«Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται»
(Δημοσθένης Ολυνθιακός Α ,11)
 
Μετά το διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας με τη συνθήκη του Μονάχου, η Γερμανία στράφηκε κατά της Πολωνίας.
Η Πολωνία από παλιά, επειδή γνώριζε την επισφαλή γεωγραφική της θέση, είχε φροντίσει να συνάψει, αφ’ ενός μεν το 1921   συμφωνία με Γαλλία και Ρουμανία, αφ΄ ετέρου δε το 1932 με τη Σοβιετική Ένωση σύμφωνο μη επίθεσης. Λίγο αργότερα το 1934, υπέγραψε   αντίστοιχη συμφωνία με τη Γερμανία, βάσει της οποίας θα μπορούσε συγχρόνως να διατηρεί και τη συμμαχία της με τη Γαλλία. Βάσει δε   αυτής της τελευταίας συνθήκης του 1934, η Γερμανία κατάφερε να γίνει δεκτή, ως μέλος στην τότε Κοινωνία των Εθνών.
Ενός οργανισμού, τον οποίο αργότερα διαδέχτηκε ο ΟΗΕ, και ο οποίος αποδείχθηκε ανήμπορος να επιβάλλει τις δέουσες κυρώσεις, όταν τα μέλη της ατακτούσαν ασύστολα και παραβίαζαν τις συμφωνίες τους.
Ο Χίτλερ αρχίζοντας με την παραβίαση της συνθήκης των Βερσαλιών είχε καταφέρει να ανασυγκροτήσει τον στρατό του, στήνοντας μια πανίσχυρη πολεμική μηχανή.
Με το ‘’Άνσλους’’, δηλαδή την δικαιολογία της προσάρτησης, κατέκτησε στις αρχές του 1938 την Αυστρία, προτού ακόμα στραφεί προς την Τσεχοσλοβακία.
Η Πολωνία είχε ένα τεράστιο μήκος συνόρων, το οποίο   ανερχόταν σε 5.600 χιλιόμετρα, από τα οποία 2000 ήταν σε σύνορο με τη Γερμανία. Με την κατάκτηση δε της Βοημίας, Μοραβίας και της Σλοβακίας από τη Γερμανία είχαν αυξηθεί σε 2800. Έτσι η νότια πλευρά της ήταν εκτεθειμένη σε εισβολή, ενώ το δυτικό τμήμα της, αποτελούσε μια ανοικτή και ευάλωτη περιοχή μέσα στο χωρικό έδαφος της Γερμανίας. Ο στρατός της Πολωνίας ήταν αριθμητικά μεγάλος και ανερχόταν σε ένα εκατομμύριο περίπου άνδρες. Αλλά βρισκόταν σε κακή οργάνωση και κακό εξοπλισμό, χωρίς άρματα μάχης και μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς. Στη θέση της μηχανής, τόσο για τη μεταφορά όσο και την επίθεση, σε επιστράτευση είχαν τα άλογα.   Ακόμη υστερούσε σε αντιαρματικά πυροβόλα.
Η αεροπορική δυνατότητα κάλυψης ήταν σε σύγκριση στο υποδεκαπλάσιο.
Η όλη στρατηγική της πολεμικής διάταξης, χώλαινε και ήταν έξω πάσης πραγματικότητας. Υπήρχε βέβαια η ηρωική άρνηση και αντίσταση, αλλά αυτή δεν επαρκούσε.  
Οι Γερμανοί την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, προτού ακόμη χαράξει, έριξαν σε αστραπιαία επίθεση 1.500.000 άνδρες, με μηχανοκίνητη υποστήριξη και άρματα μάχης. Η επίθεση ήρθε μετά από ένα καταιγιστικό βομβαρδισμό που ήταν και η συνηθισμένη τακτική της κάθε γερμανικής πολεμικής προσβολής.
Την 10 Σεπτεμβρίου, από τον Πολωνό αρχιστράτηγο Πυτζ Σμίγκλυ, διατάχθηκε γενική υποχώρηση. Μέχρι την 28η Σεπτεμβρίου, η Βαρσοβία αμυνόταν απεγνωσμένα και ηρωικά με τη φρουρά της.
Η πολωνική Κυβέρνηση   από την 18η Σεπτεμβρίου ακόμα είχε εγκαταλείψει τη χώρα περνώντας προς τα   Ρουμανικά σύνορα.
Αλλά πολύ πιο μπροστά από την επίθεση, η τύχη της Πολωνίας είχε κριθεί. Οι Σοβιετικοί στις 23 Αυγούστου 1939, είχαν υπογράψει συνθήκη   μη επίθεσης με τον Χίτλερ, η οποία συνοδεύτηκε με μυστικό πρωτόκολλο για τον εξ ίσου διαμοιρασμού της Πολωνίας, στον οποίο μάλιστα καθοριζόταν και το γεωγραφικό συνορικό όριο.  
Στη ναζιστική ζώνη της κατακτημένης τώρα Πολωνίας, η μυστική αστυνομία άρχισε να χωρίζει και να εξοντώνει τον μάχιμο μαζί και άμαχο πληθυσμό, με κριτήρια καθαρώς φυλετικά, ενώ στη σοβιετικής επιρροής ζώνη η αντίστοιχη ΝΚVD, άρχισε να εκτοπίζει τον πληθυσμό βάσει πολιτικών και κοινωνικών κριτηρίων.
Όι ιστορικοί αναφέρουν και κάτι άλλο ακόμα, το οποίο δεν τολμώ να το πιστέψω. Τα SS παρέδιναν τους Ουκρανούς εθνικιστές στους Ρώσους με αντάλλαγμα από τη ΝΚVD τους Γερμανούς κομμουνιστές!
Την 28η Σεπτεμβρίου, ένα δεύτερο μυστικό πρωτόκολλο,   μεταξύ Σοβιετικών και Γερμανίας,   ήρθε επι χάρτου να εντάξει τη Λιθουανία στη Σοβιετική σφαίρα επιρροής, ενώ η Ρωσία   παραχωρούσε στη Γερμανία, περισσότερη εδαφική γη ανατολικά.
Ο Στάλιν με τη συμμετοχή του στην εισβολή της Πολωνίας, έφερε την ΕΣΣΔ σε εμπόλεμη κατάσταση με την Πολωνική Δημοκρατία, αλλά όχι και Ρωσική ρήξη με τη Γαλλία και Βρετανία. Και εν τω μεταξύ, το σοβιετικό πετρέλαιο έρρεε άφθονο στις πολεμικές μηχανές του Χίτλερ, γράφει     δίτομο βιβλίο του ο Norman Davis.
Έχοντας τώρα εξασφαλίσει το ανατολικό του σύνορο ο Χίτλερ, είχε πλέον λυμένα τα χέρια του, για μια επίθεση στη Δύση, Από την άλλη μεριά ο Στάλιν, με τη συμφωνία που είχε συνάψει, ελεύθερος και αυτός,   αρχίζει να εισβάλει στη Φινλανδία, και στις Βαλτικές χώρες, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και να απειλεί τη Ρουμανία.
Για τους έξη μήνες μετά την κατάκτηση της Πολωνίας, που μεσολάβησαν, υπήρξε μια περίοδος πολεμικής αδράνειας.
Ο Γάλλοι σε αυτό το διάστημα, όλο προγραμμάτιζαν και όλο ανέβαλαν μια επίθεση στο ουδέτερο Βέλγιο και Ολλανδία, με απώτερο σκοπό την προώθηση των πολεμικών επιχειρήσεων, μέσα στην καρδιά του γεωγραφικού χώρου της Γερμανίας. Ισως τους ξεγελούσε και η σιγουριά που τους έδινε η προστασία της οχυρωματικής γραμμής Μαζινό, η οποία εκτεινόταν σχεδόν σε ολόκληρη τη συνοριακή γραμμή, μέχρι τον ορεινό όγκο των Αρδενών. Και αυτό προφανώς συνέβαλε στη διστακτικότητα της τελικής απόφασης. Εξ’ άλλου η Αγγλία είχε στραφεί προς τη Νορβηγία, η οποία εν τω μεταξύ κρατούσε ουδετερότητα και σχεδίαζε να ναρκοθετήσει τις νορβηγικές θάλασσες, από τις οποίες οι Γερμανοί μέσω της ουδέτερης Σουηδίας, προμηθευόταν ορυκτό σίδερο και άλλα μεταλλεύματα.
Η απόφαση όμως για τη ναρκοθέτηση αυτή, λόγω μακρών συζητήσεων διαιωνιζόταν. Έτσι στις 9 Απριλίου του 1940, ο Χίτλερ από θαλάσσης ξηράς και αέρος πρόλαβε και έπληξε την Νορβηγία. Η Νορβηγία αμύνθηκε σθεναρά. Εν τω μεταξύ όμως η αμαχητί παράδοση της Δανίας στον Χίτλερ απέκλεισε κάθε δρόμο για συμμαχική επικουρία.
Ο βασιλιάς της Νορβηγίας, κατέφυγε στην Μεγάλη Βρετανία, όταν το διαβρωτικό εσωτερικό μέτωπο, που είχε αναπτυχθεί στη Νορβηγία από τον φιλοχιτλερικό ναζιστή Κουίσλινγκ Βίντκουν, επέδρασε καταλυτικά και επέσπευσε την κατάρρευση του μετώπου.
Σκοπός αυτών των άρθρων είναι να ερεθίσουν τον αναγνώστη σε δικά του συμπεράσματα, έστω και ιδεολογικά, όποια και να είναι αυτά.
Στο επόμενο άρθρο, ο λόγος για Γαλλία και Δουνκέρκη, ερωτήματα και απορίες.
 
γιάννης κορναράκης του μάνθου
 
 

Βοηθήματα
1) Εγκυκλοπ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
2) Norman Davis: Η Ευρώπη σε Πόλεμο Εκδ. Ιωλκός
3) Αχ. Κύρου: “Η Αποφασιστική Καμπή του Πολέμου’’, Εκδ. Αετός
4) Nial Ferguson: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος Εκδ. Ιωλκός
5) Αρ. Κάλλη: ‘’Η Αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ‘’ Εκδ. ‘’Ιστορικά’’ Ελευθεροτυπίας (Β΄ Παγκ. Πόλεμος)

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 155 guests και κανένα μέλος