Τετάρτη, 17 Απριλίου 2024 |
|
|
Άρθρα Κώστα Βενετσάνου
Με μεγάλη μου θλίψη, αλλά και οργή, σε συζητήσεις που κάνω με φίλους συμπολίτες, έχω διαπιστώσει ότι πολλοί, πάρα πολλοί, είναι εγκλωβισμένοι, όχι σ’ ένα δίλημμα, αλλά στο σύστημα.
Το σύστημα μάς θέλει – και το ‘χει κατορθώσει σε μεγάλο βαθμό, να μας μεταλλάξει σε... μπαλάκι του πινγκ-πονγκ. Από τη μια “ρακέτα του – δικομματικού συστήματος, στην άλλη...
Κι έτσι, ...έχουμε ζαλιστεί! Και ως ζαλισμένοι, αδυνατούμε να σκεφθούμε με νηφαλιότητα, με τη νοητική ικανότητα, ακόμη κι ενός παιδιού.
Όταν ο ένας σου «τραβάει» μια καρπαζιά, σε πετάει στον άλλον. Κι όταν ο «άλλος» σου «τραβάει» κι αυτός μια καρπαζιά, τί κάνεις; Ξαναγυρίζεις στον πρώτο, που έβαλε, ίσως, «τα ρούχα του αλλιώς;»
΄Αλλαξε, ας πούμε ηγεσία – κοινώς «μασκερεύτηκε»;
Η κοινή λογική λέει πως, ΟΧΙ! Κι όμως αυτό κάνουν οι πιο πολλοί, αντί να τους στείλουν και τους δυο, «στον αγύριστο»! Γιατί και οι δύο είναι «στη συσκευασία του ενός»: του υποτακτικού, του ραγιά, του υποχείριου, του εθελόδουλου προδότη.
Πώς έχει καταντήσει έτσι ο ελληνικός λαός.
Ν’ αναδεικνύει, να συντάσσεται και να υποτάσσεται στους Κοτσαμπάσιδες και στους νενέκους1 της οικογενειοκρατίας· στους σαλτιμπάγκους του νεοφιλελευθερισμού, που από «εθνικιστές» μεταλλάχτηκαν σε ...ευρωπαϊστές, της σοσιλ-ληστείας και της νόθας «αριστεράς». Της «αριστεράς» που μισεί ό,τι ελληνικό, που απεχθάνεται και αποστρέφεται ό,τι εθνικό, δήθεν χάριν του διεθνισμού – της συνεργασίας δηλαδή και της φιλίας των λαών· της δικαιοσύνης και της ειρήνης – ενώ δουλεύει, με όση δουλικότητα διαθέτει για την παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας του κεφαλαίου, μ’ όλα τ’ ανειρήνευτα μέσα, της διαφθοράς, των ραδιουργιών, των συνωμοσιών, των εκβιασμών, των πολέμων, για την άγρια εκμετάλλευση των λαών και τη ληστεία του πλούτου των εθνών και των κατακτήσεων των κοινωνιών!...
Δεν βλέπουμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα;
Τι άλλες αποδείξεις χρειάζονται; Πόση άλλη εξαθλίωση;
Μας βολεύει το προσωπικό – προσωρινό – βόλεμα;
Φοβόμαστε «τα χειρότερα» και αποδεχόμαστε τα κακά;
Τα «χειρότερα» αναπόφευκτα, τοιουτοτρόπως έρχονται.
Είναι η α-πληστία! Ομολογημένη από τον ίδιο τον διοικητή της Fe.D.2 Alan Greenspan, ενώπιον του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
Η πλεονεξία του Κεφαλαίου είναι ακόρεστη. Σταθείτε κι αναλογιστείτε λίγο αυτές τις τρεις λέξεις. (πλεονεξία, α-πληστεία, α-κόρεστος). Για όσους είναι καλοί χριστιανοί, να θυμίσουμε ότι εντάσσονται στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Για όσους είναι πιστοί φιλελεύθεροι να επισημάνουμε ότι αυτά οδηγούν, μαθηματικά, στη σκλαβιά.
Στην ενεργητική και παθητική πλήρη στέρηση της ελευθερίας! Τι είδους «φιλελεύθερος» είσαι λοιπόν; Μήπως είσαι απλός «οπαδός» προσκολλημένος;
Ποδοσφαιρικά προσκολλημένος οπαδός. Όπου για οποιαδήποτε ήττα δεν ευθύνεται η ανικανότητα της «ομάδας» μας, ή η υπεροχή του αντιπάλου, αλλά ο... διαιτητής, που μπορεί να είναι και... «πληρωμένος», ή ο ...τερματοφύλακας «πουλημένος», ή η ...ατυχία μας.
Ξεκολλήστε! Ξεκολλήστε και σκεφθείτε ελεύθερα. Γιατί συλλογάται καλά, όποιος ελεύθερα συλλογάται. Χωρίς φόβο και πάθος. Χωρίς ιδεοληψίες.
Ας συλλογιστούμε μαζί: Μπορεί να μας λύσει το πρόβλημα αυτός που μας το δημιούργησε;
Δεν μπορεί, γιατί αυτός είναι μέρος του προβλήματος.
Και επειδή ο λόγος ο δικός μου μπορεί να μην είναι τόσο πειστικός, να τι είχε ‘πεί σχετικά ο ημέτερος Σερ Βασιλ. Μαρκεζίνης επικαλούμενος τον Αριστοφάνη: «Δεν μπορείς να περιμένεις απ’ αυτούς που σε κατέστρεψαν, οι ίδιοι να σε σώσουν!»3
Kι όταν είμαστε προσκολλημένοι σ’ αυτούς, γινόμαστε κι εμείς μέρος του προβλήματος· συνδημιουργοί!
Ξεκολλήστε λοιπόν απ’ το τραπέζι του πινγκ-πονγκ. Ξεκολλήστε από τον καναπέ της αδιαφορίας, της υπνηλίας, της υποβολής που μας καλλιεργούν εντέχνως, ως κοινωνικοί υπνωτιστές, τα Μέσα Μαζικού Επηρεασμού της κοινής γνώμης (ΜΜΕ). Γιατί, βέβαια, η «κοινή γνώμη», η καταλλήλως καλλιεργημένη και μανιπουλαρισμένη, χρειάζεται για τη νομιμοποίηση των ανομιών τους.
Το θέμα είναι πρωτίστως εθνικό! Μετά είναι και ταξικό. Δεν το αρνιόμαστε αυτό. Πλήττονται περισσότερο οι κατώτατες εισοδηματικά τάξεις.
Βλέπετε τί γίνεται στη Γαλλία! Δεν είναι οι ...μπαχαλάκηδες. «Αυτοί» προβάλλονται και έτσι όπως προβάλλονται, από τα συστημικά κανάλια, γιατί «αυτό» πουλάει κι έτσι βολεύει!
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι «μπαχαλάκηδες» είναι μισθοδοτούμενοι προβοκάτορες. Οι 80 στους 100 είναι ιδιαίτερα θερμόαιμοι και ευέξαπτοι νέοι· οι 20, που τους υποκινούν είναι οι μισθοδοτούμενοι και οι δύο απ’ αυτούς παίρνουν κατευθύνσεις από ξένα κέντρα.
Στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ισπανία κι αλλού είναι οι θιγόμενοι άμεσα αγανακτισμένοι πολίτες, που κάνουν σχεδόν μόνιμη αναφορά στην Ελλάδα, γιατί από τους Έλληνες περίμεναν πολλά, περισσότερα λόγω απώτερου και νεότερου και σύγχρονου ακόμη παρελθόντος: «Είμαστε όλοι Έλληνες», «Έλληνες ακόμη κοιμάστε», «Δεν θα γίνουμε Ελλάδα». Το πιο πρόσφατο στη Γαλλία. Περιμένετε να δείτε και στην Αγγλία, σε λίγο («κοντός ψαλμός...»). Πάντως αξίζει να δείτε σχετικό βιντεάκι της προδημοψηφισματικής καμπάνιας στον ιστότοπο της “7ης” (ebdomi.com) και αλλού στο διαδίκτυο. Να δείτε, όσοι δεν το έχετε αισθανθεί και συνειδητοποιήσει ακόμη, από ποια αντιδραστική, φασιστική «Ευρώπη» φοβόμαστε μην οδηγηθούμε στην έξοδο (exit). Πράγμα που έπρεπε να το επιδιώκουμε και να το απειλούμε!
Αν δεν απεξαρτηθούμε από τις θανατηφόρες «δόσεις» μας.
Αν δεν σταθούμε στα δικά μας πόδια,
Αν δεν μοχθήσουμε στη δική μας γη, στις δικές μας μηχανές, στα δικά μας νταμάρια, στα δικά μας καράβια, στα δικά μας μαγαζιά.
Αν δεν μοχθήσουμε με όρεξη, με ειλικρίνεια, με δίκαιη και μετρημένη ιδιοτέλεια και διάθεση προσφοράς στο κοινό καλό, στο κοινωνικό όφελος – αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούμε.
Αν δεν μοχθήσουμε με διάθεση «παιχνιδιού» που πρέπει να κερδίσουμε,
Αν δεν σπάσουμε ενωμένοι τις αλυσίδες μας – όσοι το θέλουμε κι αξίζουμε γι’ αυτή την κοινή προσπάθεια, τότε θα είμαστε η μοιραία γενιά που θα τελειώσει άδοξα και ατιμωτικά, μιαν ένδοξη μυριόχρονη ιστορία.
Θα ντροπιαστούμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας, θα περιπέσουμε στη χλεύη των λαών.
Όσο για μένα, θα αισθάνομαι υπεύθυνος αν δεν πείσω πέντε από Σας και εσείς υπεύθυνοι, αν δεν πείσετε πέντε από τον περίγυρό σας!
Είναι μια μάχη με υπέρτερες αντίθετες δυνάμεις· και τέτοιες μάχες έχουμε μάθει να τις κερδίζουμε! Αν τη χάσουμε για δεν την δώσουμε, θα είναι η τελευταία.
1. Δ. Νενέκος: ο πρώτος καπετάνιος που προσκύνησε τον Ιμπραήμ υποκύπτοντας στο φόβο και στα δελεαστικά ανταλλάγματα της προδοσίας.
2. Fe.D. (Federal Reserve) Ομοσπονδ. Τράπεζα των ΗΠΑ.
3. Ακαδημ. Β. Μαρκεζίνης, 12/12/2013 διάλεξη στο Δήμο Ασπροπύργου.
|
Προσεχή ΓεγονόταΠροτεινόμενο VideoΔιαφήμισηΕπισκέπτες σε σύνδεσηΑυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 177 guests και κανένα μέλος
|
ΝέαΗμερολόγιοVideos |
Άρθρα & ΣτήλεςΤέχνες & Αθλητισμός |
Δήμοι |
Προκηρύξεις & ΙσολογισμοίΆλλα |