«τα ξένα όπλα, ή γλιστρούν από πάνω σου, ή σε βαραίνουν, ή σε πνίγουν»

Νικολό Μακιαβέλλι

Κι αυτά που λέει στο «μότο» ο Φλωρεντίνος πολιτικο-φιλόσοφος, στις αρχές Του 17ου αιώνα, είναι το απόσταγμα. Λέει και άλλα πολλά και με χαρακτηριστικά παραδείγματα, ιδιαίτερα αρνητικά και τραγικά, για μας τους Έλληνες του Βυζαντίου «... φέραμε 10.000 Τούρκους, για ν’ αντισταθούμε στους γείτονές μας», - γιατί εμείς ως «καλοί χριστιανοί» τρυφιλοί ειρηνιστές και μαλθακοί, προτιμούσαμε τη γαλήνη και την ασυλία των μοναστηριών αντί της σκληρής ζωής των στρατοπέδων και του κινδύνου των μαχών, που πιθανότατα να μας έστελναν μια ώρα αρχύτερα πλησίον του Κυρίου!

Τί έγιναν οι 10.000 Τούρκοι μισθοφόροι «στρατιώτες μας;» - σαν κι αυτούς που κάνουν το σήμα του αλβανικού αετού τώρα - «όταν τελείωσε ο πόλεμος δεν ήθελαν πια να φύγουν. Και αυτό ήταν η αρχή της υποδούλωσης των Ελλήνων στους άπιστους»1, γράφει ο Μακιαβέλλι.

Και αυτά βέβαια δεν ισχύουν μόνο για τους μισθοφορικούς στρατούς, αλλά για όλους τους ξένους, με οποιαδήποτε σχέση: “βοήθειας”, “ειρηνικής” διαιτησίας - συμμαχίας κ.λπ., που είναι ωφέλιμες μόνον όσον υπάρχει ταύτιση συμφερόντων και ανάγκη αλληλοκάλυψης. Αλλιώτικα «είναι ωφέλιμοι και καλοί για τον εαυτό τους, αλλά γι’ αυτόν που τους καλεί, είναι σχεδόν πάντα επιζήμιοι».2

Και μη μου πείτε, «...καλά, αυτά γίνονταν τότε...»! Σας πληροφορώ ότι ο Ναπολέων Βοναπάρτης, τον μελέτησε ενδελεχώς τον «Ηγεμόνα» και είχε κάνει πολλές παρατηρήσεις στο σύνολο των «κανόνων». Έχασε, μάλιστα, όπως λέγεται, το αντίτυπο με τις παρατηρήσεις του, στη μάχη του Βατερλώ κι αυτό «χέρι με χέρι» κατέληξε στα χέρια του δικτάτορα της Ισπανίας, Φράνκο, που, όπως λέγεται κυβερνούσε 36 χρόνια την Ισπανία, με γνώμονα τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι, σχολιασμένο από τον Ναπολέοντα!

(Σημείωση: Οι εκδόσεις ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ επεξεργάζονται ήδη το σχετικό βιβλίο για να το παρουσιάσουν εντός των προσεχών μηνών στο αναγνωστικό κοινό).

Επίκαιρος παρά ποτέ ο Ηγεμόνας. Δεν διαφημίζω το βιβλίο, αλλά προβάλει συνεχώς μπροστά μου εφιαλτικά, ζώντας τη σκληρή πραγματικότητα των καιρών μας και διαβάζοντας, μεταξύ άλλων, το ΑΡΧΕΙΟ του ιδρύματος Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Κι επειδή το «Κυπριακό» βρίσκεται πάλι σε πρώτο πλάνο της επικαιρότητας και η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ – στα ξένα όπλα – συμπληρώνει σήμερα, 18.2.2017, εξήντα πέντε χρόνια, διαβάστε τα παρακάτω από το ΑΡΧΕΙΟ του Κ. Καραμανλή, για να δείτε ποιοι είναι αυτοί που μας παριστάνουν τους συμμάχους και εταίρους.

Αφού η Αγγλία, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι και «εταίροι» της Ε.Ε. (της τότε ΕΟΚ των εννέα) - τα ξένα όπλα - είχαν «γλιστρήσει» κανονικά σφυρίζοντας αδιάφορα, ώστε οι Τούρκοι το 1974 να κάνουν άνετα τη βρώμικη «δουλειά» τους, της εισβολής στην Κύπρο και της κατοχής, επί 43 χρόνια, του 38% της νήσου, ο Κων. Καραμανλής αντιλαμβανόμενος την τραγική κατάσταση της χώρας και τη στάση των φίλων είχε ζητήσει «να συνέλθει εκτάκτως το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ σε επίπεδο Υπουργών Εξωτερικών την 30ήν Ιουλίου 1974», αφού προέβλεπε αποτυχία των διασκέψεων της Γενεύης.

ΝΑΤΟ: Μην ταράζετε τα μπάνια των Υπουργών

Η απάντηση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γ. Λουνς ήταν αποκαλυπτική και σπαρταριστική αν δεν ήταν τραγικά κυνική: «...ο κ. Λουνς δεν θα παρίστατο ο ίδιος, γιατί αναχώρησε για διακοπές. Και δεν θα παρίσταντο επίσης οι περισσότεροι υπουργοί εξωτερικών, λόγω απασχολήσεώς των ή διακοπών»!!! Καταλάβατε; Δύο “σύμμαχοι” λαοί θα σκοτώνονταν κι αυτοί έπαιρναν τα ...μπάνια τους!

Λίγες ημέρες μετά, οι Τούρκοι («σύμμαχοί μας» στο ΝΑΤΟ) ολοκλήρωσαν τη δεύτερη φάση του έργου τους, της αρπαγής, των βιασμών της δημιουργίας «τετελεσμένων», με την εγκληματική παθητική συνέργεια των «μεγάλων συμμάχων μας», Άγγλων, Αμερικανών και των «εταίρων» μας της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΕ τώρα), Γερμανών, Γάλλων και λοιπών Φράγκων, Γότθων, Αγγλοσαξόνων κ.λπ., που άνοιγαν οι δουλειές τους! (Εξοπλισμοί - αεροπλάνα, τανκς, φρεγάτες...).

Οι δε Γερμανοί αισθάνθηκαν ότι πλησίαζε η στιγμή να πάρουν τη ρεβάνς κατά των Ελλήνων και των Σέρβων βαλκάνιων, αφού καταφέρουν πρώτα να γκρεμίσουν «το τείχος της ντροπής», που θα χώριζε ακόμη, για 15 χρόνια περίπου το δυτικό από το ανατολικό Βερολίνο. Ήταν «το τείχος της ντροπής», που θυμούνταν, σε κάθε ευκαιρία, για χρόνια τα γεράκια των ΗΠΑ, οι δυτικοί πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και τα αστικά κόμματα, αλλά και δάσκαλοι ακόμα ενταγμένοι στα συντηρητικά κόμματα που είχαν αναλάβει εργολαβικά την προπαγάνδιση των «δυτικών και ευρωπαϊκών αξιών»(!), ενώ παρέβλεπαν και ξεχνούσαν το άλλο τείχος του αίσχους, αυτό που χωρίζει και σήμερα τη Λευκωσία και τα κατεχόμενα, από την ελεύθερη ακόμη Κύπρο.

Αυτοί είμαστε, δυστυχώς κάποιοι και αυτοί είναι οι «σύμμαχοι και εταίροι μας»!

Επιτέλους ας αποφασίσουμε, αφού συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν «ερωτικοί» σύμμαχοι και εταίροι, να συμμαχούμε κατά περίπτωση με εκείνους που ταυτίζονται τα συμφέροντά μας και ομοίως οι εμπορικές μας συναλλαγές. Δεν αποκλείουμε κανέναν, δεν «παντρευόμαστε» κανέναν.

Δεν λέω εξάλλου τίποτα καινούργιο. Το ίδιο είχε πει και ο Πάλμερστον4 με την παροιμιώδη δήλωσή του στο Αγγλικό Κοινοβούλιο ως υπουργός Εξωτερικών, πως «η Βρετανία δεν έχει μόνιμους φίλους ή εχθρούς, αλλά μόνον τα συμφέροντά της είναι αιώνια»!

Απ’ την άλλη, πιστεύω, πως και στους λαούς δημιουργούνται με την ιστορική επανάληψη συμπεριφορών και προθέσεων φιλικά ή εχθρικά αισθήματα κατά περίπτωση. Αυτό βέβαια, σε συνάρτηση του βαθμού ανάπτυξης των ιδιοσυγκρασιακών συναισθημάτων και της ηθικής, αντί της στυγνής “λογικής” του πρόσκαιρου συμφέροντος.

Δεν γίνεται από τη μια ν’ απορρίπτεις τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό, επειδή είναι «μαρξιστικός», κι απ’ την άλλη να είσαι προσκολλημένος και να υπηρετείς τον χυδαίο υλισμό των συμφερόντων, που σε τελική ανάλυση, δεν είναι συμφέροντα της πατρίδας σου, του λαού σου, αλλά συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Τα πραγματικά συμφέροντα των λαών, η κοινοί ιστορικοί δεσμοί, ο πολιτισμός, η θρησκεία κλπ. Δεν μπορεί να διαγράφονται και ν’ αγνοούνται, χάριν των πρόσκαιρων “συμμαχικών” γεωπολιτικών συμφερόντων.

Δύο πρόσφατα παραδείγματα: Κατάργηση της συμφωνίας Καραμανλή-Πούτιν, για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, από τον Γ.Α. Παπανδρέου και 2ον εμπάργκο στη Ρωσία για την Ουκρανία (επί αριστερής κυβερνήσεως, επειδή το ήθελε η Ε.Ε. της Γερμανίας και οι ΗΠΑ του Ομπάμα – Κλίντον. Και στις δυο περιπτώσεις, αναίτια, χαλάσαμε τις επωφελείς σχέσεις μας με τη Ρωσία. Μ’ όλα ταύτα παραμένουμε αδιαμαρτύρητα προσκολλημένοι στις Βρυξέλλες – έδρα και του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που μας πιέζουν να «δώσουμε» την Κύπρο και βάλε για να καλύψουμε τις ακόρεστες, παράλογες και αδικαιολόγητες οθωμανικές ορέξεις, των «στρατηγικών εταίρων»6, των ΗΠΑ. Να υποχωρήσουμε δηλαδή στα σύνορα «των ονείρων της καρδιάς» του Ερντογάν. (Όπως έχει γίνει κατά καιρούς και με τη δική μας υποχωρητικότητα).

* * *

Αυτά τα «όπλα» των «συμμάχων» και «εταίρων» μας, συνεχώς μας «βαραίνουν», επανειλημμένα δε ή έχουν «γλιστρήσει», όταν τα χρειαστήκαμε, ή μας έχουν «πνίξει», όταν το απαιτούσαν τα συμφέροντά τους.

Μπορεί να είναι σχετικά μικρή τώρα η Ελλάδα, αλλά δεν είναι τόσο «μικρή», όσο φωτοτεχνικά προβάλουν τη σκιά της.

Η Ελλάδα δεν είναι μικρή. Οι πολιτικοί της είναι μικροί! Πολύ μικροί και χαμερπείς – ούτε καν γηπετείς5.

――――――

1. Ν. Μακιαβέλλι: Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ, εκδ. Σκαραβαίος, κεφ. ΧΙΙΙ, σελ. 105.

2. Ο ίδιος: ο. π. σελ. 103

3. ίδρυμα Κ. Καραμανλής: ΑΡΧΕΙΟ, τομ. 8, σελ. 89.

4. Πάλμερτσον: Υποκόμης Ερρ. Τζων Τεμπλ (1784-1865) Αγγλος Πολιτικός.

5. Γηπετής: Εκείνος που πετάει χαμηλά, εγγύς της γης, όπως η κότα. Το αντίθετου “υψιπετής” είναι το χαμερπής (έρπει χαμέ). Επιτρέψτε μου τη λεξιπλασία, για να καλύψω την ενδιάμεση κατάσταση.

6. Πρόσφατος χαρακτηρισμός από τον Τραμπ.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 189 guests και κανένα μέλος