Tο θέμα έχει πολύ ενδιαφέρον για το οικογενειακό εισόδημα των ιδίων, αλλά και για την ...αποκατάσταση των απογόνων τους
του Κώστα Βενετσάνου

 

Στην εποχή μας πλέον δεν έχουμε Λόρδους, Κόμητες και Υποκόμητες, Βαρόνους και Μαρκήσιους, Ιππότες και λοιπό αρχοντολόι· στις περισσότερες χώρες, δεν έχουμε πλέον και βασιλιάδες και πρίγκιπες και τα συναφή κληρονομικά προνόμια.

Μπορεί να μην τα ‘χουμε όλα αυτά τα μεσαιωνικά βάρη και άλγη, έχουμε όμως κατάλοιπα. Ενα είδος φαινομένου πολιτικού αταβισμού·1 αυτό της κληρονομικής βουλευτίας.

Και μπορεί η «κληρονομική βουλευτία» να μη μεταβιβάζεται αυτομάτως κληρονομικά, αλλά κάτω από ορισμένες διεργασίες και προϋποθέσεις, όμως αυτό δεν δείχνει τίποτ’ άλλο παρά τη διάθεση εκσυγχρονιστικής επανεμφάνισης του φαινομένου.

Έτσι, εν μέσω... λατρευτικής αποθέωσης της αστικής, αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» - κομματοκρατίας – αρχηγοκρατίας, συχνότερα, απαστράπτουσα θέση κατέχει η οικογενειοκρατία! Στη διεθνή ορολογία επικρατεί ως νεποτισμός2.

Δεν νομίζω ν’ αμφιβάλλει κανείς, αλλά μη νομίζετε ότι το φαινόμενο περιορίζεται σε τρεις – τέσσερις περιπτώσεις αρχηγικών οικογενειών. Τα «τζάκια» είναι πολύ περισσότερα.

Μια πρόχειρη ματιά, μόνο στο παρόν κοινοβούλιο – αφήνω τις περιφέρειες και τους δήμους, γιατί θα ‘γραφα μόνο λίστες και όχι άρθρο ― θα πείσει περί του πλήθους της «κληρονομικότητας του θεσμού», και τον πλέον ...καλοπροαίρετο οπαδό, αυτών των «φιλικών» ανθρώπων, που μας κοστίζει ο καθένας άνω των 226.000 ευρώ ετησίως, κι όλοι μαζί πάνω από 68 εκατομμύρια ευρώ3».

Τα “τζάκια” και οι “σόμπες” λοιπόν καίνε πολλά καύσιμα· βεβαίως, για να ‘χουμε “δημοκρατία”! Ακριβό αγαθό και μάλιστα όταν είναι νοθευμένο.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι το θέμα έχει πολύ ενδιαφέρον για το οικογενειακό εισόδημα των ιδίων, αλλά και για την ...αποκατάσταση των απογόνων τους!

Τυχόν «ανταρσίες» και αντιστάσεις πιθανότατα θα τους στοίχιζαν πολύ ακριβά!

Έφυγα όμως από τα “τζάκια” αρκετά γιατί είχε ενδιαφέρον το κόστος τους, ακριβώς για να γνωρίσουμε το αίτιον του ενδιαφέροντος. Γιατί τόση «πρεμούρα»; δηλαδή, μήπως και φανταστούμε πως είναι για τη «δόξα», για τη «διάκριση», ή, οι αφελέστεροι εξ ημών, για να ...σώσουν την πατρίδα!!!

(Αυτά, για να μη λένε μερικοί πως είμαι ιδεαλιστής. Πραγματιστής είμαι).

Να λοιπόν γιατί “καίγονται” για την εξουσία τα τζάκια των Μητσοτάκηδων, των Παπανδρέου, των Καραμανλήδων, της Γεννηματά και “κάψανε” τον καημένο τον Ι. Τραγάκη που βιάστηκε να δώσει το “δαχτυλίδι” της διαδοχής στον γιο του, ενώ αυτό έπρεπε να δοθεί απ’ τον αρχηγό (Jus principes)! Το είπε ξεκάθαρα ο Κυριάκος Μ. «στην Ν.Δ. όλοι κρίνονται και αξιολογούνται. Κανείς δεν ορίζεται μόνος του υποψήφιος βουλευτής»!

Με μια ματιά λοιπόν, μόνο στη Ν.Δ. είδα και είδα οικογενειακές διαδοχές: Σαμαράς, Κεφαλογιάννης, Βαρβιτσιώτης, Γκελεστάθη, Πάλλη (Πετραλιά), Τατούλη, Νάκος, Χατζηγάκης, Καλογιάννης, Καραγκούνης, Δήμας, Κεδίκογλου, Δαβάκης, Μπασιάκος.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, Βασ. Κατριβάνου, Καφαντάρη, στο ΠΟΤΑΜΙ, η Αντ. Λυμπεράκη (ανιψιά του Κ. Μητσοτάκη), Φωτήλας, Χατζηδημητρίου. Αλλά και στο ΚΚΕ, Λαμπρούλης, Μανωλάκου. Από τους ΑΝ.ΕΛ., Κατσίκης, Παπαηλίας. Από την αριστερά, παρ’ όλο που δεν είναι στην παρούσα Βουλή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου4. Απ’ τον επιχειρηματικό κόσμο, Πάνος Καμμένος και ο ξάδελφος και η Γεωργία Μαρτίνου κλπ., κλπ,. Ε, δεν τους ξέρω και όλους!

Πρέπει όμως να διευκρινίσω, πως δεν εννοώ με την αναφορά μου στα «τζάκια», στα «δαχτυλίδια» και στην «κληρονομική βουλευτία», ότι οι άνθρωποι που κατέχουν ή κατείχαν το βουλευτικό αξίωμα κατά καιρούς λόγω ή ελέω οικογενειακής παραδόσεως ότι δεν έχουν προσωπική αξία. Ζωντανό παράδειγμα η Ζωή Κωνσταντοπούλου κ.ά. απ’ όσους εσείς νομίζετε.

Απεναντίας, ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει μέσα σε πολιτικό οικογενειακό περιβάλλον, έχει επιπλέον προϋποθέσεις ανάπτυξης πολιτικών ικανοτήτων και προσωπικότητας, ή ...να σιχαθεί την πολιτική!

Εκείνο που στηλιτεύω είναι η ευνοιοκρατία ως επακόλουθο της οικογενειοκρατίας και μάλιστα όχι τόσο και μόνο στο «κρεβάτι», στην αυλή και στον περίγυρο, αλλά στον ίδιο το λαό που δεν ψηφίζει αξιοκρατικά, με γνώση και επίγνωση, αλλά «το όνομα», τον γόνο!

Ψηφίζει το προϊόν, το έκκριμα της «σπερματοδόχου κύστεως»! (εκείνο το τυχερό ή «ανταγωνιστικό» σπερματοζωάριο ανάμεσα σε 180 εκατομμύρια περίπου, «αδελφάκια» του, που είχε τη δυνατότητα να γονιμοποιήσει το μοναδικό ωάριο.

Αυτό το ατού, αυτή η πριμοδότηση των γόνων, είναι αντίθετο προς την αρχή της ισοπολιτείας και της αξιοκρατίας που προϋποθέτει «αξιολόγηση» που λέει και ο Κυριάκος Μ., ενώ αν τον διέκρινε η στοιχειώδης σεμνότητα, θα ‘πρεπε ν’ αναλογίζεται ότι «στου κρεμασμένου το σπίτι, δεν μιλάνε για σκοινί!»

 

Και τι προτείνω δηλαδή;

Να μην μπορούν να είναι βουλευτές, την ίδια περίοδο συγχρόνως δύο και πλέον συγγενείς μέχρι και τρίτου βαθμού, τουλάχιστον στο ίδιο κόμμα. Κι ακόμη να μην υπάρχει δυνατότητα «διαδοχής» πριν την παρέλευση πέντε ετών, από την εκούσια ή ακούσια αποχώρηση βουλευτή. Κι ακόμα να μην μπορούν την ίδια χρονική περίοδο να κατέχουν δημόσιο αξίωμα, λειτούργημα ή υπαλληλική θέση, εκτός και την κατείχαν εκ των προτέρων.

Να επανέλθω όμως και να κλείσω με το θέμα των «αποζημιώσεων» τους, ιδιαίτερα την παρούσα περίοδο, που αποτελεί πρόκληση.

Οι παντοειδείς, από το βουλευτικό αξίωμα απολαβές τους, δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν το ισοδύναμο των 5.000 ευρώ. Τα συγγενικά τους πρόσωπα που θ’ απασχολούνταν στο γραφείο του, θα παρείχαν εθελοντική υπηρεσία. Το βουλευτιλίκι δεν είναι κερδοσκοπικό “επάγγελμα!” Δεν είναι επάγγελμα. Να τους θυμίσω τί είπε ο Ι. Καποδίστριας στην Δ’ Εθνοσυνέλευση (1829) «θέλω αποφύγει από το να εγγίσω μέχρι και οβολού τα δημόσια χρήματα προς την ιδίαν μου χρήσιν(...) ενόσω ευρισκόμεθα εν μέσω ανθρώπων ευρισκομένων εις την εσχάτην αμηχανίαν (ένδεια)».

Κι ακόμα, κι αυτός ο Μακιαβέλλι, έχει αφιερώσει ολόκληρο κεφάλαιο του «ΗΓΕΜΟΝΑ, χωρίς να παραλείπει να κάνει αναφορά και σ’ άλλα κεφάλαια, για τη δημοσιονομική διαχείριση. Λέει λοιπόν μεταξύ άλλων, πως «ο ηγεμόνας που θέλει να φαίνεται γενναιόδωρος – σε κάποια κατηγόρια των υπηκόων του στο τέλος θ’ αναγκαστεί να καταπιέζει το λαό και να του επιβάλλει βαριά φορολογία (...). Η στάση του αυτή όμως θ’ αρχίσει να τον κάνει μισητό στους υπηκόους του». Κι ο Ναπολέων Βοναπάρτης σχολιάζει πάνω σ’ αυτό, όπως και σ’ άλλα: «Αναγνωρίζω εδώ τον εαυτόν μου· όμως (δεν πειράζει) θα ξαναβρώ την υπόληψή μου μέσα από λαμπρά ανδραγαθήματα»5. Ιδού και αποπροσανατολιστική νοοτροπία, ενός κατ’ εξοχήν ευνοιοκράτη.


  1. Αταβισμός: βιολογικό κυρίως φαινόμενο, πρωτογονικής εκδήλωσης κληρονομικότητας. Στην κοινωνιολογία, ως επανεμφάνιση – νεκρανάσταση αντιλήψεων, ιδεών, συμπεριφορών μεθόδων κλπ. που θεωρούνται ότι ανήκουν στο απώτερο παρελθόν.
  2. νεποτισμός: Από το λατινικό nepos = ανεψιός ή εγγονός.
  3. Koutipandoras.gr (1-2-2015). Στο κόστος έχουν υπολογιστεί και οι απολαβές δύο επιστημονικών συμβούλων κ.λπ., όχι η ασφάλεια φύλαξης.
  4. Βοήθημα από την reporter.gr 19.5.15.
  5. Μακιαβέλλι: “Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ με σχόλια του Ναπολέοντα”, εκδόσεις ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ, 2η έκδ. 2017, κεφ. XVI, σελ. 194-195 (θα κυκλοφορήσει εντός του έτους).

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 205 guests και κανένα μέλος