• αγρότης

O αγρότης της Αττικής εξακολουθεί να παραμένει ο αποκλειστικός καλλιεργητής της αγροτικήςγης

Πάνε κάποιες δεκαετίες που η αγροτική Αττική και ιδιαίτερα η γη των Μεσογείων υπομένουν το δράμα μιάς πέρα ως πέρα άδικης μεταχείρισης από μέρους της ελληνικής πολιτείας, αν όχι και συκοφάντησης.

Μπροστά στο επιχείρημα ότι οι περιοχές αστικοποιούνται και οι κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει (;) την πατροπαράδοτη ενασχόλησή τους με τις γεωργικές καλλιέργειες, το ελληνικό κράτος με επιπολαιότητα και αφροσύνη έφτασε στο σημείο να εξαιρέσει τις ιστορικές αγροτικές περιοχές μας από την παροχή κινήτρων για γεωργική ανάπτυξη και να αποτρέψει βάναυσα το μεγάλο τμήμα του αγροτικού μας πληθυσμού από την επίδοσή του στη γεωργία, που εξακολουθεί σε πείσμα των κρίσιμων καιρών να αποτελεί είτε τη βάση του κύριου λαϊκού εισοδήματος είτε τη συμπληρωματική πηγή των οικογενειακών εισοδημάτων.

Η ελληνική αγορά είναι ο αψευδής μάρτυρας και δείκτης του γεγονότος ότι τα Μεσόγεια και γενικότερα οι Αττική γη εξακολουθούν να προσφέρουν σε μεγάλα μεγέθη ποσοτήτων τις άριστες ποιότητες των προϊόντων:

-του οίνου, με κορωνίδα τη φημισμένη «ρετσίνα», που την τραγούδησαν τροβαδούροι και ποιητές, με τα μοναδικά στην ονομασία τους «κατά παράδοση» αμπέλια του Σαββατιανού και του Ροδίτη, αλλά και με τα νέωτερα καλλιεργήσιμα είδη ποικιλιών τα οποία επεξεργάζονται δεκάδες τοπικές υπερσύγχρονες οινοποιητικές μονάδες, συμβάλλοντας τα μέγιστα και στον εθνικό γεωργικό μας πλούτο.

-του ελαιόλαδου, με τις απέραντες εκτάσεις των ελαιώνων, όπου καλλιεργούνται τα εξαίρετα είδη των ποικιλιών της Αθηνολιάς, της Λαδολιάς, της Κοθρέϊκης και της Μεγαρείτικης. Δεκάδες είναι στην περιοχή μας τα τελευταίου τύπου φυγοκεντρικά ελαιοτριβεία, που αποδεικνύουν την αδιαμβισβήτητη αλήθεια ότι και η ελαιοαγροτιά στα Μεσόγεια είναι παρούσα, ακμαία, πρόσφορη και αυτή στην πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, έχοντας μάλιστα αποσπάσει πλήθος βραβείων και διακρίσεων ποιότητος.

-των κηπευτικών, του μεσογείτικου κάμπου, όπως οι γνωστές και φημισμένες ποικιλίες ειδών «Βραώνας», που κατακλύζουν τα εκτεταμένα τοπικά περιβόλια.

-των προϊόντων σύκου και φυστικιού, που αναπτύσσονται με ταχύτατους ρυθμούς και όπου ξεκάθαρα φαίνεται η προσχώρηση των νέων αγροτών μας και σε άλλες προσοδοφόρες καλλιέργειες, πέραν των παραδοσιακών.

-του μελιού, ιδιαίτερα του θυμαρίσιου, που εξακολουθεί να ρέει από τα μεσογείτικα μελοβάρελα, αναδίδοντας το ιδιαίτερο άρωμα του ιστορικού τύπου «Μέλι Αττικής» και «Μέλι Υμηττού».

Σήμερα και μολονότι η αττική αγροτιά «χτυπήθηκε» και η επέλαση του τσιμέντου συνέθλιψε μεγάλα τμήματα της εύφορης γης, το μεσογείτικο σπιτικό σφύζει από αγροτική εργατοσύνη. Εκατοντάδες τρακτέρ και κάθε είδους αγροτικά μηχανήματα - τα πλέον σύγχρονα – εξορμούν καθημερινά στις χιλιάδων στρεμμάτων γεωργικές μας εκτάσεις, διατρανώνοντας τη φωνή της ιστορίας και της παράδοσής μας ότι ο αγρότης της Ατικής- είτε ευρίσκεται κοντά στην περιφέρεια της Πρωτεύουσας, είτε μακρύτερα, εξακολουθεί να παραμένει ο αποκλειστικός καλλιεργητής της αγροτικήςγης, αξιούμενος κάθε κρατικής μέριμνας, φροντίδας και προστασίας.

Πρόκειται για μια δίκαιη αξίωση, που τώρα παίρνει τη μορφή της επιτακτικής απαίτησης.

Και σε αυτή την απαίτησή μας θα επιμείνουμε σφόδρα, αναμένοντας την ορθή και έντιμη στάση του κράτους απέναντι σε μας και τις οικογένειές μας.