Τελικά, στο «μεγάλο τελικό» - Δευτέρα, 18 Μάη, «αναδείχθηκε» ο Μέγας Αλέξανδρος, ως ο μεγαλύτερος των Ελλήνων, όλων των εποχών, με δεύτερο τον Ι. Παππανικολάου, γιατρό – ερευνητή, γνωστόν από το επίσης γνωστό, ιδιαίτερα στις γυναίκες τεστ ΠΑΠ...
Η Βουλή έκλεισε απρόσμενα, αιφνιδιαστικά και κατά τρόπο αήθη. Κατά τρόπο που δικαιώνει όσους χαρακτήρισαν την πράξη του Πρωθυπουργού ως «πραξικοπηματική», ως «θεσμική εκτροπή», ως «φίμωση της Βουλής»
Μ’ όλα ταύτα έγινε σύμφωνα με το γράμμα του νόμου κι ασ’ τους να χτυπιούνται! Έγινε όμως αντίθετα προς το πνεύμα της Δημοκρατίας και της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος....
Η «κατά συνείδηση ψήφος», όχι βέβαια της περασμένης Δευτέρας, στην «κοπάδην» Βουλή των Ελλήνων, χρήζει αναλύσεως εκτάσεως πραγματείας ή το αντίθετο, συνοπτικά, αυτό που όλοι εννοούμε:
Τι θεωρείται από τον καθένα μας σωστό, ορθό, δίκαιο, ηθικό σε συνάρτηση – επί του αντιθέτου – με αισθήματα ενοχής και τύψεων...
Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας στον Τύπο, αφιερωμένη η 3η του Μάη από την Unesco, κι αυτό δείχνει ότι απέχουμε ακόμη πολύ από την αληθινή δημοκρατίας και η δικαιοσύνη στον κόσμο είναι άψυχη ή μικρόψυχη ή ολιγόψυχη γιατί…
«Η Δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης»1, φράση απόφθεγμα που βρίσκεται εύστοχα εγχάρακτη στην μεγάλη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ2.
Κάθε χρόνο λοιπόν, την ημέρα αυτή «επαναβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας για την προστασία του δικαιώματος της ελευθερίας της γνώμης και έκφρασης, όπως προβλέπεται από το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα ανθρώπινα δικαιώματα»3...
Ασχετα από την ιδεολογική τοποθέτηση εκάστου εξ’ ημών, γύρω από τα οικονομικά – ιδιωτική οικονομία, νεοφιλελεύθερη ή ελεγχόμενη, παρεμβατική κλπ., ή σοσιαλιστική, γνήσια κι όχι κατ’ όνομα, διαφόρων διαβαθμίσεων – σ’ ένα πρέπει να συμφωνήσουμε:
- Υπάρχουν δράσεις καθαρά δημόσιου χαρακτήρα
- δραστηριότητες που προσιδιάζουν στον ιδιωτικό τομέα και στην επιχειρηματική λειτουργία και δράσεις σύμμεικτες ή επικουρικές και ρυθμιστικές ακόμη.
Την περασμένη εβδομάδα ένιωσα αυθόρμητα ένα έντονο, πηγαίο, όσο και παράξενο αίσθημα: θέλησα να ‘μουνα Τούρκος!!!
Αν ήμουνα Τούρκος, θα ‘μουν υπερήφανος για την ηγεσία μου, για την εξωτερική πολιτική της χώρας (μου), για τη δύναμη και το σεβασμό που εμπνέει η πατρίδα (μου) στους ισχυρούς της γης....
Εχει διατυπωθεί επανειλημμένα από τους υπουργούς δημόσιας τάξης, το ερώτημα, «τι αστυνομία θέλουμε». Παρεπόμενο ερώτημα.
Το κύριο ερώτημα είναι: Τι οικονομία θέλουμε! Όταν επιλέξουμε το είδος της οικονομίας που επιθυμούμε, θα καθορίσουμε και το ανάλογο κράτος.
Οικονομία και κράτος προσδιορίζουν και το είδος της κοινωνίας που θα περιμένουμε...
Μέσα στον κουρνιαχτό τόσων κακών που έχουν ενσκύψει, «ξαφνικά» (οικονομική κρίση, ανεργία, φτώχεια, βία κρατική, ατομική ή ομαδική, έξαρση της βαριάς εγκληματικότητας, διαφθορά, σκάνδαλα κι όλα τα κακά που ξέφυγαν από τους ασκούς του Αιόλου ή του ιμπεριαλιστικού παγκοσμιοποιημένου νεο“φιλελεύθερου” κεφαλαιοκρατικού συστήματος, που σηματοδήτησε το τέλος του σχεδόν “υγιούς” (και εν πολλοίς και εκτός εισαγωγικών) αποταμιευτικού – επενδυτικού κεφαλαίου) πως μου ‘ρθε ν’ ασχοληθώ με την ελευθεροτυπία και το αντίθετό της, τη λογοκρισία; Ακριβώς γι’ αυτό: για τον «κουρνιαχτό» των κακών!...
Στην «εντατική» και πάλι η Οικονομία της χώρας μας. Υπό την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ‘πε ο Αλμούνια: Εξυγίανση των Δημοσίων Οικονομικών, δηλ. περιστολή δημοσίων δαπανών και παροχών, συμμάζεμα του δημοσίου χρέους που υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 5 χρόνια και ξεπέρασε το 90% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Βέβαια, “απέναντί” μας δεν έχουμε την Κομισιόν, αλλά την “αγορά”. Ετσι, είπε...
