Και για ποιόν λόγο ν’ ανοίξει; Εδώ έχουμε τόσα και τόσα τρέχοντα να μας απασχολούν. Την ακρίβεια, την ανεργία, τη διαφθορά του δημόσιου βίου, τα εξωτερικά μας προβλήματα... Είναι τώρα ν’ ασχολούμαστε με «περσινά ξινά σταφύλια» 34 χρόνων; Εντάξει, να μην ασχοληθούμε. Έλα όμως που η ρημάδα η αλήθεια πάντα βρίσκει τρόπους να βγαίνει στο φως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν προσπαθήσεις να την κρύψεις...

Να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου

 

Και για ποιόν λόγο ν’ ανοίξει; Εδώ έχουμε τόσα και τόσα τρέχοντα να μας απασχολούν. Την ακρίβεια, την ανεργία, τη διαφθορά του δημόσιου βίου, τα εξωτερικά μας προβλήματα... Είναι τώρα ν’ ασχολούμαστε με «περσινά ξινά σταφύλια» 34 χρόνων; Εντάξει, να μην ασχοληθούμε. Έλα όμως που η ρημάδα η αλήθεια πάντα βρίσκει τρόπους να βγαίνει στο φως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν προσπαθήσεις να την κρύψεις. Κι έρχεται μιά ωραία πρωία το εγγόνι σου και σε ρωτάει: «Αυτούς ψήφιζες τόσα χρόνια να σε κυβερνούν; Και μου δίνεις και συμβουλές από πάνω». Γιατί, βέβαια, η χούντα χρεώνεται με τον «Αττίλα 1». Στον «Αττίλα 2», που έγινε η πιο χοντρή ζημιά, υπήρχε πολιτική κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η προδοτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ιωαννιδικής δικτατορίας ( Α/Γ.Ε.Σ. Μπονάνος, Α/Γ.Ε.Ν. Αραπάκης, Α/Γ.Ε.Α. Παπανικολάου) πιστή στις εντολές Κίσσινγκερ, δεν άφησε τις ελλαδικές δυνάμεις και των τριών όπλων να συντρίψουν τον εισβολέα. Τα σώματα πεζικού, πυροβολικού και τεθωρακισμένων στην Κύπρο ελάμβαναν σήματα ότι οι Τούρκοι απλώς εκτελούν...άσκηση, τα υποβρύχια που είχαν στο σκόπευτρό τους τον τουρκικό αποβατικό στόλο διετάχθησαν να αποπλεύσουν πάσει δυνάμει γιατί γινόταν...τουρκική απόβαση στη Ρόδο και τα σμήνη των «Φάντομ» που είχαν απογειωθεί για να κονιορτοποιήσουν το τουρκικό προγεφύρωμα των 500 μέτρων στην παραλία της Κυρήνειας, διετάχθησαν να επιστρέψουν στην Κρήτη.


Αυτά, λοιπόν, έπραξε η χούντα του Ιωαννίδη. Και η πολιτική ηγεσία που την διαδέχθηκε τι έπραξε; Τα ίδια και χειρότερα όταν άρχισε η προέλαση του «Αττίλα 2». Μέχρι τότε, Ελλαδίτες και Κύπριοι αγωνιστές, προδομένοι, ολιγάριθμοι, ανεπαρκώς οπλισμένοι, είχαν κρατήσει με νύχια και με δόντια τον εισβολέα να μην προελάσει μέχρι εκεί που τα σχέδια Τούρκων και Αγγλο-Αμερικανών προέβλεπαν. Στην πρώτη φάση της εισβολής οι Τούρκοι έχασαν 26 αεροπλάνα (παραδέχθηκαν 19). Στη δεύτερη, μόνο 3. Κι είχαν αναθαρρήσει οι μαχητές μας με την έλευση της μεταπολίτευσης και έλπιζαν σε βοήθεια. Αυτή όμως δεν ήρθε ποτέ. Μάταια η προδομένη-και από τους παράνομους και από τους «νόμιμους» επιβήτορες του ελληνικού κράτους- Κύπρος περίμενε βοήθεια από την «μητέρα» Ελλάδα, που τελικά αποδείχθηκε κακή μητριά.

Στα ίδια χνάρια βάδισαν και όλες οι επόμενες κυβερνήσεις μας, που αντάμειψαν με τιμές και αξιώματα τους ριψάσπιδες και κατεδίωξαν απηνώς όσους με αυτοθυσία έπραξαν το χρέος τους προς την Πατρίδα. Ενδεικτικά θ’ αναφερθώ στον ηρωικό κυβερνήτη του αρματαγωγού «Λέσβος», Λευτέρη Χανδρινό (εκτενές περσινό αφιέρωμα της «Εβδόμης»), που έκλεισε τον ασύρματο του πλοίου να μην ακούει τις προδοτικές Σειρήνες της χούντας και κανονιοβόλησε μέχρι παραδόσεως το τουρκικό οχυρό του Μούταλου, κρατώντας έτσι λεύτερη την Πάφο. Επιπλέον, με μία αριστοτεχνική παγίδα παραπλανήσεως του εχθρού προκάλεσε την περίφημη τουρκο-τουρκική αεροναυμαχία έξω από το λιμάνι της Πάφου, με απολογισμό δύο κατεστραμμένα τουρκικά αντιτορπιλλικά, τέσσερα καταρριφθέντα αεροσκάφη και συνολικό αριθμό τουρκικών απωλειών άνω των 500 νεκρών, στο οχυρό που εκπόρθησε και στην ενδοτουρκική σύρραξη που προκάλεσε. Η τουρκική κυβέρνηση τον επικήρυξε και η ελληνική τον έστειλε το 1984...ναυτικό ακόλουθο στην Άγκυρα για να πέσει δύο χρόνια αργότερα θύμα περίεργου τροχαίου έξω από την Κομοτηνή, από δύο συνεργαζόμενα αυτοκίνητα που εξέτρεψαν το δικό του σε γκρεμό και στη συνέχεια πέρασαν στο τουρκικό έδαφος.

Στον αντίποδα του Χανδρινού και πολλών άλλων αξιωματικών και οπλιτών που τίμησαν τον όρκο τους «ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά», βρίσκουμε υπολοχαγό πυροβολικού, ο οποίος τιμήθηκε επί κυβερνήσεως Σημίτη με το αξίωμα του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, ίσως επειδή έβλεπε πίσω από τις κάνες 12 βαρέων πυροβόλων, τον τουρκικό αποβατικό στόλο στην παραλία της Κυρήνειας και υπακούοντας στις εντολές της χούντας, τα μάζεψε κι έφυγε μη μπαίνοντας καν στον κόπο να ανταποδώσει-έτσι για την τιμή των όπλων-τα πυρά που δέχθηκε από τα τούρκικα πλοία.


Δύο χρόνια μετά την εισβολή, ο επί ημερών «Αττίλα» αρχηγός του τουρκικού γενικού επιτελείου, Ντεμιρέλ-συνονόματος του μετέπειτα πρωθυπουργού-αποκάλυπτε σε συνέντευξή του ότι «η εντολή που είχαμε δώσει στους κυβερνήτες του αποβατικού στόλου ήταν να αποπλεύσουν αμέσως σε περίπτωση που θα δέχονταν πυρά και θα περιμέναμε μιάν άλλη ευκαιρία». Και δυστυχώς, όπως υπήρξαν κι άλλοι Χανδρινοί που με αυταπάρνηση πολέμησαν τον εισβολέα, υπήρξαν κι εκείνοι οι στρατιωτικοί που του έστρωσαν χαλί και τιμήθηκαν από το ελληνικό κράτος με αξιώματα.


Ν’ ανοίξει επιτέλους ο Φάκελος της Κυπριακής Τραγωδίας. Εάν η κάθαρση θεωρείται επιβεβλημένη για τα κυβερνητικά οικονομικά σκάνδαλα, πόσο μάλλον είναι για τα εθνικά άγη. Όπως η διαβόητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα πρέπει να πάψει να καλύπτει τους εγκληματίες που μπορεί να είναι και γείτονές μας και να τους λέμε καλημέρα, έτσι και η πολιτική ηγεσία της χώρας πρέπει να πάψει να καλύπτει εκείνους τους στρατιωτικούς και πολιτικούς που στάθηκαν εξοργιστικά κατώτεροι των περιστάσεων στην μαρτυρική Κύπρο του 1974. Και που διηγούνται τα «ηρωικά» κατορθώματά τους στην Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, ή γράφουν απομνημονεύματα πιστεύοντας ότι η αλήθεια είναι καλά φυλακισμένη σε κάποιο ράφι της Βουλής και δεν πρόκειται ποτέ να τους ξεφωνήσει.


Δυσκολεύομαι, πάντως, να κατανοήσω πώς έζησαν από το 1974 και πέρα, πώς αποδέχθησαν τιμές και αξιώματα, πώς έτρωγαν, πώς κοιμούνταν τα βράδυα, πώς χασκογέλαγαν στις κοινωνικές συναναστροφές, έτσι φορτωμένοι με τόσους νεκρούς, τόσους αγνοούμενους, τόσες κατάρες και οιμωγές, τόσο πόνο.

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 48 guests και κανένα μέλος