Οι δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα υπήρξαν ανέκαθεν πεδίον δόξης λαμπρόν γιά την συνύπαρξη του αριστοφανικού δαιμόνιου μ’ έναν δαιμόνιο εισαγγελέα. Πολύ ψωμί και γιά τους δυό. 867 άκυρα την δεύτερη Κυριακή είναι κομματάκι πολλά μπρε. Στην πλατεία του χωριού των Βουλού, ο τοπικός φύλαρχος έστησε πανηγύρι στις 3 τα ξημερώματα γιά να ευχαριστήσει με τουμπερλέκια τα πνεύματα και τα οινοπνεύματα που τον ανέδειξαν πρώτο παλληκάρι της Βου-Βα-Βούς, με 12 όστρακα διαφορά από τον κοντοχωριανό διεκδικητή. Κάποιοι Βουλού, ήθελαν οι δύσμοιροι να κοιμηθούν τέτοιαν ώρα και κατέβαζαν καντήλια οι ασεβείς στο παρθενικό ξεσάλωμα της «πόλης γιά να ζεις».
 
«Θέλω να ξυπνώ σε μιά πόλη που δεν κοιμάται ποτέ», τραγουδάει ο Φρανκ Σινάτρα γιά τη Νέα Υόρκη. Να όμως που η πόλη αποφάσισε να κοιμηθεί στα φτερά της «Τουρκ Χαβά Γιολαρί». Όταν θα ξυπνήσει ζωσμένη με τις ζώνες πολλαπλών χρήσεων, θα είναι αργά γιά δάκρυα. «Σιγά μωρέ που θα ψηφίζαμε ξενομερίτη δήμαρχο στο χωριό μας». Στα Βλάχικα στα δυό στενά, συσκέφτηκαν οι πιό τρανές οι γκλίτσες του χωριού και υπάκουσαν στη γνώμη του Μπαρμπαγιώργου, κατά πως πρέπει να διαλέξουν δήμαρχο: «Τηράτε δω, τσούπρες και παλληκάρια. Έκαμα ψες ιένα φουτουμοντάζ στις αφίσες των δυό υποψηφίων. Τους έβαλα φουστανέλα και τσαρούχια και φεσάκι και φέρμελη, απ’ ούλα τα πρεπούμενα. Να ορέ, τηράτε δω το ροδουμάγουλο το παλληκάρι, το έχει πιεί τ’ ανθόγαλο με την καρδάρα, δικό μας πδί είναι, να κάμει φούρλες και τσαλίμια στο τσάμικο, να ηδουνίζεται η γης ορέ».
 
Κοιτώ δεξιά, κοιτώ ζερβά, κι έψαχνα τους ζερβούς, δηλαδή τους αριστερούς, τη Δευτέρα το ξημέρωμα, στης κάλπης τα γινάτια. Κεσάτια! Από ερυθρά έγιναν λευκά αιμοσφαίρια, στης Βου-Βα-Βούς το σώμα, το εκλογικό. Απολύτως λογικό, να θυμηθώ κι εγώ του Μάνου Χατζιδάκι, τη ρήση τη φαρμακερή: «Στην Ελλάδα, γιά να πας μπροστά πρέπει να είσαι ή αριστερός ή π.....». Και ω θάμα κι αντίθαμα, κάποιοι «αριστεροί» της Βου-Βα-Βούς, που πρέπει να κάνουν γενική συνέλευση –ή μάζωξη- γιά ν’ αποφασίσουν με «ανοιχτές, δημοκρατικές, συμμετοχικές διαδικασίες» αν θα πουν καλημέρα, ή καληνύχτα, συνεννοήθηκαν στα μουλωχτά να ρίξουν λευκό στην κάλπη της δεύτερης Κυριακής, ή να ψηφίσουν «κατά συνείδηση» τον ενσυνείδητο ταξικό τους αντίπαλο και μετ’ ου πολύ θα διαμαρτύρονται σθεναρά γιά το ξεπούλημα των παραλιών και άλλα τινά.
 
Όπως κάποτε, που με εντελώς «αριστερό» σκεπτικό, είχαν ψηφίσει μονοκούκι τον Έβερτ γιά δήμαρχο Αθηναίων, και από την επομένη των εκλογών τού έκαναν ...«σκληρή» αντιπολίτευση.
 
Αριστεροσύνη φούστικη, πως λέμε η Φάτρα της Φελοφοννήσου είναι φρωτεύουσα του νομού Αχαϊας.
Μία έντιμη πολιτική φωνή, μία μόνη, φώναξε στον δεύτερο γύρο: «Ψήφος με Δημοτική Βούληση, όχι απλώς κατά βούληση». Αλλά σκεπάστηκε από τους αλαλαγμούς του μαύρου που «αδερφώθηκε» με το ροζ, το λιλά και το σομόν και βακχεύονταν ξετσίπωτα ανά τας ρύμας και τας αγυιάς της «πόλης γιά να ζεις».
(σ.σ. Η πατρότητα του ορισμού “Βουλού” ανήκει στον Δημήτρη Ράπτη.)
 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 285 guests και κανένα μέλος