Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• εκλογές
• πολιτικά κόμματα
• πολιτική

Για το θέμα της κομματικής πειθαρχίας, ιδιαίτερα των βουλευτών, και την κατάχρηση του κομματικού δικαιώματος των αρχηγών, αποπομπής από την Κ.Ο., έχω ασχοληθεί αρκετές φορές, ήδη από τη δεκαετία του ’90, διαφωνώντας με τις διαγραφές του Αντώνη Σαμαρά από τον Κων/νο Μητσοτάκη, της Ντόρας Μπακογιάννη – Μητσοτάκη από το Σαμαρά, και των Βασίλη Οικονόμου κι άλλων δύο από την Γ.Α. Παπανδρέου, γιατί ψήφισαν λευκό στο Α’ μνημόνιο, και σ’ άλλες περιπτώσεις, όπως και του Βύρωνα Πολύδωρα, του Γ. Βλάχου και άλλων 22, πάλι από τον Αντ. Σαμαρά, υπεραμυνόμενος του δικαιώματος των βουλευτών να εκφράζονται, να τοποθετούνται και να ψηφίζουν «κατά συνείδηση», ως εκπρόσωποι του έθνους, όπως αυτό κατοχυρώνεται από τα άρθρα 60 και ’61 του Συντάγματος.

Θεωρώ όμως σ’ όλες τις περιπτώσεις ότι ο βουλευτής δεσμεύεται από τις διακηρυγμένες αρχές και το καταστατικό του κόμματος, καθώς και το δημοσιευμένο προεκλογικό πρόγραμμα, για το οποίο προϋποτίθεται ότι επελέγη από το λαό.

Τα κόμματα δεν είναι ποδοσφαιρικές ομάδες για να κάνει ότι θέλει ο... Αλαφούζος και ο Μαρινάκης.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι επειδή ο βουλευτής διαφωνεί στις λεπτομέρειες ενός θέματος, ή κάτω από ειδικές ή διαφορετικές συνθήκες, θετικά ή αποθετικά, πρέπει να ψηφίζει στο σύνολο; Όχι· δεν πρέπει να ψηφίζει σε καμμιά περίπτωση ενάντια στη συνείδησή του.

Αν διαπιστώνει συνειδησιακή αντίθεση με τη θέση του κόμματός του, ή το καταφανές δημόσιο αίσθημα, παραιτείται! Δεν κάνει πρώτα «τη βρώμικη δουλειά» και μετά στρογγυλοκάθεται σε υπουργική καρέκλα, ή δεν ξεκολλάει από τη βουλευτική του. Οι βουλευτές βεβαίως είναι ελεύθεροι για τις επιλογές τους. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, όχι ασύδοτοι!

Έγινε, φαντάζομαι, κατανοητό γιατί τα λέω αυτά: Γιατί οι βουλευτές των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων», όπως και όλων των κομμάτων, έχουν εκλεγεί υποτίθεται, κατά τεκμήριο, ως ικανοί και έντιμοι εκφραστές της ιδεολογίας, των αρχών και των προγραμμάτων του κόμματος, με το οποίο εκλέχτηκαν.

Το καταστατικό των ΑΝ.ΕΛ. λοιπόν, στο θέμα τού ονόματος των Σκοπίων βάζει κατακόκκινη γραμμή! (Κυβερνητικό Πρόγραμμα ΑΝ.ΕΛ. - Ενότητα Β΄- τομέας ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ). Με ποιο δικαίωμα λοιπόν ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, λέει ότι θα ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών και μετά θα παραιτηθεί; (αν και το διασκεύασε...). Με ποιο δικαίωμα η Έλενα Κουντουρά θα ψηφίσει «κατά συνείδηση;»

Και ούτε είναι δυνατόν, ιδιαίτερα σε ευαίσθητα εθνικά θέματα, να «παίζονται» συνδυασμοί, και να στήνονται συνδιασμοί (μηχανισμοί), που μόνο στα τυχερά παιχνίδια των καζίνο επιτρέπονται, με τα ανάλογα ρίσκα, βεβαίως. Όχι όμως σε μια υπεύθυνη εθνική πολιτική. Κι εδώ παίζονται καθαρώς προσωπικά παίγνια, προσωπικές πολιτικές κι επιδιώξεις, πάνω στις σκισμένες σάρκες της Ελλάδος και της ιστορίας μας, πάνω στα ράκη του ελληνικού λαού που μανιπουλάρεται μέσω της τηλεόρασης κυρίως, και της πολιτικής ηγεσίας που, κατά το πλείστον, τηλεκατευθύνεται. Ενός λαού που ληστεύεται και απομυζάτε, ιδιαίτερα από την εκπνοή της περασμένης χιλιετίας (χρηματιστήριο), με τελικό χτύπημα κυρίως από το 2010 και δώθε και πέρα!...

Έχω, ομολογουμένως, ζαλιστεί – ιδιαίρετα από το ’10 και δώθε – να γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά – αριστερά παρακολουθώντας τις μετακινήσεις βουλευτών, σ’ ένα ευρύτατο ιδεολογικό φάσμα από το ΚΚΕ μέχρι το «Ποτάμι» και τη Ν.Δ. και τούμπαλιν, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ¹ (Το ΚΚΕ – καλώς – δεν τους δέχεται. Σκέψου να δεχόταν τον Λυκούδη ή τον Μπίστη!).

Έτσι πρόχειρα: Από τη Ν.Δ. έχουν φύγει η Έλενα Κουντουρά προς τους ΑΝ.ΕΛ. και τώρα, ως Ανεξάρτητη Υπουργός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Θαν. Παπαχριστόπουλος προς ΑΝ.ΕΛ. και τώρα αντάρτης υπέρ του Τσίπρα και της “βόρειας Μακεδονίας”, η Κατερίνα Παπακώστα, ως Ανεξάρτητη, Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.

Από το ΠΟΤΑΜΙ έχουν φύγει προς τη Ν.Δ. τρεις – τέσσερις. Ο Σπύρος Δανέλλης, που πρωτοβγήκε βουλευτής με τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ το 1996, μετά πήγε στο ΠΑΣΟΚ (2009-2014), το 2015 πήγε στο ΠΟΤΑΜΙ και τώρα ξαναγύρισε στην «αριστερά» δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην πολιτική του γενέτειρα... Ο Κ. Ζουράρις που ήταν στη ΣΠΙΘΑ του Μίκη Θεοδωράκη και βγήκε βουλευτής το 2015 με τους ΑΝ.ΕΛ., που ως Μακεδόνας είναι αντίθετος με την Συμφωνία των Πρεσπών για τα Σκόπια, έδωσε όμως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε τη συμφωνία αυτή...

Ζουρλομανδύας!

Άσε, γιατί ζαλίστηκα με την ...κινητικότητα των πολιτικών μας ταγών, και με κάνει καταθλιπτικά σκεπτικό η χαρακτηριστική «συνέπεια» και η προκλητική αστάθεια και καταφανής αμοραλισμός των ανθρώπων που ενασχολούνται με την πολιτική – δηλαδή τα της πόλεως κοινά, τα δημόσια πράγματα και τα συμφέροντα (υποτίθεται) των πολιτών, με γνώμονα της προσωπικές τους επιδιώξεις, και οφελίματα, χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ!...

Σκέψου, λέω, να είχα ενταχθεί στο ΚΚΕ – όπως με θέλαν ορισμένοι... «φίλοι» του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ., κι όχι βέβαια του ΚΚΕ, και να με είχαν διαγράψει, γιατί σίγουρα θα με είχαν διαγράψει, ο Ανδρουλάκης, η Δαμανάκη, ο Μπίστης, ο Λυκούδης και πολλοί άλλοι κομμουνιστογενείς, όπως ο Κύρτσος της Ν.Δ.

...Για φαντάσου!

Η άνετη όμως και εργώδης κινητικότητα δεν παρατηρείται μόνον όσον αφορά τις μετακινήσεις από κομματικό φορέα, σε κομματικό φορέα, αλλά και κυρίως σε θέσεις, αρχές και ιδεολογίες.

Έτσι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή για κύρωση τη συμφωνία των Πρεσπών για την Π.Γ.Δ.Μ. (όπως ονομάζονται ακόμη τα Σκόπια), κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ και της Ε.Ε., ενώ ακόμη το Υπουργείο Εξωτερικών στο οποίο ηγείται ο Πρωθυπουργός έχει αναρτημένο στην ιστοσελίδα του κείμενο αντιφατικό που αναδεικνύει τις ύποπτες και αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπίων της Νοτιοσλαβίας και τις απώτερες πιθανόν επιδιώξεις της, για τις οποίες μάλιστα, οι ΗΠΑ διέβλεπαν στο παρελθόν «επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδος».

Στην ιστοσελίδα του Υπ. Εξωτερικών λοιπόν, οι ΗΠΑ με τηλεγράφημα και αριθ. πρωτ. εξέφραζαν την ξεκάθαρη αντίθεσή τους στο όνομα “Μακεδονία” γιατί έβλεπαν ότι οι Σκοπιανοί και ο Τίτο που ήσαν τότε με τους Σοβιετικούς, το έθεταν εκ του πονηρού. Μετά, που τα χάλασαν με την ΕΣΣΔ και τους ήθελαν σαν συμμάχους ενάντια στη Ρωσία, ξέχασαν τις βλέψεις του Τίτο και των Σκοπιανών.

Αλλά και η Μέρκελ ήρθε στην Ελλάδα να πιέσει για την συμφωνία, όπως και πολλοί Ευρωπαίοι, Γιουνκέρ, Μοσκοβισί και άλλοι, δήλωσαν και δηλώνουν ότι πρέπει η συμφωνία να επιτευχθεί κουνώντας το δάχτυλο, χωρίς βεβαίως να ενοχλείται κανένας από την κυβέρνηση. Αντιθέτως ενοχλήθηκε σφόδρα και έβγαλε ανακοινώσεις το ΥΠ. Εξωτερικών, όταν η Ρωσία εξέφρασε τη γνώμη ότι το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ πρέπει να εξεταστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ: «Δεν παρεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, όμως σε αυτά τα θέματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ρωσία θα εκφράζει την άποψή της», δήλωσε ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών, Αλεξάντρ Γκρουσκό. Έχει δίκηο το ΚΚΕ όταν λέει ότι το ζήτημα είναι για το ΝΑΤΟ.

Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, ενοχλημένο τα μάλα(!) κάλεσε, τη Μόσχα να σεβαστεί «τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού στη χρήση του ονόματος Μακεδονία», και ότι «η επίκληση πολιτικών εξελίξεων στο εσωτερικό φίλων χωρών από το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν συνάδει με το επίπεδο που χαρακτηρίζει τις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας».

Όπως βλέπετε από αστάθεια πάσχουν όχι μόνον οι βουλευτές και τα κόμματα, αλλά και τα κράτη, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, όπως διατυμπάνιζε απερίφραστα ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων ο Βρετανός Πρωθυπουργός Πάλμερστον¹: «Η Αγγλία δεν έχει μόνιμους φίλους ή εχθρούς. Μόνιμα είναι μόνο τα συμφέροντά της¹».

Ας τα έχουν αυτά υπ’ όψη τους οι πολιτικοί μας!

Η Ελλάς έχει φίλους όσους και όσο ταυτίζονται τα συμφέροντά της με τα δικά τους. Όσο διαρκεί η φιλία πρέπει να είναι πιστή φίλη, διατηρώντας όμως καλές σχέσεις με όσο το δυνατόν περισσότερους. Δυστυχώς όμως, εδώ και 200 χρόνια ασκούμε την πολιτική του Χατζατζάρη. Δεν είμαστε έντιμοι στις φιλίες μας, είμαστε δουλοπρεπείς, καλοπερασάκηδες και απερίσκεπτοι, άτολμοι και αδιάβαστοι.

1. Στην υπόθεση Πατσίφικο το 1850, ως Υπουργός Εξωτερικών, αντιμετωπίζοντας την αγανάκτηση του Κοινοβουλίου, για τη μεταστροφή του από φιλέλληνας που έδειχνε μέχρι τότε, σε άτεγκτο και σκληρό πολέμιο των Ελλήνων.