειακές και για τις Ευρωεκλογές, γι’ αυτό ακριβώς που ζήτησε ο «νέος», κληρονομικώ δικαιώματι, «Σωτήρας», ο Κυρ. Μητσοτάκης: Για το πρώτο ημίχρονο των εθνικών εκλογών, που επισπεύθηκαν για τις 7 Ιουλίου.

Και ζήτησε «πολλά γκολ» και του τα ‘δωσαν οι παλιννοστήσαντες και μετανοήσαντες και κινητικοί ψηφοφόροι, με το παραπάνω! (Ένα 4% από τη Χρυσή Αυγή)

ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΜΕ για την ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, όπως θα έπρεπε· όπως επιβαλλόταν.

Επιβαλλόταν, αν είχαμε συνειδητοποιήσει που μας οδηγεί αυτή η Ε.Ε., πως μετεξελίσσεται και τι επιπτώσεις θα έχει επάνω μας, κι απάνω στις επερχόμενες γενιές. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπως την εννοούν και δεν το κρύβουν ορισμένοι, σημαίνει Ομοσπονδοποίηση και διάλυση των ιστορικών εθνικών κρατών και λαών με την επικυριαρχία ενός μόνον Έθνους, του Γερμανικού ή την
αναβίωση, αρχικά του Φράγκικου!

Κάποιοι λαοί, αν δεν έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως τι γίνεται, όμως κάτι έχουν υποψιαστεί· διαισθανθεί ίσως, ή έχει φροντίσει για τούτο η ηγεσία τους.

Ας ρίξουμε, γι’ αυτό, μια ματιά στ’ αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε μερικές χώρες της Ε.Ε.

Γερμανία: Ταραχή και Ανατροπή και πράσσειν άλογα...
Μεγάλες απώλειες (7,4) των Χριστιανοδημοκρατών (EDU) της Μέρκελ κι ακόμα χειρότερα το πατατράκ (11,8) των Σοσιαλδημορατών (SPD). Πήραν μόλις 15,8%

«Ο μεγάλος συνασπισμός» των παλαιών σικέ αντιπάλων ...«σε ελεύθερη πτώση», διαπιστώνει το πρώτο κανάλι της κρατικής γερμανικής τηλεόρασης.

Οι Γερμανοί το’ ριξαν στους οικολόγους «Πράσινους» που είδαν τη δύναμή τους ν’ αυξάνει εντυπωσιακά στο 20,5%.

Στη Γαλλία ήρθε πρώτη η εθνική Λεπέν με 23,31% που μαζί με τους εθνικιστές Les Republicains (8,48%) αγγίζει το 32%. Ο «ευρωπαϊστής Μακρόν ήρθε δεύτερος με 22,41%. Συμμετοχή 50,12%.

Στην Ελλάδα η συμμετοχή ήταν 58,76%.

Η υψηλότερη συμμετοχή παρατηρήθηκε στο Βέλγιο, 88,47% και στο Λουξεμβούργο 84,10%! Σκεφθείτε «γιατί».

Οι μικρότερες συμμετοχές, με 22,74% στη Σλοβακία, Τσεχία, 28,72%, Σλοβενία 28,89, Πορτογαλία 30,73%, Κροατία 29,86%, Βουλγαρία 32,64%, όπου τρίτο κόμμα αναδείχθηκε το MRF της Τουρκικής μειονότητας με 13% περίπου. Προσοχή και στα προσεχή δικά μας!

Όσον αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο U.K. της Αγγλίας όπου θριάμβευσε ο Φάρατζ και οι λοιποί υπέρμαχοι του Brexit η συμμετοχή μόλις που πλησιάζει το 37%.

Παίρνω τους τίτλους μόνο για μερικές χώρες:

Ιταλία: Η Λέγκα, η ακροδεξιά παράταξη του Ματέο Σαλβίνι, πρώτο κόμμα με δεύτερο το αντισυστημικό συνέταιρο των 5 Αστέρων: (Ήδη άρχισαν οι τριβές με τον Γιούνγκερ). Για “προγραμματισμένες φοροαπαλαλγές.

Στη Σλοβακία με τη μικρότερη, όπως προείπαμε συμμετοχή 22,7%. Το φιλελεύθερο κόμμα της προέδρου ήρθε πρώτο με 20% ενώ τρίτοι αναδείχθηκαν οι «ακροδεξιοί» εθνικιστές με 12%.

Φιλανδία: Πρώτο το εθνικιστικό – ευρωσκεπτικιστικό κυβερνών κόμμα εθνικού Συνασπισμού. Συμμετοχή 40,7%.

Πολωνία: Οι κυβερνώντες εθνικιστές του PiS έρχονται πρώτοι με πάνω από 42%!

Ισπανία: Εδώ τα πράγματα είναι περισσότερο... παραδοσιακά. Πρώτοι έρχονται οι Σοσιαλιστές, ενώ οι Podemos παίρνουν 10% (Αυτά παθαίνουν οι ...αριστεροί με μεγαλοαστικές αντιλήψεις. Η Ισπανία έχει πολλά προβλήματα, με τους Καταλανούς και τους Βάσκους.

Πορτογαλία: Κι εδώ οι σοσιαλιστές.

Το ερώτημα είναι πόσο σοσιαλιστές είναι οι «σοσιαλιστές», πόσο δημοκράτες οι ...«δημοκράτες» πόσο φίλοι της πραγματικής ελευθερίας, ως εγνωσμένης – συνειδητής κοινωνικής (και φυσικής) αναγκαιότητας, είναι οι «φιλελεύθεροι» κι όχι απλά οπαδοί της ασυδοσίας του κεφαλαίου. Πόσο «χριστιανοί» και «δημοκράτες» είναι τα αρπακτικά και οι τοκογλύφοι!...

Ας μην αρκούμαστε λοιπόν μόνο στις ταμπέλες.

Με την αναφορά που κάναμε στις διάφορες ευρωπαϊκές τάσεις είδαμε στις περισσότερες χώρες, κράτη – εταίρους της Ε.Ε. να εκφράζεται ένας έντονος σκεπτικισμός τουλάχιστον, αν όχι και απέχθεια προς αυτή την Ε.Ε. που ενώ
ξεκίνησε για μια Οικονομική συνεργασία ελεύθερων και ανεξάρτητων κρατών, το πάει ύπουλα και σιγά – σιγά, με μελετημένα προσεκτικά βήματα – κι αν χρειαστεί κάνει και πίσω και επανέρχεται, εν ευθέτω χρόνω – στην ομοσπονδοποίηση, όπου ιδιαίτερα τα μικρά και αδύναμα κράτη θα απωλέσουν την ανεξαρτησία τους, «χάριν της ειρήνης και της ευημερίας των λαών» (που τις είδατε;) όπως έλεγε η αλήστου μνήμης Ψαρούδα – Μπενάκη, ως Π.τ. Βουλής, στον νεοεκλεγέντα «σοσιαλιστή» Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.

Κι εμείς κοιτάμε τί θα «φάμε» από τις επιδοτήσεις, τι στήριξη θα δώσουν οι ξένοι, «οι ετέροι» στο κόμμα μας, πώς θα βολευτούμε και πως θα ταξιδεύουμε με τις ταυτότητές μας, πως μεταφέροντας όσα λεφτά θέλουμε, αν έχουμε, και πώς θα λεγόμαστε «Ευρωπαίοι»!

Ε, μωρέ Έλληνες, Ευρωπαίοι είμαστε εμείς, πριν από τους άλλους «Ευρωπαίους». Μα πριν απ’ όλα, είμαστε Έλληνες και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Υπερήφανοι και υπεύθυνοι με το ιστορικό βάρος που
σηκώνουμε στους ώμους μας.

Όχι ραγιάδες, δουλοπρεπείς, ψοφοδεείς: των λοιπών

ευρωπαίων περίγελα.

* Επειδή τους στίχους αυτούς του Παλαμά τους έχω επαναλάβει πρόσφατα, όπως και σ’ άλλες περιπτώσεις συχνά επαναλαμβάνομαι, αιτιολογώ, με αναφορά σοτυς στίχους του Μαξ Μύλλερ:

(Απαντα Παλαμά, τομ. Β΄, σελ. 368