«Είναι ευνόητο ότι ένα μέρος της κοινωνίας, μέσα στην κατάσταση απελπισίας που βιώνει, να θέλει απεγνωσμένα να ανακαλύψει την ελπίδα μέσα από την οποιαδήποτε μεταβολή συμβαίνει, πολύ περισσότερο όταν αυτή αφορά στη θέση του πρωθυπουργού. Κι όταν μάλιστα αυτή η ελπίδα τρέφεται με άφθονο λίπασμα από μέσα μαζικής ενημέρωσης, επαγγελματίες στην εξαπάτηση και τη χειραγώγηση του λαού, ακριβώς τα ίδια που ζητούσαν από τον λαό να πιστέψει στον Παπανδρέου, στο Μνημόνιο, στη Συμφωνία του Ιουλίου, στη Συμφωνία του Οκτωβρίου.

Είναι όμως υποχρεωτικό για το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής να διατυπώσει με ειλικρίνεια τις σκέψεις του για την μεταβολή αυτή και για την ανάγκη ανατροπής της πορείας προς την πλήρη καταστροφή της χώρας και της οικονομίας μας.

Πρώτο: Η ίδια η ληξιαρχική πράξη της γέννησης της νέας κυβέρνησης, δηλαδή, η έγκριση της Συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής του Οκτώβρη και της Δανειακής Σύμβασης που θα τη συνοδέψει, καθορίζουν ασφυκτικά τα όρια κίνησης της. Που σημαίνει: Μόνιμη εγκατάσταση της τρόικα στην Ελλάδα. Κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας. Συνέχιση, και επιδείνωση με τους όρους του νέου δανείου, των φορολογικών και μισθολογικών πολιτικών που οδηγούν τον κόσμο στην πείνα. Μεγαλύτερο πάγωμα και αποδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας.

Δεύτερο: Ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δεν προέρχεται από το σάπιο πολιτικό σύστημα, είναι «καθαρός» από τη διαφθορά του και την αναξιοπιστίας του, «τεχνοκράτης», αποδεκτός ως συνομιλητής στην Ευρώπη. Προέρχεται όμως από το χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αντιπρόεδρός της μέχρι πριν λίγο καιρό, που τροφοδότησε και συγκάλυψε τον παρασιτισμό, την ασυδοσία, την πολιτική καζίνο των ιδιωτικών ευρωπαϊκών τραπεζών, οι οποίες αποτελούν την αιτία και την εστία της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι ακόμα ο νέος πρωθυπουργός είναι από τους «σκληρούς» ευρωτραπεζίτες, αντιτασσόμενος δημοσίως σε οποιαδήποτε περικοπή του ελληνικού χρέους για να μη κινδυνεύσει το ευρώ και η ευρωζώνη, με την χαρακτηριστική και χλευαστική για τον λαό έκφραση «όχι δωρεάν γεύματα στους οφειλέτες».

Τρίτο: Η ίδια η συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης μέχρι να κυρωθεί η δανειακή σύμβαση αποτελεί πράξη υποτέλειας στη Μέρκελ και τον Σαρκοζί που την επέβαλαν για να μη δώσουν στον ελληνικό λαό το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα να αποφανθεί ο ίδιος με δημοψήφισμα ή με εκλογές για αυτήν, προκειμένου να προστατευθεί το κλονιζόμενο ευρώ.

Τέταρτο: Η κυβέρνηση αυτή κρίνεται και από την πολιτική της στήριξη. Είναι μια συμμαχία της δεξιάς (ΝΔ), της ακροδεξιάς (ΛΑΟΣ) και της νεοδεξιάς (ΠΑΣΟΚ). Με ένα ιδιαίτερο και επικίνδυνο χαρακτηριστικό μάλιστα. Την για πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας Παπαδόπουλου συμμετοχή – ή στήριξη – σε κυβερνητικό σχήμα από ανοιχτά ξενοφοβικές, εθνικιστικές, φιλοδικτατορικές δυνάμεις. Η απουσία κάθε δημοκρατικού ανακλαστικού από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε σχέση με την υπονόμευση του κοινοβουλευτισμού εντείνει τις ανησυχίες για τους κινδύνους εκτροπής. Κανείς δεν περίμενε ότι στο τέλος του βίου του το ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει την εξώπορτα στην ακροδεξιά.

Πέμπτο: Η ανάδειξη μέσα από τις γνωστές θλιβερές διαδικασίες παρασκηνίου ενός ευρωπαίου τραπεζίτη στην πρωθυπουργία της Ελλάδας σε συνδυασμό με την αναμενόμενη πρωθυπουργοποίηση του πρώην επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μάριο Μόντι στην Ιταλία, και στις δύο περιπτώσεις χωρίς εκλογές, αναδεικνύει ενδεχομένως μια ανησυχητική τάση. Πλάι στους μηχανισμούς υπαγόρευσης τύπου τρόικα και τις μεθόδους αυταρχισμού, το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο, οι επενδυτικές αγορές και οι οργανισμοί τους μέσα στις συνθήκες της οξύτατης κρίσης τους εποφθαλμιούν την άμεση παρουσία τους, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, χωρίς μεσολάβηση, στις ηγεσίες των χωρών με προβλήματα χρέους, προκειμένου να τις ελέγχουν πλήρως.

Έκτο: Η κατάσταση θα επιδεινώνεται μέρα τη μέρα. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τους αγώνες τους για την ανατροπή της πολιτικής της διάλυσης που έχει δεσμευθεί να ακολουθήσει και η νέα κυβέρνηση. Καλεί τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, επιτέλους, να αποσπασθούν από την αδράνειά τους και τα μικρές λογικές, να συντονισθούμε για τη δημιουργία ενός μεγάλου λαϊκού Μετώπου, που μπορεί να δώσει μια βάσιμη και βιώσιμη ελπίδα στην κοινωνία, αντί αυτή να περιπαίζεται από τα συνεχή κόλπα και τις ταχυδακτυλουργίες του συστήματος.»

Αθήνα 10.11.2011