«Οποιοσδήποτε αφέντης μπορεί να εξαναγκάσει τους δούλους του να ψάλλουν ύμνους στην ελευθερία»
UNESCO (Το δικαίωμα να είσαι άνθρωπος).
Γράφει ο Κώστας Βενετσάνος
 

Γιατί χαρακτηρίζεται αντιπερισπασμός ο νεκραναστημένος αντι-κομμουνισμός; Έντρομες αντικρίζουν οι «ηγεσίες» και οι ινστρούκτορες1 του νεο-”φιλελευθερισμού”, την αγανάκτηση, την απαισιοδοξία την οργή -κατά περίπτωση- ακόμη και των εν δυνάμει αποδεκτών του, των παθητικών οπαδών και των υποστηρικτών του, για την λιτότητα που επιβάλλει σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα ο κεφαλαιοκρατικός ανταγωνισμός. Και ως αντίδραση επιλέγει ν’ αποσπάσει την προσοχή από τα καυτά προβλήματα που δημιούργησε η απληστία του: Από την οικονομική ανέχεια ή στενότητα, την ανεργία, τη μετανάστευση, την οικονομική δυσπραγία, τα λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη ληστρική φορολογία.

...Ν’ αποσπάσει την προσοχή απ’ αυτά και άλλα προβλήματα και να την στρέψει σε εικονικά εφευρήματα, της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, του ψυχρού πολέμου και του Μακαρθισμού2 της δεκαετίας του 1950: Στην αντικομουνιστική υστερία!

Την έχω βιώσει αυτή την εποχή ως έφηβος, και τη θυμάμαι με αποτροπιασμό και απέχθεια. Ήταν καταστρεπτική για την ανθρωπότητα, για την πάλαι ποτέ “χώρα της ελευθερίας” και κυρίως για την πατρίδα μας, ανακρούσματα των συνεπειών της οποίας φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας. Κι ας έδωσαν τα χέρια ενώπιον του τηλεοπτικού κοινού, ο αρχηγός του “εθνικού” στρατού, στρατηγός Θρασ. Τσακαλώτος, με τον αρχηγό του “δημοκρατικού στρατού” των ανταρτών, στρατηγό Μάρκο Βαφειάδη.

Κι ας έφαγαν τα κεφτεδάκια της Μαρίκας, ο Κώστας Μητσοτάκης μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη, καπετάνιο του Ε.Λ.Α.Σ. και γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Είπα τότε, πως έληξε επιτέλους ο εθνοκτόνος εμφύλιος, που μερικοί φανατικοί άφρονες, ή απλά απερίσκεπτοι συνεχίζουν να τον αποκαλούν «συμμο- ριτοπόλεμο»!

Στον αντίπαλο, όταν ολοκληρωθεί η διαπάλη, δίνουμε το χέρι – όπως έκανε ο Μάρκος με τον Τσακαλώτο. Δεν τον βρίζουμε, δεν τον συκοφαντούμε και δεν τον προκαλούμε.

Έτσι το Γενάρη του 2006 ανακουφίστηκα, όταν είδα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, να ομονοούν και να συμπλέουν αλληλέγγυα όλα τα κόμματα, από τον “ακροδεξιό” ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη, τη Ν.Δ., με αρχηγό και πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Γ.Α. Παπανδρέου, μέχρι το Συνασπισμό και το ΚΚΕ, με εκπρόσωπο τη Λιάνα Κανέλλη για το θέμα του αντικομμουνιστικού ψηφίσματος. Τα επαινέσαμε μέσω της “ΕΒΔΟΜΗΣ”, όπως και η Λ. Κανέλλη – χωρίς “αστερίσκους” – όπως και ο Κ. Λαλιώτης, ο Ευ. Βενιζέλος, ο Θ. Πάγκαλος και άλλοι!

Θυμίζω, αναπαράγοντας από τα φύλλα 405, έως 408 της “Ε” (Ιανουάριος 2006), ασύνδετα κομμάτια:

Η πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Σ.Ε.) υιοθέτησε το 2005 σχέδιο απόφασης (1096/1996) και ένα σχέδιο “σύστασης” για την «Ανάγκη διαρκούς καταδίκης των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων». Ποια είναι αυτή η “ανάγκη”; «Ο κίνδυνος νοσταλγίας του Σοσιαλισμού...» όπως λέει η ίδια η απόφαση του Σ.Ε.!!!

“Κίνδυνος νοσταλγίας του Σοσιαλισμού...”

nameless shameless womanΤο Συμβούλιο της Ευρώπης (Σ.Ε.) και η Ε.Ε. – καθοδηγούμενα όργανα της αμερικανικής πολιτικής, επίσημης, αλλά και κυρίως ανεπίσημης, υπόγειας και υποβολιμαίας – έχουν αποδυθεί αμέσως από τα πρώτα χρόνια της πτώσης των καθεστώτων του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού”, σε εναγώνια κατασυκοφάντησή του, διόγκωση της όποιας και όποιου μεγέθους βιαιότητας, σπίλωσης της ίδιας της ιδεολογίας, αποσκοπώντας ακριβώς σ’ αυτό που λέει το ψήφισμα απερίφραστα: «Ν’ αποτρέψει τον κίνδυνο νοσταλγίας του Σοσιαλισμού».

Επιπλέον με την εκκωφαντική προβολή, τη διόγκωση, την επανάληψη, την πολλαπλότητα των μέσων προβολής, την εξειδίκευση και άλλα μέσα επηρεασμού και διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης, από την παιδική ακόμη ηλικία, αποβλέπει να επικαλύψει τις οδυνηρές συνέπειες, τα αισθήματα και τις αντιλήψεις για τις καθεστωτικές πρακτικές που νεοφιλελευθερισμού, της αμερικανοκρατίας που βιώνει η κοινωνία τώρα, στη λεγόμενη “αστική δημοκρατία”. (Όταν η «δημοκρατία» παίρνει επιθετικό πρόσημο, παύει να είναι δημοκρατία. Είναι αυτό που λέει ο επιθετικός προσδιορισμός).

Με απλά λόγια ο πολίτης να μη βλέπει τη φτώχεια, την ανεργία, την εγκληματικότητα, τη βία γενικώς, το Γκουαντάναμο, τη Συρία, την Αφρική, την Ασία κλπ. “στραβωμένος” από την εκτυφλωτική προβολή των φαντασμάτων του κομμουνισμού και την γκεμπελική, πλαστογραφία της ιστορίας.

Συνθήκη Μονάχου (Χίτλερ) με

Ιταλία – Γαλλία – Μ. Βρετανία!

Μιλάνε για “συμφωνία”, που παραπέμπει περίπου σε φιλία ή συμμαχία της Σοβιετικής Ενωσης με τη Γερμανία του Χίτλερ αναφερόμενοι στο «Σύμφωνο μη επιθέσεως» Μολότοφ - Ρίμπεντροπ (1939), για να κερδίσει χρόνο οργάνωσης της άμυνάς της η ΕΣΣΔ, ενώ αποσιωπούν το Σύμφωνο της Συνδιάσκεψης του Μονάχου (1938) μεταξύ Χίτλερ (Γερμανία), Μουσολίνι (Ιταλία), Τσάμπερλεν πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας και του Γάλλου Νταλαντιέ, ένα χρόνο νωρίτερα! Τότε που ο Χίτλερ αποκοίμιζε τον μηδαμινό Τσάμπερλεν, πως οι βλέψεις του είναι “κατά του κομμουνισμού” και οι Γάλλοι απέρριψαν την πρόταση των Σοβιετικών να τους βοηθήσουν στρατιωτικά στο θέμα της Τσεχοσλοβακίας3, γιατί απέβλεπαν, μαζί με τους Άγγλους να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε από το άνοιγμα του φακέλλου της Συνθήκης του Μονάχου το 2008!

Ας επιστρέψω όμως στο 2006 και στην αλληλέγγυα σύμπλευση όλων των ελληνικών κομμάτων. Όλοι οι Έλληνες βουλευτές, στο Σ.Ε. καταψήφισαν και τις δύο προτάσεις (καταδίκης των κομμουνιστικών καθεστώτων και μέτρων, “Σχέδιο σύστασης”).

Για τη γευσιγνωσία των συνιστώμενων μέτρων, αναφέρουμε:

– Προπαγάνδιση κατά της ιδεολογίας του κομμουνισμού, ακόμη και στα σχολικά εγχειρίδια.

– Δίωξη των υφιστάμενων κομμουνιστικών καθεστώτων και κομμάτων (προφανώς και προσώπων) που δεν καταδικάζουν τον κομμουνισμό.

– Ανέγερση αντικομμουνιστικών μνημείων κλπ.

Γιατί τα καταψήφισαν όλοι οι Έλληνες βουλευτές; Γιατί, “Η δικτατορία των Συνταγματαρχών υποστηρίχθηκε από το Σ.Ε. και πολλά δυτικά κράτη και οπλίστηκε από τους Αμερικανούς(...). Εγκλήματα σημειώθηκαν εκτός των κομμουνιστικών καθεστώτων και πολύ κοντά, αλλά και μέσα στην Ευρώπη”, όπως τόνισε ο Θ. Πάγκαλος, αλλά το κυριότερο γιατί, αντίθετα από τον Σουηδό εισηγητή Λίμπλαντ, «εγώ πρέπει να υπερασπιστώ τη Δημοκρατία (...). Εγώ, εδώ εκπροσωπώ 11.000.000 Έλληνες, όλα τα κόμματα. Ακόμα κι εκείνους που πριν πενήντα χρόνια δίωξαν τους κομμουνιστές. Ακόμα κι αυτά τα κόμματα καταδικάζουν αυτή την έκθεση, γιατί είναι δημοκράτες», όπως βροντοφώναξε η Λιάνα Κανέλλη.

Να γιατί καταψήφισαν ΟΛΟΙ. Γιατί είχαμε διδαχθεί από τα λάθη μας. Έχουμε πληρώσει ακριβά τη διχόνοια και τους εμφύλιους σπαραγμούς. Σήμερα, αλίμονο, κάποιοι αρχομανείς κι εξουσιοθύρες ξέχασαν και επιτέθηκαν στην κυβέρνηση, για κείνο, από τα ελάχιστα που έπρεπε να την επαινούν.

Υπενθυμίζω για την ιστορία, ότι στην Συνδιάσκεψη της Εσθονίας από τις 28 χώρες της Ε.Ε. ανταποκρίθηκαν μόνοι οι 8!


  1. Ινστρούκτορας: λατ. Instructor = καθοδηγητής.
  2. Μακαρθισμός: ο όρος από τον Γερουσιαστή Μακάρθι των ΗΠΑ, ο οποίος, ως Πρόεδρος σχετικής Επιτροπής, απεδύθη σε ένα “κυνήγι μαγισσών” κατά του “ερυθρού τρόμου”, τη δεκαετία του 1950, “μόδα” που επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει ανυπόστατες και άδικες κατηγορίες, συνήθως χαλκευμένες, με διογκωμένες και δημαγωγικές επιθέσεις.
  3. Ρεϊμόν Καρτιέ: «Ιστορία Β’ Παγκοσμίου Πολέμου», Πάπυρος 1964, τομ. Α.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 163 guests και κανένα μέλος