Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Ευρωπαϊκή Ενωση
• χρέος
• οικονομία
• ΔΝΤ
• μνημόνια

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε, για το καλό της παγκόσμιας οικονομίας» D.L.

«Τα στόματα ανοίγουν»! Εγκλωβισμένοι στην πρακτική της θεωρίας των παιγνίων, ένοχοι και μη, σιγά-σιγά αποκαλύπτονται και αποκαλύπτουν!

Αποκαλύπτουν τα πραγματικά «παιχνίδια» που έπαιξαν οι «Ευρωπαίοι» σε βάρος της πατρίδας μας, της οικονομίας μας, της αξιοπρέπειας των Ελλήνων και της εξαθλίωσης του λαού μας.

Κι όταν λέω οι «Ευρωπαίοι» δεν εννοώ τους λαούς. Οι λαοι ή αντιδρούν και κινητοποιούνται (όπως τώρα στη Γαλλία), ή παραμυθιάζονται όπως και εδώ.

Και το «παραμύθιασμα» γίνεται με πολλούς τρόπους: Με ψέματα, με παραποίηση της πραγματικότητας («έξυπνα» ψέματα), με αποπροσανατολισμό, παραπλάνηση και απάτη, με φανατισμό ενάντια σε φανταστικούς ή άκαιρους αντιπάλους, με ποδόσφαιρα και ιδεολογικές ποδοσφαιροποίησης. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση για το τελευταίο, είναι η «δεξιά» και η «αριστερά» με τις αποχρώσεις τους. Εγώ προσωπικά απεκδύομαι του χαρακτηρισμού «αριστερός», και δηλώνω Έλληνας – Κοινωνιστής.

Ένοχοι και μη, λοιπόν, αποκαλύπτονται και έδωσαν αρκετά στοιχεία στην πετυχμένη και χρήσιμη εκπομπή, της ΕΡΤ1, «Ειδικές Αποστολές», την Πέμπτη 5/52. Μίλησαν πρώην διεθυντικά στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), πρώην Υπουργοί και Διοικητές της Τ.τ.Ε, οικονομολόγοι, καθηγητές, δημοσιογράφοι...

Όλα όσα είπαν με διπλωματική έκφραση ή απερίφραστα και όσα παρουσίασε στη στήλη της η Άννα Μπουζιάνη3, κατατείνουν σε εκείνα που φωνάζουμε, σε ώτα μη ακουόντων, από το 2010, από τούτη ‘δω τη στήλη: Το πρόβλημα το είχαν, σύμφωνα με «άκρως εμπιστευτική» έκθεση της Κομμισιόν, οι Ευρωπαϊκές τράπεζες εν τω συνόλω τους (ιδιαίτερα οι Γερμανικές και Γαλλικές) που κατείχαν στο ενεργητικό τους 18,6 τρισεκατομμύρια ευρώ, τοξικά (credit risk) περιουσιακά στοιχεία4.

Αυτήν την 17σέλιδη έκθεση της Κομμισιόν επεξεργάστηκε το ECOFIN (Υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε.), στις 10 Φεβρουαρίου του 2009 και κατέληξαν σε μεταγενέστερες συνεδριάσεις τους, στην απόφαση να πληρώσουν οι λαοί – με πρώτον τον Ελληνικό λαό – για να γλυτώσουν οι τράπεζες, να μη διαλυθεί η ΟΝΕ και η Ε.Ε. ακόμη, «με επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία». Και διερωτώμαι, γιατί δεν καλούν οι βουλευτές όλων των παρατάξεων, τον τότε Υπουργό Οικονομικών Παπαθανασίου και τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, να μας πουν, στη Βουλή, τι έλεγε αυτή η «έκθεση» και τι αποφάσισαν στις επόμενες συναντήσεις τους οι Υπουργοί;

Γι’ αυτό και γι’ αυτά διέλυσαν οι «αριστεροί» του Τσίπρα, την Επιτροπή Αλήθειας για το χρέος που είχε συστήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Το είχε πει εξάλλου ο Μάριο Ντράγκι (Πρόεδρος της ΕΚΤ)5 το 2012: «Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται, για να προστατεύσουμε το ευρώ», όπως απεκάλυψε ο Μαρκ Βάισμπροτ2 και ο εκτελεστικλος Διευθυντής του ΔΝΤ, Ντ. Λάχμαν: «Η αναδιάρθρωση του χρέους (της Ελλάδας) δεν θα ήταν εποικοδομητική για την υπόλοιπη Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία. Η Ελλάδα θυσιάστηκε για το καλό της παγκόσμιας οικονομίας2».

Παραδέχθηκαν ακόμη ότι το πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας, όπως το βάφτισαν ψευδεπίγραφα, ήταν για τη διάσωση του ευρώ, της ΟΝΕ και του τραπεζικού συστήματος και κάθε άλλο παρά για τη... διάσωση της Ελλάδας: Ο Ντέσμοντ Λάχμαν λέει ότι φοβήθηκαν στο ΔΝΤ, το φαινόμενο του ντόμινο στην παγκόσμια οικονομία, κι έτσι αποφάσισαν να... φοβίσουν την Ελλάδα για ν’ αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή και μίμησης ως προς τα μέτρα λιτότητας και αρπαγής, βεβαίως, της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας.

Διατυπώνονται ακόμη, μάλλον σκόπημα, μερικές αντιφατικές απόψεις, αλλά η διαπίστωση του Μαρκ Βάισμποτ6 είναι αποκαλυπτική:

«Πιστεύω ότι η απόλυτη σχεδόν κινητήρια δύναμη στην Ευρώπη, είναι αυτή η συμφωνία της ελίτ, μεταξύ των Ευρωπαϊκών αρχών, που περιλαμβάνουν την Κομισιόν, την ΕΚΤ και κυρίως το ΔΝΤ και το Eurogroup των Υπουργών οικονομίας. Στον πυρήνα της ομοφωνίας τους βρισκόταν η βούληση ν’ αλλάξουν την Ευρώπη, την κοινωνία και την οικονομία της. Με μικρότερο κράτος πρόνοιας, (σ.σ. Ώστε ν’ ανοίξουν πολλές “αγορές”, - ασφαλιστικές εταιρείες, νοσοκομεία, φαρμακευτικό πάρτυ, Μ.Κ.Ο., security κ.λπ.) και πιο άνιση κατανομή του εισοδήματος, ασθενέστερα συνδικάτα, και κατά πολύ μικρότερες δαπάνες για την υγεία και τις συντάξεις». Όπως είναι καταφανές επαληθεύεται.

Δεν αναφερόμαστε, βεβαίως, μόνο στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν 3ο μνημόνιο της «αριστεράς». Αυτής της «αριστεράς» που «έτρεφε αυταπάτες», σύμφωνα με την πρόσφατη ομολογία του ανώριμου ανδρός που υποδύεται τον πρωθυπουργό.

Αυταπάτες τρέφαμε εμείς που καλόπιστα πιστέψαμε πως ένας «αριστερός», νέος άνθρωπος, «επαναστάτης», που η Ευρωπαϊκή αριστερά τον είχε εκλέξει υποψήφιό της για το ανώτατο ευρωπαϊκό αξίωμα, θα είχε τα κότσια να διαπραγματευτεί, να πιέσει και να πείσει – έστω εκβιαστικά – τα σαΐνια της Goldman Sacks και των λοιπών ολετήρων των λαών, της ειρήνης και της δημοκρατίας. Απεδείχθη, δυστυχώς, Γ.Α.Π. ο 3ος, μετά τον Σαμαρά.

Κι όμως, να τι είπε ο Ντ. Λάχμαν για τον Γ.Α. Παπανδρέου – που ισχύει, φυσικά, και για τους επίγονους: «Είμαι βέβαιος ότι εκβιάστηκαν. (...) Ο Παπανδρέου θα μπορούσε να είχε πει στην ΕΚΤ (στον Ντράγκι), «ξέρουμε ότι αν φύγουμε μπορεί να καταστρέψουμε την Ελλάδα, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση θα καταστρέψουμε και σας. Καλά θα κάνετε να το ξανασκεφθείτε, προτού μας επιβάλλετε τόσο σκληρούς όρους»2 (εγώ θα τα ‘λεγα πιο διπλωματικά). Αλλά, δεν είχανε τα κότσια, την ικανότητα· δεν ήσαν αντάξιοι των Ελλήνων. Είναι, βλέπεις, «Ευρωπαίοι»! Μοιραίοι, δειλοί και άβουλοι είναι.

Μπαίνω στον πειρασμό να θυμίσω τι είχα γράψει το 2010 και επαναλάμβανα το 2011 («7η» 12 Μαρτίου 2011): «...Θα το επετύγχανε εάν χρησιμοποιούσε την ακατάβλητη δύναμη του αδυνάτου. Εάν, ως σύγχρονος Σαμψών τους έλεγε: Στηρίζετε την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, μετά μάλιστα τα σκληρά μέτρα που λάβαμε, ή είστε ιδεολογικά και πολιτικά υποχείρια των διεθνών τοκογλύφων, του μη παραγωγικού κεφαλαίου. Ε, λοιπόν, εάν συμβαίνει το δεύτερο, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»! Καταγγέλω τις συνθήκες Μάαστριχτ και Λισσαβώνας, καθώς και το ανυπόστατο Μνημόνιο που υπόγραψα «με το πιστόλι στον κρόταφο».

- Δεν πληρώνω. Αναστέλλω δηλαδή την καταβολή των τοκοχρεωλυσίων των επαχθών τοκογλυφικών δανείων».

Και προς ενίσχυση, τα ίδια λέει σήμερα και ο Μαρκ Βάισμπροτ6. «Η Ελλάδα είχε μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ. (...) έξοδος της Ελλάδας απ’ το ευρώ (τρόμαζε τους Ευρωπαίους) γιατί αυτό θα έδειχνε ότι η Ευρωζώνη δεν είναι παντοτινή. (...) Οι Έλληνες θα έπρεπε να είχαν πει, «φεύγουμε, δεν θα καταστρέψετε εσείς την οικονομία μας».

Το θέμα όμως δεν ήταν και δεν είναι μόνο οικονομικό· είναι και πολιτικό. Να τι λέει το πλέον ίσως αρμόδιο πρόσωπο ο Πίτερ Μπάκβις7:

Η βασική ιδεολογία του ΔΝΤ είναι παρόμοια με της Ουάσιγκτον. Από τις δεκαετίες του 1980 – 1990, ότι για να περιοριστεί το κράτος ρυθμίζεις την οικονομία, ιδιωτικοποιείς, απελευθερώνεις και όλα θα λυθούν! Δυστυχώς αποτελεί ακόμη το πλαίσιο σκέψης.

Το “πλαίσιο σκέψης”4, του νεοφιλελευθερισμού του Φρίντμαν που ασπάστηκαν πρώτοι η Θάτσερ και Ρέιγκαν και ακολουθούν, παρά τις καταστροφικές συνέπειες, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε.

Αυτές οι ιδεολογικές εμμονές ακόμα κι αν έχεις άμεσο συμφέρον είναι καταστροφικές, όταν “οι περισσότεροι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι εάν έχεις μία οικονομία αδύναμη ή οικονομία σε ύφεση, και επιβάλλεις λιτότητα ή προχωρείς σε δημοσιονομικές περικοπές, τότε θα σπρώξεις αυτή την οικονομία, ακόμη βαθύτερα στην ύφεση”, όπως λέει και ο Μαρκ Βάισμποντ και η πλειονότητα των οικονομολόγων. Πρόκειται για βασικές αρχές της οικονομίας.

Βέβαια διαφωνεί ο “ημέτερος” Πάνος Τσακίλογλου, πρώην σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομικών - μέλος της τρόικας αρχικά και αργότερα μέλος του Συμβουλίου Ευρωγνωμόνων: “Δεν υπάρχουν πολλές μαγικές λύσεις”, λέει. “Για να κλείσεις ένα τέτοιο έλλειμμα, αυξάνεις φόρους – κόβεις δαπάνες”. Γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου! |Κι απάνω που ο γάιδαρος συνήθισε να μην τρώει …ψόφησε. Είναι γνωστό.

Τίποτα για Νews deal και για τον λόρδο J. Keynes, προφανώς, δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή του ή έχουν επισκιαστεί από τις θεωρίες του Αυστριακού Χάγιεκ, μέντορα του Φρίντμαν και ίνδαλμα της “σιδηράς κυρίας”!

Πάντως ακόμα και ο Προβόπουλος παραδέχεται ότι “καταβλήθηκε υπερπροσπάθεια στον τομέα της φορολογίας”! Και τι έγινε; Κλείσανε τριακόσιες χιλιάδες επιχειρήσεις που σημαίνει 1,1 εκατομμύριο άνεργοι; Από πού θα βγουν λοιπόν οι φόροι και τα ασφάλιστρα;

Από τα “αντικειμενικά κριτήρια”, αυξάνοντας τους φόρους και μειώνοντας τις δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, τα δημόσια έργα. Αυτά είναι τα “οικονομικά” για όσους τα σπούδασαν μόνο στα πανεπιστήμια και στα πανεπιστημιακά συγγράμματα της σχολής του Σικάγο. Κάθε καθηγητής οικονομικών και κάθε υπουργός οικονομικών θα έπρεπε να είχε εργαστεί ένα χρόνο με εξαρτημένη σχέση εργασίας και ένα χρόνο ως επιτηδευματίας. ‘Εστω μία καφετέρια ένα περίπτερο! Αυτή η “πρακτική του” θα έπρεπε να ήταν προαπαιτούμενο. Τέτοιες απόψεις, βέβαια, χαρακτηρίζονται “ιδεαλιστικές” από τους βολεμένους που τα βρίσκουν έτοιμα και έχουν και μερικά εκατομμύρια στις τράπεζες και κάποιες ακόμα καθηγητικές έδρες διαθέσιμες για να στρώσουν την έδρα τους και να αυξήσουν το “κύρος τους”.

Αλλά, τι να κάνουμε; Και τα κανάλια και οι απαίδευτοι συνήθως δημοσιογράφοι και εμείς οι ψηφοφόροι τους θαυμάζουμε και πειθώμεθα “ευπειθώς”!

Α, θαυμάζουμε, ορισμένοι πολλοί, και το ευρώ! Ένας πίνακας που είχαμε δημοσιεύσει στο προηγούμενο φύλλο είχε μία σύγκριση τιμών και μισθών το 1999 επί δραχμής και το 2015, με ευρώ. Τον μελέτησα και τον επαλήθευσα. Ιδού τα συντετμημένα αποτελέσματα:

Βασικός μισθός το 1999, 170.000 δραχμές ή 500 ευρώ. Σήμερα 480€ ή 163.000 δρχ. μείωση -4%.

Δέκα βασικά είδη, όπως βενζίνη, τσιγάρα, νερό, γάλα, εισιτήρια και λοιπά σημείωσαν μεσοσταθμικά αύξηση 267%. Δηλαδή η αγοραστική δύναμη του βασικού μισθού μειώθηκε κατά 36%, που σημαίνει ότι ο βασικός μισθός των 170.000 δρχ. του 1999, το 2016 έχει γίνει 109.000 δραχμές.

Είδες η ΟΝΕ και το ευρώ; Μπορείς να συνεχίζεις να το λατρεύεις!

Εάν δεν είναι βίτσιο, είναι διανοητική παθογένεια.

Αποτίναξε τις φοβίες που σου ‘χουν περάσει-μπορεί σε σένα όχι - κι ας αγωνιστούμε για την πατρίδα μας και τον λαό μας. Ο καθένας μας είναι ένας απ’ όλους.

Όλοι μαζί είμαστε η ανυπέρβλητη δύναμη της ιστορίας μας! Οφείλουμε να είμαστε αντάξιοι.

Μαχάτμα Γκάντι