Δικαστές διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!...

«Πολίτης δ' πλς οδενί τν λλων ρίζεται μλλον τ μετέχειν κρίσεως και ρχς».

                                                                                    Αριστοτέλης (“Πολιτικά” 1, Γ,25-26)

Θέλω ν’ ασχοληθώ με σοβαρότατα θέματα που μας «καίνε» ή θα μας κάψουν αν δεν τα κρίνουμε με σύνεση και αντικειμενικότητα ως νουνεχείς πολίτες, αλλά μας κυνηγάει – δεν την κυνηγάμε – η επικαιρότητα.

Σήμερα (Πέμπτη 22/11/18) ακούσαμε μια συνταρακτική «μικρή» είδηση και ευτυχώς – σπεύδω εκ προοιμίου ν’ αναφέρω το «ευτυχώς» - η ευαισθησία των πολιτών, δραστηριοποίησε διάφορες εκπομπές τηλεοπτικών σταθμών και ΜΜΕ, για να προβάλουν το θέμα, ώστε να υπάρξει εξισορροπητική του κύρους της δικαιοσύνης, αντίδραση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.

Αντιλαμβάνεσθε ότι αναφέρομαι στην τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Λαρίσης, που επέβαλε ποινή κάθειρξης δέκα ετών κατ’ έφεση (αρχική ποινή 15(!) έτη) σε καθαρίστρια, για παραποίηση του ενδεικτικού της Ε’ τάξης του δημοτικού Σχολείου, προκειμένου να διοριστεί το 1996, ως υπάλληλος καθαριότητας στο Δήμο Βόλου.

Και η μεν πράξη της πλαστογραφίας έμεινε ατιμώρητη λόγω παραγραφής, και την απάλλαξε το Εφετείο από το αδίκημά της αυτό, «την καταδίκασε όμως (σύμφωνα με το Νόμο 1608 του 1950!) ...διότι έκρινε ότι το Δημόσιο εξαπατήθηκε και υπέστη “μεγάλη ζημία”, καταβάλλοντας στη γυναίκα αποδοχές χιλιάδων ευρώ».

Ο παραπάνω νόμος αναφέρεται σε συγκεκριμένα άρθρα του Ποινικού Κώδικα (Π.Κ.). Επειδή δεν έχουμε την επίσημη απόφαση, τα δε ΜΜΕ αναφέρονται μόνο στο αποφασιστικό και όχι στο σκεπτικό, εικάζουμε, θεωρούμε ότι   το κατηγορητήριο αναφέρεται στο άρθρο 216 του Π.Κ., που αφορά τη νοθεία, εν προκειμένω, Δημοσίου Εγγράφου. Δηλαδή το ενδεικτικό της Ε’ Δημοτικού, που παραποίησε η καθαρίστρια και το έκανε Στ’ Δημοτικού ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του προκηρυχθέντος προ 25ετίας περίπου διαγωνισμού, για την πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας.

Αυτός λοιπόν ο δρακόντειος νόμος που ψηφίστηκε για να τιθασεύσει μια κοινωνία τουλάχιστον διασαλευθείσα από μία ξενική κατοχή, θυσιών, ασυδοσίας και διαφθοράς, στερήσεων και εκατοντάδων χιλιάδων θανάτων από πείνα, αντιστάσεων και θυσιών από τη μια, προδοσίας, ενδοτισμού και συνεργασίας με τον κατακτητή, λόγω «εντίμου πενίας», όπως τεχνηέντως έχει αιτιολογηθεί, απ’ την άλλη. Μια κοινωνία που την εκμεταλλεύονταν ασυστόλως μαυραγορίτες, οι σαλταδόροι και παντός είδους ατσίδες· μια κοινωνία διαλυμένη με δυο λόγια, που η αναστροφή της κλίμακας αξιών αποτυπωνόταν στο χαρακτηριστικό λαϊκό τραγουδάκι της εποχής, «η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι» και στο «θα σαλτάρω, θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να σου πάρω»!

Ε, αυτός ο νόμος πλέον δεν αρμόζει για να τιμωρούνται τυπικές, κατ’ ουσίαν παραβατικότητες, σαν της εν λόγω υπαλλήλου καθαριότητας, αλλά αρμόζει για να τιμωρούνται «ατσίδες» σαν τον φυγόδικο «κύριο» Χριστοφοράκο, τον Τραπεζίτη με το «βραχιολάκι» και παρεμφερείς τέτοιους «κυρίους», που όμως όλως παραδόξως συνήθως διαφεύγουν και ορισμένες φορές μάλιστα κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως ...προαπαιτούμενο!

Ενδεικτικά και ...στατιστικά τ’ αναφέρω...

Να επανέλθουμε όμως στην κυρία που μετήλθε ενός αθέμιτου μέσου, όχι για να καταχραστεί το δημόσιο, αλλά για να εργασθεί:

Διαβάστε τι λέει ακριβώς ο Νόμος, για να «μετέχετε της κρίσεως» - με την ιδιότητα του πολίτη, όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης2:

Αρθρο 1: Εφόσον τα αδικήματα αυτά (που αναφέρονται στα μνημονευμένα άρθρα του Π.Κ.) στρέφονται οπωσδήποτε κατά του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. το δε επιτευχθέν (...) όφελος του πράξαντος (...) υπερβαίνει το ποσό των 100.000 μεταλλικών δραχμών (φαντάζομαι, το τελευταίο θα έχει προσαρμοστεί σε ιδιαιτέρως μεγάλο ποσόν), επιβάλλεται ποινή καθείρξεως. «Οσάκις δε συντρέχουν ιδιαζόντως επιβαρυντικαί περιστάσεις, ιδία δε όταν ο ένοχος εξηκολούθησεν επί μακρόν χρόνον την εκτέλεσιν του εγκλήματος ή το αντικείμενον αυτού είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, επιβάλλεται η ποινή της ισοβίου καθείρξεως ή του θανάτου»!!!

Καταλάβατε; Με το γράμμα του νόμου, «επιβαρυντικαί περιστάσεις» «επί μακρόν χρόνον» δηλαδή κατ’ εξακολούθηση – κάθε μήνα.. είναι η περίπτωση της κυρίας που καταδικάστηκε περίπου σαν τον Γιάννη Αγιάνη (“Οι Άθλιοι”) του Βίκτορος Ουγκώ.

Να τα πιάσουμε ένα – ένα και «νομικά», βάσει δεδικασμένων, γραμματολογικής ερμηνείας και κυρίως ουσίας: Κατ’ αρχήν το «έγκλημα» είναι «στιγμιαίον», όπως χαρακτήρισαν οι ανώτατοι, τότε, δικαστές, το πραξικόπημα της Χούντας. «Στιγμιαίο», δηλαδή τη στιγμή της υποβολής των δικαιολογητικών (προφανώς προς έλεγχον). Έχει παραγραφεί, σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου και απηλλάγη.

Δεύτερον: Στα είκοσι χρόνια της εργασίας της - γιατί εργαζόταν σύμφωνα με γενική κατάθεση, δεν ήταν αργόμισθη, όπως πάρα πολλοί άλλοι, π.χ. πρώην δημοσιογράφος της δημόσιας τηλεόρασης και βουλευτής κόμματος εξουσίας, η οποία ομολόγησε δημοσίως ότι πήγαινε κάθε μήνα και έπαιρνε το μισθό της, στην Αγία Παρασκευή, από ...το απέναντι της ΕΡΤ ζαχαροπλαστείο! Εργαζόταν η καθαρίστρια, άρα δεν εζημίωσε το δημόσιο, διότι ό,τι έπαιρνε, το έπαιρνε ως «ένδικον μισθαποδοσίαν»3 της εργασίας που προσέφερε. Άρα αυτό το αδίκημα δεν υπάρχει. Δεν καταχράσθηκε χρήματα, δεν τα έλαβε με απάτη. Εδέχονταν την εργασία την οποία κατέβαλε, στον Παιδικό Σταθμό, προφανώς την ήλεγχαν, άρα όφειλε το Νομικό πρόσωπο του Δημοσίου να την αποζημιώνει – να τη μισθοδοτεί.

Και επομένως, «ενδίκως» πληρωνόταν. Δικαίως, άλλως το δημόσιο θα εκαταχράτο της εργασίας της και θα ‘πρεπε να είναι αυτό κατηγορούμενο.

Κι ένα τελευταίο: Με την παραποίηση του ενδεικτικού αποδεικνύεται ότι δεν είχε τα προσόντα! Η σοβαρότητα της κατάστασης, όχι μόνο για την κυρία που βρίσκεται στις φυλακές, αλλά και για τη δικαιοσύνη, που δεν μπόρεσε να λύσει το «γόρδιο δεσμό» στον οποίο περιπλέχθηκε και βρίσκεται αντιμέτωπη με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα», η σοβαρότητα λοιπόν της κατάστασης δεν μας επιτρέπει να γελάσουμε με το τελευταίο, διότι το προσόν του απολυτηρίου του Δημοτικού για την υπάλληλο καθαριότητας, έχει ουσιαστική σημασία – πέραν της γενικής στοιχειώδους γνώσεως – για το αν μπορεί να διαβάζει τους όρους χρήσης ή την επικινδυνότητα ενός απορρυπαντικού. Ε, όσο ξέρει ανάγνωση ένας απόφοιτος του Δημοτικού, το γνωρίζει και αυτός της Ε΄Δημοτικού.

Αρα ποια είναι η ουσία; Και ποιο είναι το μείζον; Το μείζον είναι ότι με τρομάζει η δικαιοσύνη που τις ξεφεύγουν οι καμήλες και ορθότερα οι καρχαρίες και αδυνατούν αντικειμενικά ή υποκειμενικά (π.χ. «για λόγους αμφιβολιών») να λύσουν δίκαια ένα πρόβλημα σαν το συγκεκριμένο.

Πρέπει να αποδείξουν ότι δεν μας δικάζουν ρομπότ;

Η ουσία δε ως προς την καθαρίστρια είναι ότι η ποινή της για τη νόθευση του ενδεικτικού της, κι ας έχει παραγραφεί – «παραγραφές» επιδιώκουν οι Πρωθυπουργοί και Υπουργοί – είναι η ταλαιπωρία της και η ολιγοήμερη φυλάκισή της. Το κοινό αίσθημα λέει ν’ αφεθεί ελεύθερη να επιστρέψει στην εργασία της και... να πάει στο «νυχτερινό» σχολείο να τελειώσει το δημοτικό για να «διορθώσει» το ενδεικτικό της.

――――――

  1. Καινή Διαθήκη, Ματθ. κγ΄, 24.
  2. Αριστοτέλους, «Πολιτικά» τομ.
  3. Κ.Δ., Παύλου προς Εβραίους, κεφ. Β΄, 2.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 99 guests και κανένα μέλος