Η ιστορία δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με  μας!  Με  εμας  συνεχίζεται.Το ίδιο και με την παραλία. Η ιστορία έχει μια συνέχεια που χάνεται στο βάθος του χρόνου.
Η διοίκηση επίσης έχει μια συνέχεια! Κι ενώ αυτό είναι αξιωματική αρχή, όλοι σχεδόν κάνουν το λάθος να πιστεύουν και να ενεργούν σαν να γεννήθηκε η ιστορία της ανθρωπότητας μαζί τους...

Από 40 κύματα

Απιστία και παράβαση καθήκοντος

 

Η ιστορία δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με  μας!  Με  εμας  συνεχίζεται.

Το ίδιο και με την παραλία.


Η ιστορία έχει μια συνέχεια που χάνεται στο βάθος του χρόνου.

Η διοίκηση επίσης έχει μια συνέχεια! Κι ενώ αυτό είναι αξιωματική αρχή, όλοι σχεδόν κάνουν το λάθος να πιστεύουν και να ενεργούν σαν να γεννήθηκε η ιστορία της ανθρωπότητας μαζί τους.

Αυτό στη διοίκηση – και στην κεντρική και στην αποκεντρωμένη – επιφέρει μεγάλη ζημιά. Ανακόπτει την πρόοδο. Ανακόπτει την ολοκλήρωση έργων. Μεγιστοποιεί το κόστος, αυξάνει τους κινδύνους εκτροπής και απώλειας δικαιωμάτων, επιτευγμάτων, στόχων… Περιορίζει το μέγεθος της προόδου και μειώνει το ρυθμό εξέλιξης. Αιτία η άγνοια, ο εγωκεντρισμός, η αντιπαλότητα, η ιδιοτέλεια. Ο λανθάνων πολλές φορές ή και ο απροκάλυπτος ναρκισσισμός οδηγούν τα άτομα ατομικά και συλλογικά να ακυρώνουν το «δρόμο» που έχουν διανύσει οι προγενέστεροι ακόμη και οι σκαπανείς,  ώστε να μη ξεκινούν από το σημείο που είχαν φτάσει οι προηγούμενοι, αλλά από το σημείο «μηδέν».

Κάνω αυτήν την αναγκαία εισαγωγή για να προσθέσω στο οπλοστάσιο της αναζωπύρωσης του αγώνα για την παραλία, παλαιά όπλα – ερείσματα από το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν.

Η ιστορία με την διεκδίκηση και τη σωστή διαμόρφωση και λειουργία της παραλίας δεν άρχισε τώρα. Τώρα συνεχίζεται ο αγώνας για την παραλία· δεν άρχισε ούτε το 2001 – με την έλευση της νέας χιλιετίας. Άρχισε τη δεκαετία του 1960 κι ακόμη παλιότερα, στις πρώτες αντιδράσεις της νεογέννητης τότε

Κοινότητας τη δεκαετία του ’30, επί δικτατορίας Ι. Μεταξά. Συνεχίστηκε μετά τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, το ’75 και πήρε μια καλή τροπή στα μισά της δεκαετίας του ’80, όπου η προοδευτική κυβέρνηση του πρώτερου ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τον νεοσύστατο τότε δήμο Βούλας1 έφθασε σε σύνταξη ολοκληρωμένης μελέτης διαμόρφωσης της παραλίας και χρήσεων συμβατών με τις δικαιολογημένες απαιτήσεις των κατοίκων της Βούλας και τις περιβαλλοντικές και αισθητικές επιταγές.

Η μελέτη εκείνη που δεν υπαγορεύτηκε από οποιαδήποτε ιδιοτελή συμφέροντα, ήταν προϊόν επιστημονική εργασίας ομάδας επιστημόνων του ΥΠΕΧΩΔΕ, εγκρίθηκε δε και από τον Υπουργό (Κουλουμπή) και από τον Εθνικό Οργανισμό Τουρισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ. με διοικητή τον Ν. Σκουλά) και από το Δημοτικό Συμβούλιο Βούλας.

Ήταν χαρακτηριστική η συνεναιτική επιστολή του Ε.Ο.Τ. προς το ΥΠΕΧΩΔΕ και το Δήμο Βούλας, που, συν τοις άλλοις, δημιουργούσε επί πλέον ενοχικές υποχρεώσεις του ΕΟΤ και αντίστοιχα δικαιώματα του Δήμου, επί της παραλίας, για τους γνωρίζοντες στοιχειώδη νομικά. Ελεγε λοιπόν το έγγραφο του ΕΟΤ, με την υπογραφή Ν. Σκουλά: «… Η μελέτη διαμόρφωσης της παραλίας Βούλας μας βρίσκει σύμφωνους. Θα συμμετάσχουμε στο μέτρο του δυνατού στην προγραμματική Σύμβαση μεταξύ ΥΠΕΧΩΔΕ – ΕΟΤ και Δήμου Βούλας (όχι ΣΔΙΤ και άλλες νεοφιλελεύθερες μεθοδεύσεις εκμετάλλευσης του δημοσίου και κοινού πλούτου, από αετονίχυδες κρατικοδύετους “επενδυτές”). Και συνέχιζε το έγγραφο του ΕΟΤ επί λέξει: «… τυχόν δε εκτάσεις μας επί της παραλίας θα παραχωρηθούν στο Δήμο Βούλας, κατά την υπογραφή της προγραμματικής Σύμβασης».


Ας παραλείψουμε τις …παραλήψεις των επερχόμενων δημοτικών αρχών που δεν κράτησαν τη συνέχεια, ώστε να μην υφίσταται σήμερα πρόβλημα παραλίας, και ας έλθουμε στην νέα χιλιετία, όπου το …εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κ. Σιμίτη εκποιεί τον κοινόκτητο εθνικό πλούτο και ξεπουλάει τις παραλίες – ψήφισε νόμο το 2004, τότε που δημοσιεύθηκε και το ισχύον προεδρικό Διάταγμα για το παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού, για να εισαγάγει στο χρηματιστήριο τις παραλίες, τους δρυμούς, τα σπήλαια, τις ιαματικές πηγές!…

Είναι τότε που με τους αγώνες που είχαμε ξεκινήσει το 2001 από κοινού κάτοικοι, φορείς, τοπικό τύπο, κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, πλην Δήμων – με τιμητική εξαίρεση τα Καλύβια – αποτρέψαμε όχι την υπερψήφιση του νόμου, αλλά την υλοποίησή του.

Πολύ κακό ρόλο έπαιξε η δημοτική αρχή του δήμου Βούλας, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπογραφή του «μνημονίου» συνεργασίας με την ΕΤΑ Α.Ε., πάνω στο οποίο εδράστηκαν όλα όσα «βγήκαν στο σφυρί» και το οποίο ΔΕΝ τηρήθηκε καν.

Γράφαμε τότε στην ΕΒΔΟΜΗ που πρωτοστάτησε και στις συγκεντρώσεις και στην τεκμηρίωση και στην προβολή του καυτού αυτού θέματος.

«Αντίδραση (των κατοίκων) στην εκποίηση της παραλίας»,

«το Μνημόνιο, «Δούρειος ίππος» για την άλωση των ακτών»,

«Άνοιξε η κερκόπορτα για τις παραλίες. Αλώνονται από κοινοπραξίες ιδιωτικών συμφερόντων».

«Το μνημόνιο καταστρατηγείται πριν αλέκτωρ λαλήσει…»

«1.000 λόγοι για να καταγγελθεί το μνημόνιο»


Αλλά το απατηλό μνημόνιο που εξαπάτησε πολλούς καλοπροαίρετους – θέλουμε να πιστεύουμε και πολλούς από της δημοτική αρχή – που άλλοι το μουρμούρισαν κι άλλοι, από εγωισμό συνέχισαν να το υποστηρίζουν, λέει ρητά:

«τα έσοδα του Δήμου από τη διαχείριση της Ακτής θα καθοριστούν κατά τη διαδικασία διαπραγμάτευσης με τα ανάδοχα σχήματα και σε κάθε περίπτωση δεν θα υπολείπεται του 12% του ακαθαρίστου εσόδου που θα προκύπτει από τη διαχείριση της Ακτής». (άρθρο 4 §ΙΙΙ Μνημονίου). Αλλά, τελείως άλλα λέει η σύμβαση που εξαιρεί το ουσιαστικότερο, δηλαδή τους παραπάνω οικονομικούς όρους (άρθρο 6 της σύμβασης). Είναι ο πρώτος λόγος και είναι αρκετός, για την καταγγελία του μνημονίου. Αν δεν το κάνουν θα έχουν παραβεί το καθήκον τους, εκτός των άλλων και θα έχουν διαπράξει το αδίκημα της απιστίας, για διαφυγόντα έσοδα του Δήμου.

Οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι ο Αντιδήμαρχος Γρηγ. Κωνσταντέλλος, είχε ρωτήσει στο Συμβούλιο το Δήμαρχο σχετικά και έλαβε μια εξόχως εξωπραγματική απάντηση. Επειδή πρόκειται να διεκδικήσει το δημαρχιακό αξίωμα, του συνιστούμε να μελετήσει ο ίδιος τα γραφόμενά μας, τις συμβάσεις και το μνημόνιο. Να μη μας πιστέψει, αλλά να ερευνήσει.

Τα δε ΣΔΙΤ (σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα) στους τομείς που ο δημόσιος τομέας δίνει τα πάντα και ο ιδιώτης απλά πλουτίζει, πληρώνοντας κάποια ψίχουλα αλειμμένα με λάδι – στα οποία αναφέρθηκε στη συγκέντρωση, σαν λύση, να τα ξεχάσει. Οι ευρεσιτεχνίες καταλήστευσης του δημοσίου πλούτου, οδηγούν στις κρίσεις που βιώνουμε και υποσκάπτουν τα ίδια τα θεμέλια του συστήματος που τα δημιουργεί και τα σιτίζει.

Κλείνουμε την παραπάνω παρένθεση και το άρθρο μας με μια παραίνεση προς τους Δημάρχους: Να επανέλθουν στην κοινή διακήρυξή τους της 1ης Μαρτίου 2001 για τις παραλίες όπου επισημαίνουν ότι «οι ακτές ανήκουν στους Δήμους και στο Λαό και δεν θα επιτρέψουμε την ιδιωτικοποίησή τους». Είναι ο χιλιοστός λόγος καταγγελίας του μνημονίου και αξιολογικά, πρώτος.


––––––––––––

1. Με αρμόδιο Αντιδήμαρχο τον υπογράφοντα Κ. Βενετσάνο, που χειρίστηκε το θέμα μαζί με τον δ.σ. Βασίλη Κόκκινο ως μηχανικό, επί δημαρχείας Ι. Κιούκη και προεδρίας Δ. Ράπτη. Τη μελέτη υπερψήφισαν, εκτός των παραπάνω, και οι δ.σ. Κ. Τσιριγώτης και Ι. Νιτερόπουλος, ενεργών και σήμερα πολιτών επί του θέματος.

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 683 guests και κανένα μέλος