«Τι πρέπει να κάνουν οι νέοι σήμερα»; Ρώτησαν το Δημήτρη Παπαχρήστο, τον εκφωνητή του ελεύθερου σταθμού των εξεγερμένων φοιτητών στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973, που ήταν στην εκδήλωση μνήμης στο Οβριόκαστρο, Σαββάτο 10 Δεκεμβρίου 2011, ένα χρόνο μετά τα γεγονότα της Κερατέας. Κι αυτός απάντησε: «Να αποδείξουν ότι είναι νέοι. Αυτό είναι το υπέρτατο όπλο. Μία φορά θα το κάνουν αυτό. Εάν αποδείξουν όταν πρέπει ότι είναι νέοι, ίσως πεθάνουν με το μικρόβιο, με την αρρώστια της νιότης».

 Τα σκεφτόμουν αυτά απόψε το βράδυ αργά, 13 Δεκεμβρίου 2011. Όλα γύρω μου είναι ήσυχα, οι περισσότεροι έχουν πάει για ύπνο, οι δρόμοι της πόλης είναι σκοτεινοί κι εγώ ανατρέχω έναν ακριβώς χρόνο πριν στη λεωφόρο Αθηνών Λαυρίου, όπου πέρσι έγιναν και οι πρώτες 6 συλλήψεις νεαρών παιδιών της Κερατέας.

Σ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων των 128 ημερών (11/12/2010 – 18/04/2011) είχαμε συνολικά 37 συλλήψεις νέων από την Κερατέα και το Λαύριο. Θέλω να γράψω κάτι γι’ αυτά τα παιδιά, για όλα τα παιδιά που ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα… να βρω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.

Το μικρόβιο της νιότης, το ελιξίριο της νεότητας που το ανακάλυψαν εκεί, κάτω στη λεωφόρο, 4 χλμ έξω από την πόλη, μέσα στα δακρυγόνα, θα τους ακολουθεί εσαεί. Όταν μετά από αρκετά χρόνια, που βιολογικά θα έχουν γεράσει και θα τους πιάνουν οι παραξενιές, κάποιες μικρές λάμψεις θα έρχονται ξαφνικά από το μακρινό χειμώνα του 2010 και την άνοιξη του 2011, μικρές λάμψεις από τα μπλόκα μας, στη Λαυρίου, στο Οβριόκαστρο, θα τους επαναφέρουν στη σωστή ηλικία τους. Τη νιότη.

 «Καλύτερα μια μέρα ταύρος, παρά ένα χρόνο βόδι» λέει ο Νίκος Καζαντζάκης στη «Αναφορά στο Γκρέκο» και τα δικά μας παιδιά το απέδειξαν 128 μέρες.

Δεν ξέρω τι να γράψω στα παιδιά - παραφράζω πλήρως το Διονύση Σαββόπουλο - της Λαυρίου και του Οβριοκάστρου. «Είμαι μεγάλος, αλλά μαζί τους δε φοβάμαι το αύριο».

 Τους αφιερώνω ένα μικρό ημερολόγιο από το αρχείο δημοσιευμάτων του αγώνα μας. Έχει 37 χαρακτηριστικές επικεφαλίδες άρθρων, θετικών σχολίων, επιγραμμάτων, συνθημάτων που γράφτηκαν από όσους μας συμπαραστάθηκαν. Τα αφιερώνω ένα - ένα σε κάθε συλληφθέντα, κι όλα μαζί στη νέα γενιά του τόπου μας, αγόρια και κορίτσια που αντιστάθηκαν.