Εύζωνος - Κωνσταντίνος Κουκίδης

Το Ζάλογγο του 1941

27 Απρίλη 1941

Το όνομά του δεν το βρήκα σ’ όσες ελληνικές εγκυκλοπαίδειες κι αν το γύρεψα. Κι ήταν πολλές. Ούτε τα επίσημα ιστορικά βιβλία της περιόδου 1940-1944 τον αναφέρουν. Ως να μην υπήρξε αυτός ο απίστευτος Έλληνας που η περηφάνεια της ψυχής του ξεπέρασε τα όρια του αδιανόητου.

Τον ανακάλυψα στην ιστοσελίδα της αμερικανικής εγκυκλοπαίδειας WIKIPEDIA. Και από Έλληνες αξιωματικούς του Ιστορικού Αρχείου του Γ.Ε.Σ., που αγωνίζονται  να τον ανασύρουν από την αφάνεια, έμαθα ότι μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές εφημερίδες τον τίμησαν κατά καιρούς με αφιερώματά τους. Η Προεδρική Φρουρά επισήμως τον αγνοεί. Όλοι όμως οι απόστρατοι αξιωματικοί της και πολλοί έφεδροι οπλίτες της, δίνουν κάθε χρόνο το «παρών» στο μνημόσυνό του και τιμούν τη μνήμη του. Εκεί κάθε χρόνο, στις 27 τ’ Απρίλη κι ο Μανώλης Γλέζος με τον Λάκη Σάντα, τα δυό παλληκάρια που κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη.

Ήταν οι μαύρες για την Ελλάδα μέρες τ’ Απρίλη του 1941. Στις 9 τα γερμανικά στρατεύματα εισέρχονται στη Θεσσαλονίκη. Στις 18 του ίδιου μήνα μη μπορώντας να σηκώσει το βάρος της εθνικής ταπείνωσης, αυτοκτονεί με περίστροφο στο γραφείο του ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κοριζής. Και στις 27, όταν ακούστηκε το μαύρο άγγελμα της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, βάζει τέλος στη ζωή της, αρνούμενη να ζήσει κάτω από τη ναζιστική μπότα, η υπέροχη Ελληνίδα Πηνελόπη Δέλτα.

Όσοι Έλληνες ενδιαφέρονται για την ιστορία της πατρίδας μας, κάτι έχουν ακούσει γι’ αυτούς τους δύο πατριώτες που έδωσαν τέλος στη ζωή τους μη αντέχοντας την εθνική ταπείνωση. Όμως δεν ήταν μόνο αυτοί.

 Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα. Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει. Εκείνος αρνήθηκε να την υποστείλει και ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνος κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του. Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 τ’ Απρίλη, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους. Γιατί, λέει, δεν μπορούσαν να θυμηθούν και να συμφωνήσουν μεταξύ τους, αν φορούσε στολή ευζώνου, φαντάρου, ή νεολαίου της Ε.Ο.Ν. Αυτό μετρούσε για κάποιες πένες, πενίας πνευματικής και εθνικής. 

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του ευζώνου, ή στρατιώτη, ή μ’ όποιαν άλλη στολή ήταν ντυμένος. Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.

Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της  Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, εδώ και 186 χρόνια, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

Και θυμηθείτε ότι υπάρχουν «Έλληνες» που προτείνουν να φύγει ο σταυρός από τη σημαία μας. Όπως, πριν οκτώ χρόνια, εκείνος ο εφιαλτικός υπουργός του Σημίτη, στενός συνεργάτης και του σημερινού προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην ευρωβουλευτής, που δεν θα πω τ’ όνομά του για να μη βρωμίσω το αφιέρωμα στο παλληκάρι.

  Σ’ όσα όπλα μας δίνει η Ιστορία μας για ν’ αντισταθούμε στην ολομέτωπη επίθεση των προσκυνημένων που ξεπουλάνε την πατρίδα μας, προσθέστε ένα ακόμα: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΚΟΥΚΙΔΗΣ.