Τη στιγμή που θα διαβάζετε αυτό το άρθρο, θα γνωρίζετε τ’ αποτελέσματα του βρετανικού δημοψηφίσματος, για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου (της Αγγλίας) από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή την παραμονή της.

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές (Πέμπτη) δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού του σημαντικού δημοψηφίσματος, όχι μόνο για την Αγγλία, αλλά για όλη την Ευρώπη και φυσικά για την Ελλάδα.

Επομένως μόνο υποθέσεις μπορώ να διατυπώσω, ως... Προμηθέας*. Και η πρόγνωση που διακινδυνεύω, παρά την περί του αντιθέτου διεθνή και συστηματική εκστρατεία, είναι ότι ο Αγγλοι θα επιλέξουν την εθνική αυτο-κυριαρχία και ανεξαρτησία τους. Θα ξεφύγουν από τη μέγγενη της, γερμανικής δομής και ελέγχου, Ε.Ε. Και να σημειώσουμε ότι αυτοί δεν είναι μέλη της νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ)!

 

Η Ε.Ε. που δεν είναι «ευρωπαϊκή», είναι το οικονομικο-πολιτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ διοικείται από το στρατιωτικο-πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ και ελέγχεται από το αμερικάνικο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ η Ε.Ε. έχει «παραχωρηθεί» στη Γερμανία, και ελέγχεται κατά κύριο λόγο, από το γερμανικό μεγάλο κεφάλαιο και την Goldman Sacks.

Η Ε.Ε. δομείται κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ παρ’ όλο που υφίστανται σημαντικές διαφορές συνιστωσών. Όμως, Ε.Ε. χωρίς τη Ρωσία, δεν είναι Ευρωπαϊκή! Είναι Αμερικανο-γερμανική. Είναι διακρατικό μόρφωμα χιτλερικής εμπνεύσεως και κεφαλαιοκρατικού πνεύματος της εν εξελίξει αποκρατικοποιημένης – αποεθνοποιημένης εταιρειοκρατίας. Γι’ αυτό και το αγωνιώ δες ενδιαφέρον να μην αποχωρήσει η Αγγλία, που θ’ αποτελέσει το πρώτο και βαρύ «κόκκαλο» του ντόμινο κατακρήμνισης του τερατουργήματος που αποκαλείται «Ευρωπαϊκή Ενωση»!

Η ίδια η Ε.Ε. είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραλλαγής της εννοιολογικής σημασίας των λέξεων για την επιδίωξη των σκοπών τους1. Η Ευρώπη γεωγραφικά «πιάνει» από τα Ουράλια όρη μέχρι τον Ατλαντικό, κι από το Αρκτικό ωκεανό, μέχρι τη Μεσόγειο. Και περιλαμβάνει 50 κράτη με πληθυσμό άνω των 850 εκατομμυρίων. Η Ε.Ε. περιλαμβάνει 28 από τα 50 κράτη της Ευρώπης. Είναι δηλαδή μισο-ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς, μεταξύ άλλων το μεγάλο και ισχυρό κράτος της Ρωσίας! Ενώ στα κράτη της μετρούν χώρες, όπως το Λουξεμβούργο και η Μάλτα με 576 και 445 αντίστοιχα, χιλιάδες κατοίκους.

Αν φύγει μάλιστα και η Αγγλία, που μετράει γύρω στα 65 εκατομμύρια πλησιάζει προς το απόλυτο μισό. Η Ε.Ε., κατ’ ουσίαν, είναι η «Ευρώπη» της Γερμανίας και των τοποτηρητών της Ουάσινγκτον – των πρώην δηλαδή ανατολικών «σοσιαλιστικών» κρατών. (Κράτη που μπήκαν στην Ε.Ε. καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ και επιθυμία εν πολλοίς της Γερμανίας, χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις).

Την κρατάνε δε αυτή την επίπλαστη γραφειοκρατική, αντιδημοκρατική «Ενωση» με νύχια και με δόντια, αλλά κυρίως με απάτη, με εκβιασμούς, με απατηλά ψεύδη, με ψυμιθιάσματα «ανθρωπιάς», «δημοκρατίας», «δικαιωμάτων», για τα οποία θεωρώ περιττό ν’ ασχοληθώ αναλυτικά και αποδεικτικά, γιατί τα ζούμε. Η αρχή των εκβιασμών, των ασφυκτικών πιέσεων, της «λιτότητας», της εξαθλίωσης, της αρπαγής κ.λπ. κ.λπ. έγινε από μας και την Κύπρο, δηλαδή τους ΄Ελληνες – προχώρησε στην Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία και τώρα είναι η σειρά της Γαλλίας, της Ιταλίας και θ’ ακολουθήσουν και οι άλλοι.

 

Είναι αδίστακτοι. Το Κεφάλαιο είναι αδίστακτο! Όταν πληροφορήθηκα το τραγικό και αποτρόπαιο έγκλημα του φόνου της Βρετανίδας βουλευτού Τζο Κοξ, δικαιολόγησα το συστηματικό λάθος των δημοσιογράφων που χαρακτηρίζουν κάθε φόνο ως δολο-φονία. Η διαίσθησή μου απέδωσε το φόνο αυτό σε δόλο. Μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα, μια αποτρόπαια εγκληματική πράξη από ακροδεξιό οπαδό του Britain First (πρώτα η Βρετανία), κατά τα δηλωθέντα, ανέκοψε τη σαφή υπεροχή του Brexit (θα πλησίαζε το 60% αν δεν το ξεπερνούσε).

 

Έγκλημα και ...Λουζιτάνια

Άθελά μου, το μυαλό μου πέταξε στο ΛΟΥΖΙΤΑΝΙΑ!

Το Λουζιτάνια ήταν το καμάρι του εμπορικού Βρετανικού στόλου των αρχών του περασμένου αιώνα. Εμπορικό επιβατηγό πλοίο 32.000 τόνων που επί εννιά χρόνια πραγματοποιούσε τον διάπλου του Ατλαντικού. Μεσούντος σχεδόν του Α’ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918), κι ενώ η Αμερική κρατούσε την ουδετερότητά της, με έντονη υπέρ αυτής την κοινή γνώμη, αλλά και πολλών πολιτών συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου Ουίλσον, κατά της αναμίξεως των ΗΠΑ στον πόλεμο, το Λουζιτάνια πραγματοποιούσε τα συνήθη δρομολόγιά του Νέα Υόρκη - Λίβερπουλ. Στο τελευταίο ταξίδι του στις 7 Μαΐου του 1915, δέχθηκε τορπίλη από γερμανικό υποβρύχιο. Ακολούθησαν δύο εκρήξεις και το πλοίο βυθίστηκε σε 18 λεπτά συμπαρασύροντας στο βυθό πάνω από 1200 άτομα, από τους 2000 περίπου επιβαίνοντες. Στα θύματα συμπεριλαμβάνονταν και πάνω από 120 Αμερικανοί!

Αυτό στάθηκε αιτία να μεταστραφεί, διογκούμενη συνεχώς, η κοινή γνώμη, ώστε μετά μία διελκυστίνδα ενάμιση έτους, να μπουν το 1917, οι ΗΠΑ στον πόλεμο, κατά της Γερμανίας. Φημολογείται ευρέως ότι «είχε βάλει το χεράκι του», ώστε να μην προστατευθεί το Λουζιτάνια, από το βρετανικό ναυτικό, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ώστε να λειτουργήσουν τα συναισθηματικά αντανακλαστικά της αμερικανικής κοινής γνώμης και της κυβέρνησης.

Σ’ αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν έγγραφα και μην ψάχνετε αποδείξεις. Χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Ντέιβιντ Στάφορντ, σ’ ένα δοκίμιο που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το 1977, γράφει: «Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, που είχε διατελέσει ήδη, κατάσκοπος στην Κούβα και στον πόλεμο κατά των Μπόερς είχε βάλει τα θεμέλια στις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, που ως τότε ήταν σχεδόν ανύπαρκτες».

Κατηγορούν βεβαίως τον Τσόρτσιλ κι άλλοι και για άλλα, αλλά και ότι στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο απέκρυψε την ύπαρξη των γερμανικών υποβρυχίων αφήνοντας το «Λουζιτάνια» ανυπεράσπιστο με σκοπό να εμπλέξει τους Αμερικανούς στον πόλεμο.

Ο συγγραφέας Ντέιβιντ Στάφορντ επισημαίνει ότι για τις κατηγορίες αυτές δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη, αλλά παράλληλα κρίνει ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εντελώς αδύνατον, αν λάβει κανείς υπόψη την αδίστακτη πλευρά του χαρακτήρα του Γουίνστον Τσόρτσιλ.

 

Αν λάβουμε λοιπόν κι εμείς υπόψη μας πόσο άπληστο και αδίστακτο είναι το μεγάλο ιδίως κεφάλαιο και πόσο επιπλέον ματαιόδοξοι και αμοραλιστές είναι ορισμένοι πολιτικοί, πολλά δικαιούμαστε να «φανταζόμαστε» και σχεδόν βάσιμα να πιστεύουμε.

Με τις λέξεις θα ξαναπιαστούμε βεβαίως, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις, «έχουμε μπλέξει, στην κυριολεξία, τα μπούτια μας».

Ε.π. Έθνος, Λαός, Κράτος, Δημόσιο συμφέρον, ηθαγενής, πρόσφυγας, φασίστας κ.λπ. Α, και για τη δημοκρατία και για την ελευθερία και για το εκλογικό σύστημα έχουμε να πούμε πολλά...

 


* Προμηθέας = διατυπώνει προμηθείας – πρόβλεψη, πρόνοια

1. Θουκυδίδης. «Ιστορίαι», Γ’ 82,4 «Και την ειωθυίαν αξίωσιν (καθημερινή σημασία) των ονομάτων εις τα έργα, αντήλλαξαν (παραλλάζουν) τη δικαιώσει» (Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους).

2. ΒΗΜΑ, Γ. Γεμενάκης, 1/2/1998, «Αόρατες εξουσίες» τίτλος δοκιμ. Churchilland the Secret Service (1997).

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 118 guests και κανένα μέλος