Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• πλειστηριασμοί
• μνημόνια
• Ε.Ε.
• Στρασβούργο
• έξωση

Ιδέα της Ε.Ε. η υποτέλεια

Οι περισσότεροι άνθρωποι δέχονται πιο εύκολα να γίνουν υποτελείς με κίνητρο κάποια ιδέα, παρά με τη βία» Robert Cooper¹

Ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας το παραπάνω σοφό απόφθεγμα του Ρόμπερτ Κούπερ, του ανθρώπου που χαράζει, εκφράζει και εφαρμόζει στην πράξη την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βέβαια σε αρμονική σύζευξη με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Θα μας χρειαστεί για την ανάγνωση του άρθρου αυτού, αλλά κυρίως, για τις σκέψεις μας και τη θέση μας, πάνω στην Ε.Ε.!

Πολλοί φίλοι αναγνώστες μού έδωσαν τη χαρά να με κρίνουν λόγω της καλοκαιρινής μερικής απουσίας μου και των δύο τελευταίων άρθρων μου.

Θεώρησαν ότι έγινα «περισσότερο στοχαστικός και λιγότερο πολιτικά μαχητικός», όπως με είχαν συνηθίσει. Με τιμά ο χαρακτηρισμός, γιατί ο στοχασμός, η περίσκεψη πρέπει να είναι βασική ιδιότητα του μαχητικού πολιτικού, και όχι οι διαξιφισμοί των τηλεοπτικών παραθύρων!

Η έξοδος από τα μνημόνια

Και η έξωση από τα σπίτια μας

Έπρεπε λοιπόν να γράψω και να κρίνω «μαχητικά» την επικαιρότητα της «εξόδου μας από τα μνημόνια» - με αυστηρά βεβαίως επιτήρηση – και τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και τις λυσσαλέες αντιπαραθέσεις της Ν.Δ., του Κυρ. Μητσοτάκη, της Φώφης Γεννηματά, του Θεοδωράκη του ΠΟΤΑΜΙΟΥ που πισωγύρισε και τα παρόμοια.

Προς τί; Τι θα προσέφερε και τι θα προσέθετε; Μήπως για να σιγοντάρω τον Μητσοτάκη που βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός μιας χώρας υπό «αυστηρή επιτήρηση;»

Και τι στ’ αλήθεια έχει σημαντικότερη αξία για το λαό; Αυτή η «έξοδος από τα μνημόνια», της επιτήρησης και των συμφωνημένων περιορισμών «με το πιστόλι στον κρόταφο», για σαράντα τόσα χρόνια ακόμη, ή η βίαιη «έξοδος» από τα σπίτια τους Ελλήνων, υποχρεωμένων να επιδεικνύουν τα υπό εκπλειστηρίαση σπίτια τους, σε κάθε ενδιαφερόμενο Fanτασμα. Oι προγραμματισμένοι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί για φέτος είναι 10.000 και από το 2019 θα ανέλθουν στους 40.000 ετησίως²!

Ειλικρινά αισθάνομαι μιαν αποστροφή, αν όχι απέχθεια για τις υποκριτικές κομματικές «κοκορομαχίες», ενώ βρίσκονται επί του αυτού στρατοπέδου. Της προσκολλήσεως στην «ιδέα»(!) της Ενωμένης (Γερμανικής) Ευρώπης, της διάλυσης των Εθνών¹ και της τεχνητής ομογενοποίησης των λαών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 3ο Μνημόνιο που το υπέγραψαν και εφήρμοσαν οι Τσίπρας – Καμένος, έγινε με την απόλυση συμφωνία και πίεση της Ν.Δ., του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ υπό τον συντονισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας (Π.τ.Δ) και ψηφίστηκε από 222 βουλευτές τους στις 14 Αυγούστου 2015.

Εμπαίζουν τους ψηφοφόρους και τους «παίζουν» όπως το μπαλάκι του τένις ή του πινγκ-πονγκ. Και οι ψηφοφόροι αυτοί πολίτες δέχονται με τη διάψευση των προσδοκιών τους και την εξαπάτησή τους να μεταπηδούν, μ’ ένα χτύπημα της ρακέτας, από το ένα κόμμα στο άλλο αγανακτισμένοι και ξεγελασμένοι και μετά, ξανά-μανά, απολακτισμένοι από το δεύτερο, ξανά στο πρώτο ή στην μετάλλαξή του ξεχνώντας γιατί είχαν φύγει πριν τέσσερα χρόνια από κει, λες και τώρα αναβαπτίσθηκε!

Ποία η αλλαγή, αλλά και ποία η εξουσία που διεκδικούν οι «δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, αφού δέχθηκαν να γίνουν υποτελείς, χάριν της υψηλότατης «ιδέας» της Ενωμένης Ευρώπης.

Ποία εξουσία έχει ο εκάστοτε πρωθυπουργός;

Μπορεί ν’ αλλάξει τον ΦΠΑ; ΟΧΙ!

Επομένως, Πρωθυπουργοί είναι αυτοί ή περιφερειάρχες;

Η Κυβέρνηση, την περασμένη Τετάρτη 12/9/18 «υπέβαλε και επίσημα το αίτημα να μη μειώσει τις συντάξεις το 2019», σύμφωνα με τη μνημονιακή της δέσμευση, όπως είπαν οι δημοσιογράφοι της κρατικής τηλεόρασης στην εκπομπή “2η ματιά”: ...Υπέβαλε το αίτημα η Κυβέρνηση! Πού το «υπέβαλε;» Στην υπέρτατη εξουσία των «(θ)εσμών», των δανειστών, των κατακτητών με την πανηγυρική βούληση της πολιτικής μας ηγεσίας και μερίδας των «ντοπαρισμένων» ή φοβισμένων «πολιτών».

Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε τί είναι ανεξάρτητο κράτος και τί πρωθυπουργός;

Ενώ οι Ούγγροι την ίδια ημέρα του «αιτήματός» μας, τιμωρούνταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως ακροδεξιοί, «ξενοφοβικοί», γιατί «τόλμησαν» ν’ αντιδράσουν στις πολιτικές επιλογές της υπερεθνικής γερμανικής Ευρώπης των τοποτηρητών της παγκοσμιοποίησης του ασύδοτου κεφαλαίου!...

Μήπως αναμένετε ή δέχεστε να μπούμε στη διαδικασία της κομματικής διαμάχης, λες και ευρισκόμαστε σε κανονικό καθεστώς, κανονικής και ανεξάρτητης πολιτικής οντότητας;

Πιστεύει κάποιος εχέφρων, υπεύθυνος και υποψιασμένος πολίτης ότι οι δημοκρατικοί κανόνες λειτουργούν κανονικά, σ’ αυτή τη χώρα; Ή μήπως επειδή έχουμε την «ελευθερία» να γράφουμε ό,τι θέλουμε στο Facebook και αλλού, αυτό σημαίνει «δημοκρατία»;

Είμαστε κατ’ ουσίαν, χειρότερα από ότι στη Ναπολεόντεια αυτοκρατορία και τον ύστερο μεσαίωνα του Μακιαβέλλι!

Να θυμίσω ότι ο Ν. Μακιαβέλλι (1469-1527) έγραφε συμβουλεύοντας τον Ηγεμόνα του και κάθε ΗΓΕΜΟΝΑ:

Ένας Ηγεμόνας – ένας Ηγέτης στο προκείμενο – πρέπει να είναι φειδωλός στις δαπάνες «χωρίς να επιβαρύνει με φορολογίες το λαό του [...] να μη ληστεύει τους υπηκόους του³».

Ενώ ο Ναπολέων σχολιάζοντας τον Μακιαβέλλι αντιμετωπίζει επικριτικά τις παραινέσεις του («τί στενοκεφαλιά» κ.λπ.), και σε άλλο σημείο, εκεί που ο Μακιαβέλλι λέει πως ο Ηγεμόνας κάτω από ορισμένες συνθήκες «καταπιέζει το λαό και επιβάλλει βαριά φορολογία [...] πράγμα που τον κάνει μισητό στους υπηκόους του...», ο Ναπολέων παρατηρεί πως «αναγνωρίζω εδώ λίγο τον εαυτό μου. Όμως θα ξαναβρώ την υπόληψή μου μέσα από λαμπρά ανδραγαθήματα»³. Αυτά παθαίνουμε, αλλά δεν μαθαίνουμε.

Επιμένω ιδιαίτερα στο Ναπολέοντα, γιατί είναι πλησιέστερα στην εποχή μας και στη νοοτροπία των «ηγεμόνων» μας.

Τον δε Τσίπρα και Καμένο, έπαψα προ καιρού να τους κρίνω αυστηρά, όχι βεβαίως γιατί συμφωνώ με τις επιλογές τους· διαφωνώ κάθετα. Αποφεύγω να τους κρίνω, γιατί με κουράζει συναισθηματικά, αλλά και επειδή κατά γνώση και κρίση, όταν επιλέγεις το ρόλο του ραγιά και του «καλού παιδιού», πρέπει να το πας με συνέπεια, μέχρι τέλους, για λόγους τακτικής, ή να τ’ ανατρέψεις τελείως όταν και αν σε φτάσουν στο Αμήν. Δύσκολο και απεχθές το ένα, δύσκολο και τ’ άλλο. Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για σκληρή αντιμετώπιση ήταν το 2010, αλλά βέβαια δεν το περίμενα απ’ τον Γιωργάκη Παπανδρέου, ούτε βέβαια από τη Ν.Δ. του Σαμαρά που το ‘παιξε αρχικά «αντιστασιακός» για αντιπολιτευτικούς λόγους, κρατώντας την «πισινή», του «σεβασμού» τού μνημονίου, «λόγω της συνέχειας του κράτους!»

Η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία ήταν το 2015 με τον Τσίπρα και τον Καμένο κι ακόμα με το δημοψήφισμα του Ιουλίου, αλλά δυστυχώς αποδείχθηκαν ολίγιστοι και ανάξιοι των περιστάσεων.

Η επόμενη ευκαιρία είναι το Μάη του 2019, στις ευρωεκλογές. Εκεί το βάρος πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες και κυρίως στο μυαλό και την υπερηφάνεια του Λαού, για τούτο και θα διατυπώσουμε εκ νέου εκτενέστερα τις απόψεις μας, στο άμεσο μέλλον.

――――――――

1. 1. Robert Cooper (Διαπρεπής Αγγλος διπλωμάτης. Γενικός Διευθυντής του Συμβουλίου της Ε.Ε. σε θέματα εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικοστρατιωτικών Υποθέσεων): «Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ», σελ. 50, εκδ. Κέδρος, 2005.
2. 2. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 23.6.2018, «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» 13.6.2018.
3. 3. Ν. Μακιαβέλλι: «Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ» με σχόλια του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, Εκδόσεις «Σκαραβαίος» κεφ. 16, σελ. 255 κ.ε.