barackobama1.jpgΓράφει ο Κώστας Βενετσάνος 

Το θρίλερ των δυο ετών για την εκλογή του 44ου Προέδρου των Η.Π.Α. έλαβε τέλος με την νίκη, ως γνωστόν, των δημοκρατικών και την εκλογή του πρώτου Αφροαμερικανού Προέδρου.
Μη βιαστείτε να πείτε «ε, και»;

ΑΛΛΑΓΗ και… επανίδρυση στις ΗΠΑ

 

Τα μηνύματα – οι ελπίδες από την εκλογή του 44ου προέδρου των U.S.A. Barak Obama

 


Το θρίλερ των δυο ετών για την εκλογή του 44ου Προέδρου των Η.Π.Α. έλαβε τέλος με την νίκη, ως γνωστόν, των δημοκρατικών και την εκλογή του πρώτου Αφροαμερικανού Προέδρου.

Μη βιαστείτε να πείτε «ε, και»; Μια τέτοια μηδενιστική θέση είναι άπελπις και αντιδραστική. Και είναι άπελπις, διότι θα καταδεικνύει ότι οι καταδυναστικές και χειραγωγές δυνάμεις κατάφεραν να σκοτώσουν την κύρια ζωογόνο και προωστική δύναμη των λαών, την ελπίδα: Απαραίτητη ψυχοπνευματική λειτουργία για αντίδραση στην καταπίεση, για αντίσταση, για αποκατάσταση και επανίσχυση του κοινωνικού συμβολαίου.

Και είναι αντιδραστική μια τέτοια θέση για τον λόγο ακριβώς αυτόν. Γιατί έτσι εμποδίζει και αδρανοποιεί οποιαδήποτε κοινωνική ανάδραση1.

Να διευκρινίσουμε ακόμη ότι η ελπίδα δεν είναι ούτε μεταφυσική, ούτε μεσσιανική. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω ή να μειώσω τον καθοριστικό ρόλο του ηγέτη. Κάτι τέτοιο εξάλλου, θα ήταν ανιστόρητη και φαντασιακή ισοπέδωση.


Παραδόξως και συμπτωματικά(;) – αν όχι σύμφωνα με τις επικοινωνιακές αρχές – ο Μπαράκ Ομπάμα (Β.Ο.) χρησιμοποίησε ως κεντρικό σύνθημα του προεκλογικού του αγώνα το παλιό σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου, «ΑΛΛΑΓΗ»!

«ΑΛΛΑΓΗ, τη χρειαζόμαστε» (change, we need it), τονίζουν μ’ όλα τα μέσα.

Αλλά και το σύνθημα ή η ανάγκη της “επανίδρυσης του έθνους”, όπως είπε ο ίδιος στον επινίκιο λόγο του, τονίστηκε ιδιαιτέρως. Και ορθώς, κατά την άποψή μας.

Η Αμερική, (U.S.A.), έχει καταστεί επαχθής, υπερδύναμη, αλαζονική δύναμη του κακού, τρομοκρατική, αυταρχική, φονική, βουλιμική, ιδιαίτερα ρυπογόνος και του φυσικού περιβάλλοντος και της ατομικής και κοινωνικής συνείδησης και γι’ αυτά αντιπαθής στους λαούς, αλλά και στους ίδιους τους Αμερικανούς, κυρίως του διανοούμενους και βεβαίως τους αναξιοπαθούντες. Ηταν ωραία, μόνο για τα «χρυσά» και μαλαματένια «παιδιά» για τους «κολλημένους» και για τους παρατρεχάμενους οσφυοκάμπτες, παντός επιπέδου και γεωγραφικού στίγματος.

Αυτή η Αμερική λοιπόν πρέπει ν’ αλλάξει και να «επανιδρυθεί». «…Η Αμερική αλλάζει σελίδα», όπως τόνισε με έμφαση ο Β.Ο. δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην ενότητα και τη συνεργασία ώστε ν’ ανανεώσουν «το μήνυμα ελπίδας στο έθνος».

Αναφερόμενος δε στον αγώνα που έδωσαν οι οπαδοί του, αλλά και στην πρωτοφανή, για τις ΗΠΑ, συμμετοχή του 70% είπε: «Ξέρω ότι δεν το κάνατε απλώς για να κερδίσουμε τις εκλογές, ξέρω ότι δεν το κάνατε για μένα. Το κάνατε γιατί αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του έργου, που μας περιμένει[…] δύο πόλεμοι, ο πλανήτης σε κίνδυνο και η χειρότερη οικονομική κρίση του αιώνα», είναι οι προκλήσεις που μας περιμένουν από αύριο.

Τα πρώτα λοιπόν μηνύματα που εξάγονται αβίαστα από τα παραπάνω κι απ’ όσα έχουμε ακούσει, δει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό, είναι ότι:

  • Ο αμερικανικός λαός πολιτικοποιήθηκε υπεύθυνα και σε μεγάλο βαθμό.
  • Εσπασε τα ταμπού του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού και πίστεψε έναν έγχρωμο, έναν μιγάδα, έναν μη αγλλοσάξονα, έναν που δεν προερχόταν από τις τάξεις των πατρικίων.

Έναν μορφωμένο, σκεπτόμενο, σοβαρό και προσηνή άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που δείχνει να ‘χει αρχές.

  • Πρώτα και κύρια όμως έδειξε ότι ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού λαού ωρίμασε.

Απέστρεψε το βλέμμα από τους καουμπόηδες και εμπιστεύθηκε έναν άνθρωπο που σκέφτηκε ότι η κοινωνία δεν είναι ζούγκλα. Ότι η κοινωνία για να ζήσει αρμονικά και ειρηνικά χρειάζεται να λειτουργεί ρυθμιστικά από ένα δικαιακό και κοινωνικό κράτος, που θα παρέχει τη δυνατότητα, στους πολίτες του, να εργάζονται και να ζουν αξιοπρεπώς, να μορφώνονται, να έχουν πρόσβαση σε μια ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

«Θα συναντήσουμε κινδύνους, είπε […] ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος. […] Σας υπόσχομαι πως θα τα καταφέρουμε».

Και το πλήθος, που δάκρυζε από συγκίνηση και ενθουσιασμό – κάποιοι παλιότεροι θυμήθηκαν τους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη του δολοφονημένου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ – επαναλάμβανε ρυθμικά “yes, we do”, (Ναι, μπορούμε).

Ελπίζω να μη τον δολοφονήσουν σαν τους Κένεντι. Αν κάτι τέτοιο συμβεί θα πρέπει 300 εκατομμύρια Αμερικανοί να κάτσουν μπροστά στον καθρέφτη και να φτύνονται. Η κοινωνία που ανέχεται, υποθάλπει. Οι λαοί που δεν αντιδρούν είναι συνένοχοι.

Είπε και κάτι άλλο που εκπέμπει ένα μήνυμα σοφίας και ανώτερου πολιτικού πολιτισμού, χρήσιμο για πολλούς δικούς μας όλων των βαθμίδων, όλων των πτερύγων: «Μπορώ να σας ακούω, ιδίως όσους διαφωνούν».

Κατέληξε δε με μια δήλωση που, άσχετα σε ποιους την απηύθυνε, οι αποδέκτες πρέπει να είναι πολλοί και όχι μόνο προς την άλλη πλευρά, αλλά και εντός του στρατοπέδου των U.S.A. και του ΝΑΤΟ: «Σ’ αυτούς που θέλουν να διαλύσουν τον κόσμο, τους λέω πως θα τους νικήσουμε. Σ’ αυτούς που επιθυμούν ειρήνη και ασφάλεια, τους λέω πως θα τους στηρίξουμε».


Καταλήγοντας, θα ‘λεγα πως είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος. Οι επιφυλάξεις δεν αφορούν τόσο στο πρόσωπο και στο συγκροτημένο χαρακτήρα του Ομπάμα, όσο στο σύστημα συμφερόντων και διαπλοκής του στρατιωτικο-πολιτικού κατεστημένου και οικονομικών μεγαλοσυμφερόντων των ΗΠΑ, όσο και στα συντηρητικά και άκρως αντιδραστικά ιδεολογήματα και τον ατομισμό μεγάλου μέρους της αμερικανικής κοινωνίας.

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 136 guests και κανένα μέλος